Ο ασκητικός Ορθόδοξος καί κανονικός Μητροπολίτης Κιέβου καί πάσης Ουκρανίας Ονούφριος καί ο Πρωτοπρεσβύτερος Βαλεριανός Κρέτσετοβ.
Ο Πρωτοπρεσβύτερος Βαλεριανός Κρέτσετοβ, εφημέριος του Ιερού Ναού της Αγίας Σκέπης της Θεοτόκου και του Ιερού Ναού των Νεομαρτύρων και Ομολογητών της Ρωσίας στο χωριό Ακούλοβο, περιφέρειας Μόσχας μάς είπε σχετικά:
“…Ο σταυρός είναι το σύμβολο της νίκης επί του θανάτου, πρώτα απ’ όλα επί του θανάτου της ψυχής μας.
Είναι γνωστό ότι ο Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ εμφανίστηκε μετά θάνατον στην πνευματική του κόρη και της είπε:
«Να σκέφτεστε το θάνατο. Μην ανησυχείτε για τα επίγεια πράγματα! Όλα αυτά είναι μόνο ένα όνειρο, η επίγεια ζωή είναι μόνο ένα όνειρο! Όλα όσα έχω γράψει στα βιβλία μου, όλα είναι αλήθεια! Η ώρα πλησιάζει, καθαριστείτε με μετάνοια, ετοιμαστείτε».
Από το μυαλό της αμέσως πέρασε η σκέψη: «Και ο γιος μου τι θα γίνει;!» (Αυτή δούλευε αδιάκοπα για να τον συντηρεί). Της απάντησε:
«Αυτό δεν σας αφορά, η μοίρα του είναι στα χέρια του Θεού! Εσείς να φροντίζετε για το πέρασμά σας στην αιωνιότητα. Είστε τυφλή, δεν βλέπετε τίποτα και γι’ αυτό δεν φοβάστε, αλλά θα σας ανοίξω τα μάτια και θα σας δείξω τα βάσανα του θανάτου».
Καί τότε εκείνη αμέσως είδε…
Όλος ο κόσμος ήταν γεμάτος με παράξενα πλάσματα. Τα σώματά τους ήταν διάφανα, όπως οι γυμνοσάλιαγκες. Μαζεύονταν γύρω από κάθε άνθρωπο, έσερναν τις σκέψεις τους προς όλες τις κατευθύνσεις και προκαλούσαν τη νοητική σύγχυση που όλοι γνωρίζουμε. Η κυρία που βρίσκονταν σε μισοπεθαμένη κατάσταση προσπάθησε να κάνει το σημείο του σταυρού, αλλά το σώμα της δεν υπάκουε. Τελικά, όταν κατάφερε με μεγάλη δυσκολία να κάνει το σταυρό, αυτά τα όντα καίγονταν σαν από πυρωμένο σίδερο[1].
Να λοιπόν τι σημαίνει το σημείο του σταυρού!
Ιερομόναχος Βαλεντίνος (Γκουρέβιτς)
Αξιώθηκα να γνωρίσω το γέροντα Ευγένιο Τρόστιν († 1967). Αυτός ζήτησε κάποτε από τον πατέρα Λεωνίδα Τεπλιακόβ, που ζει ακόμα, να τελέσει αγιασμό στο σπίτι μιας γυναίκας, η οποία έβλεπε στον ξύπνιο της δαίμονες στο ίδιο της το σπίτι.
Ο πατήρ Λεωνίδας με την ευλογία του γέροντα πήγε να της κάνει αγιασμό. Τα έκανε όλα, όπως έπρεπε, και η γυναίκα του λέει:
– Παππούλη, αυτοί οι δαίμονες τώρα κάθονται όλοι γύρω από το σπίτι. Κάντε καί επάνω τους το σημείο του σταυρού…
++++++++++++++++++++++++
Ο παππούλης έκανε το σημείο του σταυρού στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.
– Όμως, σε τέσσερις γωνίες έμειναν.
Έκανε ξανά το σημείο του σταυρού.
– Ένας έμεινε, – λέει η οικοδέσποινα.
Έκανε για τρίτη φορά το σημείο του σταυρού και δεν έμεινε κανένας.
Οπότε, ορισμένα πνεύματα αντέχουν μέχρι και τους δύο σταυρούς. Δύο σταυροί δεν τους πιάνουν.
Ορισμένοι θεωρούν ότι «θα κάνω το σταυρό μου και οι δαίμονες θα εξαφανιστούν!»
Όχι! Εξαρτάται. Οι δαίμονες έχουν και αυτοί τη δική τους ιεραρχία. Τι να κάνουμε; Πρώτα από όλα πρέπει να κάνουμε το σταυρό μας με πίστη.
