Ένας από τους σημαντικότερους μύθους της Ελληνικής Μυθολογίας διαδραματίζεται στην περιοχή μας χιλιάδες χρόνια πριν (υπολογίζεται περίπου στο 9000 π.Χ.) Ο Κατακλυσμός του Δευκαλίωνα είναι η αρχαία Ελληνική εκδοχή του κατακλυσμού που αναφέρεται πολύ πιο μετά, σε παραδόσεις πολλών αρχαίων πολιτισμών (όπως π.χ. στην Εβραϊκή παράδοση με τον κατακλυσμό του Νώε).
Κατά τον μύθο την εποχή που στη Φθία και τη Θεσσαλία βασίλευε ο Δευκαλίωνας ο Δίας αποφάσισε να καταστρέψει όλη την γενιά των ανθρώπων που ήταν διεφθαρμένη, με εξαίρεση τον δίκαιο βασιλέα και την γυναίκα του την Πύρρα.
Ο Δευκαλίωνας λοιπόν μετά από συμβουλή του πατέρα του κατασκεύασε ένα πλοίο συγκέντρωσε τα απαραίτητα εφόδια για την επιβίωση τους και επιβιβάστηκε στο πλοιάριο μαζί με την γυναίκα του. Στο μεταξύ ο Δίας ανοίγει τους καταρράκτες του Ουρανού και το έδαφος της Ελλάδας γεμίζει με νερό και οι άνθρωποι χάνονται. Για εννέα μέρες και εννέα νύχτες το βασιλικό ζευγάρι περιφέρεται από τα νερά μέσα στο πλοιάριο. Την δέκατη όμως ημέρα προσάραξε στο όρος Όρθρυς κατά άλλη εκδοχή στον Παρνασσό.
Εκεί όταν οι βροχές σταμάτησαν και τα νερά υποχώρησαν ο Δευκαλίων και η Πύρρα κατέβηκαν στην ξηρά και το πρώτο πράγμα που έκαναν ήταν θυσία στον Φύξιο Δία (προστάτης των φυγάδων). Ο θεός που επικαλέστηκε ο θεοσεβής Δευκαλίωνας έστειλε τον Ερμή για να τους μεταφέρει την υπόσχεση ότι ο Δίας θα πραγματοποιούσε την πρώτη ευχή τους. Και η πρώτη ευχή του Δευκαλίωνα και της Πύρρας δεν ήταν άλλη από το να δώσει και πάλι ζωή ο Δίας στο ανθρώπινο γένος.
Κατά μία άλλη εκδοχή η οποία προέρχεται από την Φωκίδα ο Δευκαλίωνας και η Πύρρα πήγαν στους Δελφούς και στο ιερό της Θέμιδας για να εκφράσουν και σ αυτή την ίδια επιθυμία. Η θεά τους άκουσε και τους απάντησε με τον παρακάτω χρησμό: Αν ήθελαν να φέρουν στη ζωή νέους ανθρώπους θα έπρεπε να καλύψουν τα πρόσωπά τους και να ρίχνουν πίσω από την πλάτη τους τα οστά της μητέρας τους.Εκείνοι κατάλαβαν την ερμηνεία του χρησμού και αφού έκαναν ότι τους έλεγε ο χρησμός άρχισαν να πετάνε πέτρες πίσω από την πλάτη τους, αφού αυτές προέρχονταν από τα σπλάχνα της μάνας Γης.
Οι πέτρες που πετούσε ο Δευκαλίωνας μεταμορφώνονταν σε άνδρες και αυτές που πετούσε η Πύρρα μεταμορφώνονταν σε γυναίκες. Από την πρώτη δε πέτρα που πέταξε ο Δευκαλίωνας προήλθε ο Έλληνας, γενάρχης των Ελλήνων.
Ο Δευκαλίων και η Πύρρα απόκτησαν εκτός από τον Έλληνα, τον Αμφικτύωνα, τη Πρωτογένεια, τη Μελανθώ, τη Θυία (ή Αιθυία) και την Πανδώρα.
Ο πρωτότοκος γιος τους ο Έλλην έγινε γενάρχης των Ελλήνων.
Ο Αμφικτύων, κυβέρνησε την Αθήνα μετά τον Κραναό. Ο ίδιος ο Δευκαλίων, έγινε ο βασιλιάς της Φθίας και της Θεσσαλίας.
Ο γενάρχης των Ελλήνων ο Έλλην γέννησε με την Ορσυίδα τρεις γιους, τον Δώρο τον Ξούθο και τον Αίολο τους πρώτους αρχηγούς των Ελλήνων.
Ο Ξούθος βασίλεψε στη Πελοπόννησο και έκανε δύο γιους, τον Αχαιό και τον Ίωνα από τους οποίους οι Αχαιοί και οι Ίωνες πήραν τα ονόματά τους. Ο Αίολος βασίλεψε στη Θεσσαλία και οι κάτοικοι ονομάσθηκαν Αιολείς απ’ αυτόν. Ο Δώρος και οι άνθρωποι του που ονομάστηκαν Δωριείς εγκαταστάθηκαν στις περιοχές ανατολικά του Παρνασσού.
Ο Αμφικτύων ήταν πατέρας του Λοκρού, ο οποίος ίδρυσε την Λοκρίδα.
Η εκδοχή του Δευκαλίωνα και της Πύρρας είναι αυτή που διαδόθηκε ευρύτατα από τις υπόλοιπες σχετικές παραδόσεις και επικράτησε όλων των άλλων και κατά την εποχή του Πλουτάρχου εμπλουτίστηκε και με άλλα στοιχεία και λεπτομέρειες που προέρχονται από ασιατικές παραδόσεις, θυμίζουν σε πολλά σημεία τους την εκδοχή που μας διηγείται η Βίβλος.
Ο Δευκαλίων, λοιπόν, και οι δικοί του ήταν οι μόνοι που γλίτωσαν από τον τρομερό κατακλυσμό, σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία. Αλλά σε πιο κατακλυσμό αναφέρεται η Ελληνική μυθολογία; Μήπως στο παγκόσμιο κατακλυσμό που σύμφωνα με τον Πλάτωνα έγινε γύρω στο 9600 π.Χ. και βυθίσθηκε η Ατλαντίδα μέσα σε μια μέρα και νύχτα; Η ημερομηνία αυτή επιβεβαιώνεται και από τις παραδόσεις άλλων αρχαίων λαών.
Ή μήπως υπήρχε και άλλος κατακλυσμός μικρότερος, γύρω στο 7000 π.Χ. ή ακόμα και στο 5000 π.Χ, όπως πολλοί μελετητές παραδέχονται, στον οποίο βυθίσθηκε και το υπόλοιπο τμήμα της Ατλαντίδος που επέζησε; Αν ισχύει η δεύτερη εκδοχή τότε αυτό σημαίνει ότι η Ατλαντίδα δεν καταποντίστηκε στα γρήγορα αλλά σταδιακά, και σ’ αυτό το σημείο ο Πλάτων σφάλει. Το ότι υπήρχαν πολλοί κατακλυσμοί, όμως, το αναφέρει και ο Πλάτων στο διάλογο «Τίμαιος» (22CD και 23 Β).
Στα κεφάλαια αυτά ο Πλάτων αναφέρει ένα μέρος της συζήτησης που είχε κάνει ο Σόλων με τους ιερείς της Αιγύπτου. Αναφέρουμε, τα συγκεκριμένα κεφάλαια(22ABCD, 23B):
» …Κάποτε που θέλησε ο Σόλων να τους παρασύρει (εννοεί: τους ιερείς της Αιγύπτου) να μιλήσουν για τα παλιά γεγονότα, άρχισε να τους διηγείται για όσα εδώ στην Αθήνα θεωρούνται αρχαιότατα. Για τον Φορωνέα, τον οποίο ονόμασαν πρώτο και για τη Νιόβη και για τα μετά τον κατακλυσμό. Διηγήθηκε επίσης για τον Δευκαλίωνα και την Πύρρα, πως διαβίωσαν μετά τον κατακλυσμό, και για τους απογόνους τους, και προσπάθησε να καθορίσει πόσα έτη παρήλθον από όσα έλεγε και να χρονολογήσει. Κάποιος από τους ιερείς πολύ ηλικιωμένος, του είπε τότε: …Πολλές καταστροφές ανθρώπων έχουν γίνει και θα γίνουν από πολλά αίτια, οι πλέον μεγαλύτερες από πυρκαγιές και κατακλυσμούς, και οι μικρότερες από αμέτρητα άλλα αίτια. Π.χ. η παράδοση που επικρατεί εις τη χώρα σας ότι δηλαδή κάποτε ο Φαέθων, ο γιος του Ηλίου, αφού έζευξε το άρμα του πατρός του, επειδή δεν είχε την ικανότητα να ακολουθήσει τον ίδιο με τον πατέρα του δρόμο, και πυρπόλησε ότι υπήρχε πάνω στη γη και ο ίδιος κτυπηθείς από κεραυνό εφονεύθη, αυτό λέγεται ως μύθος, ενώ η πραγματικότητα είναι η παράλλαξη (σημείωση: μεταβολή της κυκλικής κίνησης) των περιστρεφομένων γύρω από τη γη ουρανίων σωμάτων που προκαλεί καταστροφή για πολλά χρόνια, από τις πυρκαγιές, των όντων πάνω στη γη….».
