Κάτι συμπτώσεις! 16.6.16 ξεκινά η προώθηση της Πανθρησκείας

Κάτι συμπτώσεις!
16.06.2016
(1+6).6.(2+0+1+6)
7.6.9
769μ.χ. Η Σύνοδο του Λατερανού
en.wikipedia.org/wiki/Lateran_Council_(769)

Πραγματοποιήθηκε στη Βασιλική του Αγίου Ιωάννη του Λατερανού (είναι ο καθεδρικός ναός της Ρώμης – εκκλησιαστική έδρα του Ρωμαίου Ποντίφικα) . Είναι ίσως το πιο σημαντικό Ρωμαϊκό Συμβούλιο που πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια του 8ου αιώνα.
Ο Πιπίνος ο Βραχύς ήταν δούκας των Φράγκων από το 741 και στην συνέχεια βασιλιάς των Φράγκων (751 – 768). Πέθανε το 768 και το βασίλειό του μοιράστηκε, κατά το γερμανικό έθιμο, στους γιους του Κάρολο και Καρλομάνο. Ο δεύτερος πέθανε τρία χρόνια αργότερα, αλλά ο πρώτος βασίλεψε επί 46 χρόνια και πέρασε στην Ιστορία ως Κάρολος ο Μέγας ή Καρλομάγνος.
Τον πρώτο κιόλας χρόνο της βασιλείας των δύο αδελφών, ο νέος Πάπας Στέφανος ο Γ’ συγκάλεσε τη Σύνοδο του Λατερανού (769) για να διορθώσει καταχρήσεις στην παπική εκλογική διαδικασία που είχαν οδηγήσει στην εκλογή των Αντι-παπών Κωνσταντίνου ΙΙ και Φιλίππου. Η Σύνοδος αυτή, όμως, απέκτησε ιδιαίτερο ενδιαφέρον υπό το πρίσμα μεταγενέστερων εξελίξεων. Κατ’ αρχήν, ήταν η πρώτη σύνοδος στη Ρώμη στην οποία πήραν μέρος Φράγκοι επίσκοποι, 12 τον αριθμό, μαζί με 39 Ρωμαίους επισκόπους (στοιχείο που, παρεμπιπτόντως, δηλώνει ότι η διάκριση Ρωμαίων και Φράγκων παρέμενε ξεκάθαρη στα 769).
Με τη σύνοδο του Λατερανού ο Πάπας προσπάθησε ταυτόχρονα να ενσωματώσει τους Φράγκους στο Ορθόδοξο στρατόπεδο. Προσφέροντάς τους την τιμή της συμμετοχής για πρώτη φορά, ήλπιζε να τους διατηρήσει πιο στενά δεμένους μαζί του, απέναντι σε μελλοντικές λογγοβαρδικές βλέψεις. Η Ιστορία τον διέψευσε, αφού οι Φράγκοι εξαπέλυσαν σύντομα επεκτατικούς πολέμους χωρίς να σεβαστούν ούτε την Ορθοδοξία ούτε τους Ρωμαίους.
Η σύνοδος αυτή, πάντως, έχει και μια δεύτερη σπουδαιότητα. Μια από τις σημαντικές αποφάσεις της ήταν η άνευ όρων υποστήριξη της προσκύνησης των εικόνων (διαβάστηκαν μάλιστα επιστολές από τα Πατριαρχεία Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Ιεροσολύμων που τάσσονταν υπέρ των εικόνων). Ταυτόχρονα , όπως συνέβαινε σε κάθε σύνοδο, επαναλήφθηκε η ομολογία αποδοχής των αποφάσεων των μέχρι τότε Οικουμενικών Συνόδων. Υπογραμμίστηκε ότι η ορθή πίστη ορίζεται μόνο με Οικουμενικές Συνόδους και αναγνώστηκε το Σύμβολο της Πίστεως. Οι Φράγκοι επίσκοποι συμφώνησαν ομόφωνα με όλες αυτές τις αποφάσεις και διακηρύξεις. Η χριστιανική Εκκλησία παρέμενε μία και αδιαίρετη ακόμη το 770, με εξαίρεση την εικονομαχική στάση της Κωνσταντινούπολης.

