Μάτριξ καί πύλες συνέχεια ….

Προηγουμενο αρθρο της σειρας πατηστε εδω ..

Mήπως, όμως, στο μακροκοσμικό επίπεδο τα πράγματα είναι καλύτερα; (Από πλευράς κατανοήσεως, εννοώ.) Σαφώς όχι, δεν είναι. Αφ’ ενός, δεν φτάσαμε στο τέρμα της κατανοήσεως της λειτουργίας του Σύμπαντος. Πάντα θα μένει καί κάτι, που θα βρίσκεται πέρα απ’ την εμβέλεια της νοητικής λαβής μας! Καί, λογικό· εφ’ όσον είμαστε όντα πεπερασμένα – ενώι το Σύμπαν άπειρο. Στο κάτω-κάτω, αν τερματίζαμε τις …πίστες στο παιχνίδι της γνώσεως, θα γινόμασταν αυτομάτως θεοί!!! (Προσέξτε: δεν εξετάζω το κατά πόσο αυτό είναι αδύνατον, ή εφικτό. Αλλά είναι φανερό πως …δεν είμαστε! ? Καί -κατά τα φαινόμενα- ούτε θα γίνουμε σύντομα.)

Αφ’ ετέρου, σκοπιμότητες / αδυναμίες χαρακτήρα / νοητικές αγκυλώσεις εμποδίζουν την ανοιχτή καί ειλικρινή έρευνα, ώστε να φτάσουμε ταχύτερα στην όποια αλήθεια μπορούμε τέλος πάντων. Ανακαλύψεις, που θα μπορούσαν να γίνουν αιώνες πρίν, ή άργησαν, ή δεν έγιναν ακόμη. (Αν θέλετε, κι επαν-ανακαλύψεις…)

Στα πλαίσια αυτά, στη σημερινή Φυσική δεν υφίσταται χώρος πχ γιά το στοιχείο του αιθέρα· αλλά, ενδεχομένως, καί γιά άλλου τύπου ενέργειες, μή γνωστές ακόμη στη σημερινή επιστήμη.

Εν πάσει περιπτώσει, πάμε να δούμε τί υλικό έχουμε – καί τί μπορούμε να κάνουμε με δαύτο.

ii-α. Κλασική Αστρολογία.

Επειδή γνωρίζω πολύ καλά το θέμα, η κλασική Αστρολογία -αν καί δεν είναι το απόλυτο «προβλεπτικό» εργαλείο- κρύβει αρκετό «ψωμί»· παρά το ότι έχει κατηγορηθεί πως δεν έχει καμμία επιστημονική βάση. Όπως την ξέρουμε, συνίσταται σε δυό-τρία στάνταρ βασικά θέματα: στην μελέτη των θέσεων των πλανητών του Ηλιακού μας Συστήματος (συν Ήλιου καί Σελήνης, καθ’ ό γεωκεντρική), καί των γωνιών μεταξύ τους. Οι θέσεις των αστρικών αυτών σωμάτων, πάλι, μελετώνται από δύο σκοπιές: από την καθαρή ουράνια (όπου θεωρούνται «μαθηματικά σημεία»), καί από την προβολή τους επάνω στη Γή. (Αυτό το τελευταίο είναι οι λεγόμενοι «οίκοι».)

Η κλασική Αστρολογία δεν είναι στατική γνώση, αλλά περιλαμβάνει μεγάλο πεδίο πειραματισμών. Πχ, ένα συγκεκριμένο προβολικό σύστημα («οίκων») απέκλειε το να γεννηθεί ένα παιδί στον Βόρειο Πόλο (διότι τσινούσαν τα Μαθηματικά των υπολογισμών – κάπου έβγαινε ένα μηδενικό στον παρονομαστή), οπότε έπρεπε να το διορθώσουν. (Μην ανησυχείτε! Το διορθώσανε ήδη, από τις αρχές του 20ου αιώνα! ? ) Ή, αν η ανθρωπότητα πάει κάποτε στον Άρη γιά κατοικία, είναι φανερό πως -προκειμένου γιά υπολογισμό γενεθλίων ωροσκοπίων- η Αστρολογία πρέπει ν’ αλλάξει ως προς το κεφάλαιο αυτό, αν θέλει να προσαρμοστεί στις γεννήσεις επάνω στον Άρη. (Θα πρέπει να μπεί η παρατήρηση της Γής στο ωροσκόπιο, καί να βγεί η παρατήρηση του Άρη.) Κτλ, κτλ.

Μπερδεγουέη: Τί γίνεται, αν κάποιος άνθρωπος γεννήθηκε στη Γή, αλλά κατοικεί στον Άρη; Με ποιό ωροσκόπιο υπολογίζουμε τα μελλούμενά του; το γήϊνο, ή το αρειανό; Ιδού στάδιον δόξης λαμπρόν, γιά τους μελετητές! ? Όμως, σας είπα: οι πειραματισμοί στην Αστρολογία συνεχίζονται – καί προφανώς θα συνεχιστούν γιά πολύ ακόμη.

Πάντως, κανείς (είτε συμβατικός επιστήμων, είτε «ανορθόδοξος» ερευνητής) δεν μιλάει γιά το τί πράγματι κρύβεται πίσω απ’ τους ισχυρισμούς της Αστρολογίας. (Το αιθερικό πεδίο είναι· μή σας μένει καμμία αμφιβολία. Αλλά, εφ’ όσον αυτό έχει φάει εξορία απ’ τη σημερινή Φυσική, μένουν οι αστρολογικοί ισχυρισμοί έωλοι. Κι όχι μόνον αυτοί.) Επίσης, η Αστρολογία τείνει ν’ αυτοπεριορίζεται σε γεννήσεις καί ζωές ατόμων. Σπάνια μελετάει κράτη ολόκληρα (δηλαδή, λαούς), ή γεγονότα.

Έ, λοιπόν, ακριβώς τα γεγονότα είναι που μας ενδιαφέρουν εδώ! Γι’ αυτά κάθησα κι έγραψα το παρόν κατεβατό!

ii-β. «Απόκρυφη» επεκτεταμένη Αστρολογία 1

Η κλασική Αστρολογία μελετάει μέν τις θέσεις των πλανητών του Ηλιακού μας Συστήματος, αλλά τις μελετάει χονδροειδώς. Πχ χρησιμοποιεί εκφράσεις όπως «ο Ουρανός στον Τοξότη». Εντάξει, αλλά ο Τοξότης καλύπτει ένα μεγάλο ουρανογραφικό πλάτος· θεωρητικά, τουλάχιστον, το ένα δωδέκατο του όλου ζωδιακού κύκλου. Ήτοι, 360/12 = 30 μοίρες.

[Στην πραγματικότητα, τα ζώδια είναι ή πλατύτερα από 30 μοίρες, ή στενώτερα. Δεν θυμάμαι να υπάρχει κανένα τους με πλάτος ακριβώς τριάντα μοίρες. Ωστόσο, οι αστρολογικοί υπολογισμοί δεν λαμβάνουν υπόψη τους αυτό το γεγονός, αλλά την θεωρητική διαίρεση του ίσου ουρανογραφικού πλάτους.

Αυτό, όμως, είναι μία πρώτη σοβαρή ένδειξη γιά ύπαρξη Μάτριξ στο μακροκοσμικό επίπεδο.]

Οι κάπως πιό σοβαροί αστρολόγοι, τώρα, μιλάνε γιά πχ «Διδύμους του πρώτου δεκαημέρου του ζωδίου τους», του δεύτερου, του τρίτου. Αλλά, ακόμη κι αυτή η υποδιαίρεση είναι αρκετά χονδροειδής.

Οπότε, τί δεί πράξαι;

Αν προχωρήσουμε τη σκέψη μας κατά μόνον ένα λογικό βήμα, συνειδητοποιούμε ότι οι αστερισμοί (καί οι ζωδιακοί) αποτελούνται από άστρα! Άρα, θα έπρεπε να μελετάμε τις θέσεις / σχέσεις των πλανητών σε σχέση με τουλάχιστον τα πιό ζωηρά απ’ αυτά! Να ψάχνουμε πχ τί γίνεται, όταν ο Ερμής βρίσκεται σε συζυγία με το Άλφα Παρθένου.

Τα συγκεκριμένα άστρα θεωρούνται «απλανείς αστέρες». Παναπεί, δεν αλλάζουν θέση γιά εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια. Όθεν, κάθε χρόνο (καί γι’ αρκετές γενιές) θα τα έχουμε στη διάθεσή μας σταθερώς, να μας βοηθάνε να φτιάχνουμε εκτεταμένο ωροσκόπιο.

