2ο ΜΕΡΟΣ ΑΧΝΑΡΙ (ΜΟΤΙΒΟ) ΟΙ ΘΥΣΙΕΣ ΤΟΥ ΒΑΛΑΑΜ & ΟΙ ΘΥΣΙΕΣ ΤΟΥ ΜΙΝΩΑ
(Συνέχεια από http://www.agnosto.gr/index.php?topic=113.0)
Με την προτροπή
Ερευνήστε, προσθέστε, διορθώστε.
Ως υπενθύμιση: Η πραγματικότητα που έχει δημιουργηθεί από τους αριθμούς – είναι γεωμετρική και ακολουθεί τα πρότυπα που επαναλαμβάνονται σε κύκλους που ονομάζονται χρόνος.
Η 4η εβδομάδα του μήνα είναι η τελευταία εβδομάδα
Η 7η ημέρα της εβδομάδας είναι η τελευταία ημέρα
Ο κύκλος της Σελήνης γύρω από τον ήλιο είναι που δίνει το «βιολογικό ρολόι» (κιρκαδικό ρυθμό) 7, της εβδομάδας 4,
4 X 7 = 28 (κύκλος)
όλων των μορφών ζωής που έχουν αναπτυχθεί στον πλανήτη. Τον ίδιο βιορυθμό δίνει και η περιστροφή γύρω από τον εαυτό της. Τέτοιο βιορυθμό δίνει και ο Ήλιος περί τον εαυτό του.
Ο γυναικείος κύκλος είναι 28 ημέρες, η εγκυμοσύνη διαρκεί 280 ημέρες (μετρώντας μετά την έναρξη της τελευταίας περιόδου).
Χρόνος 11:11 ~ 11 & 22
Δεν είναι σημαντικό να πιστεύεις. Σημαντικό είναι να αρχίσεις να παρατηρείς το μοτίβο.
Η ιστορία του Βαλαάμ
ΑΡΙΘΜΟΙ ΚΕΦ. 23-24,5 http://users.sch.gr/aiasgr/Palaia_Diathikh/Arithmoi/Arithmoi_kef.21-25.htm#kef.22
Ο Βαλαάμ, ήταν ειδωλολάτρης και φημισμένος μάντης της εποχής του, από τη Φαθουρά της Μεσοποταμίας. Προσκλήθηκε (όπως συνηθιζόταν εκείνη την εποχή) από τον Βαλάκ, βασιλέα των Μωαβιτών, να καταραστεί τους Ισραηλίτες επειδή φοβήθηκε τη δύναμή τους.
Ο Βαλαάμ, δελεασμένος από την υψηλή αμοιβή, συνάντησε τον βασιλιά, ο οποίος τον υποδέχτηκε με τιμές. Έπειτα, τον οδήγησε κατά σειρά σε 3 υψηλά μέρη, απ’όπου μπορούσε να δεί το στρατόπεδο των Ισραηλιτών .
Κατ’ εντολή του Βαλαάμ , σε κάθε ένα από τα 3 υψηλά μέρη, έχτισε 7 βωμούς, όπου ο Βαλαάμ θυσίασε 7 μοσχάρια και 7 κριάρια , από 1 στον κάθε βωμό και την κάθε φορά.
Κι ενώ περίμενε ο Βαλάκ εκεί τον Βαλαάμ να καταραστεί τους Ισραηλίτες, ο Θεός έβαλε στο στώμα του Βαάλ , τον ΛΟΓΟΝ και προέβη αντίθετα σε ευλογία …
ΣΚΟΠΟΣ: «να καταταρασθεί» ο Βαλαάμ για να τον «αμείψει πλουσίως» ο Βαλάκ.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ: Ο Θεός έβαλεν στο στόμα του Βαλαάμ τον Λόγον
7 βωμοί «εις 1ον υψηλόν τόπον» στήλη του Βάαλ
14 θυσίες = 7 μοσχάρια + 7 κριοί (14)
7 βωμοί «εις 2ον υψηλόν τόπον» όρος Ναβαύ
14 θυσίες = 7 μοσχάρια + 7 κριοί (x2=28)
7 βωμοί «εις 3ον υψηλόν τόπον» όρος Φογώρ
14 θυσίες = 7 μοσχάρια + 7 κριοί (x3=42)
ΓΕΓΟΝΟΣ 14 – ΘΥΣΙΑ ΑΘΩΩΝ και πολλαπλάσια του αριθμού
ΓΕΓΟΝΟΣ 28 – ΣΤΟΧΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΟΜΑΔΑ
ΓΕΓΟΝΟΣ 42 – ΑΛΛΑΓΗ ΘΕΜΕΛΙΩΝ
28/42 = 0.666
Και ερχόμαστε στον ΜΙΝΩΑ. Εδώ τα πράγματα δυσκολεύουν, γιατί οι πηγές είναι συγκεχυμένες. Θα προχωρήσω όμως στο αχνάρι του «αιματηρού φόρου» που αναγκάστηκαν να πληρώσουν οι Αθηναίοι και που φέρει μία σημαντική ομοιότητα με το αχνάρι των θυσιών του Βαλαάμ. Τους αριθμούς της θυσίας.
Ιστορία
Ο Μίνωας ήταν το παιδί της πριγκίπισσας της Φοινίκης (Λίβανος και τμήμα της Συρίας), Ευρώπης, που είχε απαχθεί από τον Δία με τη μορφή ενός ταύρου. Του είχε δοθεί το δικαίωμα να είναι βασιλιάς και να κάνει όλους τους νόμους από τον θεϊκό πατέρα του, τον οποίο συμβουλευόταν κάθε εννέα χρόνια. Σύμφωνα με τον Αιγύπτιο ιερέα και συγγραφέα Μανέθων ο Μίνωας βασίλεψε στην Αίγυπτο πριν τον κατακλυσμό. Ο Μίνωας μαζί με τους επτά επόμενους βασιλείς – απογόνους του βασίλεψαν 253 έτη, η ηγεμονία τους ήταν μετά τη βασιλεία των θεών σε αυτή των ημίθεων.
Μετά το θάνατο του Αστέριου ο Μίνωας διεκδίκησε το θρόνο. Ζήτησε από το θεό Ποσειδώνα ένα σημάδι που να αποδεικνύει ότι αυτός ήταν άξιος του θρόνου ώστε να καμφθούν οι αμφιβολίες των Κρητών. Ο θεός έστειλε έναν όμορφο λευκό ταύρο και ζήτησε από το Μίνωα να θυσιάσει αυτόν τον ταύρο στον ίδιο. Ο Μίνωας δεσμευτικέ να το κάνει, συνεπαρμένος όμως από την ομορφιά του ζώου δεν τήρησε την υπόσχεσή του. Αντι για αυτόν θυσίασε έναν άλλο ταύρο, ελπίζοντας ότι ο θεός δε θα το προσέξει.
Ο Ποσειδώνας όμως κατάλαβε τι είχε γίνει, εξοργίστηκε, και έκανε τη γυναίκα του Μίνωα Πασιφάη να ερωτευτεί τον ταύρο. Η γυναίκα δεν μπορούσε να ικανοποιήσει το πάθος της και ζήτησε βοήθεια από το μηχανικό Δαίδαλο. Αυτός κατασκεύασε ένα κενό ομοίωμα αγελάδας, η Πασιφάη μπήκε μέσα σε αυτό και ο ταύρος ξεγελάστηκε και ζευγάρωσε μαζί της. Από την ένωση αυτή γεννήθηκε ο Αστερίων αλλά λόγω μορφής, τον ξέρουμε ως Μινώταυρο. Έτσι η οργή του Ποσειδώνα πήρε πρωτότυπη μορφή και έγινε η τιμωρία του Μίνωα. Ο Μίνωας, μετά από χρησμό που πήρε από το Μαντείο των Δελφών, ζήτησε από τον Δαίδαλο να φτιάξει ένα κτίσμα ώστε να κλειστεί μέσα ο Μινώταυρος, και αυτός κατασκεύασε το Λαβύρινθο… Οι δυο όψεις μέσα στο πλαίσιο της χριστιανικής ηθικής, ο Λαβύρινθος σαν κόσμος της αμαρτίας και ο Λαβύρινθος σαν δρόμος εξαγνισμού εναλλάσσονται. Και οι δυο θέτουν το πρόβλημα της λύτρωσης, που η λύση του βρίσκεται στον σταυρό που σχηματίζεται.
Ένας από τους γιούς του Μίνωα, ήταν ο Ανδρόγεως. Αυτός ο γιος του Μίνωα και της Πασιφάης ήταν ικανότατος αθλητής σε όλα τα αθλήματα. Πήρε μέρος στους αγώνες που οργάνωσε ο Αιγέας στην Αθήνα και νίκησε παντού. Κατά μία εκδοχή (γι’αυτό ανάφερα συγκεχυμένες πηγές) ο Αιγέας από ζήλεια, και πεπεισμένος ότι δεν θα τα καταφέρει και θα πεθάνει, ζήτησε από τον Ανδρόγεω να παλέψει και να καταβάλει τον ταύρο που ο Ποσειδώνας είχε στείλει στον πατέρα του νέου, τον Μίνωα, ως θεϊκό σημάδι. Πράγματι, ο μανιασμένος ταύρος κατέβαλε τον νέο. Είναι η 2η τιμωρία του Μίνωα. Γιατί μπορεί ο Αιγέας να ευθύνεται για το θάνατο του Ανδρόγεου, το θανάσιμο όμως χτύπημα το δέχτηκε από τον Λευκό ταύρο.
Η είδηση του θανάτου του γιου του βρήκε τον Μίνωα στην Πάρο, όπου θυσίαζε στις Χάριτες. Έφερε σε πέρας την τελετή πετώντας το στεφάνι και ζητώντας να σταματήσει ο αυλός (έτσι αιτιολογείται το τοπικό λατρευτικό έθιμο να θυσιάζουν στις Χάριτες χωρίς στεφάνια στα κεφάλια και χωρίς αυλό). Ο Μίνωας, σίγουρος για τη δολοφονία του γιου του, εκστράτευσε εναντίον των Αθηνών. Κατέλαβε τα Μέγαρα, την Αθήνα όμως μπόρεσε να την κυριεύσει ύστερα από παρέμβαση του Δία που έστειλε λοιμό στην πόλη.
Και καθώς έπεσε στην πόλη πείνα και αρρώστια, αρχικά οι Αθηναίοι, ακολουθώντας έναν παλιό χρησμό, έσφαξαν στον τάφο του Κύκλωπα Γεραίστου τις κόρες του Υάκινθου, την Ανθηίδα, την Αιγληίδα, τη Λυταία και την Ορθαία• πατέρας τους ήταν ο Υάκινθος που είχε έλθει από τη Σπάρτη και κατοικούσε στην Αθήνα [i][1][2] παραπομπές στο τέλος του κειμένου.[/i] Επειδή όμως δεν είδαν κανένα όφελος από τη θυσία, ζήτησαν χρησμό πώς θα γλιτώσουν. Και ο θεός τους απάντησε να ικανοποιήσουν κάθε αίτημα που θα πρόβαλλε ο Μίνωας. Έστειλαν λοιπόν ανθρώπους στον Μίνωα ότι του έδιναν το δικαίωμα να ζητήσει την ικανοποίηση που ήθελε. Το τίμημα που ζήτησε ο Μίνωας ήταν πως κάθε 9 χρόνια, οι Αθηναίοι έπρεπε να στέλνουν άοπλους 7 νέους και 7 νέες ως θυσία – φόρο στον Μινώταυρο για όσο θα ζούσε το τέρας.
