Γιατί η Μοσάντ εκτέλεσε τον εφευρέτη υπερόπλων Τζέραλντ Μπουλ;

Ο Καναδός μηχανικός αεροδιαστημικής Τζέραλντ Μπουλ (Gerald Bull) ήταν πρόθυμος να κάνει σχεδόν τα πάντα για να επιτύχει τον στόχο του. Εάν το είχε καταφέρει, ο Πόλεμος του Κόλπου (1990-1991) θα είχε κλιμακωθεί, ο θάνατος και η καταστροφή θα είχαν συνεχιστεί και πολλές άλλες πόλεις της περιοχής πιθανότατα θα είχαν γίνει ερείπια.

Το 1951 ο Δρ Gerald Bull εντάχθηκε στο Καναδικό Ίδρυμα Έρευνας Ανάπτυξης Εξοπλισμού (CARDE -Canadian Armament Research Development Establishment) για να εργαστεί σε έναν μικρής εμβέλειας πύραυλο εδάφους-αέρος που λεγόταν Velvet Glove. Το CARDE πρωτοστάτησε στη χρήση μοντέλων πυραύλων που εκτοξεύονταν από μεγάλο πεδινό πυροβόλο με σκοπό να δοκιμαστούν οι θεωρητικοί υπολογισμοί που προβλέπουν την συμπεριφορά των βλημάτων ενώ αυτά πετούν με υπερηχητικές ταχύτητες.

Αυτές οι δοκιμές ήταν χρήσιμες και φθηνές. Μια ομάδα από την κυβέρνηση των ΗΠΑ εντυπωσιάστηκε από την δουλειά του Μπουλ (φωτό) και πρόσφερε στο πρόγραμμα ένα μεγάλο πυροβόλο που προερχόταν από πολεμικό πλοίο. Το πρόγραμμα ονομάστηκε HARP (High Altitude Research Program -Ερευνητικό Πρόγραμμα Μεγάλου Υψομέτρου).

Το 1962 το HARP μετακόμισε στα Μπαρμπέιντος (Barbados) όπου μια ομάδα 300 ατόμων απασχολούταν στη δημιουργία και τη λειτουργία της εγκατάστασης. Δεν πέρασε πολύς χρόνος μέχρι το μεγάλο κανόνι να αρχίσει να εκτοξεύει βλήματα 150 κιλών με ταχύτητα 3 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο σε ύψος 66 χιλιομέτρων.

Κατά τη διάρκεια των 1.000 περίπου εκτοξεύσεων, ο Μπουλ αποφάσισε ότι αυτό που πραγματικά ήθελε ήταν να εργαστεί για την εκτόξευση ενός βλήματος στο διάστημα. Το 1966 εξαντλήθηκε η χρηματοδότηση για το HARP. Μέχρι τότε, η πρακτική και θεωρητική εμπειρία του Μπουλ τον είχε καταστήσει παγκόσμια αυθεντία στη βαλλιστική και το πυροβολικό.

Δημιούργησε τη δική του εταιρεία που λεγόταν Space Research Corporation (SRC – Εταιρεία Διαστημικής Έρευνας) η οποία εξειδικευόταν στην τροποποίηση των υπαρχόντων πεδινών οβιδοβόλων, βελτιώνοντας σημαντικά την απόδοσή τους.

Η μεγαλύτερη αντίσταση κατά την εκτόξευση ενός υπερηχητικού βλήματος προέρχεται από την ώθηση του αέρα μπροστά από τη μύτη του. Ο Μπουλ παρήγαγε και τελειοποίησε καινοτόμα σχέδια για πυραύλους και κώνους για την μύτη του βλήματος για να μειώσει αυτή την αντίσταση.

Εισήγαγε επίσης την τεχνολογία “base bleed”. Για αεροδυναμικούς λόγους, το πίσω μέρος των βλημάτων πρέπει να είναι επίπεδο. Αυτό δημιουργεί μια περιοχή χαμηλής πίεσης πίσω από το βλήμα καθώς εκτοξεύεται από το κανόνι που έχει ως αποτέλεσμα να το περιορίζει.

Ο Μπουλ αγόρασε μια Σουηδική εφεύρεση που λεγόταν “base bleed”, η οποία περιελάμβανε την τοποθέτηση ενός κρίκου γεννήτριας αερίου στο πίσω μέρος του βλήματος και σχεδιάστηκε για την αυτόματη εξαέρωση σε αυτήν την περιοχή χαμηλής πίεσης.

Καινοτομίες όπως αυτές αύξησαν σημαντικά την εμβέλεια του πυροβολικού. Το 1973 η εταιρεία του Μπουλ πούλησε 50.000 από αυτά τα ειδικά σχεδιασμένα βλήματα στο Ισραήλ και 30.000 στη Νότια Αφρική. Η σύμβαση με την Νότια Αφρική είχε ως συνέπεια την εξάμηνη φυλάκισή του για παράνομη εμπορία όπλων. Ο Μπουλ μετακόμισε στο Βέλγιο για να εργαστεί σε θυγατρική της SRC.

Τα σχέδια των βλημάτων του είχαν διεθνή επιτυχία και υπέγραψε συμβάσεις με την Κίνα και το Ιράκ. Η δουλειά του για το Ιράκ περιελάμβανε τροποποιήσεις των οβιδοβόλων M110, δίνοντας στο M110 εμβέλεια 56 χιλιομέτρων. Οι Ιρακινοί έμειναν πολύ ικανοποιημένοι και ο Bull τους έπεισε να τον πληρώσουν για να κατασκευάσει ένα υπερ-κανόνι (super-gun) στο Ιράκ.

Αυτό το υπερ-κανόνι (φωτό -κατασχεμένα κομμάτια του που εκτίθενται στα Βασιλικά Οπλοστάσια στο Οχυρό Νέλσον στο Πόρτσμουθ της Αγγλίας) θα μπορούσε να θέσει ένα βλήμα σε τροχιά. Οι Ιρακινοί συμφώνησαν για το υπερ-κανόνι με την προϋπόθεση ο Μπουλ να αύξανε την εμβέλεια των πυραύλων SCUD που κατείχαν. Αυτό περιλάμβανε τροποποιήσεις που αφορούσαν τις μεγαλύτερες ταχύτητες και θερμοκρασίες των βλημάτων.

Το “Project Babylon” δημιουργήθηκε για την κατασκευή του υπερ-κανονιού. Το σχέδιο φανέρωνε την φοβερή δυναμική αυτού του όπλου. Είχε μήκος 150 μέτρα, ζύγιζε 2.100 τόνους και σχεδιάστηκε για να στείλει ένα βλήμα βάρους 2 τόνων στο διάστημα.

Ωστόσο, η κατασκευή μεμονωμένων τμημάτων του υπερ-κανονιού στην Αγγλία και την Ελβετία τράβηξε την προσοχή των αρχών επειδή παραβίαζε τους νόμους περί εξαγωγών. Εκείνη την εποχή, στα τέλη της δεκαετίας του ‘80, στο διαμέρισμα του Μπουλ στις Βρυξέλλες σημειώθηκαν πολλές μυστηριώδεις διαρρήξεις χωρίς να κλαπούν αντικείμενα, με εμφανή στόχο την τρομοκράτησή του.

Η συνεργασία του με τον Σαντάμ Χουσεΐν θεωρήθηκε απειλή για το Ισραήλ και το Ιράν και προκαλούσε βαθιά ανησυχία στις κυβερνήσεις του Ηνωμένου Βασιλείου και των ΗΠΑ. Η εμμονή του Μπουλ με το υπερ-κανόνι τον είχε τυφλώσει σε σημείο που δεν έβλεπε τον κίνδυνο στον οποίο είχε εκτεθεί.

Στις 20 Μαρτίου 1990 ο Gerald Bull δολοφονήθηκε στο διαμέρισμά του στις Βρυξέλλες. Δεν αποδείχθηκε ποτέ ποιος τον σκότωσε, αλλά ήταν επαγγελματικό χτύπημα.

Η δολοφονία

Στην παγκόσμια κοινότητα των μυστικών υπηρεσιών, ο σεβασμός για την Μοσάντ αυξήθηκε μετά τη δολοφονία του Δρ Τζέραλντ Μπουλ (φωτό), του Καναδού επιστήμονα που ήταν πιθανώς ο μεγαλύτερος ειδικός στον κόσμο στην βαλλιστική των καννών πυροβόλων. Το Ισραήλ είχε κάνει πολλές προσπάθειες να εξαγοράσει την εμπειρία του. Κάθε φορά όμως, ο Μπουλ έκανε γνωστή τη δυσαρέσκειά του προς το Εβραϊκό κράτος.

Αντιθέτως, πρόσεφερε τις υπηρεσίες του στον Σαντάμ Χουσεΐν, για την κατασκευή ενός υπερ-κανονιού ικανό να εκτοξεύσει βλήματα με πυρηνικές, χημικές ή βιολογικές κεφαλές, από το Ιράκ απευθείας στο Ισραήλ. Ο Σαντάμ είχε παραγγείλει τρία τέτοια όπλα με κόστος 20 εκατομμύρια δολάρια. Ο Μπουλ διατηρήθηκε ως σύμβουλος με αμοιβή 1 εκατομμύριο δολάρια.

Όπως γράφει ο διακεκριμένος δημοσιογράφος Gordon Thomas, το απόγευμα της 20ης Μαρτίου 1990, η έγκριση για τη δολοφονία του Μπουλ δόθηκε από τον τότε Ισραηλινό πρωθυπουργό, Γιτζάκ Σαμίρ (Yitzhak Shamir). Ο Nahum Admoni, ο επικεφαλής της Μοσάντ, έστειλε μια ομάδα τριών ατόμων στις Βρυξέλλες, όπου ζούσε ο Μπουλ σε μια πολυτελή πολυκατοικία. Κάθε kidon (σημ: εκτελεστής της Μοσάντ -προέρχεται από την εβραϊκή λέξη για την ξιφολόγχη) είχε ένα πιστόλι στη θήκη κάτω από το σακάκι του.

Όταν μετά το χτύπημα του κουδουνιού, ο 61χρονος Μπουλ άνοιξε την πόρτα του σπιτιού του, πυροβολήθηκε πέντε φορές στο κεφάλι και στο λαιμό. Ο κάθε kidon με την σειρά του, χρησιμοποιούσε το πιστόλι του των 7,65χιλιοστών, αφήνοντας τον Μπουλ νεκρό στο κατώφλι του. Μια ώρα αργότερα βγήκαν από τη χώρα και πετούσαν αεροπορικώς προς το Τελ Αβίβ.

Μέσα σε λίγες ώρες, το τμήμα ψυχολογικού πολέμου της Μοσάντ είχε κανονίσει με sayanim (σημ: βοηθούς της Μοσάντ -Εβραίους που βοηθούν στις επιχειρήσεις της υπηρεσίας στο εξωτερικό χωρίς να είναι επαγγελματικά στελέχη της) στα Ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης να διαρρεύσουν ιστορίες ότι ο Μπουλ είχε πυροβοληθεί από ομάδα εκτελεστών του Σαντάμ επειδή σχεδίαζε να αθετήσει την συμφωνία τους.