Και παρακάτω ο Αιγύπτιος ιερέας λέει στο Σόλωνα (23B): » Όσα λοιπόν είπες προηγουμένως, Σόλων, για τις δικές σας παραδόσεις περί γενεαλογιών, ελάχιστα διαφέρουν από παιδικά παραμύθια. Διότι εσείς ενθυμείσθε μόνο ένα κατακλυσμό της γης (σημείωση: τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα), ενώ έγιναν πολλοί πιο παλιά…..»
Όσα αναφέραμε δείχνουν το αρχέγονο ιστορικό βάθος των ελληνικών μύθων! Πρέπει δε να τονίσουμε ότι ο μύθος δεν είναι κατ’ ανάγκην παραμύθι αλλά οι αναφορές του έχουν έναν ενδεχόμενο ιστορικό πυρήνα! Ο μύθος συνήθως έχει δυο στόχους να διδάξει και να πληροφόρηση με κωδικοποιημένες εικόνες ή με υπερβολές και αλληγορίες όπως θα λέγαμε σήμερα. Το πόσες πληροφορίες έχουν χαθεί για το απώτατο παρελθόν των Ελλήνων και της μεσόγειου γενικότερα το δείχνει ο μύθος του Δευκαλίωνα τον οποίον αναφέραμε προηγουμένως.
Διαβάστε παρακάτω και θα καταλάβετε!
«Έτσι έχει ο μύθος του Δευκαλίωνος. Αυτή η γενιά των ανθρώπων δεν είναι η πρώτη, αλλά της πρώτης εκείνης γενιάς οι άνθρωποι όλοι χάθηκαν, αυτοί δε γένος δεύτερο είναι του Δευκαλίωνος που το πλήθος της παντού αποίκησε. Περί δε εκείνων των (πρώτων) ανθρώπων αυτά μυθολογούνται, ότι μεγάλοι υβρισταί έγιναν και αθέμιτα έργα έπρατταν, ούτε όρκους τηρούσαν, ούτε ξένους φιλοξενούσαν, ούτε και ικέτες ανέχοντο, έτσι επήλθε σ’ αυτούς η μεγάλη συμφορά. Αυτή η ίδια η γη, πολύ ύδωρ ανέδυε, και βροχές μεγάλες έγιναν και οι ποταμοί τεραστίως διογκώθηκαν και η θάλασσα τόσο πολύ ανέβη, ώστε τα πάντα σκέπασε το νερό και έτσι χάθηκαν όλοι! Ο Δευκαλίων δε, ευσεβής και συνετός, μόνος των ανθρώπων απέμεινε για (να γεννήσει) την γενιά την δεύτερη. Η δε σωτηρία έτσι έγινε. Μεγάλη λάρνακα (κιβωτό) αυτός είχε και σ’ αυτήν επιβίβασε παιδιά[8] και γυναίκες. Κατέφθασαν δε και επιβιβάσθηκαν (στην κιβωτό επίσης) και χοίροι και ίπποι και λέοντες κατά γένη και όφεις και ακόμα όλα όσα την γη μοιράζονται, πάντα κατά ζεύγη. Ο δε (Δευκαλίων) τα δέχθηκε όλα, γιατί μεταξύ τους δεν εβλάπτοντο, διότι εκ Διός φιλία έγινε μεταξύ τους και σε μια λάρνακα πάντες έπλευσαν όσο το ύδωρ επικρατούσε. Αυτά ιστορούν οι Έλληνες περί Δευκαλίωνος» Λουκιανός «περί της συρίης θεού» 12.3
Οι περιγραφές του κατακλυσμού στην Σαμοθράκη έχουν πράγματι εξαιρετικό ενδιαφέρον: «Τώρα θα σας διηγηθώ την ιστορία των νησιών του Αιγαίου αρχίζοντας από την Σαμοθράκη… Το νησί κατοικούσαν αυτόχθονες… λένε ότι στα αρχαία χρόνια ονομαζόταν Σαόννησος… Οι Σαμόθρακες διηγούνται ότι πριν από τους κατακλυσμούς που έγιναν σε άλλους λαούς συνέβη εκεί ένας άλλος μεγάλος κατακλυσμός στην διάρκεια του οποίου άνοιξε το στενό στις «Κυανές πέτρες» (οι μυθικές συμπληγάδες) και στην συνέχεια (άνοιξε) ο Ελλήσποντος. Γιατί η θάλασσα του Εύξεινου πόντου ήταν πρώτα λίμνη και