ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Γράφει ο Καραχάλιος Σπυρίδων τού Κωνσταντίνου.

26 Οκτωβρίου 1912, ανήμερα τής εορτής τού πολιούχου της Αγίου Δημητρίου ελευθερώνεται η Θεσσαλονίκη μας από τα δεσμά τής τουρκικής σκλαβιάς.

Ο πρώτος βαλκανικός πόλεμος εξελίσσεται όπως και ο δεύτερος σε νέο εικοσιένα. Οι πολιτικοί τής Πατρίδος μας ήταν και είναι πάντα υπάκουοι υπηρέτες και εκφραστές ξένων συμφερόντων και φυσικά δήθεν εθνάρχες. Οι αληθινοί Έλληνες και Πατριώτες είναι πάντα Εθνικιστές και στοχοποιούνται από τούς συμβιβασμένους και τα αφεντικά τους. Δεν είχε έρθει όμως ακόμη ο ψευτοεθναρχικά και βενιζελικά διχασμός. Είχε προηγηθεί μια ήττα από τούς Τούρκους το 1897.

Όμως η Μεγάλη Ιδέα για την λευτεριά όλων των προσωρινά σκλάβων ελληνικών πατρίδων ήταν πάντα ζωντανή, ο ελληνικός στρατός είχε ακμαίο ηθικό και πολεμική ετοιμότητα για την ολοκλήρωση τής εθνικής μας πληρότητας και στην κεφαλή τον Στρατηλάτη τότε διάδοχο βασιλέα τού ελληνικού θρόνου Κωνσταντίνο. 

Ο Κωνσταντίνος και το επιτελείο του βρισκόταν στην πρώτη γραμμή τού αγώνα και κατεύθυνε τούς στρατιώτες μας στην αιμάτινη συγγραφή των πλέον χρυσών σελίδων τής νεότερης ιστορίας μας.

Στο επιτελείο τού Στρατηλάτη υπήρχαν κορυφαίοι στρατιωτικοί με μεγάλη μάχιμη εμπειρία και πατριωτικό σθένος, μεταξύ των οποίων και ο μετέπειτα εθνικιστής και εθνικοκοινωνιστής Ιωάννης Μεταξάς, ο Εθνάρχης που έφτιαξε εργατικό δίκαιο, κοινωνική συνοχή, στρατό εξοπλισμένο και ψυχωμένο και είπε το μέγα όχι στις 28 Οκτωβρίου 1940.

Ο ελληνικός στρατός νικά σε όλα τα μέτωπα τής μακεδονικής γης μας. Ο Κωνσταντίνος είναι έτοιμος να εισβάλλει στο Μοναστήρι και να λευτερώσει τα βόρεια μακεδονικά εδάφη μας που λυμαίνονταν από κοινού Βούλγαροι και Τούρκοι και σήμερα κατακρατούν οι βουλγαροσκοπιανοί.

Τότε επεμβαίνει ο πρωθυπουργός Βενιζέλος και διατάζει τον Κωνσταντίνο να αλλάξει πορεία και αντί για το Μοναστήρι, να πάει στη Θεσσαλονίκη που κινδύνευε από τούς Βουλγάρους, καθώς οι τελευταίοι κατευθύνονταν στην πόλη μας για να μάς την αφαιρέσουν. Κατά τ’ άλλα υποτίθεται ότι οι Βούλγαροι ήταν σύμμαχοί μας στον πρώτο βαλκανικό πόλεμο!!! Τέτοιους συμμάχους είχαν οι πολιτικοί… 

Ο λιονταρόψυχος Στρατηλάτης Κωνσταντίνος με τον γενναίο ελληνικό στρατό κάμουν το καθήκον τους και σπεύδουν ταχέως στη Θεσσαλονίκη. Ο πολιούχος τής Θεσσαλονίκης μας Άγιος Δημήτριος ευλόγησε τη στιγμή τής λευτεριάς, δίδοντας δύναμη ψυχής στο στράτευμα των παιδιών τής Ελλάδος. Ο Τούρκος Πασάς Ταχσίν υπογράφει συνθήκη και παραδίδει την πόλη στον Κωνσταντίνο.

Ο Τούρκος Πασάς στέλνει επιστολή μέσω αξιωματικού του και δηλώνει στον Στρατηλάτη Κωνσταντίνο ότι δέχεται τις προτάσεις του για παράδοση τής Θεσσαλονίκης. Ο Κωνσταντίνος απέστειλε δύο αξιωματικούς του, Δούσμανη και Ιωάννη Μεταξά, για την σύνταξη τού σχετικού πρωτοκόλλου καταθέσεως των τουρκικών όπλων και παραδόσεως τής πόλης στον ένδοξο ελληνικό στρατό και τον λαό της.

Οι στιγμές είναι συγκινητικές και μεγαλοπρεπείς ταυτόχρονα. Τα πρώτα ελληνικά στρατεύματα εισέρχονται στην πόλη. Τις δύο επόμενες ημέρες καταφθάνει και ο Βασιλεύς Γεώργιος μαζί με τον Στρατηλάτη διάδοχο Κωνσταντίνο. Κλήρος και λαός ζητωκραυγάζουν και επαινούν τούς μπαρουτοκαπνισμένους και ηρωικούς στρατιώτες μας που μοιράζονται με το λαό την χαρά και την ψυχική αγαλλίαση.

Η Δοξολογία στο μητροπολιτικό ναό τής πόλης γίνεται με βυζαντινή μεγαλοπρέπεια. Η Θεσσαλονίκη μας ήταν και πάλι ελεύθερη. 

Ο αγών για την απελευθέρωση της υποτιθέμενης ελεύθερης Πατρίδος μας και των προσωρινά σκλαβωμένων ελληνικών πατρίδων συνεχίζεται.

Ο κλοιός νεοταξιτών, ελληνόφωνων πολιτικών, λαθροεισβολέων και Τούρκων θα ναυαγήσει στη θάλασσα των μεγάλων πολέμων και των διεθνών συγκρούσεων.

Ο εθνικιστικός μας αγών με Βασιλέα το Θεό μας θα αναδείξει ολόχρυση την αυγή της Αγίας και Μεγάλος Ελλάδος.