Η απόρρητη έκθεση της CIA για τις δοφονονίες του Μπουλ και του Βρετανού δημοσιογράφου Τζόναθαν Μόιλ

Εννιά μέρες μετά την εκτέλεση του Μπουλ, ο Jonathan Moyle (φωτό), ένας 28χρονος συντάκτης του περιοδικού “Defense Helicopter World” («Κόσμος του Αμυντικού Ελικοπτέρου»), βρέθηκε νεκρός στο δωμάτιο 1406 του ξενοδοχείου Carrera στο Σαντιάγο της Χιλής. Σκοπός της επίσκεψής του στο Σαντιάγο ήταν να παρευρεθεί σε αμυντικό συνέδριο.Ο θάνατος του Μόιλ θεωρήθηκε αρχικά από τις αρχές της Χιλής και της Βρετανίας ως

αυτοκτονία ή θάνατος κατά τη διάρκεια κάποιου «παράξενου σεξουαλικού παιχνιδιού». Αλλά το Δεκέμβριο του 1991, μετά από πίεση από την οικογένεια Μόιλ, μια δικαστική έρευνα στη Χιλή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δολοφονήθηκε, αλλά καθώς η αστυνομία δεν μπόρεσε να εντοπίσει κάποιον ύποπτο, η έρευνα σταμάτησε.

Αποσπάσματα από μια «αλογόκριτη» έκδοση μιας έκθεσης της CIA με τίτλο “Project Babylon”, που δημοσιεύθηκε το 2013 από το βρετανικό περιοδικό Lobster και τον Μάιο του 2014 από την εφημερίδα Tribune, υποδεικνύουν ως υπεύθυνο για τις δολοφονίες του Τζόναθαν Μόιλ και του Τζέραλντ Μπουλ, τον αείμνηστο Stephan Aldolphus Kock, πράκτορα της MI6, και αναφέρει ονομαστικά τους Βρετανούς, πρώην μέλη της SAS, που τις πραγματοποίησαν.

Όπως ξέρουμε, η Μεγάλη Βρετανία συμμετείχε στον Πόλεμο του Κόλπου ενάντια το Ιράκ του Σαντάμ Χουσεΐν, παρόλα αυτά κάποιοι Βρετανοί με υψηλές διασυνδέσεις, έκαναν κερδοφόρες δουλειές μαζί του. Σύμφωνα με την έκθεση, όταν η κρυφή σχέση τους με το Ιράκ φαινόταν ότι θα δημοσιοποιηθεί, εκείνοι που θεωρούνταν υπεύθυνοι για την αποκάλυψή της, δολοφονήθηκαν.

Στα θύματα συμπεριλαμβάνονταν ο Τζέραλντ Μπουλ, ειδικός στο πυροβολικό και σχεδιαστής του Ιρακινού υπερ-κανονιού, που εκτελέστηκε στο κατώφλι του διαμερίσματός του στις Βρυξέλλες τον Μάρτιο του 1990 και ο Τζόναθαν Μόιλ (Jonathan Moyle), δημοσιογράφος αμυντικών θεμάτων, βρέθηκε κρεμασμένος σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου στη Χιλή, εννέα ημέρες αργότερα μετά την δολοφονία του Μπουλ.

Τότε ήταν μια εύθραυστη περίοδος για την βρετανική ασφάλεια, κατασκοπεία και πολιτική. Υπήρξαν πολλές συλλήψεις, συμπεριλαμβανομένης της κατάσχεσης τεράστιων εξαρτημάτων καννών (φωτό) που κατασκευάστηκαν από μια εταιρεία στο Σέφιλντ, διώξεις και μυστηριώδεις θάνατοι, συμπεριλαμβανομένων αυτών του Μπουλ και του Μόιλ.

Προέκυψαν ισχυρισμοί για εταιρείες-βιτρίνα, για εξαρτήματα όπλων που δηλώνονταν ότι προορίζονταν για ακίνδυνη οικιακή χρήση και για την έκδοση ψεύτικων αδειών εξαγωγής. Το επεισόδιο κορυφώθηκε το 1996 με την έκθεση της έρευνας Scott για το παράνομο εμπόριο όπλων στο Ιράκ, που αποκάλυψε τις εσωτερικές λειτουργίες της Βρετανικής κυβέρνησης και την ικανότητά της να αποκρύπτει την αλήθεια και να αποφεύγει την δημοσιότητα.

