Παλιά, όχι και τόσο παλιά, οι ιατροί βάζανε κάτι παιχνιδιάρικο στη μια μασχάλη για να πορεύονται σε μια ισορροπία με τη ζωή, και με σκοπό να αποσοβήσουν τον κίνδυνο να “επιστημονικοποιήσουν” και να “αποψυχίσουν” την ζωή. Άλλος έβαζε τη λογοτεχνία, άλλος τη σπουδή στη λαογραφία, άλλος την ποδοσφαιρική μπάλα, άλλος την αγωνιστική ρόδα, και πάει λέγοντας. Χωρίς αξιολογική ή άλλη σειρά: Καρκαβίτσας, Ρηγάτος, “Τερματοφύλακας-Ιατρός”, και άλλοι. Και κάπως έτσι διασωζόταν, αν δεν εμπλουτιζόταν και μεγεθυνόταν (στα καθ’ ημάς τουλάχιστον), η τιμή της ιατρικής, η ηθική και η δεοντολογία της, ακόμα και σε χρόνους που η τελευταία δεν ήταν γραμμένη σε νόμους του κράτους.
Η χρονίζουσα επιδημία-πανδημία ανέδειξε μια κατάσταση -και μάλιστα βαθιά και πλατιά εγκατεστημένη- όπου το είδος του “δασκάλου ιατρού”, του “δασκαλίζοντος”, “επιστημονίζοντος” και δημοσιολογούντος στο όχι και τόσο αθώο τερραίν του facebook έχει επικρατήσει και επισκιάσει τα ψυχο-τροφοδοτικά είδη των θεραπόντων τής ιατρικής. Και αυτό είναι συνέπεια της υπέρ-ανάπτυξης και υπερ-σύσφιγξης των δεσμών της πολιτικής και της βιομηχανίας της υγείας με την θεραπευτική ιατρική και την ιατρική εν γένει.
Αφορμή για αυτό εδώ το σχόλιο, στάθηκε η δημόσια παρέμβαση του καθηγητή της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης, κ. Αχιλλέα Γραβάνη, ως απάντηση σε τοποθέτηση του ιατρού και καθηγητή Κλινικής Φαρμακολογίας, κ. Δημητρίου Κούβελα αναφορικά με το πρόσφατο επεισόδιο της υγείας του Υφυπουργού Πολιτικής Προστασίας, κ. Νίκου Χαρδαλιά.
Για να μην μακρηγορώ, εξεπλάγην τόσο από τον τρόπο αντίδρασης, όσο και από το περιεχόμενο τής δημοσίως κατατεθείσας σκέψης του καθηγητού Γραβάνη.
Δεν είναι του παρόντος να εξετάσουμε γιατί ο ιατρός και καθηγητής Κούβελας διαφοροποιείται, σε σημεία ή και σε επίπεδο αρχών, σε ό,τι αφορά στην ακολουθούμενη ιατρικοποιημένη πολιτική διαχείρισης της πανδημίας. Εξ αρχής, από τη θέση και την ειδικότητά του έχει το δικαίωμα να τοποθετείται στα ζητήματα που αφορούν στη δημόσια υγεία. Πιθανότατα δεν έγινε κατανοητό (και από τον ίδιο τον κ. Γραβάνη), ότι ο ιατρός και καθηγητής Φαρμακολογίας Κούβελας αντιμετώπισε το περιστατικό του κ. Χαρδαλιά ως ζήτημα δημόσιας υγείας, στο βαθμό που το πρωτόκολλο της φαρμακοεπαγρύπνησης αυτό υποδεικνύει. Έκανε, λοιπόν, ο καθηγητής του ΑΠΘ Κούβελας, μια διαδικαστική επισήμανση στην κατεύθυνση της “επιστημολογίας”.
Από πού και για ποιο λόγο ο καθηγητής Γραβάνης θεώρησε ότι μπορεί να βάλει το “καπέλο” του θεράποντος ιατρού του κ. Χαρδαλιά, εκείνο του ανώτατου δερβέναγα της ιατρικής, κι εκείνο του μόνου αληθινού πολιτικού προστάτη της δημόσιας υγείας; Είναι εξόχως ανησυχητικό ότι ο καθηγητής Γραβάνης εμφανίζεται να μην κατανοεί ούτε το τι συνιστά η φαρμακοεπαγρύπνηση (προκειμένου για το εμβόλιο κατά της COVID-19), ούτε το τι συνιστά το ιατρικό λειτούργημα και το καθήκον του θεράποντος ιατρού. Το τι συνιστά η ιατρική δεοντολογία φαίνεται να είναι άγνωστο τερραίν για τον καθηγητή Γραβάνη.
Και εξηγούμαι: Ο καθηγητής Γραβάνης, δημοσίως, χωρίς να είναι θεράπων ιατρός τού κ. Χαρδαλιά, και ακολουθώντας παρελκυστική τακτική, εμφανίζει τον καθηγητή Κούβελα ως να έχει πραγματοποιήσει ιατρική διάγνωση και να έχει αποφανθεί για τα αίτια του ισχαιμικού επεισοδίου του Υφυπουργού. Αν κάποιος νομιμοποιείται και δύναται να μιλήσει για τα αίτια του επεισοδίου του κ. Χαρδαλιά, αυτοί είναι οι θεράποντες ιατροί του. Η κίτρινη κάρτα αφορά πρωτίστως τη φαρμακολογία και την πολιτική δημόσιας υγείας (ως μέσο συλλογής πληροφοριών που μπορεί να συμπληρωθεί κι από τον ίδιο τον ασθενή) και ελάχιστη ενδεχομένως αξία έχει στην τρέχουσα κλινική διαχείριση της υγείας τού κ. Χαρδαλιά.
Έτι περαιτέρω, ο καθηγητής Γραβάνης καλεί την Ιατρική Σχολή ΑΠΘ, την Ελληνική Καρδιολογική Εταιρεία και τον Ιατρικό Σύλλογο να προβούν σε τοποθέτηση αν συμφωνούν με το αίτιο της υποτιθέμενης …διάγνωσης του κ. Κούβελα!
Εκτός του ότι έχει κατασκευάσει ζήτημα το οποίο είναι αποτέλεσμα αυθαίρετων δικών του συναρτήσεων, ο καθηγητής Γραβάνης αντιμετωπίζει τον Ιατρικό Σύλλογο και την Καρδιολογική Εταιρεία σαν να είναι Ιατρικά Συμβούλια και σαν Συμβούλια Πραγματογνωμόνων! Μα καλά, έφτασε να είναι καθηγητής πανεπιστημίου και δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι ο Ιατρικός Σύλλογος δεν είναι Ιατρικό Συμβούλιο παρά συνιστά Θεματοφύλακα τής Ιατρικής Δεοντολογίας, όπως αυτή περιγράφεται στο νόμο 3418/2005;
Να θυμίσουμε ότι ο Ιατρικός Σύλλογος είναι επαγγελματικός και επιστημονικός Σύλλογος των ιατρών και ΝΠΔΔ, και δεν νομιμοποιείται να γνωμοδοτεί σε ζητήματα ατομικής υγείας. Ασκεί, δε, πειθαρχικό έλεγχο στα μέλη του που παραβαίνουν τον Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας (ν. 3418/2005) και διαπράττουν αξιόποινες πράξεις επί τω έργω ή εκτός του έργου τους, ενώ συμβουλεύει την πολιτεία στην διαχείριση ζητημάτων που αφορούν σε πολιτικές υγείας. Η δε Καρδιολογική Εταιρεία είναι μια επιστημονική εταιρία και όχι δομή παροχής υπηρεσιών υγείας.
Τώρα, αν στο πλαίσιο της γενικευμένης διαφθοράς, μιας ομερτά και διαπλοκής ιατρικής και πολιτικής, κάποιοι Ιατρικοί Σύλλογοι, σε ατομικές περιπτώσεις, καταχρώνται το ρόλο του θεράποντος ιατρού ή του Ιατρικού Συμβουλίου ή του Πραγματογνώμονα, για να συγκαλύψουν ευνοούμενα μέλη τους ή την πολιτική χειραγώγηση της ιατρικής από την κρατική διοίκηση (σ.σ. παράνομες διαγνώσεις από χιλιάδες ανώνυμους ιατρούς-μέλη διοικητικών επιτροπών τού ΕΦΚΑ/ΚΕΠΑ, παραποίηση επισήμως διαγνωσμένων παθήσεων και αποφυλακίσεις κρατούμενων …“με αναπηρία”) είναι μια άλλη μακρά ιστορία που και αυτή έχει να κάνει και με τις πολιτικές υγείας, και που την …“επισκίασε” η πανδημία και την ευνόησε το κλείσιμο των δικαστηρίων.
Όσο για τη μετανάστευση των φοιτητών στην οποία αναφέρεται ο καθηγητής Γραβάνης, αυτή θα είχε νόημα αν κι ο ίδιος εξέφραζε την πρόθεση να μεταναστεύσει, ενόψει του κινδύνου να γίνουμε …κουβελιστάν. Θα μείνουμε τουλάχιστον με ιατρούς που χωρούν στη μια τους μασχάλη την ποδοσφαιρική μπάλα!
Τέλος, εκφράζω τη συμπάθειά μου στο Νίκο Χαρδαλιά (σ.σ. έτυχε η ληξιαρχική πράξη του γάμου μου να φέρει την υπογραφή του, κι ο γάμος μου …μακροημερεύει) και του εύχομαι γρήγορη ανάρρωση. Του προτείνω δε πολιτική αποστασιοποίηση διαρκείας.
Προβληματίζομαι όμως, για ποιον λόγο μια Κυβέρνηση έφερε έναν άνθρωπο με ευάλωτη καρδιά σε αυτή τη θέση και κατάσταση. Αν, όπως λέει ο καθηγητής Γραβάνης, ο Υφυπουργός έχει ιστορικό με την καρδιά του, τότε η ανάθεση σε αυτόν από τον Πρωθυπουργό ενός χαρτοφυλακίου που περιλαμβάνει την πολιτική προστασία και τη διαχείριση κρίσεων (πανδημία, φωτιές, πλημμύρες, κ.α.) συνιστά μείζον ηθικό και πολιτικό ζήτημα, με ενδεχόμενες ποινικές ευθύνες για τον Πρωθυπουργό και τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη. Ποιος σώφρων πολιτικός προϊστάμενος βάζει έναν καρδιοπαθή υφιστάμενο να μείνει “δέκα μέρες άυπνος μέσα στο απόλυτο στρες”; Αντί να ζητάει το “κεφάλι” του καθηγητή Κούβελα, ο καθηγητής Γραβάνης θα έπρεπε να είχε ζητήσει την παραίτηση ή τον “αποκεφαλισμό” τουλάχιστον του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη.
Τέντζερης
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek