Συνεκμετάλλευση φυσικού αερίου πριν από τη λύση του Κυπριακού;

Εξακολουθεί να απασχολεί την επικαιρότητα η πρόταση του Νίκου Αναστασιάδη προς τον Τουρκοκύπριο ομόλογό του. Διχασμένες φαίνεται να είναι οι απόψεις από την πλευρά της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Έδαφος κερδίζει το σενάριο που θέλει τη συνεκμετάλλευση του φυσικού αερίου από την ελληνοκυπριακή και την τουρκοκυπριακή πλευρά πριν από τη επίλυση του Κυπριακού.

Όλα ξεκίνησαν από την πρόταση που φέρεται να κατέθεσε στις αρχές Αυγούστου ο Κύπριος Πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης προς τους Τουρκοκύπριους και τον ηγέτη τους Μουσταφά Ακιντζί.

Σύμφωνα με την ελληνοκυπριακή πρόταση που επικαλείται η «Καθημερινή της Κύπρου» φέρεται να εκφράζεται η πρόθεση για ανάληψη πρωτοβουλιών στο κομμάτι των υδρογονανθράκων, ακόμα και πριν την επίλυση του Κυπριακού.

Ειδικότερα, γίνεται λόγος για τη ύπαρξη ενός δεσμευμένου λογαριασμού ειδικού σκοπού, (escrow account), όπου η Κυπριακή Δημοκρατία θα μεταφέρει το μερίδιο από την πώληση του φυσικού αερίου το οποίο αναλογεί στους τουρκοκυπρίους,

Η πρόταση φαίνεται να ισχύει, μόνο εάν η Τουρκία σταματήσει τις προκλήσεις της στην περιοχή, με ταυτόχρονη αναγνώριση των ορίων της κυπριακής ΑΟΖ.

Την ίδια στιγμή, πηγή μέσα από την Κυπριακή Εταιρεία Υδρογονανθράκων αναφέρει στο Sputnik ότι η πιθανότητα δημιουργίας του ταμείου πριν από τη λύση του Κυπριακού είναι μεγάλη.

«Είναι μεγάλη η πιθανότητα, μπορεί να αποδειχθεί σημαντικό για την επανεκκίνηση των συνομιλιών να δημιουργηθεί το ταμείο πριν την επίλυση του Κυπριακού. Δεν είναι απαγορευτικό να γίνει κάτι τέτοιο. Τα οφέλη θα είναι σημαντικά όσο πιο γρήγορα το λύσουμε», σημειώνει μεταξύ άλλων η πηγή.

Μια ακτινογραφία της πρότασης επιχειρεί η Άννα Κουκκίδη-Προκοπίου, επιστημονική συνεργάτιδα στο Κέντρο Ευρωπαϊκών και Διεθνών Υποθέσεων του Πανεπιστημίου Λευκωσίας

«Διχασμένες φαίνεται να είναι οι απόψεις για την (αντί)πρόταση Νίκου Αναστασιάδη προς τον Μουσταφά Ακιντζί σε σχέση με το φυσικό αέριο, που ανήκει στην Κυπριακή Δημοκρατία», επισημαίνει στο Sputnik η αναλύτρια, που διαθέτει εξιδείκευση σε θέματα Εξωτερικής Πολιτικής, Διαχείρισης Κρίσεων και Ανάλυσης Πολιτικού Ρίσκου.

«Αφενός, επικρατεί η άποψη ότι για ακόμη μια φορά, η ελληνοκυπριακή πλευρά, λόγω του τέλματος που παρατηρήθηκε στις διαπραγματεύσεις για το κυπριακό αλλά και το blame game που ενορχηστρώθηκε εναντίον του ίδιου του Νίκου Αναστασιάδη μετά την αποτυχία στο Κραν Μοντανά, βιάστηκε να βγάλει ένα άσο από το μανίκι της (βλ. τα αναμενόμενα έσοδα από το ΦΑ) και να τον προσφέρει ως δείγμα εξευμενισμού στην απαράδεκτα επιθετική και προκλητική Τουρκία. Η πρόταση αποτελεί ακόμα μια κίνηση καλής θέλησης από την Λευκωσία και μπορεί να κριθεί και ως αναγκαία διπλωματική κίνηση υπό τις περιστάσεις, μετά την επικοινωνιακά παραγωγική εκμετάλλευση του στοιχείου της πρωτοβουλίας και του αιφνιδιασμού των ελληνοκυπρίων από την απέναντι πλευρά», επισημαίνει.

Την ίδια στιγμή, σημειώνει τον κομβικό ρόλο της Τουρκίας στην πρόταση.

«Υπενθυμίζουμε ότι η πρόταση, παρά το γεγονός ότι την παρέλαβε ο κ. Ακιντζί, παραπέμφθηκε, όπως πάντα, στην Άγκυρα για επεξεργασία και τελικές αποφάσεις, υπογραμμίζοντας για ακόμη μια φορά το γεγονός ότι ο Μουσταφά Ακιντζί δεν παύει παρά να είναι κατοχικός ηγέτης και να δρα υπό την καθοδήγηση και τις εντολές της Τουρκίας», επισημαίνει.

Επιπλεόν, καθιστά σαφές ότι είναι πρακτικά αδύνατον η Τουρκία να αποδεχθεί την αναγνώριση της ΑΟΖ.

«Αφετέρου, πρέπει να σημειωθεί ότι η πρόταση του Νίκου Αναστασιάδη θέτει ως όρο την αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία και τον καθορισμό της ΑΟΖ μεταξύ των δύο χωρών, κάτι που είναι πρακτικά αδύνατον να αποδεχτεί η Άγκυρα, η οποία θεωρεί την Κυπριακή Δημοκρατία ως ‘εκλιπούσα’ και ως εκ τούτου δεν έχει ανταποκριθεί μέχρι σήμερα στις πολλαπλές δημόσιες παραινέσεις της Λευκωσίας για το θέμα του καθορισμού της ΑΟΖ».

Παράλληλα, επισημαίνει το ενδεχόμενο μια ενδιάμεση συμφωνία μπορεί να αποδειχθεί επιζήμια για την Κυπριακή Δημοκρατία.

«Αναπόφευκτα, η πρόταση ναι μεν γίνεται υπό συγκεκριμένους όρους αλλά δημιουργεί ταυτόχρονα και τις προϋποθέσεις για μια πιθανή τελική κατάληξη σε ένα είδος άτυπης ενδιάμεσης συμφωνίας, με βάση το φυσικό αέριο, που μόνο επιζήμια μπορεί να αποβεί στην θέση αρχή της Κυπριακής Δημοκρατίας, ότι τίποτα δεν συμφωνείται μέχρι να συμφωνηθούν τα πάντα. Κάτι που αφαιρεί το κίνητρο από την τουρκοκυπριακή κοινότητα για μια συνολική διευθέτηση του κυπριακού και απομακρύνει παρά βοηθά τη λύση του Κυπριακού», εξηγεί η αναλύτρια.

Από Λάμπρος Ζαχαρής
sputniknews.gr