Κυκλοφορούν δύο εκδόσεις της έκθεσης. Η μία είναι λογοκριμένη και η άλλη αλογοκρίτη. Και οι δύο φέρουν το σήμα της Αμερικάνικης CIA, και έχουν τίτλο “Project Babylon: The Iraqi Supergun” («Σχέδιο Babylon: Το Ιρακινό Υπερκανόνι»). Πάνω δεξιά στην πρώτη σελίδα, φέρουν την ένδειξη “Secret” («Απόρρητο») και με κεφαλαία γράμματα, “NOFORN-NOCONTRACT”, που σημαίνει ότι δεν πρέπει να την διαβάσουν αλλοδαποί ή προμηθευτές όπλων.

Το μη λογοκριμένο αντίγραφο έχει κόκκινη σφραγίδα με την λέξη «απόρρητο» στα εβραϊκά και φέρει ένα άλλο σημάδι, με μαύρο χρώμα: «Από το γραφείο του πρωθυπουργού. Ημερομηνία λήψης 11.91». Φαίνεται ότι η CIA ή κάποιος άλλος παρέδωσε τη μυστική έκθεση στην κυβέρνηση του Γιτζάκ Σαμίρ στο Ισραήλ το Νοέμβριο του 1991. Είναι μια σημαντική ημερομηνία: ήταν λίγο καιρό μετά την πίεση που άσκησαν οι ΗΠΑ σταν Σαμίρ για να συμφωνήσει να συμμετάσχει σε Αραβο-ισραηλινές ειρηνευτικές συνομιλίες στη Μαδρίτη.

Η έκθεση ήρθε στο φως κατά τη διάρκεια της δίκης του Asil Nadir το 2012, του μεγιστάνα της εταιρείας Polly Peck που καταδικάστηκε σε φυλάκιση για απάτη.

Οι υποστηρικτές του, η Επιτροπή Δικαιοσύνης για τον Ασίλ Ναντίρ ή αλλιώς JANCOM, υποστηρίζουν ότι η έκθεση της CIA, εξαιρέθηκε από την δικογραφία που δόθηκε στην υπεράσπισή του, αφότου δόθηκαν στην εισαγγελία πιστοποιητικά ασυλίας για λόγους δημοσίου συμφέροντος, που απαγόρευαν τη χρήση πολιτικά ευαίσθητου υλικού.

Γιατί το έγγραφο ήταν χρήσιμο για τον Ναντίρ; Διότι περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο η θυγατρική του εταιρεία συσκευασίας, Unipac, συμμετείχε στη μεταφορά προωθητικού πυραύλων. Το εκρηκτικό ήταν μεταμφιεσμένο σε σοκολάτα και κατασκευάστηκε από τη Βρετανική εταιρεία πυροτεχνημάτων Astra.

Προοριζόταν να χρησιμοποιηθεί στο τεράστιο πυροβόλο του Ιράκ, γνωστό ως υπερ-κανόνι. Ο Τζέραλντ Τζέιμς (Gerald James), πρώην επικεφαλής της Astra, ανέκαθεν υποστήριζε ότι η εταιρεία του χρησιμοποιήθηκε εν αγνοία του από τον Kock για την προμήθεια εκρηκτικών υλών στους Ιρακινούς. Η έκθεση παραδόθηκε στην ομάδα του Ναντίρ από μια γυναίκα που ονομάζεται Olivia Frank.

Αυτή ζει στην Αγγλία και παραδέχεται ότι κατασκόπευε στη Γερμανία για λογαριασμό της ισραηλινής Μοσάντ. Στην Tribune, η Φρανκ αναφέρει: «Στις 10 Μαΐου 1993, έξι μέρες μετά την αποχώρηση του Ασίλ Ναντίρ από τη Βρετανία, η MI5 με πλησίασε… Ο αξιωματικός τους με αποκάλεσε τέλεια για μια λεγόμενη επιχείρηση άρνησης (σημ: μυστική, που δεν θα παραδέχονταν την ύπαρξή της) και μου προσέφερε ένα μεγάλο χρηματικό ποσό, αν συμφωνούσα να συναντήσω τον κ. Ναντίρ στην Τουρκία.

Η MI5 σκόπευε να τον βλάψει. Προκειμένου να φτιάξουν ψεύτικες ταυτότητες, παρείχαν νέα στοιχεία Εθνικής Ασφάλισης σ’ εμένα και τον σύντροφό μου. Ένας αξιωματικός της MI6 ανέλαβε την επιχείρηση όταν ο κ. Ναντίρ με κάλεσε να τον συναντήσω στην Κωνσταντινούπολη…»

Ο Kock ήταν μια σκοτεινή φιγούρα, πρώην μέλος των ειδικών δυνάμεων στην Ροδεσίας, Τσεχοσλοβάκος, που δούλευε ως σύμβουλος στην τράπεζα Midland. Ο Kock πέθανε στη Σκωτία, στο σπίτι του κοντά στο Oban, το 2008.

Η έκθεση αναφέρει ότι ο Sir John (μετέπειτα Λόρδος) Cuckney, βιομήχανος και πρώην πράκτορας της MI5 που πέθανε επίσης το 2008, ήταν αυτός που κανόνισε να δουλέψει ο Kock στην Astra, συνάπτοντας μυστικές συμβάσεις προμήθειας με την Unipac του Ναντίρ.

Ο Kock ανησυχούσε ότι ο Μπουλ ήταν δυσαρεστημένος και απειλούσε να αποκαλύψει όλα όσα συνέβαιναν, με τη μορφή αγωγής. Σύμφωνα με την έκθεση της CIA: «Ο Kock προσέλαβε δύο πρώην άντρες της SAS [κατονομάζονται στην αλογόκριτη έκδοση] για να βγάλουν από την μέση τον Μπουλ».

Η αλογόκριτη έκθεση της CIA αναφέρει: «Εν τω μεταξύ, καθώς στήσαμε μια εγκατάσταση της MI6, οι φερόμενοι ως πυρηνικοί πυκνωτές που στάλθηκαν από τις ΗΠΑ, από την Euromac, προς το Ιράκ, κατασχέθηκαν στο αεροδρόμιο Χίθροου (Heathrow), οδηγώντας στη σύλληψη του CEO Ali Daghir και της Jeanine Speckman.

Ο Kock διαπίστωσε ότι ο δημοσιογράφος αμυντικών θεμάτων, Jonathan Moyle, κατείχε αποδεικτικά στοιχεία για μυστικές συμφωνίες του Ηνωμένου Βασιλείου. Κατά συνέπεια, ο Kock και ο [ένας τρίτος πράκτορας που κατονομάζεται] τον έβγαλαν από την μέση στο Σαντιάγο της Χιλής».

Ο πατέρας του νεκρού, ο συνταξιούχος δάσκαλος Τόνι Μόιλ, δήλωσε ότι το κίνητρο για τη δολοφονία βρίσκεται στην αποκάλυψη πληροφοριών σχετικά με τις αποστολές όπλων από τη Χιλή στο Ιράκ. Ο ισχυρισμός της οικογένειας βασίζεται στο βιβλίο “The Valkyrie Operation” σχετικά με το θάνατο του Μόιλ που γράφτηκε από τον Wensley Clarkson.

Ο συγγραφέας ισχυρίζεται ότι ο Μόιλ σκοτώθηκε από ντόπιους δολοφόνους που προσλήφθηκαν από τον Χιλιανό έμπορο όπλων Carlos Cardoen (φωτό -μαζί με τον Σαντάμ Χουσεΐν), ο οποίος σχεδίαζε να πουλήσει πολεμικά ελικόπτερα αξίας 300 εκατομμυρίων λιρών στον Σαντάμ, λίγο πριν τον Πόλεμο του Κόλπου. Ο Cardoen αρνείται ότι είχε οποιαδήποτε συμμετοχή στο θάνατο του Μόιλ.

thetruth.gr