Επειδή, τώρα, δεν θα βρούμε πουθενά τέτοια βιβλιογραφία έτοιμη, κάνουμε το δεύτερο λογικό βήμα: μελετάμε περιπτώσεις ανθρώπων που ξέρουμε το γενέθλιο ωροσκόπιό τους – ώστε να (εγκαθιδρύσουμε καί να) εμπλουτίσουμε τη δική μας βιβλιογραφία, βρίσκοντας αντιστοιχίες με όσα είπαμε (πλανήτες σύν απλανείς). Καί, σε ιδανική περίπτωση, φτιάχνουμε μιά βάση δεδομένων με γεγονότα (αυτά μας καίνε, είπαμε!), καί μελετάμε ανάποδα: σε ποιές τέτοιες ουράνιες θέσεις αντιστοιχούν. Τιτάνιο έργο, διότι ποιός κάθεται να πληκτρολογεί!… Ολόκληρη πολυπληθής ομάδα χρειάζεται, ν’ αποδελτιώσει εφημερίδες κτλ. Παρά ταύτα, φαίνεται πως «κάποιοι» ήδη κινήθηκαν προς αυτή την κατεύθυνση εδώ καί καιρό· το Έφ-Μπή-Άη εδώ καί χρόνια έχει καταχωρήσει στους υπολογιστές του ιστορικές ημερομηνίες επετείων, ώστε (όπως απάνω-κάτω έλεγε η ανακοίνωσή του) «να προλάβει φανατικούς, που θα βιαιοπραγούσαν -με βόμβες, κτλ- σε κάποια επέτειο, εκδικούμενοι ποιός ξέρει ποιόν».

Μόνον ημερομηνίες έχει καταχωρήσει;… Τέλος πάντων. Όπως σε κάθε παρόμοια περίπτωση, το θέμα δεν είναι τί κάνουν «αυτοί», αλλά τί κάνουμε (ή δεν κάνουμε) εμείς.

Τρίτο λογικό βήμα, είναι η συνειδητοποίηση πως η κλασική σημερινή Αστρολογία προφανέστατα είναι υποσύνολο μιάς ευρύτερης Αστρολογίας (που συνδυάζει καί τους απλανείς αστέρες). Καί πως το υπερσύνολο αυτό μάλλον το ξέρανε κάποτε οι αρχαίοι ημών – αν καί δεν το λέγανε. Όπως καταλαβαίνω, τό ‘χανε σεντουκιάσει ως καθαρά ιερατική γνώση.

Ακόμη ένα λογικό βήμα… Μήπως -πλήν απλανών- υπάρχουν κι άλλα ουράνια σώματα, που πρέπει να λάβουμε υπόψη μας γιά εκτεταμένο ωροσκόπιο;

Ναί, υπάρχουν.

ii-γ. «Απόκρυφη» επεκτεταμένη Αστρολογία 2

Εκείνα που τραβούν αμέσως την προσοχή μας, είναι τα κομμάτια του πάλαι ποτέ Φαέθωνα. Οι αστεροειδείς της ζώνης αστεροειδών! (Καί λογικά· αν υπήρχε στην εποχή μας ο Φαέθων, θα τον λαμβάναμε υπ’ όψη μας στα ωροσκόπια. Εφ’ όσον, όμως, δεν υπάρχει, θ’ ανοίξουμε δοσοληψίες με τους «κληρονόμους» του!)

Εδώ κι αν έχουμε παρουσία του (μακροκοσμικού) Μάτριξ!… Βλέπετε, ενώ στα άλλα άστρα τα ονόματά τους καί οι ιδιότητές τους (πχ το ότι ο Δίας αντιπροσωπεύει το μεταφυσικό στοιχείο του πυρός καί κουμαντάρει τον Τοξότη) μελετήθηκαν / αποδόθηκαν σε διάστημα ίσως καί δεκάδων χιλιάδων ετών,…

…μ’ άλλα λόγια, προέκυψαν ως συμπεράσματα μακροχρονίων συμπεριφορικών παρατηρήσεων των ουρανίων φαινομένων,…

…τα ονόματα των αστεροειδών δεν ακολούθησαν τέτοια διαδικασία! Αντιθέτως, ο κάθε αστρονόμος από το 1801 καί μετά (έτος ανακάλυψης του πρώτου τους, της Δήμητρας), θεώρησε καλό να δίνει στους ανακαλυπτόμενους αστεροειδείς όποιο όνομα του κατέβαινε στη γκλάβα!

Τυχαία διαδικασία; Έμπνευση; Απόκρυφες γνώσεις σε απόκρυφα βιβλία σε απόκρυφα υπόγεια; (Ωραίο θά ‘ταν γιά μυθιστόρημα, αλλά δεν νομίζω. Μπορεί, βέβαια, να υπάρχουν καί μερικά τέτοια βιβλία -σάμπως επισκέφθηκα ποτέ τέτοιες βιβλιοθήκες, γιά να ξέρω; -, αλλά, ακόμη κι αν υπάρχουν, έχω λόγους να μήν δέχομαι πως καλύπτουν πλήρως αυτό το γνωστικό πεδίο.)

Μπάααα, αδελφοί μου, τίποτε απ’ όλ’ αυτά! Καθαρό Μάτριξ, καί μόνον! Τα ονόματα των αστεροειδών προκύπτουν από τον -μή συνειδητώς συλλαμβανόμενο- μυστικό ψίθυρο του Μάτριξ στα ημίσοφα κεφάλια των αστρονόμων!

Πάντως, ο συφιλιδικός πόρδος Έλγιν δεν έχασε καιρό. Μόλις έμαθε την ύπαρξη των αστεροειδών (απ’ το φιλαράκι του τον Πιάτζι), τράβηξε γιά Ακρόπολη… καί κατέστρεψε την καρυάτιδα του Φαέθωνα με τα πριόνια καί τα σφυριά. (Δείγμα πως «κάτι» είχε διαβάσει απ’ τα απόκρυφα βιβλία, που είπαμε – αλλά δεν τον κάλυπτε πλήρως. Γι’ αυτό περίμενε την επιβεβαίωση του αστρονόμου φίλου του.)

iii-α. Ο συνδυασμός.

Πες ότι τα μελετάμε καλά όλα τα παραπάνω. Πες ότι τα καταλαβαίνουμε. Πες ότι πλακωνόμαστε στον προγραμματισμό, καί κατασκευάζουμε ένα υποδειγματικό αστρονομικό πρόγραμμα με απίθανες παραμέτρους αναζητήσεως, που δουλεύει με μιά τρομερή βιβλιοθήκη αποδελτιωμένων γεγονότων.

Ποιό το όφελος; Τί κερδίζουμε;

Πρώτον, το μέλλον δεν είναι καί τόσο …μέλλον.
Δεύτερον, το σκοτεινό παρελθόν φωτίζεται.
Δηλαδή, στην πρώτη περίπτωση: γνωρίζοντας τις αστρικές αντιστοιχίες του παρελθόντος, γνωρίζουμε καί τα μελλοντικά γεγονότα, τα οποία θα επαναληφθούν υπό τις ίδιες αντιστοιχίες. Βέβαια, πρώτα υποθέτουμε ότι τα ίδια αίτια φέρνουν τα ίδια αποτελέσματα. Είν’ αλήθεια πως αυτή η συγκεκριμένη υπόθεση σηκώνει πολλή συζήτηση… εφ’ όσον έχουμε ελεύθερη βούληση καί -θεωρητικά, τουλάχιστον- μπορούμε ν’ ανατρέψουμε τα αναμενόμενα αποτελέσματα. (Ειδικά αυτά, που δεν μας ευνοούν.) Αλλά δεν θα την ξεκινήσουμε τώρα. Απλά, θα διατυπώσουμε παρακάτω κάποιες σκέψεις περί αυτής.

Στη δεύτερη περίπτωση, αφ’ ενός ρίχνουμε φώς στις σκοτεινές περιόδους της Ιστορίας, αφ’ ετέρου κάνουμε το ίδιο γιά τα ασαφή, ή σκοτεινά κίνητρα των ιστορικών προσώπων. Πχ βλέπουμε κάποιον βασιλιά να εκστρατεύει εναντίον κάποιου άλλου λαού τελείως ξαφνικά, καί χωρίς να υπάρχει αίτιο. Ή, μήπως, υπάρχει;

Αλλά το κίνητρό μας δεν είναι μονάχα η σοβαρή έρευνα της Ιστορίας καί η αποκατάσταση των χαμένων ψηφίδων της!

iii-β. Τα «καυτά» συμπεράσματα.

