ΜΠΡΑΒΟ του!!! Ένας ανδριώτης ψέλνει “Τη Υπερμάχω” στην Αγιά Σοφιά!!!…πηγαν να τον συλλαβουν οι ΤΟΥΡΚΟΙ!!!

Έχουμε πει και θα το λέμε πάντα. Η μαγιά του νέου ελληνικού κράτους θα είναι οι ελληνορθόδοξοι ! Μόνο αυτοι έχουν τσαγανό γιατί έχουν πίστη και δεν φοβούνται ! Και έτσι θα γίνει ! Βγείτε τώρα αριστερουληδες, πρεζόνια της μασονίας, αντίχριστοι και διεθνιστές να μου κλώσετε τον ποσθων !

ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ
Όταν έκοψα τις φλέβες μου και βγήκα από το σώμα, για πρώτη φορά μου μίλησε το ταλαιπωρημένο μου το σώμα. Την ώρα που έβγαινε η ψυχή μου, άκουσα αποχαιρετιστήρια φωνή να μου λέει «ουφ, απαλλάχτηκα από σένα» και πέθαναν οι πόνοι και τα βάσανα. Πέθαναν και οι καημοί μου, πέθανε το σώμα μου και πέθαναν και οι εχθροί μαζί με το κορμί μου, εκτός από την αθάνατη ψυχή μου.

Γίνανε πολλά και διάφορα, θαυμάσια και φωτισμένα. Ο Θεός η Αγάπη εστί, εκτός από των ζωντανών νεκρών στη Γη το πνεύμα. Και με έστειλε ο Θεός ξανά στην Γη και δεν μου χάλασε χατίρι. Μα σήμερα αδέρφια μου τελείωσε η αποστολή μου και αυτή τη φορά σαν φίλος φεύγω έξω από το κορμί μου και συνομιλώ τις τελευταίες μου στιγμές στην Γη μαζί του. Μου μιλά για τις αμέτρητες στιγμές που ζήσαμε παρέα, σαν στάχτες είναι όλα τα κακά, σαν ύλη οι λαμπερές στιγμές μας.

Αυτή τη φορά σαν άνεμος δροσερός θα ξεψυχήσω και το ευλογημένο σώμα μου ξανά να δώσει ζωή στη γη θα αφήσω, και το πνεύμα μου μέσα στο μύρο της Αγάπης του Υψίστου Πατέρα και Ιησού Χριστού. Αυτοεξόριστος από την βασιλεία των ανθρώπων, αιώνια θα φωνάζω στον Θεό: «ή όλοι ή κανείς». Τι να την κάνω την βασιλεία όταν στην Γη υπάρχει ο φθόνος, ο πόνος, η δυστυχία των ανθρώπων……

Πίστη – Ὑπομονή – Μετάνοια

Περὶ ἀγάπης – Περὶ ἀνεξικακίας – Ἡ πρὸς Θεὸν ἐλπίδα – Πίστη – Ὑπομονή – Μετάνοια – Προσευχή – Περὶ ψυχικῆς σωτηρίας.

αγάπη προς την τρόικα ή εκεί που αγαπά η ψυχή

περί ανεξικακίας εκεί που ποθούμε να κάψουμε τους εχθρούς μας η εκεί όπου αγαπά ο Θεός;
ελπίδα εκεί που αγαπά ο Θεός; ή εκεί που αγαπάνε τα πρέπει του μυαλού σου; πίστη αυτά που περιμένεις από αυτά που θέλεις η αυτά που απολαμβάνεις από αυτό που πιστεύεις;
υπομονή προς αυτά που περιμένεις ή η χαρά που προσμένεις το αγαπητό της αγάπης σου;
μετάνοια;;; = μετά το νοώ.
τί, μετά το νόησες; τα λάθη σου και ο πόνος….και εσύ ωρέ ! τι διδάχτηκες από αυτά;
για την σωτηρία της ψυχής σου έχεις το χρήμα, ή το πνεύμα του Θεού;
όποιος Χριστόν βαπτίσθηκε Χριστόν ενενδύθηκε. ο Χριστός σου αν πεθάνεις τώρα… εσύ ο εαυτός Του…..άρα το εγώ σου ποιο θα είναι; Χριστός ή αντίχριστος; Προσευχή;

αυτό που θέλεις από ένα μικρό σκυλάκι στην αλυσίδα σου δεμένο να ακολουθεί τον δρόμο τον δικό σου; ή ! εσύ σαν μικρός αδελφός του Ιησού μας του Χριστού ακολουθείς την αιώνια ευτυχία που μας χάρισε με την Αλήθεια Του;
*****

απάνθισμα των ανθών της ερήμου.

Περὶ ἀγάπης – Περὶ ἀνεξικακίας – Ἡ πρὸς Θεὸν ἐλπίδα – Πίστη – Ὑπομονή – Μετάνοια – Προσευχή – Περὶ ψυχικῆς σωτηρίας

Περὶ ἀγάπης…
Ὁ ὑποτακτικὸς κάποιου Γέροντα ἔμενε σὲ μία καλύβα δέκα μίλια μακριὰ ἀπὸ τὴ σκήτη. Μία μέρα θέλησε νὰ τὸν εἰδοποιήσῃ ὁ Γέροντας νὰ ἔλθῃ νὰ πάρῃ τὸ ψωμί του. Ὕστερα ὅμως σκέφθηκε: Γιὰ λίγα ψωμιὰ νὰ κάνω τὸν Ἀδελφὸ νὰ περπατήσει δέκα μίλια; Ἂς τοῦ τὰ πάω μόνος. Ἔβαλε τὸ ταγάρι στὸν ὦμο καὶ ξεκίνησε. Πηγαίνοντας, σκόνταψε σὲ μία πέτρα κι ἔκανε τέτοια πληγὴ στὸ πόδι, ποὺ ἦταν ἀδύνατον νὰ σταματήσει τὸ αἷμα. Ἀπὸ τὸν ὑπερβολικὸ πόνο ποὺ ἔνιωσε, ἄρχισε νὰ κλαίει.

– Γιατί κλαῖς, Ἀββᾶ; ἄκουσε πίσω του μία γλυκειὰ φωνὴ νὰ τὸν ρωτᾷ.
Ἔστρεψε τὸ κεφάλι καὶ εἶδε ἕναν ὡραῖο Ἄγγελο. Δὲν φοβήθηκε ὅμως, ἀλλὰ τοῦ ἔδειξε μὲ τὸ δάκτυλο τὴν πληγή.
– Πάψε νὰ κλαῖς γι᾿ αὐτὸ τὸ τιποτένιο πρᾶγμα, τὸν πρόσταξε ὁ Ἄγγελος. Τὰ βήματα ποὺ κάνεις γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Ἀδελφοῦ τὰ ἔχω μετρημένα καὶ θὰ πάρεις τὴν ἀμοιβή σου ἀπὸ τὸν Θεό.
Ὁ Γέροντας πῆρε θάῤῥος καὶ χαρούμενος συνέχισε τὸ δρόμο του. Ἀπὸ τότε προθυμοποιήθηκε νὰ ἐξυπηρετεῖ τοὺς Ἀδελφούς.
Μία μέρα πῆρε πάλι ψωμιὰ νὰ τὰ πάει σ᾿ ἄλλον Ἐρημίτη ποὺ ἔμενε πολὺ πιὸ μακριά. Συνέβηκε ὅμως νὰ ἔρχεται κι ἐκεῖνος μὲ τὸν ἴδιο σκοπὸ καὶ συναντήθηκαν στὸ δρόμο.
– Ἀδελφέ μου, εἶπε πρῶτος ὁ Γέροντας, μὲ κόπο ἀπέκτησα ἕνα μικρὸ θησαυρὸ καὶ πρόλαβες ἐσὺ νὰ μοῦ τὸν πάρεις.
– Μήπως ἡ στενὴ πύλη χωράει μόνο ἐσένα, Ἀββᾶ; Κάνε λίγο τόπο νὰ περάσουμε κι ἐμεῖς, τοῦ ἀποκρίθηκε ὁ Ἀδελφός.
Ἐνῷ ἔλεγαν αὐτά, ἦλθε πάλι ὁ Ἄγγελος καὶ τοὺς εἶπε:
– Αὐτὴ ἡ φιλονικία σὰν εὐωδία στὸ λιβάνι ἀνεβαίνει στὸν οὐρανό.

Περὶ ἀνεξικακίας…
Ὅσο φέρνουμε διαρκῶς στὸ νοῦ μας τὰ κακὰ ποὺ τυχόν μας προξένησαν οἱ ἀδελφοί μας, ἔλεγε ὁ Ὅσιος Μακάριος, τόσο ἀπομακρύνουμε τὸν Θεὸ ἀπ᾿ αὐτόν. Ὅταν τὰ λησμονοῦμε παρευθύς, δὲν τολμοῦν οἱ δαίμονες νὰ μᾶς πειράξουν.

Ἡ πρὸς τὸν Θεὸ ἐλπίδα…
Οἱ Ἅγιοι, λέγει κάποιος ἀπὸ τοὺς Γέροντες, ἐπειδὴ ἔχουν πάντοτε στὴν καρδιὰ τοὺς τὸν Θεὸ καὶ τὰ ἐδῶ κερδίζουν μὲ τὴν ἀπάθεια καὶ τὰ ἐκεῖ κληρονομοῦν, διότι κι ἐκεῖνα καὶ αὐτὰ στὸν Θεὸ ἀνήκουν. Ἀφοῦ λοιπὸν κατέχουν τὸν Θεὸ ἔχουν καὶ ὅλα τὰ δικά Του.
Ἐκεῖνοι πάλι ποὺ ἔχουν στὴν καρδιὰ τοὺς τὸν κόσμο, δηλαδὴ τὰ ἁμαρτωλὰ πάθη, καὶ ἂν ἀκόμα κατορθώσουν νὰ κερδίσουν τὸν κόσμο ὁλόκληρο, τίποτε δὲν ἔχουν στὴν πραγματικότητα, ἐκτὸς ἀπὸ τὰ πάθη ποὺ τοὺς ἐξουσιάζουν.

Πίστη…
Ὁ δειλὸς ἄνθρωπος, διδάσκει ὁ σοφὸς Ἰσαὰκ ὁ Σύρος, πάσχει κυρίως ἀπὸ δυὸ ψυχικὲς ἀσθένειες. Ἀπὸ ὀλιγοπιστία κι ἀπὸ φιλοσωματία. Ὅποιος ἀγωνίζεται νὰ νικήσει αὐτὰ τὰ δυὸ μεγάλα κακὰ εἶναι φανερὸ πὼς πιστεύει ὁλόψυχα στὸν Θεὸ κι εἶναι ἕτοιμος νὰ δεχθεῖ ὅλα τὰ δυσάρεστα ποὺ τυχὸν Ἐκεῖνος θὰ παραχωρήσει.
Ἡ ὑπερβολικὴ τόλμη πάλι καὶ καταφρόνηση τῶν κινδύνων γεννῶνται ἢ ἀπὸ μεγάλη πίστη στὸν Θεὸ ἢ ἀπὸ τὴ σκληροκαρδία τοῦ ἀνθρώπου. Καὶ τὴ σκληροκαρδία ἀκολουθεῖ ἀπαραιτήτως ἡ ὑπερηφάνεια, τὴν πίστη ὅμως ἡ ἀληθινὴ ταπεινοσύνη.

Ὑπομονή…
Ἂν σοῦ συμβεῖ ἀσθένεια σωματική, συμβουλεύει σοφὸς Γέρων, μὴ χάνεις τὴν ὑπομονή σου καὶ μὴ γογγύζεις. Ἂν εἶναι θέλημα Θεοῦ νὰ βασανίζεται τὸ σῶμα σου, γιατί δυσανασχετεῖς; Ἐκεῖνος Δὲ φροντίζει γιὰ σένα; Μήπως μπορεῖς νὰ ζήσεις στιγμὴ χωρὶς τὸ θέλημά Του; Γίνε ὑπομονετικὸς καὶ προσευχήσου νὰ σοῦ δίνει ὁ Θεὸς ὅτι εἶναι συμφέρον τῆς ψυχῆς σου. Αὐτὸ θέλει ἀπὸ σένα.
Ὅταν στὴν ἀῤῥώστια σου οἱ Ἀδελφοὶ δείχνουν τὴν ἀγάπη τους μὲ δῶρα, δέξου τα μὲ εὐγνωμοσύνη καὶ προσευχήσου γι᾿ αὐτούς.

Γερόντων αγραμμάτων αληθοσταλίσματα

Ι.Ω.Β