Ο Σέργιος Νείλος εξηγεί καλά αυτό το θέμα: όταν οι άνθρωποι κάνουν το σταυρό τους χωρίς πίστη – έτσι να κουνάνε το χέρι – οι δαίμονες δε δίνουν σημασία σε αυτό το είδος σταυρού. Ακόμα και με πίστη να κάνει το σταυρό του ο άνθρωπος, όπως φαίνεται από την ιστορία που διηγηθήκαμε, οι δαίμονες μπορούν και να μην φύγουν αμέσως…
Ορισμένα από τα πεσμένα πνεύματα μπορεί να μην τρομάξουν ακόμη και με το σταυρό που κάνουμε μια-δύο φορές, επειδή έχουν εκπέσει διάφορα αγγελικά τάγματα, ορισμένα από τα οποία αντέχουν και το σημείο του σταυρού. Μάλιστα, αυτά μπορούν να κάνουν και μόνα τους το σταυρό με έναν τρόπο παραπλανητικό και ταυτόχρονα να ξερνούν βλασφημίες. Βεβαίως, οι δαίμονες φοβούνται το σημείο του σταυρού, αλλά τα πράγματα δεν είναι πάντα τόσο απλά…
«Αφού έχω το σταυρό επάνω μου, δεν μπορώ να πνιγώ»
Στην εκκλησία μας έχουμε μια δούλη του Θεού που διηγήθηκε μια ιστορία από την παιδική της ηλικία. Κάποτε, ταξίδευε με πλοίο, το οποίο ανατράπηκε. Εκείνη, όμως, δεν ήξερε να κολυμπάει! Οπότε, είπε στον εαυτό της με αυτοπεποίθηση:
«Αφού έχω το σταυρό επάνω μου, δεν μπορώ να πνιγώ». Αμέσως, αισθάνθηκε ότι είχε πιαστεί από κάτι, και έτσι βρέθηκε στην ακτή.
*
Μια ακόμη περίπτωση. Πολλοί έχουν ακούσει αυτήν την ιστορία. Ένας ενορίτης, ο οποίος μάλλον συνδεόταν με δαιμονικές δυνάμεις, καλούσε επανειλημμένως τον ιερέα της ενορίας στο σπίτι του. Παλαιότερα, το Πάσχα συνηθίζονταν οι ιερείς να τελούν προσευχές στα σπίτια. Ο ιερέας, αν και δεν ήθελε να πάει σε εκείνο το σπίτι, ένιωθε άβολα να αρνηθεί. Τελικά πήγε. Ένοιωσε όμως ότι κάτι δεν πάει καλά. Προσευχήθηκαν και κάθισαν να φάνε. Ο οικοδεσπότης προσφέρει στον παππούλη λίγο λικέρ…
Ο ιερέας, όμως, προσευχήθηκε για άλλη μια φορά και σταύρωσε την προσφορά. Καί ξαφνικά το σφηνοπότηρο έγινε θρύψαλα και το μπουκάλι έσκασε.
*
Γνωρίζουμε πολλές ανάλογες ιστορίες. Στην αρχή της διακονίας μου λειτουργούσα στο χωριό Περεντέλκινο, όπου είχαμε τον μακαριστό πατέρα Ναζάριο. Κάποτε τον κάλεσαν να κοινωνήσει έναν άρρωστο. Αυτός πήγε, αλλά εκεί είχαν ένα σκύλο που δεν ήταν δεμένος. Ο παππούλης βλέπει ότι αυτός ο άγριος σκύλος ορμάει κατευθείαν πάνω του. Αυτός τι έκανε, όμως; Τον σταύρωσε.
Μετά από αυτό, ο σκύλος σαν να πάγωσε στον αέρα, έτσι όπως ετοιμαζόταν να ριχτεί πάνω του. Στη συνέχεια, σηκώθηκε στα πίσω πόδια του και μετά αποσύρθηκε προς τα πίσω.
Τί συμβαίνει όταν δεν κάνουμε το σταυρό μας όπως πρέπει…
Μιλάει ο Αρχιμανδρίτης Τύχων (Μουρτάζοβ), μεγαλόσχημος:
– Με έχει επισκεφτεί ένας μάρτυρας Μιχαήλ από τη Σιβηρία. Είχε περάσει από τόσες φυλακές, είχε υποφέρει τέτοια και τόσα βασανιστήρια που δεν περιγράφονται. Κάποια στιγμή, όμως, επέστρεψε σπίτι του. Ζούσαν με τη γυναίκα του, αλλά κάθε φορά που τον εκνεύριζε με κάτι, σήκωνε το χέρι του, τη μια στο λαιμό της, την άλλη στα πλευρά της. Την χτυπούσε δηλαδή.
Ο ίδιος εκπλησσόταν και έλεγε: «Πώς είναι δυνατόν; Εκεί στις φυλακές υπέφερα πράγματα που δεν μπορούν να περιγραφούν κιόλας, και εδώ δεν μπορώ να κρατηθώ! Δεν έχω δύναμη να ανεχτώ την παραμικρή παρατήρηση από τη γυναίκα μου…»
Ο άντρας πηγαίνει σε έναν ασκητή που ζούσε εκεί στην περιοχή τους και του λέει:
– Αυτά παθαίνω… Τι να κάνω;
Και εκείνος του απαντάει:
– Μιχαλάκη, δεν κάνεις σωστά τον σταυρό σου. Εσύ, όταν κάνεις το σημείο του σταυρού, το χέρι σου δεν το φτάνεις μέχρι εδώ κάτω. Πρέπει, όμως, να κάνουμε τον σταυρό μας σωστά καί όπως πρέπει:
Εις το όνομα του Πατρός, και του Υιού, και του Αγίου Πνεύματος!