Η περιγραφή του προαναφερθέντος μηχανισμού, όπως τη διατυπώσαμε, δεν φανερώνει τη μεγάλη του δύναμη. Ποιά είν’ αυτή, τότε; Πού ελλοχεύει;

Κοιτάξτε! Αν ζητάμε να βρούμε πχ πότε συμβαίνει έκλειψη Ηλίου (οποιουδήποτε είδους), δηλαδή πότε περνάει η Σελήνη μπροστά από τον Ήλιο, θα διαπιστώσουμε πως αυτό το φαινόμενο συμβαίνει κάθε λίγα χρόνια. Δύο, ίσως τρία… Πάντως, αρκετά συχνά. Αν, όμως, ζητάμε να βρούμε συγκεκριμένα κάθε πότε συμβαίνει έκλειψη Ηλίου πχ δίπλα στον Βασιλίσκο (καί δή, με απόκλιση πχ το πολύ δύο μοιρών – όπως όταν ξεκίνησε ο πόλεμος των Ατλάντων εναντίον μας), τότε θα διαπιστώσουμε πως ίσως αυτό συμβαίνει κάθε σαράντα, ίσως πενήντα χιλιάδες χρόνια! Κι αν το εξειδικεύσουμε, καί ζητήσουμε πχ να δούμε πότε αυτό το φαινόμενο συμβαίνει συγκεκριμένα πάνω από τον Ατλαντικό Ωκεανό, τότε ίσως οι υπολογισμοί μας να δώσουν περίοδο πχ μισού εκατομμυρίου ετών.

Δηλαδή, όσο περισσότερο εξειδικεύουμε την αναζήτησή μας, τόσο περισσότερο μεγαλώνει η χρονική περίοδος να επαναληφθεί το φαινόμενο που ζητάμε.

Καί λοιπόν;

Λοιπόν… Νομίζω ως απόλυτα λογική την υπόθεση, ότι πολύ αραιά επαναλαμβάνονται μονάχα τα μεγάλης σημασίας γεγονότα!

Ποιά μπορεί να είναι αυτά;

Τελείως πρόχειρα: γέννηση ιδρυτών θρησκειών, ίδρυση θρησκειών, γέννηση φυλών καί υποφυλών, θάνατος φυλών καί υποφυλών… κι ό,τι άλλο σχετικό βγάλει η λογική μας καί η φαντασία μας. Ώστε, αν ανακαλύψουμε τους αστρικούς συνδυασμούς που φέρνουν τέτοια γεγονότα, πιθανόν να τα προκαλέσουμε κιόλας! Ή να τ’ αποφύγουμε, αν δεν μας αρέσουν. (Η ελεύθερη βούληση, που λέγαμε.) Όπως καταλαβαίνετε, οι αστρικοί συσχετισμοί σε γεγονότα μεγάλης σημασίας είναι καί οι ίδιοι ισχυροί. Δηλαδή, «πύλες»!

Όπως καταλαβαίνετε, δίς, οι λάθος επιλογές σε τέτοια θέματα Α-ΠΑ-ΓΟ-ΡΕΥ-Ο-ΝΤΑΙ διά ροπάλου!!!

Ή, μήπως, νομίζετε πως πχ ο Προμηθέας έφτιαξε τα βρωμοανθρωποειδή του, χωρίς να λάβει υπ’ όψη του δεδομένα του τύπου που προεκθέσαμε;

iv. Καί τα Μαθηματικά.

Δεν είναι μόνο οι αστρικές θέσεις, που προσδιορίζουν το μακροκοσμικό Μάτριξ. Στο μοντέλο μας μπαίνουν καί κάποια Μαθηματικά. (Μας αρέσει-δέ μας αρέσει.) Δυστυχώς, όμως, η έρευνα επάνω σ’ αυτά είναι δυσχερέστερη από την αντίστοιχη των άστρων, διότι δεν έχουμε σταθερά σημεία ν’ αρχίσουμε. Να μετράμε χρονικές αποστάσεις καί τους λόγους (δηλ. τις αναλογίες) αυτών, ναί… αλλά ξεκινώντας από πού; καί γιατί απ’ το σημείο Α, κι όχι απ’ το σημείο Β; Καί γιατί να έχει κάποια σημασία (γιά την Ελλάδα, εννοείται) ξέρω ‘γώ ένας σεισμός στους ανθρωποφάγους της Βόρνεο, ο οποίος προκύπτει πολλαπλασιάζοντας επί 1.618 το διάστημα μεταξύ δύο Τουρκικών προκλήσεων στο Αιγαίο;

Πολλά τα ερωτήματα.

Εν πάσει περιπτώσει, καί παρά το γεγονός ότι πρέπει να «θεσμοθετήσουμε» τα πάντα, ξεκινώντας από τα ίδια τα θεμέλια της έρευνάς μας, θεωρώ αυτό το πεδίο τρομερά ενδιαφέρον· καί πιστεύω πως, όταν δημιουργηθεί μιά κάποια σταθερή βάση δεδομένων, η πρόοδος από ‘κεί καί μετά θα είναι ταχύτατη.

Ως χαρακτηριστικότερο παράδειγμα εφαρμογής των «μυστηριωδών» αυτών Μαθηματικών, αναφέρω την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης – γιά την οποία είμαι σίγουρος: οι αρχαιολόγοι (γεωλόγοι, κτλ) την έχουν προσδιορίσει τώρα τελευταία ανάμεσα στο 1620 πΧ καί το 1630 πΧ, με πιθανώτερο έτος το 1627 πΧ. (Παλιότερα δίνανε απόκλιση πάνω από 50 χρόνια.) Όλοι αυτοί ψιλοπαραπονιούνται ότι ναί μέν, οι μέθοδοί τους (πχ δακτύλιοι δέντρων, γεωλογικά στρώματα, κτλ) έχουν ακρίβεια δεκαετίας, αλλά δεν μπορούν να προσδιορίσουν την ακριβή χρονιά. Αντιθέτως, γιά μένα ο υπολογισμός είναι απλός: πρόκειται γιά το 1625 πΧ. Γιατί; Διότι στο πραγματικό «έτος μηδέν» της χρονολογίας μας, που είναι το 7 πΧ (μή ρωτάτε τώρα το γιατί), προσθέτουμε… καλύτερα, αφαιρούμε (μιά που πάμε προς το παρελθόν) 1000*φ έτη, δηλαδή 1618, καί φτάνουμε στο 1625 πΧ.

Γιά να κλείσουμε: στο πεδίο της μαθηματικής έρευνας των «τομών» του Μάτριξ στον χώρο καί τον χρόνο, δεν θεωρώ τίποτε ως οριστικό· η έρευνα θα συνεχιστεί γιά πολύ ακόμη. Κι ελπίζω όχι μονάχα από μένα!

Εντάξει, στα προηγούμενα θεμελιώσαμε πολύ καλά τη μεθοδολογία της έρευνάς μας! Μήπως, όμως, κυνηγάμε χίμαιρες;

Αυτό, υπολογίζω πως υπάρχουν τρείς τρόποι να το απαντήσουμε στην πράξη (καί δεν νομίζω πως ξεχνάω κάποιον άλλον) :

Είτε πέφτουμε με τα μούτρα στον προγραμματισμό υπολογιστών καί τον πειραματισμό. (Καί τις ιστορικές μελέτες.)
Είτε φροντίζουμε να …γίνουμε αθάνατοι! (Ώστε, ζώντας μερικές χιλιάδες χρόνια, να δούμε ιδίοις όμμασιν τί παίζει.)
Είτε αναρωτιόμαστε, αν όσα ζητάμε τα ξαναζήτησαν καί τα ξέρουν / ήξεραν κι άλλοι.
Απ’ αυτούς τους τρόπους, γιά τον γράφοντα (δεν ξέρω γιά εσάς) οι δύο πρώτοι είναι ανέφικτοι. Ο τρίτος, όμως, καί εφικτός είναι, καί προσφέρει μιά μεγαλειώδη επιβεβαίωση σε όσα σκεφτήκαμε – έχοντας κατ’ επανάληψη δοκιμαστεί στην πράξη (σε άλλες έρευνες). «Του πρώτου τα πατήματα, διοφύρι του δευτέρου!», όπως λέει η παροιμία (που αναφέρει ο Λασκαράτος, αν θυμάμαι καλά).

