Hellas, alas! Είναι ρούσικη η κορδέλα που φοράς!

Μπορείς, από μία άποψη, να πεις ότι η πορεία των εθνών στην Ιστορία είναι δρόμος. Ουδεμία αντίρρηση. Τι γίνεται όμως όταν εικονοποιείς την πορεία σου ως ένα ασήμαντο στιγμιότυπο αμαξιτής οδού; Κατανοούμε ότι έθνη που έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους και χώρες που έχουν απολέσει την αυτενέργεια και την αυτοτέλειά τους εξαντλούνται σε γυμνασιακές ασκήσεις στο σχετικά ανώδυνο πεδίο του επιχειρηματικού σχεδιασμού, επενδύοντας τις όποιες κινήσεις-πρωτοβουλίες τους με τα τερτίπια του λεγόμενου «branding», κατ’ αναλογία του προϊοντικού σχεδιασμού. Ο τρόπος με τον οποίον ένα κράτος, ένα έθνος, απεικονίζει συμβολικά την ιστορική του πορεία και την προοπτική του, αντικατοπτρίζει τη μέθοδο αλλά και τα εργαλεία που αυτό χρησιμοποιεί για την αυτοκατανόησή του.

«Όλα είναι Δρόμος» μάς λέει ο σπουδαίος Έλληνας σκηνοθέτης Παντελής Βούλγαρης, και το έκανε πράξη με το ομώνυμο φιλμ του. Αυτό όμως είναι Τέχνη. Η τέχνη των κρατών είναι η Πολιτική και, όταν καταπιάνεται με τα σύμβολα και τις έννοιες, η αλληγορία καθίσταται εξόχως επικίνδυνο πράγμα· ελλοχεύει ο κίνδυνος το εγχείρημα να αποδώσει κενό νοήματος, ενίοτε και γκροτέσκο αποτέλεσμα.

Οι σύμβουλοι προβολής και επικοινωνίας θα κάνουν ό,τι τους ζητήσεις. Αν, ως κράτος, δεν ξέρεις να ζητάς, θα πάρεις αυτό που παίρνει η αγορά, λίγο διαφορετικό από εκείνο που πήρε ο προηγούμενος πελάτης, αλλά πάντως όχι κάτι εξαιρετικό και αυστηρά ελεγμένο. Γενικώς, στα κράτη που δεν έχουν βηματισμό οι σύμβουλοι στρατηγικής και οι επικοινωνιολόγοι φορτώνουν την επιχειρησιακή κοινοτοπία του λεγόμενου «Road map». Έχουμε ακούσει άπειρες φορές κυβερνητικά χείλη να προφέρουν αυτή την κενή νοήματος λέξη. Ο τρόπος με τον οποίον αυτή απεικονίστηκε στο λογότυπο για τον εορτασμό των διακοσίων ετών από την Ελληνική Επανάσταση όντως επιβεβαιώνει την κενή νοήματος προσέγγιση, αλλά και την αλληγορία που κατέληξε …χάσκων οπλισμός οικοδομής.

Ρίχνοντας το βλέμμα σε μια παρόμοια απεικόνιση ρώσικης παραγωγής, σε μια πρώτη ανάγνωση θα έλεγε κανείς ότι ούτε οι Ρώσοι έχουν βρει βηματισμό κι αυτοσχεδιάζουν με τα σύμβολα. Είναι όμως έτσι; Αν πιάσουμε το νήμα, για την ακρίβεια την κορδέλα από το Μετάλλιο του Αγίου Γεωργίου, και σταθούμε στη σημειολογία του για τους Ρώσους κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, διαπιστώνουμε και συνάφεια και συνέπεια. Συνεπώς, το ερώτημα είναι με τι έχει συνάφεια το ελληνικό λογότυπο για το διακόσια χρόνια από την Επανάσταση, ειδικά όταν καταπιάνεται με το κορυφαίο μας σύμβολο, το υπεραπλουστεύει και το αποδομεί; Αν έτσι πρόκειται να τροχοδρομήσουμε ως έθνος στην μετά 2021 εποχή, το πιθανότερο είναι ότι θα βρεθούμε στους πέντε δρόμους…

Κάποιοι, αρκετοί, αναρωτιούνται τι σημαίνει το «Ζ» των Ρώσων. Ορισμένοι βλέπουν σε αυτό το σύμβολο της νίκης, «за победу». Άλλοι λένε ότι είναι η σβάστικα των Ρώσων. Μπορεί όμως και να μην είναι «Ζήτα» αλλά να είναι ένα πολλαπλό «2». Όπως και να’ χει, σημασία έχει ότι το μετά 2021 ελληνικό κράτος, εκουσίως ή ακουσίως, βρέθηκε μπλεγμένο στην πολεμική κορδέλα των Ρώσων. Κι εδώ ανοίγει μια πολύ σοβαρή συζήτηση που, αυτή τη φορά, πρέπει να εκκινήσει από αξιώματα της πολιτικής και όχι από δημιουργικά και δημοσιολογικά γραφεία.

Είμαστε στη δυσάρεστη θέση να συστήσουμε στο ελληνικό κοινό τον κορυφαίο Αμερικανό πολιτικό επιστήμονα και μελετητή των διεθνών σχέσεων, εκπρόσωπο της ρεαλιστικής σχολής σκέψης, καθηγητή John Joseph Mearsheimer. Δυστυχώς -κι αυτό οφείλεται στις επιλεκτικές προτιμήσεις της ελληνικής διανόησης της εξωτερικής πολιτικής- στην Wikipedia το λήμμα για τον εν λόγω επιστήμονα υφίσταται σε πολλές άλλες γλώσσες (και στην τουρκική) εκτός από την ελληνική. Έτσι, παραθέτουμε συνοπτική περιγραφή για αυτόν στα αγγλικά και πρόσφατη δημόσια τοποθέτησή του για τα τεκταινόμενα στην Ουκρανία:

«John Joseph Mearsheimer is an American political scientist and international relations scholar, who belongs to the realist school of thought. He is the R. Wendell Harrison Distinguished Service Professor at the University of Chicago. He has been described as the most influential realist of his generation.

Mearsheimer is best known for developing the theory of offensive realism, which describes the interaction between great powers as being primarily driven by the rational desire to achieve regional hegemony in an anarchic international system. In accordance with his theory, Mearsheimer believes that China’s growing power will likely bring it into conflict with the United States.

Mearsheimer is the leading proponent of offensive realism. The structural theory, unlike the classical realism of Hans Morgenthau, places the principal emphasis on security competition among great powers within the anarchy of the international system, not on the human nature of statesmen and diplomats. In contrast to another structural realist theory, the defensive realism of Kenneth Waltz, offensive realism maintains that states are not satisfied with a given amount of power but seek hegemony for security because the anarchic makeup of the international system creates strong incentives for states to seek opportunities to gain power at the expense of competitors. Mearsheimer summarized that view in his 2001 book: The Tragedy of Great Power Politics» (πηγή: Wikipedia)

Είναι ιλαροτραγική ειρωνεία το γεγονός ότι το Αττικό κράτος, σπάζοντας το φράγμα του 2021, εγκλωβίστηκε στον ομώνυμο δρόμο που αυτό χάραξε, σαν μια …αυτοεκπληρούμενη προφητεία.

ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ

Πηγή: domaingreece.com

Για την αντιγραφή,
Τέντζερης