Ενα περιστατικό που θυμίζει έντονα ἀναφερόμενο συμβάν , στις Πράξεις τῶν Ἀποστόλων…

Καλοκαίρι τοῦ 1975, βραδάκι, στὰ Ἰλίσια, σὲ μονοκατοικία κοντὰ στῶν «Παίδων» μιὰ παρέα συγκεντρώθηκε γιὰ μία Séance (συνεδρία)[1] ὑπὸ την καθοδήγηση τοῦ Πέτρου Γράβιγγερ. Προσωπικὰ δεν ἤμουν παρών· τὸ ὅλο «χάπενινγκ» μοῦ τὸ διηγήθηκε φίλος καὶ συνεργάτης -ὑπέργηρος σήμερα.

Ὁ Γράβιγγερ -πέθανε τὸ 1988- ὑπῆρξε κορυφαῖος ἀποκρυφιστής, θεοσοφιστής καὶ μασόνος -Ἕλληνας φιλόσοφος, συγγραφέας καὶ ἐρευνητής διατείνονται οἱ «δικοί» του.

Μάλιστα κατὰ τὸ λῆμμα ποὺ φρόντισαν νὰ τοῦ ἐξασφαλίσουν στην Ἑλληνικὴ Βικιπαίδεια: Ἔγραψε ἢ μετάφρασε πάνω ἀπὸ 120 βιβλία ἐσωτερικῆς φιλοσοφίας, ἀρχαίας ἑλληνικῆς γραμματείας, θεοσοφίας, μυστικισμοῦ καὶ ἐσωτερικῆς γνώσης -την ἐπανέκδοση τῶν ὁποίων ἔχει ἀναλάβει διά τοῦ «Ἰδεοθέατρου» ὁ γνωστός μας Ἀντώνης (Ραδάμαθυς) Ἀναστασάκης, «μαθητής» -κατὰ δήλωσή του- τοῦ ἀποκρυφιστῆ καὶ μασόνου Σπυρίδωνος Νάγου.

Τον Πέτρο Γράβιγγερ γνώρισα καὶ προσωπικὰ τὸ 1980, ὅταν τον ἐπισκέφθηκα στὸ σπίτι του, ἐνδιαφερόμενος γιὰ κάποια ἀπὸ τὰ βιβλία του.

Στην ὁμάδα τῆς συνεδρίας λοιπόν, καθώς μοῦ τὸ διηγήθηκαν, ὅλα ἔδειχναν νὰ προχωροῦν ἀναμενόμενα -δεν ξέρω ἂν χρησιμοποιοῦσαν «πνευματιστική δέλτο» (ouija board)[2] ἢ κάποια ἄλλη μέθοδο- ὅμως κάποια στιγμὴ κι ἐνῶ τὸ «διάμεσο» (μέντιουμ) ἦταν σὲ τράνς (ἐν ὑπνώσει), ἄρχισε νὰ τινάζεται περίεργα· στὴ συνέχεια ἄρχισαν νὰ τρέμουν τὰ γύρῳ ἔπιπλα, τὸ τραπέζι σηκώθηκε καὶ διαλύθηκε στον ἀέρα, ἐνῶ ἀπὸ τὸ πουθενὰ κάτι ἐπιτέθηκε στους συμμετέχοντες καὶ κατὰ την περιγραφή, τους «ἔκανε μαύρους» στὸ ξύλο μὲ μώλωπες καὶ ἐκτεταμένα αἱματώματα -ἀπολύτως ἀνιχνεύσιμα καὶ τισς ἑπόμενες ἡμέρες, μαζὶ μὲ τὸ κατεστραμμένο τραπέζι- ὥστε νὰ μὴ ὑπάρχει καὶ ἡ παραμικρὴ ὑπόνοια ὅτι τὸ συμβάν δεν ἦταν πραγματικότητα, ἀλλὰ ἴσως μιὰ ὁμαδικὴ παραίσθηση.

Τὸ ὅλο γεγονός, ὄχι σπάνιο σὲ παρόμοιες «συνάξεις», θυμίζει ἔντονα τὸ πρὸ δισχιλιετίαν ἀναφερόμενο περιστατικὸ στην Ἁγία Γραφή, στις «Πράξεις τῶν Ἀποστόλων», τὸ ὁποῖο ἀξίζει νὰ παραθέσουμε σὲ μετάφραση: «Μερικοὶ δὲ ἀπὸ τους Ἰουδαίους, ποὺ περιήρχοντο τὰ διάφορα μέρη καὶ μὲ ἐξορκισμοὺς ἔδιωχναν δαιμόνια, ἐπεχείρησαν νὰ ἐπικαλεσθοῦν τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, διά νὰ θεραπεύσουν ἐκείνους, ποὺ εἶχαν πονηρὰ πνεύματα, λέγοντες· “σᾶς ἐξορκίζομεν στον Ἰησοῦν, τον ὁποῖον ὁ Παῦλος κηρύττει, νὰ φύγετε ἀπὸ αὐτούς, ποὺ βασανίζετε”. Αὐτοὶ δὲ ποὺ ἔκαναν τοῦτο ἦσαν ἑπτὰ παιδιὰ τοῦ Ἰουδαίου ἀρχιερέως Σκευᾶ.

»Ἀπήντησε δὲ τὸ πονηρον πνεῦμα καὶ εἶπε· “γνωρίζω τὸν Ἰησοῦν, καὶ τον Παῦλον ἐπίσης τον ξεύρω καλά· σεῖς ὅμως ποῖοι εἶσθε;”

»Καὶ ὁ ἄνθρωπος μέσα στον ὁποῖον ὑπῆρχε τὸ πονηρόν πνεῦμα, ἐπήδησε μὲ ὁρμήν ἐπάνω εἰς αὐτούς τους ἥρπασε μὲ μεγάλην δύναμιν (κατὰ παραχώρησιν Θεοῦ, διὰ νὰ τους τιμωρήση) τους ἔβαλε κάτω καὶ ἤρχισε νὰ τους κτυπᾶ, ὥστε αὐτοὶ μισόγυμνοι καὶ τραυματισμένοι κατώρθωσαν νὰ ξεφύγουν ἀπὸ τὸ σπίτι τοῦ δαιμονιζομένου ἐκείνου» (Πράξ. 19, 13-16).

Οἱ υἱοί τοῦ Σκευᾶ χρησιμοποίησαν τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, χωρίς νὰ πιστεύουν στον Χριστό, θεωρῶντας πως ἡ ἀναφορὰ τοῦ ὀνόματός Του καὶ μόνο θὰ ἐλευθέρωνε μυστικες δυνάμεις -ὅπως πιστεύουν κι οἱ νεοεποχίτες- οἱ ὁποῖες θὰ ἔβγαζαν τὰ δαιμόνια..

Απόσπασμα δημοσίευσης Tοῦ κ. Ἰωάννου Μηλιώνη, ἐκπαιδευτικοῦ, μέλους τῆς Π.Ε.Γ

στον Ορθόδοξο Τύπο

[1] Séance (Γαλλικά): «συνεδρία», στον ἀποκρυφισμό, συνάντηση μὲ ἐπίκεντρο ἕνα «διάμεσο» (medium), ποὺ ἐπιχειρεῖ νὰ ἐπικοινωνήσει μὲ πνεύματα νεκρῶν. Ἐπειδὴ τὸ ἔντονο φῶς λέγεται ὅτι ἐμποδίζει την ἐπικοινωνία, ἡ Séance λαμβάνει χώρα συνήθως στὸ σκοτάδι ἢ στὸ ἡμίφως. [2] Χρησιμοποιεῖται στὴ μαντικὴ καὶ στον πνευματισμό. Ἀποτελεῖται ἀπὸ ἕνα ἐπιτραπέζιο πίνακα μὲ ἀποτυπωμένα τὰ γράμματα τῆς ἀλφαβήτου, καθὼς καὶ λέξεις ὅπως «ναί», «ὄχι», «ἀντίο» καὶ «ἴσως»…