Επομένως, εξειδικεύουμε την ερώτηση: μήπως ειδικά οι αρχαίοι ημών… έστω, τα ιερατεία τους, σκεφτόντουσαν έτσι / έπαιρναν αποφάσεις έτσι;

Γιάααα να δούμε!…

v. Μερικά αρχαιο-Ελληνικά ευρήματα.

Εδώ, πρέπει ν’ ακονίσουμε λίγο τη φαντασία μας. Όχι, βέβαια, προς την κατεύθυνση να φανταζόμαστε πράσινα ανθρωπάκια καί λοιπές απιθανότητες, αλλά ως προς το τί θα μπορούσαν ν’ απεικονίζουν κάποια ευρήματα των αρχαίων ημών. Τί θα μπορούσαν ν’ απεικονίζουν, πλήν του προφανούς.

Ξεκινάμε με το πρώτο, την αναθηματική ασπίδα (που βρίσκεται στο μουσείο) των Δελφών:

Τί παρατηρούμε; Κάτι που μοιάζει αρκετά με το τοπογραφικό της Ποσείδιας! αλλά δεν είναι· είναι απεικόνιση του Ηλιακού μας Συστήματος. (Όπως είναι καί το τοπογραφικό της Ποσείδιας, άλλως τε.) Ο Ήλιος στη μέση, τέσσερεις τροχιές κολλητά, κι άλλες τρείς παραέξω. Κάθετα, «από τον βορρά των χαρτών» θα λέγαμε, έχουμε δύο βέλη προς τον Ήλιο. Κι ένα εξόγκωμα επάνω απ’ τις αιχμές των βελών, που θεωρώ πως είναι η Σελήνη. Υπόψη, οι τροχιές κάτω απ’ τις δύο με τα βέλη, διακόπτονται. (Από μέσα προς τα έξω: μία διακοπτόμενη, μία με βέλος. Μία διακοπτόμενη, μία με βέλος.)

Γιά καλύτερη παρατήρηση (επειδή η σκουριά του μπρούντζου δείχνει τα «τροχιακά» εξογκώματα λίγο κολλημένα μεταξύ τους), ιδού ξανά η ασπίδα· περασμένη τώρα από φίλτρα του προγράμματος επεξεργασίας εικόνας που χρησιμοποιώ (του Gimp) :

Σε σύνολο:

Καί στη λεπτομέρεια που μας ενδιαφέρει:

Τί μας δείχνει τελικά το σχέδιο; Προφανώς ελάσσονα ευθυγράμμιση (inferior conjunction) Ήλιου, Ερμή, Γής, καί Σελήνης – σε Πανσέληνο. (Αν θεωρήσουμε ως εσώτατη τροχιά την του Ηφαίστου. Καί γιατί να μην τη θεωρήσουμε, άλλως τε; επειδή θεωρούν τον Ήφαιστο ανύπαρκτο οι οπαδοί της Γενικής Σχετικότητας; ) Ειλικρινά, δεν ξέρω σε ποιά ημερομηνία συνέβη αυτή, όπως δεν ξέρω με ποιό γεγονός συνδέεται. Πάντως, είμαι απόλυτα σίγουρος γιά το τί βλέπω στο σχέδιο.

Σημειώστε ότι, εφ’ όσον η ασπίδα αυτή έχει χρονολογηθεί κάπου τον 7ο αιώνα πΧ, ο βορράς της Γής κατά το θερινό ηλιοστάσιο έδειχνε τότε περίπου τις 10 μοίρες του Καρκίνου. Κάπου εκεί βρίσκεται το άστρο χ-Καρκίνου, που σηματοδοτεί το πίσω δεξιά πόδι του κάβουρα. Δυστυχώς, δεν γνωρίζω αν έχει κάποια σημασία αυτό.

Ως επιβεβαίωση των ισχυρισμών μου, έρχεται το περίφημο ημερολόγιο των Αζτέκων με τη Μέδουσα στο κέντρο:

Γιάαα προσέξτε τα βελάκια!!! ?

Πρέπει να σημειώσουμε πως: (α) το Αζτέκικο ημερολόγιο έχει να κάνει με τις μαθηματικές χρονικές περιόδους, που λέγαμε· παρά με θέσεις άστρων. (Αυτή είναι η κύρια διαφορά του με τα δικά μας ευρήματα.) Καί (β) πως η μορφή στο κέντρο (η Μέδουσα), δεν είναι ούτε ο Ήλιος, ούτε η Σελήνη (που λένε μέχρι σήμερα οι ερευνητές). Είναι το γαλαξιακό κέντρο του Γαλαξία μας, το φοβερό καί τρομερό Τσιμπάλμπα Μπέ των Κιτσέ Μάγιας. Το οποίο όλοι οι λαοί της περιοχής εκείνης το θεωρούσαν ως κάτι το φρικαλέο. Πράγματι, πρόκειται γιά μία τεραστίας ισχύος μαύρη τρύπα, γύρω από την οποία περιστρέφεται το Ηλιακό μας Σύστημα κάθε 275,000 χρόνια περίπου. Έτσι (δηλ. εφ’ όσον δεχθούμε πως η Μέδουσα συμβολίζει το Τσιμπάλμπα Μπέ) αιτιολογούνται καί οι τρομερά μεγάλες χρονικές περίοδοι του μαγιάνικου ημερολογίου, όλα εκείνα τα -τούν (Μπακτούν, Πικτούν, Κιντσιλτούν, κτλ κτλ).

Πάμε, όμως, παρακάτω.

Άλλα ευρήματα, που πιθανόν βοηθάνε στην έρευνά μας, είναι αρκετά χρυσά σκουλαρίκια της Ελληνιστικής εποχής. Όπως πχ τούτο εδώ, που προέρχεται από αρχαιοκαπηλεία:

(Κλίκ επάνω στην εικόνα, γιά να βρήτε το πλήρες άρθρο με την πλήρη εικόνα.)

Ή μερικά ακόμη, που ετυχώς φυλάσσονται στο μουσείο Θεσσαλονίκης (αν δεν κάνω λάθος). Πχ τούτο εδώ:

(Κλίκ επάνω στην εικόνα, γιά να βρήτε το πλήρες άρθρο με την πλήρη εικόνα.)

Ίσως αυτο το δεύτερο ζευγάρι σκουλαρίκια να έχει σαφέστερο αστρονομικό συμβολισμό. (Τετραπλή συζυγία άστρων; ) Ίσως, πάλι, αυτά τα μοτίβα απλώς να ήταν της μόδας τα χρόνια από το 323 πΧ μέχρι (ας πούμε) το 100 μΧ – καί να μην απεικονίζουν τίποτε, πέραν όσων βλέπουμε. Όπως καί νά ‘χουν τα πράγματα, ήδη σας έδωσα τον τρόπο να βλέπετε κάποια ευρήματα των αρχαίων ημών με μιά διαφορετική ματιά.

Σημειώστε πως υπάρχουν κι άλλα ευρήματα των αρχαίων ημών, πολύ σαφέστερα ως προς τον αστρονομικό συμβολισμό, γιά τα οποία δεν θέλω να μιλήσω δημοσίως. (Διότι δίνουν …στεγνά σημαντικές ημερομηνίες!) Δεν είναι μόνο ότι δεν θέλω ν’ ανοίξω τα μάτια κατεστημένων αρχαιολόγων του κιλού· ο σοβαρώτερος λόγος είναι πως μαίνεται νοητικός πόλεμος εναντίον μας, ημών των Ελλήνων! Αυτός είναι ακόμη μία πλευρά του συνολικού πολέμου που δεχόμαστε, καί κατά την εκτίμησή μου η πιό σημαντική. (Διότι, έτσι καί κερδίσεις τον νοητικό πόλεμο, η νίκη σ’ όλους τους υπόλοιπους έπεται αυτομάτως.)

Όθεν, κεκλείδωται.

«- Μά, ρέ Εργοδότη, μ’ όσα έγραψες, δεν τους άνοιξες ήδη τα μάτια;»

Όχι! Όσα έγραψα εδώ, είναι μονάχα γιά δικό σας όφελος – καί πολλαπλώς ελεγμένα ως ανώδυνα. Άλλως τε, «αυτοί» ήδη έχουν κάνει μεγάλα καί σημαντικά βήματα προς την κατεύθυνση που ψάχνω, άρα τούτα εδώ τα γραφόμενα τα ξέρουν. Τα έχουν ήδη σκεφτεί πρό πολλού. (Θα σας το αποδείξω παρακάτω αυτό που λέω. Δυστυχώς, ισχύει.)

Μόνο, να ξέρουν καί να ξέρετε τα εξής:

Όσο καί να την ψάχνουν τη δουλειά «αυτοί», πάντα θα φτάνουν στην πηγή, αλλά ΔΕΝ θα πίνουν νερό. Είναι η μοίρα τους, καί καλά θα κάνουν να την αποδεχθούν!
Όσον φόρο αίματος καί να πληρώνουμε εμείς, πάντα ΕΜΕΙΣ θα κερδίζουμε στο τέλος.
Λίγη υπομονή, διότι παρακάτω μας περιμένουν τέρατα. (Δίποδα καί μή.)

…Αλλά καί ήρωες!

υναρμολογούμε ακόμη μερικές απαντήσεις σε σημαντικά ερωτήματα γιά το Μάτριξ.

vi. Πότε ξεκίνησε;

Το Μάτριξ, όπως το εξετάσαμε μέχρι τώρα, (φαίνεται πως) είναι ένα σύνολο μαθηματικών καί φυσικών κανόνων στο μακροκοσμικό επίπεδο. Λογικά, το επόμενο ερώτημα είναι αν μας επηρεάζει αμέσως, ή εμμέσως.

Κατά τη γνώμη μου, εφ’ όσον οι κανόνες του Μάτριξ είναι τεχνητοί (τιθέντες από έλλογα όντα), αυτό μας επηρεάζει αμέσως – αν καί σε μικρό βαθμό. Άλλως τε, πιστεύω πως δημιουργήθηκε ακριβώς γιά να έχουμε στη διάθεσή μας “διαμορφωμένη” την αιθερική ενέργεια (ίσως κι άλλης μορφής ενέργειες) προς όφελός μας. Όπως είναι πχ το πλέγμα των καλωδίων καί των συσκευών του ηλεκτρικού, που έχουμε στα σπίτια μας. Έτσι κι αλλοιώς, μας επηρεάζει άμεσα· με την ίδια έννοια, όπως πχ -από την αρνητική πλευρά- η ακτινοβολία των κινητών τηλεφώνων. Μπορεί να τη δεχόμαστε σε μικρό βαθμό, αλλά η μακροχρόνια έκθεση σ’ αυτήν θα έχει ορατά (άσχημα) αποτελέσματα.

Δεν γνωρίζω γιά …αυτόματα ευεργετικά αποτελέσματα του Μάτριξ, αλλά πρέπει οπωσδήποτε ν’ αναρωτηθούμε πόθεν οι απαρχές του. Ή, διαφορετικά: πόσες γενιές ανθρώπων γεννήθηκαν «κολυμπώντας» μέσα σ’ αυτό.

Προσωπικές έρευνες δείχνουν πως το Μάτριξ ίσως να ήταν γνώση πολύ παλιότερη του Φαέθωνα, αλλά στα σίγουρα εφαρμόστηκε σ’ όλο το Ηλιακό μας Σύστημα από τους κατοίκους του μακαρίτη πλανήτη. Διότι τόσο πίσω, το έχω ανιχνεύσει· αλλά γιά πιό πίσω ακόμη στο παρελθόν, δεν έχω στοιχεία. Στα σίγουρα, λοιπόν, μιλάμε γιά πάνω από 3,200,000 χρόνια πρίν την εποχή μας – δηλ. σαφώς πρίν ανατιναχτεί ο Φαέθων. (Τότε που κατοικούνταν, καί τα πράγματα πήγαιναν καλά.)

Γιατί, όμως, τοποθετώ τόσο πίσω στον χρόνο την εφαρμογή του; Διότι υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις.

Η πλέον τρανταχτή απ’ αυτές, είναι η Σελήνη. Αυτή,

σαφώς καί δεν είναι φυσικός δορυφόρος της Γής,
σαφώς καί δεν αποσπάστηκε από τη Γή (καί δή, από τον Ειρηνικό Ωκεανό),
σαφώς καί δεν προήλθε από τη σύγκρουση της Γής στο απώτατο παρελθόν μ’ ένα άλλο μεγάλο ουράνιο σώμα.
Ναί, έχει διαπιστωθεί πειραματικώς ότι η σύσταση της Σελήνης δεν είναι ίδια με της Γής, άρα -όλοι καταλαβαίνουν πως- δεν προήλθαν από την ίδια πηγή. Ωστόσο, οι θεωρίες που “εξηγούν” τη διαφορετική προέλευση Γής καί Σελήνης είναι τραβηγμένες απ’ τα μαλλιά… διότι αυτοί που τις έβγαλαν θεωρούν με τη σειρά του τραβηγμένο απ’ τα μαλλιά το να υποθέσουν την ύπαρξη στο απώτατο παρελθόν ελλόγων όντων με υψηλότατο πολιτισμό…

…τα οποία όντα είχαν την τεχνολογία να μετακινήσουν τη μία απ’ τις δύο Σελήνες του πλανήτη τους, καί να τη θέσουν σε τροχιά γύρω απ’ τη Γή.

Κι όμως, συνέβη ακριβώς αυτό!

Δεν είναι μόνον ότι η Σελήνη επηρεάζει ένα σωρό φυσικά (πχ παλίρροιες / ταχύτητα ιδιοπεριστροφής της Γής) καί βιολογικά φαινόμενα, καθώς καί μεγάλο μέρος της χλωρίδας καί της πανίδας· ή, ακόμη, σχεδόν μεταφυσικά φαινόμενα, όπως τον χρονισμό της πρώτης καί της τελευταίας ανάσας των ανθρώπων.
Δεν είναι μόνον ότι λογικά (αν ξέρουμε στοιχειώδη Φυσική του Νεύτωνα) πρέπει να φύγει προς τον Ήλιο, αλλά …μουλάρωσε καί ρίχνει βόλτες γύρω απ’ τον πλανήτη μας.
Δεν είναι μόνον πως έχει αυτόν τον λόγο περιστροφής προς ιδιοπεριστροφή 1:1, που “βγάζει μάτια”.
Είναι πως “κλείδωμα” περιστροφής προς ιδιοπεριστροφή σε ακριβέστατη αναλογία μικρών ακεραίων έχει κι ο πλανήτης Ερμής, καθώς καί πχ κάμποσοι δορυφόροι του Δία! (Εδώ θα βρήτε μερικά στοιχεία, εκεί που λέει «resonances». Δυστυχώς, δεν ξαναβρήκα εγκαίρως γιά το άρθρο τον πλήρη πίνακα με τα στοιχεία των δορυφόρων του Δία. Όταν τον είχα δεί, διαπίστωσα πως τα «κλειδώματα» τείνουν σχεδόν να είναι ο κανόνας!)

Όλα αυτά δείχνουν πως ναί, κάποτε κάποια έλλογα όντα (καί πολύ ικανά στην τεχνολογία) είχαν βάλει το χεράκι τους στο Ηλιακό μας Σύστημα, καί το ανακάτεψαν γιά τα καλά – με άγνωστο σε μένα σκοπό, κατά το μεγαλύτερο μέρος του. (Διότι, ‘ντάξ’… Η Σελήνη επηρεάζει τους βιολογικούς οργανισμούς στη Γή. Τα “κλειδώματα” μικρών ακεραίων στους δορυφόρους του Δία, σε τί ακριβώς βοηθάνε; ) Όθεν, Μάτριξ!

Τώρα, αν με όλ’ αυτά βοηθιέται η ανάπτυξη (καί η ανέλιξη) των βιολογικών οργανισμών, τότε πράγματι το Μάτριξ είναι η διαμόρφωση συμπαντικών ενεργειών (καί σαφώς της αιθερικής των ουρανίων σωμάτων) προς όφελός μας.

Οι (συμπληρωματικές) πληροφορίες που ακολουθούν, είναι αναπόδεικτες. Σας τις δίνω, όμως, απλά γιά να υπάρχουν κάπου καταγραμμένες:

Όταν ανατινάχτηκε ο Φαέθων, οι κανόνες του Μάτριξ του Ηλιακού μας Συστήματος επηρεάστηκαν σε μεγάλο βαθμό. Φυσικά, γιά να ξαναπάνε καλά τα πράγματα μετά την έκρηξη (κι όταν θα είχαν ηρεμήσει οι διαταραχές), έπρεπε να επέλθει μιά νέα ισορροπία. Έπρεπε το Μάτριξ να ξαναφτιαχτεί.

