DNA = αναγραμματισμός τού DAN = ΦΥΛΗ ΔΑΝ… Ο DNAIEL 12-11 αποκαλύπτει τό χάραγμα δι’ εμβολιασμού;… χαχαχα… Μέρος 3

DNA = αναγραμματισμός τού DAN = ΦΥΛΗ ΔΑΝ… Ο DNAIEL 12-11 αποκαλύπτει τό χάραγμα δι’ εμβολιασμού;… χαχαχα… Μέρος 3

Αναγνώθετε παλαιές λέξεις χαλάνε τίς συχνότητες «τούς»… Όταν θά καταλάβεις τί σού λέγω μέ μία πρόταση θά έχεις μία τεραστίων υπερδιαστάσεων δύναμιν ανά χειρί σού…

Ακολουθεί όλον τό κείμενον τού Δανιήλ κεφάλαιον 12…

Εντός παρενθέσεων ερμηνειά κατά τήν γνώμη μού μέ βάση τήν λογική…

1 Καὶ ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἀναστήσεται Μιχαὴλ ὁ ἄρχων ὁ μέγας, ὁ ἑστηκὼς ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τοῦ λαοῦ σου· καὶ ἔσται καιρὸς θλίψεως, θλῖψις οἵα οὐ γέγονεν ἀφ’ οὗ γεγένηται ἔθνος ἐν τῇ γῇ ἕως τοῦ καιροῦ ἐκείνου (αυτά μάς λέγει καί η Αποκάλυψη διά τήν θλίψη τών έσχατων καιρών.

Αλλά τί σημαίνει θλίψη; Λύπη κατ’ ακρίβειαν καί αυτή επειδή επειδή υπάρχει λείπη = έλλειψη, δηλαδή αλλάζει τό «εί» μέ τό «ύ» καί η λύπη σημαίνει οί συνέπειες τής λείπης = έλλειψης, όπως αντιστοίχως έχουν συγγενικά καί αλληλένδετα νοήματα οί λέξεις λιμός, λοιμός, μόλυνση = μό+λύνση = λύμη καί λιμήν καί λίμνη = έλος = τόπος λοιμού = επιδημίας. Θυμίζουμε καί τό φυτόν μώλυ από τήν Κίρκη τού Ομήρου όπως αναφέραμε σέ πρόσφατον άρθρον, τό οποίον παύει καί προπαύει ήτοι προστατεύει από τίς μολύνσεις τής μαγείας καί είναι κατά τίς έρευνες ό αγριόσκορδος ή ό μανδραγόρας, αλλά κατά τάς περιγραφάς προσωπική μού άποψη είναι ό αγριόσκορδος, χωρίς νά είμαι απολύτος βέβαιος, εάν εύρω χρόνον θά τό ερευνήσω περαιτέρω, αφού έχει λευκά άνθη μέν αλλά η ρίζα τού είναι λευκοί βολβοί, εντούτοις από κάτω νομίζω είναι μελανές ρίζες, όπως λέγει ό Όμηρος.

Η δέ λέξη θλίψη είναι κατά ιδιομματισμόν τό νόημα τής λύπης, κυριολεκτικώς είναι η λέξη πίεση, διότι θλίβω σημαίνει πολτοποιώ διά σφίγξεως, εξού καί η θλίψη τών ελαίων διά νά μάς δώσει τό έλαιον.

Κατά συνέπεια, αυτές οί ημέρες θλίψεως είναι ημέρες οπού θά μάς περισφίγγει πολτοποιητικά νά ενδώσουμε είς τά διάφορα χαράγματα ό περισφίγγων ουροβόρος όφις τών καί τούτον ήδη μάς κερνάει θλίψη μέ τήν έννοια τής λύπης) · καὶ ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ σωθήσεται ὁ λαός σου, πᾶς ὁ γεγραμμένος ἐν τῇ βίβλῳ (ό λαός οπού θά σωθεί είναι όστις συνιώσει/συνετισθεί καί καταλάβει καί μετανοήσει έν ταπεινώσει σφόδρα όση δέν έγινε ποτέ πρίν.