Όταν έφτασε το πλήρωμα του χρόνου η Αθήνα να πληρώσει για 3η φορά τον αιματηρό της φόρο στον Μίνωα, ο Θησέας ζήτησε από τον πατέρα του να περιληφθεί στην ομάδα των θυμάτων. Οι νέοι και οι νέες που θα πήγαιναν στην Κρήτη επιλέγονταν με κλήρο. Ο Θησέας ήταν εθελοντής. [i][θυμηθείτε το προηγούμενο μοτίβο] [/i]Ξεκίνησε, λοιπόν, μ’ ένα καράβι με μαύρα πανιά και υποσχέθηκε ότι θα σήκωνε άσπρα πανιά κατά την επιστροφή, όταν θα είχε απαλλάξει την Αθήνα από το βαρύ της φόρο.
Στην Κρήτη ο Θησέας βρίσκει σύμμαχο την κόρη του Μίνωα και της Πασιφάης, την Αριάδνη, η οποία τον ερωτεύεται και μαζί με τον Δαίδαλο προσφέρει τη βοήθειά της δίνοντάς του ένα σπαθί και ένα κουβάρι κλωστή – γνωστό ως «μίτος της Αριάδνης». Με αυτό το κουβάρι θα μπορούσε να μπει αλλά και να βγει από τον Λαβύρινθο. Μέσα στον Λαβύρινθο συνάντησε το Μινώταυρο, πάλεψε μαζί του και τελικά του ‘κοψε το λαιμό προσφέροντάς το ως θυσία στον Ποσειδώνα, κάτι που θα ‘πρεπε να κάνει, όπως είπαμε, ο Μίνωας με τον ταύρο, πατέρα του τέρατος.
Σχετικά με το νόημα του μύθου του Μινώταυρου έχουν προταθεί διάφορες θεωρίες. Σύμφωνα με μία από αυτές, ο μύθος σχετίζεται με τους μύθους των Βάαλ και Μολώχ των Φοινίκων. Η θανάτωση του Μινώταυρου συμβολίζει την κατάργηση του βαρβαρικού εθίμου της ανθρωποθυσίας από τον περισσότερο προοδευμένο ελληνικό πολιτισμό. Μία άλλη θεωρία υποστηρίζει ότι ο Μίνωας και ο Μινώταυρος δεν είναι παρά μορφές του ίδιου προσώπου, και αντιπροσωπεύουν τον θεό Ήλιο. Ακόμα υπάρχει η άποψη ότι ο μύθος της θανάτωσης του Μινώταυρου συμβολίζει την απελευθέρωση των Ελλήνων από την κυριαρχία της Μινωικής Κρήτης.
Ο Μίνωας προκαλεί την οργή του Ποσειδώνα. [ΛΕΥΚΟΣ ΤΑΥΡΟΣ]
Η Οργή του Ποσειδώνα, πήρε πρωτότυπη μορφή [ΜΙΝΩΤΑΥΡΟΣ] και έγινε η τιμωρία του Μίνωα.
Ο Αιγέας βασιλιάς της Αθήνας προκαλεί την οργή και τη δεύτερη θλίψη του Μίνωα. [ΑΝΔΡΟΓΕΩΣ]
Η Οργή του Μίνωα, υλοποιήθηκε και έγινε η τιμωρία μίας ολόκληρης πόλης για 2 φορές
Ο Θησέας απαλλάσσει 2 Βασίλεια από έναν βαρύ φόρο.
Σε ένα πλήρη κύκλο… 28 τη θέση των 14 αθώων παίρνει ο Μινώταυρος το προϊόν της ασέβειας και της οργής.
9 χρόνια 14 θυσίες = 7 νέοι + 7 νέες (14) ΘΥΣΙΑ ΑΘΩΩΝ
9 χρόνια 14 θυσίες = 7 νέοι + 7 νέες (28) ΣΤΟΧΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΟΜΑΔΑ
9 χρόνια 14 θυσίες = 7 νέοι + 7 νέες (42) ΑΛΛΑΓΗ ΘΕΜΕΛΙΩΝ
2/3 κοινά και αριθμημένα μεταξύ τους…
2/3 παρατηρούνται με τα μάτια της σάρκας…
2/3 = 0.666 Σήμανση θανάτου σε Σώμα και Πνεύμα…
9 χρόνια 7 νέοι + 7 νέες = 14
9 χρόνια 7 νέοι + 7 νέες = 28
1/3 ξέχωρο και κριμένο μέσα στο λόγο την έννοια του ονόματος του εθελοντή
1/3 κρυμμένο μέσα στις λέξεις του πνεύματος
1/3 τηρώντας τον Λόγο
Θησέας → θήσω, εκ του τίθημι
Τι ήταν όμως εκείνο που έκανε τους Μινωΐτες να παίρνουν κάθε ένατο χρόνο ομήρους από την Αθήνα;
999 ο αριθμός της Δικαιοσύνης και της Αλήθειας «το μέτρον τού ιχθύος». Έχω σχολιάσει σχετικά εδώ
http://katohika.gr/gn-blog/to-999-ti-doyleia-exei-pano-sto-kineziko-asthenoforo-kodikas-sion/#comment-224799
Σύμφωνα με τον Πλάτωνα, ο Μίνωας ήταν πολύ σοφός και με αξιόλογο νομοθετικό έργο. Επιπλέον ο Όμηρος του πλέκει το εγκώμιο, κάτι που -σύμφωνα πάντα με τον Πλάτωνα- δεν συνήθιζε. Συγκεκριμένα αναφέρει ότι ο Μίνωας έπαιρνε τους νόμους από τον ίδιο τον Δία κάθε εννιά χρόνια σε σπηλιά της Δίκτης, στο περίφημο Δικταίον Άντρον.
Κατά μία άλλη εκδοχή σύμφωνα με την εξαιρετική έκθεση του κου Θεολόγη Ανδρονίδη, που δημοσιεύτηκε στο
http://t-logo.blogspot.gr/2012/02/2009_26.html
Πιθανόν να σχετίζεται με την αναγόρευση του βασιλιά της Κνωσού, του οποίου η βασιλεία διαρκούσε οκτώ χρόνια. Γιατί, όμως οκτώ χρόνια; Υπάρχει, μήπως, κάποιο αστρονομικό περιοδικό φαινόμενο διάρκειας 8 ετών; Ίσως να επρόκειτο για το «μέγα έτος». Οι αρχαίοι γνώριζαν τον κύκλο του Μέτωνος διάρκειας 19 ετών. Σε κάθε κύκλο, ο ήλιος και η σελήνη επανέρχονται στην ίδια φάση. Αν, πχ, ξεκινήσουμε από νέα σελήνη και συγχρόνως ελάχιστη ημέρα, μετά από 19 χρόνια θα έχουμε επανάληψη του ίδιου φαινομένου.
Όμως, υπάρχει και ένας άλλος , μικρότερης διάρκειας κύκλος. Αν δούμε το παρακάτω διάγραμμα ,
παρατηρούμε πως υπάρχει μια επαναληψιμότητα κάθε οκτώ χρόνια που, όμως, διακόπτεται από μια τριετία. Έτσι έχουμε το σχήμα 8-3-8-8-3-8-8-3…. Μπορούμε, επομένως, να υποθέσουμε ότι ακριβώς αυτή η επαναληψιμότητα των 8 ετών έδωσε την έμπνευση για οκταετή θητεία του βασιλιά και που αργότερα το συναντάμε και στην ογδοάδα των Ρωμαίων αλλά και στην όγδοη ημέρα των πρώτων χριστιανών θεολόγων. Μήπως και η τετραετία κατάγεται από εκεί μιας και είναι το μισό του οκτώ;
Παραπομπές
[1] σύμφωνα με άλλη παραλλαγή, Υακινθίδες ονομάζονταν οι 7 θυγατέρες του Ερεχθέως, οι οποίες θυσιάστηκαν στον «Λόφο Υακίνθου» για τη σωτηρία της Αθήνας από τους Βοιωτούς, που την πολιορκούσαν!
Για την ακρίβεια ο Ερεχθέας είχε 14 παιδιά
7 γιούς: Κέκροπας ο νεότερος, ο Άλκωνας, ο Ορνέας, ο Θέσπιος, ο Ευπάλαμος, ο Πάνδωρος, ο Μητίωνας
7 κόρες: η Μερόπη, η Κρέουσα, η Ωρείθυια, η Πρόκρις, η Πρωτογένεια, η Πανδώρα και η Χθονία.
[2] Η ιστορία του Υάκινθου έχει τεράστια σημασία. Για όποιον μπήκε στο κόπο να διαβάσει έως εδώ ας μελετήσει και την αυτήν την ιστορία. 🙂
http://mythagogia.blogspot.gr/2013/12/blog-post_8.html
Η συζητηση ξεκησε στο αγνωστο φορουμ εδω
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
Κάπως έτσι είναι πράγματα… πολύ ενδιαφέρον ανάλυση από την filarianna1. Βεβαίως οι άνωθεν μαθηματικοί κώδικες υπάρχουν μέσα μας, για παράδειγμα ο αριθμός των θυσιαζόμενων, θα μπορούσε να είναι αριθμός θυσιαζόμενων κυττάρων – αμνών… το θηρίο ως αρχέτυπο υπάρχει μέσα μας, σε διαφορετικά επίπεδα και σε διαφορετική μορφή σε κάθε επίπεδο. Υπάρχει έξω από εμάς στον ορατό υλικό κόσμο, αλλά και πέραν αυτού, στον αόρατο κόσμο και αυτό ισχύει για όλα τα αρχέτυπα, που χρησιμοποιούν μαθηματικούς μετρικούς κωδικούς ως βήματα, είτε στο εσωτερικό είτε στο εξωτερικό σύμπαν. Βεβαίως υπάρχουν και άλλοι βιολογικοί κύκλοι πέραν του κιρκαδικού… μα ο Ταύρος είναι ο Σταυρός, είναι το πρώτο υλικό θηρίο… όλοι πρέπει να το αντιμετωπίσουμε και περάσουμε από εκεί, και δεν πρόκειται για φιλοσοφία – προνοείν και νοείν, αλλά για την πραγματικότητα που εμείς την αγνοούμε και δεν θέλουμε να την μάθουμε, για να μην πάθουμε. όποιος περάσει από την πρώτη βιωματική μύηση, αρχίζει να θέη. Τα μυστήρια της θυσία είναι παντού τα ίδια… αναλόγως τα ήθη και έθιμα αλλάζει η χρονική στιγμή και ο μήνας. Ο Μίνωας – Τάλως και ο Μινώταυρος είναι μορφές του Ήλιου (Σιών), είτε του λευκού είτε το μαύρου ήλιου, λόγο περιοδικού κύκλου. Η θανάτωση του Μινώταυρου είναι η περιοδική “θανάτωση” του μαύρου ήλιου που κατά περιόδους έχει διάφορα ονόματα, Μολώχ, Σετ, Απολλύων κ.λ.π. Πας και διαβάζεις Ενούμα Έλις τα ίδια γράφει… ο αριθμός 9 είναι ο αριθμός 1 που απλά εμπερικλείει μέσα στην 10δα όλους τους άλλους αριθμούς, βεβαίως πρόκειται για έναν αριθμό που είναι το πρώτο τετράγωνο ενός περιττού αριθμού. Το 9 έχει σχέση με τα πεδία της Μνημοσύνης, τα μνημόνια στον υλικό τομέα… Το 2013 είχα ανεβάσει 2 σχόλια σε σχέση με το € και τον Μινώταυρο. Πας: 14 Ιουλίου 2013 @ 11:56 και 15 Ιουλίου 2013 @ 16:47… εκεί διαβάζεις πως είναι να είσαι αγκαλιά με το θηρίο – Μινώταυρο, και να πηγαίνεις μαζί του πίπα κώλο, μέχρι να μάθεις πως να το αποφύγεις.http://katohika.gr/%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%87%CE%B9%CE%BA%CE%B1/%CF%84%CE%BF-%CF%87%CE%AC%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1/ την περίοδο της Μινωικής Κρήτης στον κόσμο των Πελασγών – Αργείων, δεν υπήρχαν Έλληνες, αλλά μόνο ελληνικά φύλα με γενάρχη τον Έλληνα, που δεν είχαν αναγνωριστεί ως Έλληνες, η δε σημερινή Ελλάδα καλούνται Πελασγία… ακόμα και οι Ιουδαίοι ως Πελασγικό φύλλο, είχαν καταγωγή από την Κρήτη…. ως πρωτοέλληνες, θα μπορούσαμε να γράψουμε ότι ήταν μόνο οι Μινωϊτες (λόγο Τέκταμου – Αστέριου – Μίνωα) και οι Μυρμιδόνες. Αυτά.
Αυτά, το ουσιαστικό βρίσκεται στο ότι, η ζωή βρίσκεται στο αίμα και αυτό είναι που ραντίζεται πάνω στα κέρατα του θυσιαστηρίου ή χύνεται πάνω σε έναν πέτρινο βωμό, πρόκειται για τη «σφαγή» – τον φόρο θυσίας (και εκτίνεται μέχρι τα υλικά, μας πίνουν το αίμα καθημερινά χαχα!). Τα αχνάρια δεν αλλάζουν ποτέ. Το μόνο που αλλάζει είναι ο χρόνος και οι άνθρωποι. Ο Δημιουργός των Πάντων είναι Αγέννητος, Αιώνιος και Αμετάβλητος. Ο ίδιος τρόπος που ο εκπεσών χρησιμοποιεί τις γενεές για να πετύχει τον σκοπό του. Ο ίδιος τρόπος που ο Ένας Αληθινός Θεός διασφαλίζει το ίδιο πάντα αποτέλεσμα.
Κάποια στιγμή θα σχολιάσω πάνω στον αριθμό 42
καὶ ἐδόθη αὐτῷ ἐξουσία … μῆνας τεσσαράκοντα δύο (τρία έτη και μισό) … διαιρεμένο σε 3 μέρη …Χρόνος Χρόνοι Και διαίρεση του Χρόνου (Δανιήλ)
Α Παραλ. 21,1 Ο διάβολος όμως εισεχώρησεν στον ισραηλιτικόν λαόν και παρεκίνησε τον Δαυίδ να κάμη αρίθμησιν του λαού… Αυτό είναι το σήμα του, «μετράει» τον άνθρωπο. Ο αριθμός 42 είναι ένας από τους αριθμούς του. Ο Χρόνος της δύναμής του. Το αποτύπωμά του. Ένας κλέφτης που χρησιμοποιεί τη δημιουργία του Θεού και τον αναγνωρίζουμε από τον Λόγο.
Σε ευχαριστώ για την δική σου ιδιαίτερη προσέγγιση και πρόσθεση επί του θέματος.
Ο αριθμός 42 αποτελεί τον αριθμό ενός από τα αρχέτυπα μυθολογικά θηρία…. βασικά στο 42 υπάρχει κβαντομηχανική πύκνωση αρχέτυπου ειδώλου, που αντικατοπτρίζεται σε ανάλογο μυθολογικό θηρίο. Το φαινότυπο είτε στον άνθρωπο, είτε στο πολίτευμα, είτε στον πολιτισμό, συνήθως είναι αποτέλεσμα εσωτερικών διεργασιών. Το 2016 έκλεισαν 42 χρόνια από την μεταπολίτευση… και η κατάσταση είναι φρίκη… γιατί οι άνθρωποι είναι φρίκη. Αυτά.
…βασικά στο 42 υπάρχει κβαντομηχανική πύκνωση αρχέτυπου ειδώλου, που αντικατοπτρίζεται σε ανάλογο μυθολογικό θηρίο….
Είναι κάτι που θα με ενδιάφερε, εάν έχεις τη διάθεση να αναλύσεις.
Πω πω… Ενδιέφερε και όχι ενδιάφερε