Δεν γνωρίζω ποιά έλλογα όντα ανέλαβαν ξανά την αποστολή αυτή. Πιθανώτατα ήταν Φαεθωνιανοί που διέφυγαν εγκαίρως καί σώθηκαν. Πιθανώτατα κάποιοι άλλοι σοφοί, επάνω στη Γή πιά, ξαναδιόρθωσαν τα στραβά. Ωστόσο, γνωρίζω από “ενθύμηση” ότι το τελευταίο χρονικά άτομο που διόρθωσε το Μάτριξ, ήτανε ο Παλαμήδης – στην ενσάρκωσή του ως μέλος της Γαλάζιας Αδελφότητας, λίγο καιρό πρίν βυθιστεί η Ατλαντίδα.

Έκτοτε, δεν βρέθηκε κανείς άλλος να κάνει διορθώσεις. Η δέ καταβύθιση του νησιού σχεδόν διέλυσε τις ματριξιανές ισορροπίες, οι οποίες από τότε μισοδουλεύουν (καί πάντως, πόρρωι απέχουν απ’ το 100% σωστό)· κάπως σαν ξεχαρβαλωμένα ελατήρια, θα λέγαμε. Γι’ αυτό κι έχει επικρατήσει η αντίληψη πως το Μάτριξ είναι κάτι κακό κι αποφευκταίο. Είναι σα να προσπαθεί κάποιος να κοιμηθεί σε διαλυμένο καί στραβό κρεββάτι. Με τα ελατήρια να χάσκουν έξω απ’ το φθαρμένο, βρώμικο στρώμα.

Σύμφωνα με την αντίληψή μου, λοιπόν, κανείς δεν διόρθωσε το Μάτριξ μετά το 9600 πΧ. Αλλά, διόλου δεν αποκλείω “αυτοί” τώρα τελευταία να κάνουν δοκιμές προς δημιουργία ενός Μάτριξ καθαρά προς όφελός τους· ή, τέλος πάντων, προς τη μετατροπή του ήδη υπάρχοντος Μάτριξ προς τον ίδιο τελικό στόχο. Πιθανώτατα όλοι αυτοί οι αεροψεκασμοί καί οι βομβαρδισμοί του πληθυσμού με ραδιοσυχνότητες να μην έχουν μονάχα έναν τόσο επιφανειακό σκοπό… Οπότε, κάποιος να βρεθεί, να τους σταματήσει!

Εγκαίρως.

vii. Πώς μπορούμε να εκμεταλλευτούμε το Μάτριξ στον μέγιστο βαθμό.

Το Μάτριξ, λοιπόν, σήμερα υπάρχει αφ’ εαυτού. Πλέουμε μέσα σ’ αυτό! Όμως, θεωρώ πως καλύτερη εκμετάλλευση της ενέργειάς του θα πετύχουμε, μονάχα αν κατασκευάσουμε βοηθητικές υλικές διατάξεις. Όπως πχ γίνεται με τα ραδιοκύματα: υπάρχουν μέν, αλλά αν δεν έχουμε ραδιοφωνική συσκευή, δεν μπορούμε ν’ ακούσουμε ραδιοφωνικούς σταθμούς.

Οι υλικές διατάξεις γιά σύλληψη κι εκμετάλλευση της ενέργειας του Μάτριξ δεν είναι άλλες, παρά:

Οι πανάρχαιες και παρούσες σ’ όλον τον πλανήτη πυραμιδικές κατασκευές.
Οι μεγαλιθικές κατασκευές – δηλαδή, τα διάφορα σύνολα των μενίρ / ντόλμεν / ακόμη καί αγαλμάτων.
Οι ναοί.
Κι ένα μέσον, που μάλλον δεν ( ; ) θα το περιμέναμε να υπεισέλθει στην κουβέντα μας: το ανθρώπινο μυαλό – καί με το λογικό του μέρος, καί με το ασυνείδητο / ονειρικό.
Όμως, μιά στιγμή! Μιλήσαμε γιά συμπαντικές ενέργειες καί υλικούς φορείς τους, σωστά; Σωστά. Αλλά το Σύμπαν αποτελείται από ύλη, ενέργεια…

…καί πληροφορία.

Πού βρίσκεται, λοιπόν, η πληροφορία – εκτός απ’ το ανθρώπινο μυαλό;

Βρίσκεται σε κάτι πράγματα, που λέγονται κρύσταλλοι.

Ίσως η χαρακτηριστικότερη περίπτωση τέτοιου κρυστάλλου στην εποχή μας, είναι το κρανίο Μίτσελλ-Χέτζες. (Σύνδεσμος – κείμενο με επιφυλακτική στάση ως προς τα θρυλούμενα.) Αυτό βρέθηκε μέσα σε μία πυραμίδα, καί λέγεται πως επιδεικνύει μιά πολύ περίεργη καί καθόλου σταθερή συμπεριφορά: πότε παγώνει ή ζεματάει τα χέρια που το πιάνουν, καί πότε δείχνει στον έκπληκτο επισκέπτη εικόνες, σα να πρόκειται κάπως γιά ολογραφική τηλεόραση. Αυτά λένε οι (πραγματικές, ή καί ψεύτικες) αναφορές περί αυτού. Ενδιαφέρον ακόμη είναι πως θρυλείται η ύπαρξη δεκατριών συνολικά τέτοιων κρανίων-κρυστάλλων. Καί πολύ σωστά! Διότι οι κρύσταλλοι δουλεύουν καλύτερα ως σύνολα. (Βλέπε πχ «12+1» της Ιωλκού, ξεκινώντας από εδώ.)

Θυμίζω πως κι εμείς είχαμε πεί δυό λογάκια γιά το συγκεκριμένο κρανίο. Επιτροχάδην: ότι απεικονίζει μιά νεαρή κοπέλλα, αλλά όχι ανθρώπινη ύπαρξη. (Διότι τα αυλάκια στους τραπεζίτες της δεν είναι σταυροί, όπως στους ανθρώπους, αλλά Χ.) Κι ότι κάπως έτσι πρέπει νά ‘τανε καί η «κεφαλή της Μεδούσης».

Εκείνο που δεν απαντάει κανείς, όμως, είναι αν το κρυστάλλινο αυτό κρανίο (ή κι άλλα σαν αυτό) είναι κρυσταλλωμένο σε σύστημα έξω απ’ τα γνωστά. Ο λόγος είναι ότι οι ιδιοκτήτες του κρανίου αυτού δεν το έδωσαν γιά εργαστηριακή εξέταση. Τα δέ παρόμοια που κυκλοφορούν, οι επιστήμονες τα βγάλανε πρόσφατα. (150 ετών το πολύ.) Εγώ, όμως, κάνω τη συγκεκριμένη ερώτηση, επειδή τα γνωστά στη φύση (τουλάχιστον του πλανήτη μας) κρυσταλλικά συστήματα είναι μονάχα επτά… αλλά η αφεντιά μου θα περίμενε κάτι τέτοιοι “ειδικοί” κρύσταλλοι να μην είναι κρυσταλλωμένοι σ’ αυτά.

Ένα τέτοιο πόρισμα από μικροσκοπική εξέταση σε εργαστήριο, θα ήταν επιστημονικός σεισμός καμιάς δεκαριάς Ρίχτερ. Γιατί; Διότι θα έδειχνε τεχνητή κρυστάλλωση, (α) με τεχνικές άγνωστες σήμερα, ή (β) ενδεχομένως με τεχνικές αδύνατον (γιά κάποιους λόγους) να επιτευχθούν στον πλανήτη μας! Άντε, να το πώ τελείως έξω απ’ τα δόντια: σε τέτοιους κρυστάλλους, θα περίμενα κρυστάλλωση κατά πλατωνικό στερεό. (Αν καί δεν θα πώ το γιατί.)

Εννοώ, πλατωνικό στερεό πλήν κύβου – ο οποίος υπάρχει στη φύση ως γνωστό κρυσταλλικό σύστημα.

Φυσικά, αν ανακαλυφθεί τέτοιο χαρακτηριστικό σε κρύσταλλο, δεν περιμένω να μιλήσει κανείς δημοσίως… Θα φάνε κατακέφαλα την κεραμίδα οι επιστήμονες, αλλά δεν θα βγάλουν άχνα. Όπως δεν περιμένω να μιλήσει κανείς δημοσίως γιά το τί είδους κρυστάλλους κλέψανε απ’ τη Γορίτσα κατά τη διάνοιξη του οδικού τούννελ, όταν πέσανε απάνω στην κρύπτη τους. Πάντως, αυτοί οι κρύσταλλοι ήταν 12 συνολικά. Διαφορετικών ειδών. Καί κρυσταλλωμένοι σε κρυσταλλικά συστήματα άγνωστα. Καλά τα λέω, λεβέντες μου;

Δεν το ξέρετε -διότι δεν σας το είπαν οι εντολοδότες σας- ότι πρόκειται γιά τους κρυστάλλους των πυραμιδίων του “12+1” της Ιωλκού! Αλλά, όταν ξαναβγεί στο φώς του Ηλίου ο δέκατος τρίτος, να τρέμετε. Η προδοσία, ακόμη κι η απλή συνέργεια σ’ αυτήν, ΔΕΝ συγχωρείται.