Ό λαός αυτός θά είναι από πολλά έθνη ήτοι τό σύνολον τών ανθρώπων τών προγεγγραμμένων έν τή βίβλω τής αιωνίου ζωής)· 2 καὶ πολλοὶ τῶν καθευδόντων ἐν γῆς χώματι ἐξεγερθήσονται, οὗτοι εἰς ζωὴν αἰώνιον καὶ οὗτοι εἰς ὀνειδισμὸν καὶ εἰς αἰσχύνην αἰώνιον (Πολλοί θ’ αναστηθούν καί κάποιοι θά άγουν έν Παραδείσω καί άλλοι είς αιώνιον αισχύνην κατακκολλάσεως.

Δέν λέγει όλοι! Σάς θυμίζω τά άρθρα οπού σ’ ανύποπτον χρόνον χωρίς νά έχω υπόψιν μού αυτά εδώ όταν τά έγραφα μέ τήν Τετραπιθανότητα τών Πίστεων όλων τών θρησκειών διά τήν μετά θάνατον κατάστασιν: α) αποθαίνεις καί μένεις χώρα β) αποθαίνεις καί επανενσαρκώνεσαι γ) αποθαίνεις καί άγεις ώς ψυχή είς τόν Παράδεισον καί δ) αποθαίνεις καί άγεις ώς ψυχή είς τήν Κόλλαση. όσοι δέ δέν θά καταλήξουν είς τά β), γ), δ) ώς νά εξαφανίζεται πάν ίχνος τών, ώς νά μήν είχαν γεννηθεί ποτέ, ώς νά μήν είχαν συλληφθεί ώς έμβρυα ποτέ καί ώς νά πραγματοποιείται η ευχή οπού είπε Ό Χριστός δι’ όσους βλασφήμησαν Τώ Αγίω Πνεύματι νά παρακαλούν νά μήν είχαν γεννηθεί = συλληφθεί ώς έμβρυα ποτέ.

Καλύτερα νά μήν γεννηθείς ποτέ παρά νά γεννηθείς διά νά διακυνδινεύσεις νά βασανίζεσαι επ’ άπειρον)

3 καὶ οἱ συνιέντες ἐκλάμψουσιν ὡς ἡ λαμπρότης τοῦ στερεώματος καὶ ἀπὸ τῶν δικαίων τῶν πολλῶν ὡς οἱ ἀστέρες εἰς τοὺς αἰῶνας καὶ ἔτι (οί συνιέντες τά όσα θά συμβαίνουν καί τηρούντες τίς άγιες εντολής θά λάμψουσιν είς τούς αιώνας καί έτι/πέραν/περισσότερον, ήτοι η ταχύτητα τού φωτός τούς θά τρέχει μέ μεγαλύτερη ταχύτητα από τούς αιώνες τού χρόνου ή τού χρόνου τής ύλης καί τού μεσοδιαστήματος μεταξύ ύλης καί αϋλίας, θά ευρίσκονται είς τίς ταχύτητες καί ύψη ευλογίας τών αγγελικών αϋλοειδών όντων καί ταγμάτων).

4 καὶ σύ, Δανιήλ, ἔμφραξον τοὺς λόγους καὶ σφράγισον τὸ βιβλίον ἕως καιροῦ συντελείας, ἕως διδαχθῶσι πολλοὶ καὶ πληθυνθῇ ἡ γνῶσις (περί τού πλήθους τής γνώσεως τοίς εσχάτοις καιροίς αναφέρεται καί Ό Χριστός μέ ειρωνία ή σχεδόν ειρωνία, ήτοι τήν εσχατιά τής ανθρώπινης διανοητικής χρονοϋλικής συνοριακής γνώσεως). –

5 Καὶ εἶδον ἐγὼ Δανιὴλ καὶ ἰδοὺ δύο ἕτεροι εἱστήκεισαν, εἷς ἐντεῦθεν τοῦ χείλους τοῦ ποταμοῦ καὶ εἷς ἐντεῦθεν τοῦ χείλους τοῦ ποταμοῦ.