φούσκωσε σε τέτοιο σημείο που από την πίεση του ρεύματος ξεχύθηκαν με ορμή τα νερά στον Ελλήσποντο και κατέκλυσαν μεγάλο μέρος από τα Ασιατικά παράλια και όχι και λίγη πεδινή έκταση της Σαμοθράκης μετατράπηκε σε θάλασσα. Και γι’; αυτόν τον λόγο στα μεταγενέστερα χρόνια μερικοί ψαράδες ανασύρουν με τα δίχτυα τους λίθινα κιονόκρανα, γιατί ακόμα και πόλεις κατακλύστηκαν απ’; τα νερά. Κι’; όσοι γλίτωσαν απ’; τον κατακλυσμό κατέφυγαν στα ψηλότερα μέρη του νησιού. Αλλά καθώς η θάλασσα ανέβαινε ολοένα και ψηλότερα, ευχήθηκαν στους θεούς του τόπου κι’; όταν σώθηκαν σε ανάμνηση του γεγονότος ύψωσαν πέτρινα σύνορα γύρω-γύρω απ’; το νησί κι’; έκτισαν βωμούς. Είναι φανερό λοιπόν ότι η Σαμοθράκη ήταν κατοικημένη πριν απ? τον κατακλυσμό»
Διόδωρος Σικελιώτης ιστορική βιβλιοθήκη 5.47
ellinikoarxeio.com μέσω ellinonpaligenesia
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
ΑΜΦΙΚΤΙΟΝΙΑ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ ή ΠΥΛΑΙΑ
Η αμφικτιονία αυτή προήλθε από την συγχώνευση άλλων 3 μικρότερων αμφικτιονιών, του Απόλλωνα της κοιλάδας των Τεμπών, της Δήμητρας στις Θερμοπύλες και του Πυθίου Απόλλωνα στους Δελφούς, όπου οι Κρήτες είχαν ιδρύσει ναό και μαντείο της Πυθίας. Η συγχώνευση αυτών των 3 αμφικτιονιών και η οργάνωση της εξ αυτής νέας προερχόμενης ήταν το μεγάλο έργο των Δωριέων, δια του οποίου η ιερατική πολιτεία των Δελφών, παρείχε ιδιάζουσα προστασία και εύνοια προς τους Δωριείς. Μεταναστεύοντας αυτοί από την Θεσσαλία όπου τόσο πολύ είχαν εγκολπωθεί την λατρεία του Απόλλωνα, ώστε και τον γενάρχη τους Δώρο κάλεσαν υιό του Απόλλωνα, πέτυχαν στην βόρεια πλευρά του Παρνασσού την συνένωση των 2 Αμφικτιονίων η οποία πέτυχε την ένωση λαών που κατοικούσαν από τον Όλυμπο μέχρι και τον Κορινθιακό Κόλπο. Για να συνενώσουν αυτά τα 2 ιερά και να επιτύχουν την επικοινωνία για την λατρεία του Απόλλωνα, έστρωσαν από τους Δελφούς από την Δώριδα και την Θεσσαλία μέχρι και τον Όλυμπο ιερά οδό, δια της οποία περνούσαν οι ιερές πομπές κάθε ένατο έτος. Έτσι στην ομάδα αυτών που ήταν δίπλα από τον Θεσσαλικό Όλυμπο και την Όσσα, επί της οποία κείτονταν το Ομόλιον, του οποίου το όνομα μαρτυρεί την συνένωση περίοικων φυλών, αμφικτιονιών Θεσσαλών και των παλαιότερων κατοίκων της Θεσσαλίας, Περραιβών, Μαγνήτων, και Αχαιών Φθιωτών, προσετέθησαν οι αμφικτίονες των Δελφών Φωκείς, Βοιωτοί, Δωριείς και Ίωνες. Μετά από την ένωση των 2 αυτών ομάδων και δια της μεγάλης προσπάθειας των Δωριέων, οι οποίοι θεωρούσαν την διάδοση της λατρείας του Απόλλωνος ως ιστορική τους αποστολή, αναγκάστηκαν και χάρη της ασφάλειάς τους, να ενωθούν και με την περί την Ανθήλη των Θερμοπυλών Αμφικτιονίδα Δήμητρα Οιταίοι λαοί και δηλαδή οι Μαλιείς, οι Αινιάνες, οι Δόλοπες και οι Λοκροί.
ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΑΜΦΙΚΤΙΟΝΙΑΣ
Την αμφικτιονία διοικούσε ένα συμβούλιο, το «Αμφικτιονικὸν Συνέδριον» και η «ἀμφικτιονικὴ Ἐκκλησία». Το συνέδριο αποτελούνταν από 24 μόνιμα μέλη των «ἱερομνημόνων», που κληρώνονταν ανά 2 από κάθε μια από τι 12 φυλές, τα οποία απάρτιζαν την αμφικτιονία, (διότι ουδεμία διαφορά υπήρχε μεταξύ φύλων που την αποτελούσαν ακόμη και όταν μερικές από αυτές μετατράπηκαν σε ισχυρές πολιτείες), των «πυλαγόρων», του γραμματέα του συνεδρίου και ενός ιεροκήρυκα. Οι ιερομνήμονες, που αποκαλούνταν και «ἀμφικτίονες» και «σύνεδροι», ήσαν οι διαρκείς αντιπρόσωποι αυτών των φυλών που αποτελούσαν την αμφικτιονία η δε εκκλησία, που συγκαλούνταν εκτάκτως, ήταν η συγκέντρωση όλων των παρευρισκομένων στην εορτή για οποιοδήποτε λόγο. Το αμφικτιονικό συνέδριο επαγρυπνούσε για την περιουσία του ιερού, μίσθωνε τις οικίες, τα αμπέλια και τα κτήματά του, τα οποία για διάκριση έφεραν τρίποδες σκαλισμένους επί στηλών ή βράχων, μεριμνούσε για την κανονική τέλεση της εορτής και δια την πιστή τήρηση όλων των τύπων της λατρείας, επέβαλε πρόστιμα στους παραβάτες των διατάξεων της αμφικτιονίας, μεριμνούσε για την αποστολή θεωριών και όριζε την από αυτό ακολουθούμενη οδό, είχε την προεδρία των Πυθίων αγώνων, ενέκρινε τα σχέδια των προς ανέγερση μελλοντικών ιερών και όριζε το χρηματικό ποσό που όφειλε να καταβάλει κάθε πόλη (Ηρόδοτ. Β. 180), ανέγραψε την ιδιοκτησία του ιερού στους τοίχους του ναού, φύλασσε τους θησαυρούς και τα αναθήματα, δάνειζε με τόκο ιδιώτες και πόλεις, άμειβε τους ευεργέτες του ναού με ασφάλεια, ασυλία, προδικία, ατελείας, προεδρίας και χορηγούσε σε αυτούς κυρήκειον με την σφραγίδα του ως δείγμα προνομίου, κήρυσσε τον πόλεμο κατά των αρνούμενων πόλεων να καταβάλλουν το επιβεβλημένο πρόστιμο, όριζε την πολιτεία η οποία θα αναλάμβανε τον αγώνα κατά των ιερόσυλων και εν γένει είχε ανώτατη δικαιοδοσία επί όλων των αμφικτιονίδων ελληνικών πόλεων. Η δε συνερχόμενη εκκλησία είχε το δικαίωμα να εκδίδει ψηφίσματα.
Το αμφικτιονικό συνέδριο συνέρχονταν 2 φορές το χρόνο, την άνοιξη στους Δελφούς στο ιερό του Απόλλωνα, και το Φθινόπωρο στην Ανθήλη, δίπλα από τις Θερμοπύλες, στον ιερό χώρο της Αμφικτιονίδας Δήμητρας. Οι μετέχοντες αντιπρόσωποι των πόλεων σε αυτές τις αμφικτιονίες, δηλαδή οι πυλαγόροι ή αγορατροί (Αισχ. «κατὰ Κτησιφῶντος» 117), ποίκιλλαν κατά τον αριθμό και εκλέγονταν κύρια κάθε έτος και αντιπροσώπευαν τα συμφέροντα της πόλης από την οποία προέρχονταν, από την οποία στέλνονταν μετά από εκλογή. Και οι δύο οι σύνοδοι ονομάζονταν «Πυλαῖαι», Πυλαία εαρινή των Δελφών και Πυλαία μετοπωρινή η της Ανθήλης, από το οποίο φαίνεται ότι στην αρχή κατέρχονταν μόνο μια φορά στις Θερμοπύλλες, που στην αρχαιότητα καλούνταν Πύλας.