Σύνολα από ειδικά κτίσματα καί ειδικούς κρυστάλλους, λοιπόν, είναι αυτά που εκμεταλλεύονται τις ματριξιανές ενέργειες. Καί …ειδικοί άνθρωποι! Δεκτικοί.

Πιθανώτατα η απροσδιοριστία ν’ απαιτεί ένα αρκετά σύνθετο σύστημα γιά να εκδηλωθεί, σύστημα όπως είναι ο άνθρωπος με την ελεύθερη βούλησή του· πιθανώτατα δεν της αρκεί ένα ηλεκτρόνιο, ή οποιοδήποτε άλλο σωματίδιο. Κυρίως γι’ αυτό θεωρώ απίθανο (έως αδύνατον) το να εκδηλώνεται στο μικροκοσμικό επίπεδο: απροσδιοριστία σχεδόν σημαίνει “πολλοί βαθμοί ελευθερίας”. Σημαίνει πολυπλοκότητα. Όθεν, είναι αρκετά πιθανό να εκδηλώνεται αυτή (μόνο) σε μακροκοσμικό επίπεδο.

Πριν κλείσουμε την παράγραφο, να σημειώσουμε πως η Λαογραφία είναι ένα άριστο βοήθημα στην έρευνά μας. Τί σχέση έχει, τώρα, αυτή; Έχει, διότι σύμφωνα με τα προεκτεθέντα, βλέπουμε με άλλη ματιά τα σενάρια ορισμένων παιδικών παραμυθιών. Ότι, γιά παράδειγμα, ο μάγος βλέπει τα πάντα στον μαγικό καθρέφτη του. Ή ότι είναι ικανός να κατεβάσει το φεγγάρι στον πάτο του πηγαδιού. Υπερβολές, αν το δείς ως ενήλικας που διαβάζει παραμύθια στα παιδάκια του γιά να κοιμηθούν. Καθόλου υπερβολές (καί καθόλου φαντασία), αν το δείς …ως αναγνώστης του παρόντος! ?

Αυτές οι κουβέντες έχουν πολύ παλιά καταγωγή… από κάποιους άλλους κόσμους, γιά τους οποίους ο χειρισμός του Μάτριξ ήταν τετριμμένη καθημερινή πραγματικότητα. Από τότε μέχρι σήμερα, επέζησαν μέσα απ’ τα παραμύθια καί τα έθιμα – με πολλών να έχει ξεχαστεί η αρχική σημασία.

Καί στ’ αλήθεια ο μάγος (ή ο σαμάνος – αποκάλεσέ τον όπως θέλεις), ασκώντας την ελεύθερη βούλησή του, είναι ικανός να χώσει το φεγγάρι στον κουβά του πηγαδιού! Βλέπετε, δεν είναι μονάχα το ότι μ’ αυτές τις διατάξεις (πέτρινα οικοδομήματα, κρυστάλλους, κτλ) δεχόμαστε ενέργειες (καί ύλες, καί πληροφορίες). Μπορούμε κάλλιστα καί να εκπέμψουμε…

…Οπότε, έχουμε στα χέρια μας μιά τρο-μα-κτι-κή δύναμη, άπειρης συμπαντικής εμβέλειας!

Έ, λοιπόν, έχω απόλυτο δίκιο, όταν σκέφτομαι πως τέτοιες γνώσεις δεν είναι γιά τον καθέναν! (Καί η αξία, που κοιτάζουμε πρώτη στον «καθέναν», δεν είναι η ικανότητα να κάνει πράγματα μαγικά, αλλά το ήθος.) Αν ο “καθένας” τολμήσει να βάλει χέρι σε τέτοιες γνώσεις αυτόκλητος, τότε πρέπει να σταλεί πάραυτα στον Άγιο Πέτρο, γιά να γλυτώσει η υπόλοιπη ανθρωπότητα.

Γιατί, όμως, άρχισα να σκέφτομαι με τον ερπετικό εγκέφαλο;

viii. Εμείς κι “αυτοί”

Κρύσταλλοι, σαν αυτούς που λέμε, στην απώτερη αρχαιότητα υπήρχαν αρκετοί. Οι απώτεροι αρχαίοι ημών είτε τους είχαν βρεί έτοιμους (φτιαγμένους απ’ τους απώτατους προγόνους μας στον Φαέθωνα), ή τους έφτιαξαν οι ίδιοι – μιμούμενοι (ή καί ανακαλύπτοντας πάλι εξ αρχής) φαεθωνιανές τεχνικές τεχνητής κρυσταλλώσεως.

Ωστόσο, παρόμοιους κρυστάλλους είχαν κι οι Άτλαντες – άγνωστο σε μένα πώς αποκτημένους. Έτσι, κάποια εποχή που (ψευτο-)ηρέμησαν τα πράγματα (υπολογίζω γύρω στο 2250 πΧ), ο Περσέας πήγε να συμμαζέψει έναν μεγάλον τέτοιον ξεχασμένον, την “κεφαλή της Μεδούσης” – ώστε να μή μείνει τέτοιο υλικό διαθέσιμο γιά τίποτε μελλοντικούς θαυμαστές των Ατλάντων.

Αυτός ο κρύσταλλος (από δικές μου έρευνες, πάλι) ήταν εκτεθειμένος (καί σε λειτουργία) στην Αθήνα της εποχής εκείνης (πιθανώτατα στον ναό της Θεάς Αθηνάς) γιά 3-4 αιώνες. Όπως κι ο αντίστοιχος κρύσταλλος, ο “Ήλιος της Ήρας” στην Ιωλκό, καί δή γιά την ίδια χρονική περίοδο. Τρομεροί σε ικανότητες καί οι δυό τους, απέτρεπαν έστω καί τη σκέψη κακουργίας εναντίον της Ελλάδας καί των Ελλήνων. Ωστόσο, καί γιά κάποιους συμπαντικής φύσεως λόγους, αλλά καί επειδή ήταν αρκετά επικίνδυνοι (ο καθένας τους μπορούσε να καταστρέψει όλο το Ηλιακό μας Σύστημα, όχι απλά έναν πλανήτη!), κάποια στιγμή περί το 1800 πΧ απεκρύβησαν σε υπόγειες κρύπτες… αναμένοντας τη στιγμή που θα ξαναβγούν στην επιφάνεια, ως απαραίτητοι. Καί που θα τους ξαναχρησιμοποιήσουμε!

Παρά ταύτα, οι σημερινοί θαυμαστές των πάλαι Ατλάντων φαίνεται -δυστυχώς- πως βρήκαν σχετικά πρόσφατα κάποιον αδέσποτον κρύσταλλο του είδους (δεν τους συμμάζεψαν όλους οι πρόγονοι, τί να κάνουμε;!), καί προτίθενται να δοκιμάσουν -με τη βοήθειά του- ν’ ανοίξουν μιά πύλη· άγνωστο πόσο ισχυρή, καί προς ποιόν σκοπό. (Βέβαια, αν υποθέσω ότι θέλουν να ξεκάνουν την Ελλάδα, δεν νομίζω πως θα έχω πέσει πολύ έξω!) Ως φαίνεται, τον κρύσταλλο τον βρήκαν στην Αίγυπτο, ο δέ Ιαπωνο-Αμερικανός ερευνητής Γκόρο Αντάτσι (αρκετά γνωστός καί στο εγχώριο κοινό) έχει ένα πολύ καλό σχετικό άρθρο. (Καί δή, δημόσιας ανάγνωσης. Τα υπόλοιπα τά ‘χει κρυφά καί τα δίνει μόνο με συνδρομή, διότι κάποτε κάτι ραδιοφωνατζήδες γέμιζαν τα προγράμματα των σταθμών τους αντιγράφοντάς τον εν ψυχρώι.)

Αυτό ακριβώς το άρθρο διάβασα, καί μ’ έζωσαν τα φίδια. Εξ ού κι όλο το κατεβατό τούτο εδώ.

