Αυτός ο αλουπός λύκος σε αυτήν την εικόνα, ώσπου και πόσα λέγει

Αυτός ο αλουπός λύκος σε αυτήν την εικόνα, ώσπου και πόσα λέγει

Αυτή η εικόνα που σημάδευσα από το άρθρον του φίλου ΑΣΧΕΤΟΥ ΑΔΑΗ που δεν είναι ούτε άσχετος ούτε αδαής….

Αυτός ο πίνακας μου φαίνεται ότι αναπαριστάει αλληγορικά και κάπως σουρεαλιστικά-υπερρεαλιστικά-υπερπραγματικά δηλαδή, Τον Άγιον Ιωάννην Τον Πρόδρομον ή έστω κάποιον άλλον Άγιον να καταθέτει την κεφαλή του επί πατώματος. Δεν έχει σημασία ποίος Άγιος είναι-[εάν γνωρίζετε γράψετε το] σημασία έχει τι αναπαριστά και τι δείχνει έκτοτε η Δυτική Μόδα-Συρμός και οι αλληγορίες τους που παίζουν με τα νοήματα αλλά είναι περισσότερα από έναν, και δεν είναι βέβαιον ότι ο καλλιτέχνης το αντιλήφθην ή και αδιαφόρισε αφήνοντας εμάς να ανακαλύψουμε μέσα από τον Λαβύρινθον του !…

Ο Άγιος καταθέτει την κεφαλή επί πατώματος, υποτίθεται ως Μάρτυς Χριστού!… Ύστερα μπορεί να την έβαλαν επί πινακίου, όπως με Τον Άγιον Ιωάννην τον Πρόδρομον….

Σουρεαλιστικά και θαυμαστά ο Άγιος υποτίθεται και νεκρός καταθέτει κεφαλήν !…

Εκεί όπου είναι κομμένη η κεφαλή του όμως προβάλλει ένας αλουπός-αλεπού ή ένας λύκος ή έναν από τα άλλα άγρια είδη λυκοειδών όπως τα κουνάβια ή κάτι παρόμοιον που βλέπουμε εις τα περί άγριας ζωής προγράμματα !…

Δεν έχει σημασία ποίον ζώον είναι αλλά ότι είναι έναν άγριον ζώον, αιμοβόρον ασπούμε !

Άρα τε, ο αιμοβόρος καταθέτει την αγία κεφαλή !

Η Αγία κεφαλή ήταν έναν κουβούκλειον της άγριας αιμοβόρας κεφαλής;

Ο διάβολος καταθέτει από μέσα προς τά έξω την αγία Κεφαλή !

Το σώμα είναι ο εχθρός που καρατόμησε και έφυγε η ψυχή και έμεινε η αιμοβόρα μεριά της φύσης του, ή άγιασε;

Βλέπουμε και μία λάμψη και μία φούστα καλλίγραμμη ουχί ράσα !

Βλέπουμε και άλλον φονευμένον και έναν να εξεπλάγεται ! ανάμεσα εις τά αίματα και την κεφαλήν οία έχει φωτοστέφανον ή έναν ακουμπισμένον σκεύος χρώματος ώχρας όπως η λάμψη εις το κάθετον μέρος σκαλοπατιού-κλιμακοστασίου, όχι περιμετρική φωτοστεφάνωση είτε οριζόντια είτε κάθετη είτε αμφότερες !

Η λάμψη είναι η ψυχή;

Και το άγριον ζώον η τομή της μάχαιρας ;

Τα συμπεράσματα ιδικά σας, δεν είναι εξακάθαρα, ο καλλιτέχνης ήθελε να εντυπωσιάσει, πρωτοπορήσει, προβληματίσει, καλλιτεχνίσει ! Δεν είναι σαφής και κοπτός όπως εις την Ελληνοβυζαντινή Αναπαράσταση Αγίων Εικονισμένων !

