«Εγώ είμαι ο άλλος Μίλιμπαντ…». Με αυτή την όχι και τόσο κολακευτική για τον εαυτό του φράση συνήθιζε να συστήνεται για χρόνια ο Εντ Μίλιμπαντ, ο μόλις 40χρονος νέος ηγέτης του Εργατικού Κόμματος της Βρετανίας.
Ο «άλλος», βέβαια, ήταν ο μεγάλος του αδελφός, ο 45χρονος Ντέιβιντ Μίλιμπαντ, πολύ πιο αναγνωρίσιμος και πάντοτε… μπροστά. Ο μικρός ακολούθησε τα χνάρια του μεγάλου στο σχολείο, στη νεολαία του κόμματος, στη διαφοροποίηση από τον μαρξιστή πατέρα, τον καθηγητή Ραλφ Μίλιμπαντ, στο πανεπιστήμιο (σπούδασε και αυτός φιλοσοφία, πολιτική και οικονομικά στο Χάρβαρντ), στην εμπλοκή με την πολιτική, στην ανάληψη υπουργείων.
Τι μεσολάβησε και ο Εντ έκοψε πρώτος το νήμα της διαδοχής του Γκόρντον Μπράουν; Ο μικρός ξέφυγε αργά αλλά σταθερά, σχεδόν ανεπαίσθητα, από τη σκιά του μεγάλου του αδελφού.
Δύο ήταν οι βασικές του διαφοροποιήσεις. Πρώτον, ετάχθη εναντίον της βρετανικής συμμετοχής στον πόλεμο του Ιράκ. Και δεύτερον στήριξε τον Μπράουν, ενώ ο Ντέιβιντ παρέμενε στο άρμα του Τόνι Μπλερ.
Την κρίσιμη ώρα ο Εντ έθεσε και αυτός υποψηφιότητα για την αρχηγία, πείθοντας, κυρίως τα εργατικά συνδικάτα, ότι είναι ο υποψήφιος που μπορεί να φέρει την «αλλαγή». Και καθώς στη Γηραιά Αλβιώνα φυσούν δυνατά οι άνεμοι της οικονομικής κρίσης, ο Ντέιβιντ βρέθηκε να συμβολίζει την «παλιά συνταγή», τους ξεπερασμένους από την ιστορία Νέους Εργατικούς.
Ετσι το «φαβορί», ο μεγάλος αδελφός, πήρε την πικρή απόφαση να μην κάτσει στο front bench, στις μπροστινές θέσεις της Βουλής των Κοινοτήτων, μαζί με την υπό διαμόρφωση «σκιώδη κυβέρνηση» του Εντ. «Ισως να ήταν καλύτερα να έμεναν και οι δύο στο πανεπιστήμιο, να μην ανακατεύονταν με την πολιτική» λένε φίλοι της οικογένειας ότι ομολόγησε η μητέρα τους Μάριον Μίλιμπαντ, βετεράνος ακτιβίστρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Σε κάθε περίπτωση, ο νέος ηγέτης έβαλε έναν «ρεαλιστικό» στόχο, να μειώσει το δημόσιο έλλειμμα κατά 50% σε τέσσερα χρόνια. Επίσης δεσμεύτηκε ότι θα στηρίξει τον ιστορικό ρόλο των Εργατικών ως προασπιστή «των δικαιωμάτων των σκληρά εργαζόμενων οικογενειών, των μικρών επιχειρήσεων και των αυτοαπασχολουμένων» .
Και προειδοποίησε ότι «δεν θα μπορέσει να ανατρέψει όλα τα μέτρα που θα λάβει η κυβέρνηση Κάμερον» για την οικονομία ως τις προσεχείς εκλογές.
Οσο για τον μεγάλο χαμένο της μάχης για την ηγεσία, τον Ντέιβιντ Μίλιμπαντ, δηλώνει απλός βουλευτής. Προς το παρόν. Γιατί ήδη ορισμένοι αναλυτές βλέπουν στο πρόσωπό του τον μελλοντικό άτυπο ηγέτη της εσωκομματικής αντιπολίτευσης.