Ο Γκόρο ανακατεύει στην ιστορία τον Σούπερμαν (γεννημένον μέσα σε κρυστάλλους καί φέροντα σύμβολο αδαμαντοειδές), του οποίου Σούπερμαν ο πλανήτης καταστράφηκε (τί μου θυμίζει!… ? ), το δέ οικογενειακό του επίθετο είναι …Έλ! Επίσης, ανακατεύονται η σειρά ταινιών (καί τηλεοπτικών σειρών) “Στάργκεητ” ( = αστρική πύλη), οι πυραμίδες της Γκίζας (ένθα βρέθηκε η στάργκεητ, σύμφωνα με το σενάριο της ταινίας), καί η Κατίνα η Πέρρη, η οποία πάλι σ’ ένα πρόσφατο βιντεοκλίπ με πυραμίδες καί σφίγγες κουνάει τον πισινό της (τί πρωτότυπο!), κοιτάζοντας …ένα διαμάντι.

Από τις δικές μου έρευνες, κρίνω πως γενικά σε καλό δρόμο βρίσκονται “αυτοί”, αν καί τους λείπουν μερικά πραγματάκια απ’ τον μηχανισμό που πάνε να στήσουνε. (Δεν θα τα καρφώσω δημοσίως, φυσικά!) Όμως, αν συμβεί -ένεκα καθαρής τύχης- να πάνε να φέρουν ουσιαστικό αποτέλεσμα, τότε να ξέρουν ότι τα ξαδέρφια του Κέρβερου, τα ντόμπερμαν του Άδη θα τους περιμένουν αμολητά! Μ’ άλλα λόγια, συμπαντικώς θα “λυθούν τα χέρια” όσων Ελλήνων μπορούν να επιφέρουν ανταποδοτικά χτυπήματα!

Δεν αστειεύομαι καθόλου. Ούτε μεγαλορρημονώ. Το χάσμα του Αγίου Ανδρέα, μαζί με το Γιέλλοουστόουν, θα στείλουν τη «Νέα Ατλαντίδα» εκεί που της πρέπει!

Το τί θα κάνουν «αυτοί» με τους κρυστάλλους καί τις αστροπύλες, πιστεύω πως θα φανεί σε λίγες μέρες. (Εξ ού καί η βιασύνη μου γιά την παρούσα ανάρτηση.) Γιατί; Διότι νομίζω πως κατάφερα ν’ ανακαλύψω έναν αστρικό συνδυασμό, που ενδεχομένως θα χρησιμοποιήσουν “αυτοί”. Τις πρώτες πρωϊνές ώρες της 1ης Απριλίου 2018, ο Άρης καί ο Κρόνος βρίσκονται σε συζυγία κοντά ( ; ) στο γαλαξιακό κέντρο (το Τσιμπάλμπα Μπέ). Καί με τη Σελήνη σε 90 μοίρες κάθετα σ’ αυτούς.

(Το γαλαξιακό κέντρο βρίσκεται στον συμπαγή κόκκινο κύκλο.)

Πρόκειται γι’ αρκετά κοντινή ημερομηνία, ώστε μάλλον αιτιολογείται η τόσο μεγάλη χαρά της Κατίνας στο βιντεοκλίπ! (Αν κι αυτή είναι διαρκώς χαρούμενη. Είπαν τ’ς παλαβής…)

Τέλος πάντων, ελπίζω να κάνουν λάθος στους υπολογισμούς τους – ώστε ν’ αποκλειστεί έστω κι η ελάχιστη πιθανότητα να φτάσουν σε αποτέλεσμα λόγωι κωλοφαρδίας.

ix. Επίλογος – Εμείς.

Μπροστά σε τέτοιους αντιπάλους καί με τέτοια μέσα, τί μπορούμε να κάνουμε εμείς οι Έλληνες – καί μάλιστα, παρά τα πρωτοφανή χάλια μας των τελευταίων δεκαετιών; Πιστεύω, πάρα πολλά.

Βλέπετε, πάλι είναι θέμα λογικής!

Δεν είναι καθόλου λογικό τ’ αρχαία μας μαντεία να προβλέπανε τα πάντα, αλλά να μήν έχουν προβλέψει:

πρώτον, το κλείσιμό τους,
καί δεύτερον, το τί θ’ απογίνουν οι Έλληνες κατά τους χριστιανικούς αιώνες.
Το πρώτο όντως το προβλέψανε, διότι λάβανε τα μέτρα τους. Όπως έχω ξαναπεί, βρήτε μου εσείς έστω καί μία «δέλτο» από ιερό αρχαιοελληνικού ναού, απ’ αυτές που αναφέρει ο Πλούταρχος! Μήν μπήτε στον κόπο, όμως. Δεν θα μπορέσετε, διότι όλες απεκρύβησαν σε ασφαλέστατες κρυψώνες.

Άρα, έχουν προβλέψει καί το δεύτερο.

Βέβαια, αυτό συνεπάγεται εντονώτατες συζητήσεις επί συζητήσεων… Διότι αναρωτιέται ο καθένας μας ότι: εφ’ όσον τα αρχαία μας μαντεία όντως πρόβλεψαν την κατάντια μας, γιατί δεν έλαβαν αποτρεπτικά μέτρα, κι έχουμε σήμερα τον κάθε Χάζαρο ν’ αλωνίζει στην καμπούρα μας;

Ειλικρινά, δεν γνωρίζω. Η αλήθεια είναι πως κάπου πάει το μυαλό μου (σε κάτι σαν «Συμπαντική νομοτέλεια» – διότι σε κάθε «μεγάλο μήνα» αλλάζει ο μέγιστος θεός, καί στους Ιχθύες μάλλον έπρεπε συμπαντικώς να λουστούμε τον Κρόνο)· αλλά: καί δεν θα ξεκινήσω τη σχετική κουβέντα εδώ, καί θα την αποφύγω. Δεν θέλω να σκαλίζω πληγές, ή να ρίχνω καύσιμο στη φωτιά της σκέψης ότι η πάλαι ποτέ αρχαία πνευματική μας ηγεσία μας παράτησε εν ψυχρώι στους πέντε δρόμους.

Εγώ επιμένω να σκέφτομαι πως οι αρχαίοι ημών έχουν λάβει μέτρα προστασίας καί γιά μας – αν καί όταν τα χρειαστούμε. Αφού, εννοείται, πρώτα συνειδητοποιήσουμε την ανάγκη τους. Βλέπετε, κανείς δεν θέλει να θεραπευτεί, αν πρώτα δεν κατανοήσει πως είναι άρρωστος! (Τον ξεκολλάς τον χοντρό απ’ το γυράδικο, να τον βάλεις γιά τρέξιμο; Σιγά! ? ) Κι εμείς, ως λαός, ενώι διάφοροι άλλοι μας πίνουν το αίμα, ακόμη λέμε: «- Δέ βαρυέσαι!» (Σωστά! Νηστικά θα μείνουν τα βαμπίρ; Κρίμα είναι! Lol!!!)

Επειδή, τώρα, ο γράφων συνειδητοποίησε παιδιόθεν πως η κατάσταση στην Ελλάδα περιγράφεται ως ένα καφέ πράγμα δύσοσμο, έχει καιρό που αναζήτησε τα κρυμμένα «δωράκια» των αρχαίων ημών. Δηλαδή, τα πιθανά αντίμετρα που μας άφησαν, να τα επαν-ανακαλύψουμε· σαν το σπαθί του Αιγέα, που βρήκε ο Θησέας! Καί …κάτι βρήκα! Ναί, σωστά καταλάβατε: μέσα σ’ όλο το εννοιολογικό πλέγμα που αναλύσαμε – μέσα στη σαλάτα κρυστάλλων, αρχαίων ναών (εκεί να δείς, πώς αλλάζουν οι κανόνες του πλέγματός τους κάθε εποχή!), κτλ κτλ κτλ. Δεν φιλοδοξώ, όμως, να κατεβάσω το Φεγγάρι μέσα σ’ ένα πηγάδι· φιλοδοξώ να κατεβάσω τον ουρανό στα κεφάλια των «Νέων Ατλάντων»! ? (Κάτι ήξεραν οι Γαλάτες του Αστερίξ, που το φοβόντουσαν αυτό!)

Γι’ αυτό καί είμαι -συγκρατημένα- αισιόδοξος γιά το μέλλον του λαού μας καί της χώρας μας.

Καλή μας τύχη, λοιπόν, με τις μάχες που θα δώσουμε προσεχώς!

Έτσι κι αλλοιώς, καί εμείς οι Έλληνες, αλλά καί “αυτοί”, φτάσαμε στην τελική ευθεία.

«Δεν πρέπει να μείνει, παρά μόνον ένας!»

ΤΕΛΟΣ

ergdhmerg