787 Ζ’ Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια της Βιθυνίας.

diakonima.gr/2011/10/16/%CE%B7-%CE%B6-%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%83%CF%8D%CE%BD%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%82/

Ή δεύτερη Σύνοδος της Νικαίας είναι η έβδομη και τελευταία Οικουμενική Σύνοδος που αναγνωρίζει η ‘Ορθόδοξος ‘Εκκλησία. Ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν να συγκληθούν στο μέλλον άλλες οικουμενικές Σύνοδοι, άλλα ότι ως έβδομη η Σύνοδος της Νικαίας συμπληρώνει τον αριθμό πού μέσα στην ‘Αγία Γραφή αντιπροσωπεύει την τελειότητα και ολοκλήρωση (π.χ., Γεν. 2, 1-3). Σφραγίζει το πέρας της περιόδου των δογματικών συγκρούσεων, πού επέτρεψαν στην Εκκλησία να διευκρινίσει με σαφείς και ακριβείς ορισμούς τα όρια της ορθοδόξου πίστεως. Εφεξής, κάθε αίρεση δύναται και θα δύναται να αναχθεί σε μία από τις πλάνες πού αναθεμάτισε η ‘Εκκλησία στις οικουμενικές συνόδους, από την πρώτη (325) έως την έβδομη (787) έν Νικαία Σύνοδο.

Οι Φράγκοι όμως σύντομα ΘΑ ΑΛΛΑΖΑΝ ΕΝΤΕΛΩΣ ΣΤΑΣΗ και θα ΑΠΕΡΡΙΠΤΑΝ αυτά που είχαν δεχθεί στο Λατερανό. Θα απέρριπταν το ΑΝΑΛΛΟΙΩΤΟ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΛΟΥ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ, προσθέτοντας το «filioque».

filioque
el.wikipedia.org/wiki/Filioque

Θα απέρριπταν την αποκλειστικότητα των Οικουμενικών Συνόδων στον καθορισμό του δόγματος, θεσμοθετώντας την αυθαιρεσία του κάθε κοσμικού ηγεμόνα ή Πάπα, πράγμα που οδήγησε τη Λατινική Εκκλησία σε απολυταρχικές περιπέτειες κατά τους επόμενους αιώνες. Θα απέρριπταν ακόμη και την προσκύνηση των εικόνων, μόλις η Κωνσταντινούπολη στράφηκε υπέρ των εικόνων. Και, έχοντας προβεί σ’ αυτές τις ενέργειες, άρχισαν να υποστηρίζουν από τότε (μέχρι και σήμερα) ότι αυτοί διατήρησαν την ορθή χριστιανική πίστη σε αντίθεση με τους Ρωμηούς τους οποίους άρχισαν να συκοφαντούν επί αιώνες με τα Contra errors Graecorum.

Romania
http://www.kannavos.gr/romania.doc

Από τον 9ο ως το 13ο αιώνα εμφανίστηκε στη Δύση τουλάχιστον μιά δεκάδα συγγραμμάτων με τον κοινό τίτλο: Contra errors Graecorum- «κατά των πλανών των Ελλήνων». Είχαν αρχίσει χλευαστικά να αποκαλούν τους Ρωμηούς, «Γραικούς» στη προσπάθεια να αυτονομηθούν από την πολιτιστική κηδεμονία των Ελλήνων από μειονεξία και βαθύτατο μίσος που δεν έπαψε να υφέρπει επί αιώνες και δεν αποσβέστηκε ποτέ από το συλλογικό υποσυνείδητο των Ευρωπαίων, άλλωστε μόλις πριν δυο περίπου αιώνες τους χώριζαν από την κατάσταση της ορδής και πρωτογονισμού. Ποτέ οι Φράγκοι δεν θα συγχωρήσουν τη μεταφορά της πρωτεύουσας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από τη Ρώμη, στη Νέα Ρώμη, στη Κωνσταντινούπολη. Γι’ αυτό μιλάνε τόσο απαξιωτικά για τον Μέγα Κωνσταντίνο, και γι’ αυτό σπάνια ονοματοδοτείται κάποιος Φράγκος σε Κωνσταντίνο.. Και την ονόμασαν «Βυζαντινή Αυτοκρατορία», με τον περιορισμένο γεωγραφικό χώρο του αρχαίου Βυζαντίου, τη Κωνσταντινούπολη για να μειωθεί η αίγλη της Αυτοκρατορίας στα μάτια των μεταγενεστέρων.