Η καρατομημένη Κεφαλή φαίνεται να κυττάζει τον λύκον όπου την πρόδωσε, την έκοψε και της πήρε την θέση ! Αν μη τι άλλον, αυτά συμβαίνουν καθημερινά από φίλους εχθρούς και εχθρούς, από απατεώνες και αιμοσταγείς άπληστους, είναι οι ούτω καλούμενες οπισθόπλατες μαχαιρώσεις αλλά εις την περίπτωση αυτή η μαχαίρωση επέρχεται είτε από μέσα από τον λαιμόν είτε από μάχαιραν όπου καρατόμησε το ινάτι Τ’ Άγιον !

Αυτός ο πίναξ είναι ένας μύθος με πολλές και διαφορετικές προεκτάσεις και προσεγγίσεις, όπως εξήγησα εψές σε άρθρα διά τον Κρόνον και άλλους !

Γενικότερα  διά του πίνακα ο ζωγράφος λέγει ποίος είναι ποίος; Δηλώνει την απιστία του και την δυσπιστία του με οία ποσοστά από εμπειρίες και πληγές εκ της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας ! Σου το λέγει και πρέπει να προσπεράσεις προς την Πίστη, το λέγει και είθε να προσπέρασε προς την Πίστη !

Διότι όταν η έρευνα δεν γνωρίζει την αλήθεια, τότε θα ανοίγοντε δρόμοι πάντοτε δυσπιστίας και απιστίας ! Δεν είναι ο οίκος όπου κάνει την Εκκλησία αλλά αι ψυχαί ! Είναι τόσον απλόν !

Ποίες ψυχαίς είναι της Εκκλησίας ποίες ψυχαίς δήθεν της Εκκλησίας ή αμφιβάλλουν κακοπροαίρετα ή καλοπροαίρετα, ουδετεροπροαίρετα σε αναμονή ή αναμεικτοπροαίρετα, βάσει του Νόμου της Τετραπιθανότητος !

Ποίος καταθέτει την κεφαλήν ο λύκος ή ο άνθρωπος ; Μήπως το ότι η ψυχή ωχρολαμπυρίζει εάν είναι αυτή εις την αναπαράσταση, δηλώνει Αληθινόν Μαρτύριον ;

Λέγει Ο Χριστός εις το Κατά Θωμάν Ευαγγέλιον ή έστω ούτως καλούμενον όπου δεν έχει τι ποτέ μεμπτόν ολόκληρον: Ευλογημένος ο άνθρωπος που τρώγει τον λέων μέσα του, δυστυχισμένος ο άνθρωπος όπου τον τρώγει ο λέων μέσα του… Αυτό είναι σαφές αλλά σηκώνει πολλές ειδικές ερμηνείες διά το ποίος είναι ο λέων μέσα μας και ποίος ο άνθρωπος μέσα μας και την διακαή χρονοβόρα μάχη  τους !

[Πρέπει να ομολογήσω ότι σε μία από τις εξωσωματικές μου εμπειρίες την δεκαετία του 1990 μ.Χ. εξ’ ύψει έβλεπα το σώμα μου με μία ωχροεντονολαμπροχρυσοσκονοφωτεία όπως αυτή περίπου όπου απεικονίζεται εις τον πίνακα αυτόν  να περιτυλίγει το ακίνητον σώμα μου ενώ ταυτόχρονα έβλεπα το σώμα μου από την θέση του εξαπλωμένου σώματος και μπορούσα να κινήσω μόνον την κεφαλήν δεξιά αριστερά καμμία άλλη κίνηση, η αίσθηση ανάλαφρη, όπως είπε Ο Χριστός ο ζυγός μου ελαφρός = Ελ+Αφρός/Αφρούγιος ήτοι μακάριος όχι τάχατες με ολίγον άχθος. Ο καλλιτέχνης είχε κάποιες μυήσεις ίσως και εμπειρίες και βιώματα ή άλλων εξακριβωμένα. Γνώριζε και δήλωνε, έστω και ενσφαλμένα ίσως ! Ωχρωειδές η ψυχή ωχρωειδές το φωτοστέφανον και καγχανίζων ο μισόκαλος φιλόκακος αλουπός !]

ΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ;

Παναγιώτης Δίας