6 καὶ εἶπε τῷ ἀνδρὶ τῷ ἐνδεδυμένῳ τὰ βαδδίν, ὃς ἦν ἐπάνω τοῦ ὕδατος τοῦ ποταμοῦ· ἕως πότε τὸ πέρας ὧν εἴρηκας τῶν θαυμασίων;

7 καὶ ἤκουσα τοῦ ἀνδρὸς τοῦ ἐνδεδυμένου τὰ βαδδίν, ὃς ἦν ἐπάνω τοῦ ὕδατος τοῦ ποταμοῦ, καὶ ὕψωσε τὴν δεξιὰν αὐτοῦ καὶ τὴν ἀριστερὰν αὐτοῦ εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ὤμοσεν ἐν τῷ ζῶντι εἰς τὸν αἰῶνα, ὅτι εἰς καιρὸν καιρῶν καὶ ἥμισυ καιροῦ (οί δύο αγγέλοι ή αγαθοί άνθρωποι οί ειστηκόντες είς έκαστον χύλος τού ποταμού έχουν τήν σημασία τούς καί θυμίζουν τούς δύο ενσαρκωμένους αγγέλους οπού θά συμβουλεύουν τόν Εξαδάκτυλον καί πολύ πιθανόν αυτός νά είναι ό εστηκών επί τών υδάτων, ή είναι Ό Χριστός υφ’ άλλης ερμηνείας.

Ό ένας καιρός ισούται μέ μία ηλιακή περιφορά τής γής ήτοι 360 ημέραι ή 360ο , οί δύο 720 καί ό ήμισυ 180, βλέπουμε 1260 ημέρες όπως καί είς τόν Ιωάννη αργότερα κεφ. 13 Αποκάλυψης. Είς αμφότερους ωμιλεί Ό Χριστός. Άρα όταν λέγει ανωτέρω θά σωθεί ό λαός μού εννοεί τόσον τούς μετανοούντας αγαθούς Εβραίους όσον καί τούς μετανοούντας αγαθούς Χριστιανούς καί όλοι μαζύν θά καταλάβουν ότι Θεός τούς είναι Η Αγία Τριάδα καί Σωτήρ τούς Ό Χριστός, δι’ αυτού αναφέρεται τό ακριβώς επόμενον: «ἐν τῷ συντελεσθῆναι διασκορπισμὸν γνώσονται πάντα ταῦτα», ήτοι σ’ εκείνη τήν φάση θά εννοήσουν όσοι προορίζονται νά σωθούν. Τό δέ ενδεδυμένον τό βαδδίν ήτοι τό εξαίρετον βύσσινον ένδυμαν, ήτοι ό βασιλεύς ώς Εξαδάκτυλος υπό Θεού ή Ό Υιός Χριστός)· ἐν τῷ συντελεσθῆναι διασκορπισμὸν γνώσονται πάντα ταῦτα (Όταν συντελεσθεί ό διασκορπισμός, κατά κάποιους είναι η συντέλεια τού διασκορπισμού τών Ιουδαίων καί η επανασύναξη τούς είς τό Ισραήλ, αλλά εδώ λέγει περί διασκορπισμού όχι περί επανασύναξης, συνεπώς πιθανότητα εννοεί τήν συντέλεια τού διασκορπισμού τών Χριστιανών οπού θά δεκτούν τούς Νεοδιωγμούς τών Υπεραντίχριστων θηρίων τής έσχατης εποχής).

8 καὶ ἐγὼ ἤκουσα καὶ οὐ συνῆκα καὶ εἶπα· Κύριε, τί τὰ ἔσχατα τούτων;

9 καὶ εἶπε· δεῦρο Δανιήλ, ὅτι ἐμπεφραγμένοι καὶ ἐσφραγισμένοι οἱ λόγοι, ἕως καιροῦ πέρας (δέν μπορείς νά τούς κατανοήσεις καί οιδείς ώσπου τό πέρας/πέρασμα τού ενδιάμεσου καιρού καί ότι θά τά εννοήσεις άμα αρχίσουν νά επισυμβαίνουσι)·

10 ἐκλεγῶσι καὶ ἐκλευκανθῶσι καὶ πυρωθῶσι καὶ ἁγιασθῶσι πολλοί, καὶ ἀνομήσωσιν ἄνομοι· καὶ οὐ συνήσουσι πάντες ἄνομοι, καὶ οἱ νοήμονες συνήσουσι (θά εκλεγού, εκλευκανθούν = άρθουν αί αμαρτίαι τών καί αγιασθώσι πολλοί, θά είναι πανεύκολον ήτοι είς τήν εποχήν, αρκεί μόνον η ταπεινοφροσύνη, ακακία λογισμών καί πράξεων καί αντοχής υπομονή, τόσον εύκολον οπού είναι πανδύσκολον νά μάς φανεί λογικόν, εφικτόν, αποδεκτόν).

11 καὶ ἀπὸ καιροῦ παραλλάξεως τοῦ ἐνδελεχισμοῦ καὶ τοῦ δοθῆναι βδέλυγμα ἐρημώσεως ἡμέραι χίλιαι διακόσιαι ἐνενήκοντα (εδώ είμαστε είς τό επίμαχον σημείον τών δύο άλλων Μερών. Από εποχής παραλλάξεως = μεταλλάξεως τού ενδελεχισμού = συνεχισμού τού DNA = Γονιοδομής τού ανθρώπου, αλλά καί τών ζώων καί τών φυτών, όπως αναφέρεται καί μέ τούς μαλθακούς λέοντες καί λύκους τής Κίρκης καί τής παγχορτοφαγίας τών άγριων σαρκοβόρων θηρίων όπως ό λέων νά τρώγει άχυρον επειδή θά τού έχουν αλλαχθεί τά γονίδια καί θά είναι κατ’ όψιν μόνον λέων ενώ από μέσα αμνός τού Ησαϊα 11: 6-9 καί σέ αντιπαραβολή τών παραμυθιών μάς μέ τόν λύκον ός ενδύθηκε προβιά αμνού, είς αύτην τήν περίπτωση ό λύκος ενδύεται γονίδια αμνού καί αφήνει τήν εξωτερική τού όψη ώς λύκος).

12 μακάριος ὁ ὑπομένων καὶ φθάσας εἰς ἡμέρας χιλίας τριακοσίας τριάκοντα πέντε (ό Δανιήλ σκοπίμως μάς αναφέρει τρία διαφορετικά σύνολα ημερών: α) 1260 ημέραι όπως αργότερα ό Ιωάννης είς τήν Αποκάλυψη β) 1290 ημέρες καί γ) 1335 ημέρες, σύνολον 3885/360=10,79166666….. έτη. Καί 3885/365=10,6438….. έτη. Τό 3885 = 3+5=8+8+8= 888 = ό αριθμός ονόματος Ιησούς καί = 24=6. Συνάμα 3885/108=35,972222222….. ή καί 35 καί 35/36…. έτι δέ 36Χ108=3888 ώς νά λέμε 3 φορές τό 8 = 888 καί 3888=27=9. Όπως είδαμε τό 24=6 καί τό 27=9+6=15=6, αλλά συνάμα μάς λέγει ότι τό 3885 είναι παρά κάτι πρίν τό 3888 ήτοι πρίν τήν Δευτέρα Παρουσία; Τροφή διά περίσκεψη) ). 13 καὶ σὺ δεῦρο καὶ ἀναπαύου· ἔτι γὰρ ἡμέραι καὶ ὧραι εἰς ἀναπλήρωσιν συντελείας, καὶ ἀναστήσῃ εἰς τὸν κλῆρόν σου, εἰς συντέλειαν ἡμερῶν (Όταν λέγει δεύρο εννοεί έλα ή πήγαινε; Φαίνεται πήγαινε περισσότερον εδώ, αλλά γνωρίζω ότι τό δεύρο σημαίνει εξώ κατά τήν μετάτετραήμερον = 24Χ4=96ώρον ανάσταση τού Λαζάρου.

Εντούτοις, ίσως Ό Χριστός νά είπε δεύρο έξω = υπήγαινε έξω, έξω από τόν τάφον καί έξω από τόν Άδην ή, λέγει δεύρο = έλευσον είς τόν Δανιήλ. Μάς λέγει δι’ ανάστασιν κλήρου τού, ήτοι όσους θά κληρώσουν τά προφυτικά λόγια, αλλά καί κατ’ άλλες εξηγήσεις θά είσαι είς τόν κλήρον τών αναστημένων καί σύ… Όταν ΜΑΣ λέγει συντέλειαν ημερών ήτοι σύν+τέλειαν ώς νά Μάς υπαινίσσεται κύκλον, ολοκλήρωσιν ημερών, συνεπώς πρέπει νά έχει μία σημαντικού αριθμού μαθηματική αξία, τήν οποία είτε εύρουμε είτε όχι καί εάν εύρουμε είτε καταλάβουμε διατί ό συγκεκριμένος αριθμός, έχει τό μυστικόν νόημαν τού, αλλά δέν θά μάς σώσει αυτός, μπορεί όμως νά μάς επηρεάσει νά σωθούμε)…

Μέ βεβαιότητα καί αποδείξεις πολλές προφυτείες όπως τής Αποκαλύψεως καί τού Δανιήλ είναι συμπολυδιαφορετικές ή πολυταυτόσιμες καί πολυσυνταυτόσιμες σέ πολυεπίπεδα καί πολλές επαληθεύσεις. Από τήν στιγμήν οπού έχουμε αποδείξει καί παραδεχθεί τήν φωτοδεσμομηχανική/κβαντομηχανική δέν μπορούμε πλέον ν’ αρνηθούμε τήν προφωτοδεσμομηχανική τών προφυτειών οπού άλλοτε διάφοροι ενέμπαιζαν καί ύστερα απόδειξαν διά μέσω τών μαθηματικών ατραπών ώς γινόμενα φαινόμενα έν μαθηκατικώ μυστηρίω!

Δηλαδή Ό Θεός οδήγησε τούς επιστήμονες οπού ειρωνεύονταν τά θρησκευτικά θαύματα νά τά αποδείξουν είς τίς Μαθηματικοφυσικές καί Αστροφυσικές ανακαλύψεις τούς… Τούς είπε: «στραβάδια ιδού Εγώ θά σάς πάρω διά τής οδούς σάς (επιστήμης σάς) είς τά θαύματα Εμού αίτινα περιπαίζεται ώς μή γινόμενα…». Καί συνάμα τούς είπε: «θά σάς τά δείξω, θά τά οιδείτε καί δέν θά τά γνώσετε ότι αυτά σάς έλεγα. Θά ανακαλύψετε δι’ Εμού τά θαύματα τής Θρησκείας καί θά λέτε ότι δέν είναι όμοια μέ τά θαύματα τής Θρησκείας, διότι Εγώ Ό Κύριος θά σάς οδηγήσω νά τά ανακαλύψω θαυμαστικώς όντες τυφλοί καί δέν θά βλέπετε τί ανακαλύψατε, γινόμενοι χείριστον τυφλοί, διά τής Δόξας Τής Μεγάλης Εμού!… Καί τούς βλέπουμε νά λένε κάθε Θεοπάλλαβη Θεωρία διά τήν Φωτοδεσμομηχανική Μαθηματική Επιστήμη, αλλά νά λένε ότι δέν είναι τέτοια η Παραξενιά τών Προφυτειών καί τών Θαυμάτων τής Θρησκείας, καί όμως είναι τέτοια καί απείρως μεγαλύτερη! Διότι ποία η μητήρ τής Φωτοδεσμομηχανικής καί ποία η μητήρ τής μητήρ τής;…

Πάρακατω λάβετε μία Φωτοδεσμομηχανική γεύση Θεού από τά όσα θά λαμβάνουν χώρα έν θαυμάτι όταν θά διώκονται λίαν συντόμως λυσσαλαίως οί Χριστιανοί, άλλα θά αποκτήνωνται καί άλλοι θά αποσωβούνται έν θαυμάτι διαρκώς ή έστω μία φορά πρίν Μαρτυρήσουν, όπως είς τούς Μάρτυρες Αγίους.

ΒΗΛ ΚΑΙ ΔΡΑΚΩΝ
1 Καὶ ὁ βασιλεὺς Ἀστυάγης προσετέθη πρὸς τοὺς πατέρας αὐτοῦ, καὶ παρέλαβε Κῦρος ὁ Πέρσης τὴν βασιλείαν αὐτοῦ.

2 καὶ ἦν Δανιὴλ συμβιωτὴς τοῦ βασιλέως καὶ ἔνδοξος ὑπὲρ πάντας τοὺς φίλους αὐτοῦ.

3 καὶ ἦν εἴδωλον τοῖς Βαβυλωνίοις, ᾧ ὄνομα Βήλ, καὶ ἐδαπανῶντο εἰς αὐτὸν ἑκάστης ἡμέρας σεμιδάλεως ἀρτάβαι δώδεκα καὶ πρόβατα τεσσαράκοντα καὶ οἴνου μετρηταὶ ἕξ.

4 καὶ ὁ βασιλεὺς ἐσέβετο αὐτὸν καὶ ἐπορεύετο καθ’ ἑκάστην ἡμέραν προσκυνεῖν αὐτῷ· Δανιὴλ δὲ προσεκύνει τῷ Θεῷ αὐτοῦ. καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ βασιλεύς· διατί οὐ προσκυνεῖς τῷ Βήλ;

5 ὁ δὲ εἶπεν· ὅτι οὐ σέβομαι εἴδωλα χειροποίητα, ἀλλὰ τὸν ζῶντα Θεὸν τὸν κτίσαντα τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν καὶ ἔχοντα πάσης σαρκὸς κυριείαν.

6 καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ βασιλεύς· οὐ δοκεῖ σοι Βὴλ εἶναι ζῶν θεός; ἢ οὐχ ὁρᾷς ὅσα ἐσθίει καὶ πίνει καθ’ ἑκάστην ἡμέραν;

7 καὶ εἶπε Δανιὴλ γελάσας· μὴ πλανῶ, βασιλεῦ· οὗτος γὰρ ἔσωθεν μέν ἐστι πηλὸς ἔξωθεν δὲ χαλκὸς καὶ οὐ βέβρωκεν οὐδὲ πέπωκε πώποτε.

8 θυμωθεὶς δὲ ὁ βασιλεὺς ἐκάλεσε τοὺς ἱερεῖς αὐτοῦ καὶ εἶπεν αὐτοῖς· ἐὰν μὴ εἴπητέ μοι τίς ὁ κατέσθων τὴν δαπάνην ταύτην,

9 ἀποθανεῖσθε. ἐὰν δὲ δείξητε ὅτι Βὴλ κατεσθίει αὐτά, Δανιὴλ ἀποθανεῖται, ὅτι ἐβλασφήμησεν εἰς τὸν Βήλ. καὶ εἶπε Δανιὴλ τῷ βασιλεῖ· γινέσθω κατὰ τὸ ρῆμά σου.

10 καὶ ἦσαν ἱερεῖς τοῦ Βὴλ ἑβδομήκοντα ἐκτὸς γυναικῶν καὶ τέκνων. καὶ ἦλθεν ὁ βασιλεὺς μετὰ Δανιὴλ εἰς τὸν οἶκον τοῦ Βήλ.

11 καὶ εἶπαν οἱ ἱερεῖς τοῦ Βήλ· ἰδοὺ ἡμεῖς ἀποτρέχομεν ἔξω, σὺ δέ, βασιλεῦ, παράθες τὰ βρώματα καὶ τὸν οἶνον κεράσας θὲς καὶ ἀπόκλεισον τὴν θύραν καὶ σφράγισον τῷ δακτυλίῳ σου· καὶ ἐλθὼν πρωΐ, ἐὰν μὴ εὕρῃς πάντα βεβρωμένα ὑπὸ τοῦ Βήλ, ἀποθανούμεθα ἢ Δανιὴλ ὁ ψευδόμενος καθ’ ἡμῶν.

12 αὐτοὶ δὲ κατεφρόνουν, ὅτι πεποιήκεισαν ὑπὸ τὴν τράπεζαν κεκρυμμένην εἴσοδον καὶ δι’ αὐτῆς εἰσεπορεύοντο διόλου καὶ ἀνήλουν αὐτά.

13 καὶ ἐγένετο ὡς ἐξήλθοσαν ἐκεῖνοι, καὶ ὁ βασιλεὺς παρέθηκε τὰ βρώματα τῷ Βήλ.

14 καὶ ἐπέταξε Δανιὴλ τοῖς παιδαρίοις αὐτοῦ καὶ ἤνεγκαν τέφραν καὶ κατέστρωσαν ὅλον τὸν ναὸν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως μόνου· καὶ ἐξελθόντες ἔκλεισαν τὴν θύραν καὶ ἐσφραγίσαντο ἐν τῷ δακτυλίῳ τοῦ βασιλέως, καὶ ἀπῆλθον.

15 οἱ δὲ ἱερεῖς ἦλθον τὴν νύκτα κατὰ τὸ ἔθος αὐτῶν καὶ αἱ γυναῖκες αὐτῶν καὶ τὰ τέκνα αὐτῶν καὶ κατέφαγον πάντα καὶ ἐξέπιον.

16 καὶ ὤρθρισεν ὁ βασιλεὺς τὸ πρωΐ καὶ Δανιὴλ μετ’ αὐτοῦ.

17 καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς· σῷοι αἱ σφραγῖδες, Δανιήλ; ὁ δὲ εἶπε· σῷοι, βασιλεῦ.

18 καὶ ἐγένετο ἅμα τῷ ἀνοῖξαι τὰς θύρας, ἐπιβλέψας ἐπὶ τὴν τράπεζαν ὁ βασιλεὺς ἐβόησε φωνῇ μεγάλῃ· μέγας εἶ, Βήλ, καὶ οὐκ ἔστι παρὰ σοὶ δόλος οὐδὲ εἷς.

19 καὶ ἐγέλασε Δανιὴλ καὶ ἐκράτησε τὸν βασιλέα τοῦ μὴ εἰσελθεῖν αὐτὸν ἔσω καὶ εἶπεν· ἰδὲ δὴ τὸ ἔδαφος καὶ γνῶθι τίνος τὰ ἴχνη ταῦτα.

20 καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς· ὁρῶ τὰ ἴχνη ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν καὶ παιδίων.

21 καὶ ὀργισθεὶς ὁ βασιλεὺς τότε συνέλαβε τοὺς ἱερεῖς καὶ τὰς γυναῖκας καὶ τὰ τέκνα αὐτῶν, καὶ ἔδειξαν αὐτῷ τὰς κρυπτὰς θύρας, δι’ ὧν εἰσεπορεύοντο καὶ ἐδαπάνων τὰ ἐπὶ τῆς τραπέζης.

22 καὶ ἀπέκτεινεν αὐτοὺς ὁ βασιλεὺς καὶ ἔδωκε τὸν Βὴλ ἔκδοτον τῷ Δανιήλ, καὶ κατέστρεψεν αὐτὸν καὶ τὸ ἱερὸν αὐτοῦ.

23 Καὶ ἦν δράκων μέγας, καὶ ἐσέβοντο αὐτὸν οἱ Βαβυλώνιοι.

24 καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς τῷ Δανιήλ· μὴ καὶ τοῦτον ἐρεῖς ὅτι χαλκοῦς ἐστιν; ἰδοὺ ζῇ καὶ ἐσθίει καὶ πίνει· οὐ δύνασαι εἰπεῖν ὅτι οὐκ ἔστιν οὗτος θεὸς ζῶν, καὶ προσκύνησον αὐτῷ.

25 καὶ εἶπε Δανιήλ· Κυρίῳ τῷ Θεῷ μου προσκυνήσω, ὅτι οὗτός ἐστι Θεὸς ζῶν·

26 σὺ δέ, βασιλεῦ, δός μοι ἐξουσίαν, καὶ ἀποκτενῶ τὸν δράκοντα ἄνευ μαχαίρας καὶ ράβδου. καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς· δίδωμί σοι.

27 καὶ ἔλαβεν ὁ Δανιὴλ πίσσαν καὶ στέαρ καὶ τρίχας καὶ ἥψησεν ἐπὶ τὸ αὐτὸ καὶ ἐποίησε μάζας καὶ ἔδωκεν εἰς τὸ στόμα τοῦ δράκοντος, καὶ φαγὼν διερράγη ὁ δράκων. καὶ εἶπεν· ἴδετε τά σεβάσματα ὑμῶν.

28 καὶ ἐγένετο ὡς ἤκουσαν οἱ Βαβυλώνιοι, ἠγανάκτησαν λίαν καὶ συνεστράφησαν ἐπὶ τὸν βασιλέα καὶ εἶπαν· Ἰουδαῖος γέγονεν ὁ βασιλεύς· τὸν Βὴλ κατέσπασε καὶ τὸν δράκοντα ἀπέκτεινε καὶ τοὺς ἱερεῖς κατέσφαξε.

29 καὶ εἶπαν ἐλθόντες πρὸς τὸν βασιλέα· παράδος ἡμῖν τὸν Δανιήλ· εἰ δὲ μή, ἀποκτενοῦμέν σε καὶ τὸν οἶκόν σου.

30 καὶ εἶδεν ὁ βασιλεὺς ὅτι ἐπείγουσιν αὐτὸν σφόδρα, καὶ ἀναγκασθεὶς ὁ βασιλεὺς παρέδωκεν αὐτοῖς τὸν Δανιήλ.

31 οἱ δὲ ἔβαλον αὐτὸν εἰς τὸν λάκκον τῶν λεόντων, καὶ ἦν ἐκεῖ ἡμέρας ἕξ.

32 ἦσαν δὲ ἐν τῷ λάκκῳ ἑπτὰ λέοντες, καὶ ἐδίδοτο αὐτοῖς τὴν ἡμέραν δύο σώματα καὶ δύο πρόβατα· τότε δὲ οὐκ ἐδόθη αὐτοῖς, ἵνα καταφάγωσι τὸν Δανιήλ.

33 καὶ ἦν Ἀμβακοὺμ ὁ προφήτης ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ, καὶ αὐτὸς ἥψησεν ἕψεμα καὶ ἐνέθρυψεν ἄρτους εἰς σκάφην καὶ ἐπορεύετο εἰς τὸ πεδίον ἀπενέγκαι τοῖς θερισταῖς.

34 καὶ εἶπεν ὁ ἄγγελος Κυρίου τῷ Ἀμβακούμ· ἀπένεγκε τὸ ἄριστον, ὃ ἔχεις, εἰς Βαβυλῶνα τῷ Δανιὴλ εἰς τὸν λάκκον τῶν λεόντων.

35 καὶ εἶπεν Ἀμβακούμ· Κύριε, Βαβυλῶνα οὐχ ἑώρακα καὶ τὸν λάκκον οὐ γινώσκω.

36 καὶ ἐπελάβετο ὁ ἄγγελος Κυρίου τῆς κορυφῆς αὐτοῦ καὶ βαστάσας τῆς κόμης τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ ἔθηκεν αὐτὸν εἰς Βαβυλῶνα ἐπάνω τοῦ λάκκου ἐν τῷ ροίζῳ τοῦ πνεύματος αὐτοῦ.

37 καὶ ἐβόησεν Ἀμβακοὺμ λέγων· Δανιὴλ Δανιήλ, λαβὲ τὸ ἄριστον, ὃ ἀπέστειλέ σοι ὁ Θεός.

38 καὶ εἶπε Δανιήλ· ἐμνήσθης γάρ μου, ὁ Θεός, καὶ οὐκ ἐγκατέλιπες τοὺς ἀγαπῶντάς σε.

39 καὶ ἀναστὰς Δανιὴλ ἔφαγεν· ὁ δὲ ἄγγελος τοῦ Θεοῦ ἀποκατέστησε τὸν Ἀμβακοὺμ παραχρῆμα εἰς τὸν τόπον αὐτοῦ.

40 ὁ δέ βασιλεὺς ἦλθε τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ πενθῆσαι τὸν Δανιήλ· καὶ ἦλθεν ἐπὶ τὸν λάκκον καὶ ἐνέβλεψε, καὶ ἰδοὺ Δανιὴλ καθήμενος.

41 καὶ ἀναβοήσας φωνῇ μεγάλῃ εἶπε· μέγας εἶ, Κύριε ὁ Θεὸς τοῦ Δανιήλ, καὶ οὐκ ἔστιν ἄλλος πλὴν σοῦ.

42 καὶ ἀνέσπασεν αὐτόν, τοὺς δὲ αἰτίους τῆς ἀπωλείας αὐτοῦ ἐνέβαλεν εἰς τὸν λάκκον, καὶ κατεβρώθησαν παραχρῆμα ἐνώπιον αὐτοῦ.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