Το χέρι σου, όμως, δεν το πας μέχρι κάτω, και εκεί ο πονηρός κάθεται και σου ψιθυρίζει: «Χτύπα τη γυναίκα σου!»
Μόλις άρχισε να κάνει σωστά το σταυρό του, εξαφανίστηκαν τα πάντα: ούτε θυμό είχε μετά, ούτε εκνευρισμούς.
Γιατί οι δαιμονισμένοι φοβούνται το Σταυρό ;
Ιερομόναχος Βαλεντίνος (Γκουρέβιτς), μεγαλόσχημος, πνευματικός της Ιεράς ανδρώας Μονής Ντονσκόϊ (Μόσχα):
Παλαιότερα πήγαινα συχνά στην ενορία του πατέρα Βαλεριανού Κρέτσετοβ, όπου είδα αρκετές περιπτώσεις που φανέρωναν τη δύναμη του Σταυρού του Χριστού που μου έχουν κάνει μεγάλη εντύπωση. Θυμάμαι μια κοπέλα ζωγράφο, ναρκομανή και δαιμονισμένη. Μια φορά είδα την ακόλουθη εικόνα: η κοπέλα εξομολογήθηκε, και στη συνέχεια, τότε που μετά τη συγχωρητική ευχή έπρεπε να φιλήσει τον Σταυρό και το Ευαγγέλιο, βλέπω πως αυτή πιέζει τον εαυτό της να το κάνει αυτό, προσπαθεί με όλη της τη δύναμη να σκύψει το κεφάλι της. Ωστόσο, μόλις τα χείλη της πλησιάζουν τον Σταυρό, το κεφάλι της γυρίζει προς τα πίσω με έναν εντελώς αφύσικο, τρομερό τρόπο κατά 180 μοίρες, έτσι ώστε το πρόσωπό της να βρίσκεται γυρισμένο στη θέση του σβέρκου.
Έτσι, αποδεικνύεται ότι η λέξη «αποστρέφεται» αρχικά είχε χρησιμοποιηθεί, πιθανότατα, με την κυριολεκτική της έννοια: είναι οι δαίμονες που αποστρέφουν τους δαιμονισμένους από τον Σταυρό.
Το σημείο του σταυρού έχει τεράστια δύναμη
Πρωτοπρεσβύτερος Σέργιος Πραβντολιούμποβ, εφημέριος του Ιερού Ναού της Ζωοποιού Τριάδος στο χωριό Τρόϊτσκοε-Γκολενίστσεβο:
Θα σας πω μια ιστορία. Πριν από περίπου 30 χρόνια στη Μόσχα, ένας αναγνώστης στην εσπερινή ιερή ακολουθία, μετά την ανάγνωση του κανόνα, πήγε στο ιερό και αντί να υποκλιθεί στον ιερέα, υποκλίθηκε στο διάκονο!
Το θέμα είναι ότι μετά το τέλος της ανάγνωσης του κανόνα, ενώ ο αναγνώστης έπρεπε να μπει στο ιερό, να κάνει το σταυρό του και να υποκλιθεί στον προεστώτα, ή στον επίσκοπο, αν λειτουργούσε, αυτός υποκλίθηκε στο διάκονο… Ο διάκονος, νομίζοντας ότι επρόκειτο για αστείο, τον ευλόγησε έτσι όπως ευλογεί ο επίσκοπος ή ο ιερέας. Αλλά τα δάχτυλα τα σχημάτισε έτσι, όπως κάνουν και οι λαϊκοί, για παράδειγμα, όταν θέλουν να ευλογήσουν το γιο ή την κόρη τους.
Και ξαφνικά από το χέρι που ευλογούσε βγήκε κυριολεκτικά μιά ορατή δύναμη – η δύναμη του σημείου του σταυρού! – τέτοια δύναμη που και οι δύο αστειευόμενοι τρόμαξαν τόσο που άρχισαν να τρέμουν, τρέχοντας σε διαφορετικές γωνίες του ιερού.
Το σημείο του σταυρού έχει λοιπόν τεράστια δύναμη.
Δυνάμωσέ μας, Κύριε, στην ομολογία του Σταυρού Σου, δώσε μας τη δυνατότητα να κουβαλάμε το μικρό σταυρουδάκι μας που μας δόθηκε από τη δεξιά Σου σταθερά και χωρίς να γογγύζουμε, ώστε να πλησιάσουμε κι εμείς λίγο όλους τους αγίους Σου. Αμήν.
Διασκευή και μετάφραση για την πύλη gr.pravoslavie.ru: Αναστασία Νταβίντοβα
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek