Ο Ερντογκάν είχε ανοίξει τον τάφο του.. Τώρα έβαλε και την ταφόπλακα!

Με ρωτούν οι φίλοι που με παρακολουθούν γιατί τηρώ στάση μεγάλης αναμονής τελευταία και αφήνω πολύ να εξελιχθούν τα πράγματα πριν πάρω θέση.

Καταρχήν βλέπω ότι διπλωματικά γίνονται κινήσεις που προσωπικά με εκπλήσσουν. Αν και το πατριωτικό μου συναίσθημα ζητά περισσότερα, δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω ότι οι κινήσεις που γίνονται είναι στη σωστή κατεύθυνση και 180 μοίρες αντίθετες από την πολιτική των σ(φ)υριζαίων.

Όσοι γνωρίζουν έστω τα βασικά από διπλωματική γλώσσα (που κόκαλα δεν έχει αλλά κράτη διαλύει…) το ΤΕΛΕΣΙΓΡΑΦΟ αποτελεί την ΥΣΤΑΤΗ και ΑΚΡΑΙΑ οδό, όπερ σημαίνει ότι εκεί εξαντλείς όλα σου τα όπλα. Έπρεπε να γίνει λοιπόν;

ΝΑΙ με και με κεφαλαία γράμματα να ακουστεί μέχρι τα πέρατα της Γης.

Η ανακήρυξή ΑΟΖ από την Τουρκία δεν είναι κάτι για το οποίο πέφτουμε από τα σύννεφα. Προσωπικά σας το είχα μεταφέρει σαν πρόβλεψη από το Μάιο (δεν διεκδικώ την πατρότητα γιατί πρώτη φορά το διάβασα σαν σκέψη, χωρίς όμως ανάλυση, από μια αναφορά σε ένα κλειστό φόρουμ από ξένο ερασιτέχνη αναλυτή) όμως για να είμαι ειλικρινής ποτέ δεν πίστευα (για την ακρίβεια ακόμα και τώρα δυσκολεύομαι να το πιστέψω) ότι θα υπάρξει οποιοδήποτε κράτος που να την συνυπογράψει.

Η τυχόν (γράφω “τυχόν” γιατί το κείμενο της συμφωνίας είναι σε επίπεδο θεωρίας και δεν έχει δοθεί στη δημοσιότητα) κοινή αναγνώριση ΑΟΖ μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης αποτελεί εκ μέρους της Λιβύης αμφισβήτηση της εθνικής μας κυριαρχίας. (Υπόψη με την Τουρκία δεν ασχολούμαι γιατί το κάνει διαχρονικά οπότε δεν αλλάζει τίποτα και δεν παράγει κανένα αποτέλεσμα από τη στιγμή που γινόταν μέχρι τώρα μονομερώς).

Αμφισβήτηση της εθνικής μας κυριαρχίας σημαίνει ότι η πράξη αυτή αποτελεί ακόμα και λόγο πολεμικής εμπλοκής. Προσέξτε ότι μιλάμε για μια χώρα τη Λιβύη που βρίσκεται σε εμφύλιο και εμείς μέχρι σήμερα υποστηρίζαμε την νόμιμη κυβέρνηση έναντι του διεκδικητή Χαφτάρ…

Το ζήτημα τώρα είναι αν θα δώσει το αντίγραφο της συμφωνίας η κυβέρνηση της Λιβύης μέχρι την Πέμπτη. Προσωπική μου άποψη είναι ότι δεν την δώσει ή αν θα τη δώσει θα είναι τουλάχιστον ελλιπής (πάγια τακτική στη διπλωματία είναι τα σημαντικά να μην γράφονται στο κυρίως σώμα της συμφωνίας αλλά στα παραρτήματα αυτής…) ή πειραγμένη, αν και εκτιμώ ότι εφόσον όντως η κυβέρνηση της Λιβύης έχει προσκυνήσει τον Σουλτάνο θα υποκύψει και δεν θα την δώσει.

Ευτυχώς για τη χώρα μας όπως είπαμε η Λιβύη είναι σε εμφύλιο. Οπότε δεν έχουμε ανάγκη να ρίξουμε στρατό στη μάχη (αφήστε που δεν νομίζω να το κάναμε αυτό ποτέ… είπαμε ΝΔ κυβερνάει…). Ευτυχώς επίσης που η αντιπολίτευση (Χαφτάρ) είναι φιλα προσκείμενη με την Ελλάδα και την Αίγυπτο και θα είναι δώρο θεού γι΄αυτόν η αναγνώριση του από τη χώρα μας.

Με λίγα λόγια η Ελλάδα βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε μια απίστευτη χρονική συγκυρία, εκεί που τα πάντα είναι υπερ μας. Το βαθύ κράτος της Αμερικής έχει πρόβλημα με την Τουρκία, ο Χαφτάρ μας περιμένει με ανοιχτές αγκάλες χωρίς καμία ουσιαστική απαίτηση από εμάς πλην της αναγνώρισης της εξουσίας του και ο Ερντογκάν κάνει μια κίνηση σαφώς βεβιασμένη που πλήττει τα συμφέροντα όχι μόνον της Ελλάδας αλλά του Ισραήλ, της Αιγύπτου και της Αμερικής, (αγωγός EAST MED).

Προσέξτε ο αγωγός EAST MED ήταν απαίτηση της Αμερικής όχι για να πουλήσει αέριο και πετρέλαιο το Ισραήλ, η Κύπρος και η Αίγυπτος (μελλοντικά και η Ελλάδα), αλλά ο τρόπος να μειωθεί η εξάρτηση της Ε.Ε. από τους Ρωσικούς υδρογονάνθρακες.

Με λίγα λόγια ο Ερντογκάν μπορεί από πίσω του να έχει τα ΑγγλοΓερμανικόΟλλανδικά συμφέροντα όμως εδώ μετά το λάκο που έσκαψε με τους S400 τώρα βάζει και την ταφόπλακα του, αφού ως γνωστών δεν κόβεις με δύο υπογραφές έτσι απλά τα συμφέροντα του ΑμερικανοΕβραϊκού Άξονα Οικονομικών Συμφερόντων!

ΠΗΓΗ