Από την μελέτη των υπαρχόντων στοιχείων για τον οργανισμό του Αμφικτιονικού Συνεδρίου, δεν έχει εξακριβωθεί ούτε ο τρόπος κατανομής των έργων του συμβουλίου μεταξύ των μελών του, ούτε ο τρόπος της ψηφοφορίας τους. Μένει δηλαδή άλυτο το πρόβλημα αν οι ιερομνήμονες μετείχαν στην ψηφοφορία για τις υποθέσεις που συζητιόνταν στην συνέλευση ή σε όλες ή μερικών μόνων. Από το είδος όμως των ψηφισμάτων που διασώζονται «ἐπὶ ἱερέως… Ἒδοξε τοῖς πυλαγόραις καὶ τοῖς συνέδροις τῶν ἀμφικτιόνων καὶ τῷ κοινῷ», εξάγεται το συμπέρασμα ότι οι πυλαγόρες και οι ιερομνήμονες συναποφάσιζαν για όλες τις υποθέσεις της Αμφικτιονίας.
«ἡ γῆ των νὰ μὴν παράγῃ καρπούς, αἱ γυναῖκές των νὰ γεννῶσι τέρατα, νὰ ἐξαφανισθῶσιν αὐτοί τε, ἡ πόλις των καὶ ἡ φυλή των καὶ αἱ πρὸς τοὺς θεοὺς θυσίαι των νὰ μὴν γίνωνται δεκταὶ»
Κατάρα κατά των παραβατών του όρκου των αμφικτιονιών (Δελφοί)
Η επισήμανση της εν λόγω κατάρας δεν έχει σκοπό να χλευάσει τον άλλωστε πολύ αξιόλογο από πλευράς πολιτισμού θεσμό των αμφικτιονιών, αλλά να καταδείξει ότι οι αρχαία ελληνική θρησκεία δεν μπορεί σήμερα να παρουσιάζεται σε σύγκριση με την Ορθοδοξία από τους νεοΕθνικούς ως άγγελος παντογνώστης με επιστημονική χροιά. Επιπροσθέτως θέλει να αποδείξει ότι Χριστιανικά αναθέματα φαντάζουν πράγματι πολύ ήπια μπροστά σε αυτά που οι αρχαίοι χρησιμοποιούσαν με την μορφή κατάρων εναντίων των Ελλήνων που καταπατούσαν τους όρκους τους προς το 12θεο. Αλλά και σε αυτή την περίπτωση ενώ οι νεοΕθνικοί δείχνουν μια υπερευαισθησία προς κάθε Χριστιανικό ανάθεμα το οποίο βασικά ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΡΑ, όχι μόνο δεν δείχνουν ευαισθησία προς τις αρχαίες κατάρες αλλά δείχνουν κιόλας να τις αγνοούν είτε εσκεμμένα είτε από άγνοια. Αλλά καμιά και από τις 2 περιπτώσεις δεν τους τιμά είτε ως φιλαλήθεις είτε ως ιστορικούς.
Εφόσον κατά τον Γ.Δ. Καψάλη, Εκπαιδευτικό Σύμβουλο, Μ. Ε. Ε., τόμος Δ, σσ. 406: «Κανείς άλλος θεσμός στην αρχαία Ελλάδα δεν επέδρασε τόσο στα ήθη του πολιτικού και του εθνικού βίου, όσο εκείνος της αμφικτιονίας. Οι θρησκευτικές της διατάξεις χρησίμευαν ως βάση για την συναρμολόγηση των θρησκευτικών διατάξεων και άλλων εορτών, ολόκληρης της πίστης προς τους θεούς δια την αναγνώριση μερικών κοινών λατρειών και τον διακανονισμό 12 θεών ως αμφικτιονικών (Ερν. Κουρτ. Μετάφ. Σ. Λάμπρου «Ελληνική Ιστορία» Α΄ 159) και η οποία προέλαβε κάθε απόπειρα εισαγωγής νέων θεών και υπήρξε σωτήριος φραγμός ως προς την τάση των Ελλήνων προς την πολυθεΐα, διότι ήθελαν και στην θεολογία τους να έχουν κοινή τάξη και σταθερή οργάνωση όπως είχαν και στην ένσπονδη συμμαχία τους.»
Συμπέρασμα: Οι Αφορισμοί ή οι τα λεγόμενα Χριστιανικά αναθέματα αποσκοπούν στον ίδιο σκοπό, δηλαδή στην φραγή των Ελλήνων προς την πολυθεΐα και την εφαρμογή κοινής τάξης και σταθερής οργάνωσης μέσα σε ένα ΟΜΟΘΡΗΣΚΟ Εθνικό ή Πολυεθνικό Κράτος, υπό ενός ΑΛΗΘΙΝΟΥ ΘΕΟΥ. Αυτό καταδεικνύεται ακόμη περισσότερο, διότι ως φαίνεται, τα αναθέματα δεν είναι κατάρες που αποσκοπούν στο κακό, αλλά αποπομπές από το Εκκλησιαστικό σώμα, οι οποίες αφήνουν τους αναθεματισμένους εκτός προστασίας του Θεού.
ΧΡΗΣΤΟΣ Χ Είσαι ψυχοπαθής φίλε απλά δεν το γνωρίζεις.Copy paste-copy paste.Δεν βαρέθηκες μωρέ…Γράψε κάτι δικό σου να σε απολαύσουμε…Βλαμένε μας έπριξες…
Απλά: Άντε και γαμήσου ψυχοπαθή
ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΝΑ ΦΕΡΝΕΙΣ ΓΝΩΣΗ. ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΑΡΧΑΙΟΛΕΒΕΝΤΕΣ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑΤΙ ΕΛΛΗΝΑΣ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΦΡΑΠΑ, ΣΑΝΤΑΛΙ ΚΑΙ ΕΠΙΚΛΗΣΕΙΣ ΣΤΟ 12ΘΕΟ. ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΣΠΑΣΘΗΚΑΝ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΓΙΑΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΗΤΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΝΟΗΜΟΝΕΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ. ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΑΥΤΗ Η ΠΙΣΤΗ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΝΩΝΕ ΟΛΑ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕ. ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΑ , ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΠΟΛΕΜΗΣΑΜΕ ΤΟΣΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΟΣΟ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
«Θρησκεία είναι ο δρόμος της αγάπης στη ζωή κι όχι η πίστη σε κάτι• είναι η δράση χωρίς το “εγώ” με τα κρυφά κίνητρά του και όχι οι τελετουργίες σε ναούς• θρησκεία είναι η αναζήτηση εκείνου που είναι το ύψιστο χωρίς δόγματα που παραπλανούν.» ΜΕΓΑΣ Κρισναμούρτι
Οι Αρχαίοι ελληνες ήταν ΙΔΕΟΛΑΤΡΕΣ ΟΧΙ ΑΜΝΟΙ ΤΟΥ ΓΙΑΧΒΕ
…ΜΟΥ ΦΕΡΝΕΙΣ ΡΗΣΗ ΕΝΟΣ ΙΝΔΟΥ ΘΕΟΣΟΦΙΣΤΗ ΟΠΑΔΟΥ ΤΗΣ ΔΗΛΩΜΕΝΗΣ ΣΑΤΑΝΗΣΤΡΙΑΣ ΜΠΛΑΒΑΤΣΚΙ (ΠΟΥ ΤΑ ΓΡΑΦΟΜΕΝΑ ΤΗΣ ΤΗΣ ΤΑ ΥΠΑΓΟΡΕΥΕ ΕΝΑ ΠΝΕΥΜΑ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑ) ΓΙΑ ΝΑ ΜΟΥ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΟΤΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ “ΗΤΑΝ ΙΔΕΟΛΑΤΡΕΣ” ΚΑΙ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙΣ ΥΠΟΤΙΜΗΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ; ΚΑΛΑ ΠΟΥ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝΕ ΑΝΕΡΜΑΤΙΣΤΟΙ ΣΑΝ ΕΣΕΝΑ…
Είχα διαβάσει πριν περίπου 20 χρόνια μια θεωρία όπου βασίζονται σε γεολογια και μυθολογικα στοιχεία, ότι στο Γιβραλτάρ ήταν ενωμένοι οι δύο ηπειροι Αφρική και Ευρώπη.. Υπήρχε ένα βουνό εκεί.. Και πως στην σημερινή θάλασσα της Μεσογείου και στο Αιγαίο ήταν πεδιάδα όπου υπήρχε ελληνικός πολιτισμός… Όμως ένας σεισμός;; Κατέστρεψε το βουνού και έτσι ο Ατλαντικος ωκεανός επνιξε όλη την περιοχή..
Ακριβως. Το Αιγαιο ηταν ξηρα. Στην κορυφη των Μετεωρων βρεθηκαν τεραστιοι κρικοι πανω στους οποιους εδεναν πλοια καποτε. Εκει ηταν θαλασσα. Στα πεδινα της Καρδιτσας βρισκαμε μεγαλες πεταλίδες οταν παιζαμε με το χωμα σαν ποτσιρικια.
Αυτή ακριβός η γνώση δεν επιτρέπεται να χαθεί.. Εγώ πρώτη φορά το ακούω αυτό λόγο του ότι είμαι από την Δράμα.. Όμως να το μάθετε και στης επόμενες γενιές να μάθουμε επιτέλους κάποια στιγμή την ιστορία μας.. Όπως από με έναν φίλο από Βόλο μου είπε για μια ιστορία που του είχε πει ο παππούς του για σκελετους γιγαντων που είχαν βρεθεί εκεί στον Βόλο.. Αυτές είναι γνώσεις που δεν της έχει κανένα βιβλίο…
ΔΟΞΑ ΣΟΙ Ο ΘΕΟΣ Η ΜΟΝΗ ΕΛΠΙΣ ΗΜΩΝ ΔΟΞΑ ΣΟΙ….. «Δόξα σοι, Θεέ»…..
ΑΜΦΙΚΤΙΟΝΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ
Η αμφικτιονία υπήρξε ο τελειότερος τρόπος σύνδεσης γειτονικών κωμοπόλεων ή δήμων ή πολιτειών ενώ ατελέστερα ήταν τα συστήματα δήμων, οι συμπολιτευόμενοι δήμοι, οι συνικισμοί κ.ο.κ.. Ήταν ένωση που προκαλούνταν από ποικίλες ανάγκες και αιτίες (πολιτικές, θρησκευτικές, φορολογικές) και την επέβαλλε η αδυναμία των πολιτικών μικροοργανισμών προς αυτοσυντήρηση, επάρκεια και άμυνα κατά των απειλούμενων αυτούς κινδύνους, γι αυτό και όταν έλειψαν οι αμφικτιονίες, το αμφικτιονικό πνεύμα δεν έλειπε και διάφορες κωμοπόλεις ή δήμοι ή πολιτείες διατελούσαν σε τέτοια ένωση, η οποία έλαβε το όνομα «Κοινὸν» (Αιτωλών, νησιωτών, ελευθερωλακώνων κ.ο.κ.)
Προς τον θεσμό των αμφικτιονιών της αρχαίας Ελλάδος πολλή ομοιότητα έχει ο μεταπολεμικός (Β΄ Π.Π.) διεθνής οργανισμός της Κοινωνίας των Εθνών (σημερινός Ο.Η.Ε.)
Πηγή: Γ.Δ. Καψάλης, Εκπαιδευτικός Σύμβουλος, Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τόμος Δ, σσ. 405 – 407
ΙΕΡΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ
Η πρώτη κατάρριψη του νεοΕθνικού ιστορικού ψεύδους είναι πανεύκολη διότι στην αρχαία Ελλάδα είναι γνωστοί 4 ιερείς πόλεμοι που προκλήθηκαν από τον σφετερισμό ή από την βλάβη της περιουσίας και των προσόδων του ιερού του Δελφικού Απόλλωνα. Ο πρώτος 595 – 586 π.Χ., ο δεύτερος το 448 π.Χ., ο τρίτος το 356 – 346 π.Χ και ο τέταρτος το 339 – 333 π.Χ..
ΠΡΩΤΟΣ ΙΕΡΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ 595 – 586 π.Χ.
Αιτία της εκρήξεως του 1ου ιερού πολέμου υπήρξε η αντιζηλία των φωκικών πόλεων Κρίσης, Δελφών και Κίρρας. Από αυτές η αρχαιότερη και η ισχυρότερη ήταν η Κρίσα, η οποία καρπώνονταν τα χρήματα που συνέρεαν στο ιερό του Απόλλωνα από τα ωφελήματα των προσκυνητών. Η φήμη όμως του μαντείου και η συρροή πολλών προσκυνητών έγινε αφορμή ώστε η παράλια πόλη Κίρρα κοντά στο μαντείο των Δελφών να αυξηθεί σε πληθυσμό διότι ήταν η πόλη στην οποία αποβιβάζονταν οι από θαλάσσης προσκυνητές του ιερού μαντείου. Τότε στους κατοίκους των Δελφών γεννήθηκε η επιθυμία να γίνουν Κύριοι του μαντείου και στους κάτοικους της Κίρρας να αυξήσουν τα κέρδη τους από την φορολογία των θρησκευτικών προσόδων των προσκυνητών. Η συμπεριφορά των κατοίκων της Κίρρας προς του προσκυνητές προκάλεσε την αγανάκτηση του Αμφικτιονικού συνεδρίου και αυτό κήρυξε, έπειτα από εισήγηση των Φωκέων, είτε έπειτα από πρόταση του Αθηναίου Σόλωνα, πόλεμο κατά αυτών. Ψυχή του πολέμου αυτού, ήταν όπως λέγεται ο ίδιος ο Σόλωνας και αρχηγοί ο Θεσσαλός Ευρύλοχος, από το αριστοκρατικό γένος των Αλευαδών, ο Αθηναίος Αλκμέων και ο περίφημος τύραννος της Σικύωνος Κλεισθένης.
Ο πόλεμος διάρκεσε 10 χρόνια, διότι οι κάτοικοι της Κίρρας αντιστάθηκαν γενναία, μέχρι που η πόλη τους αποκλείσθηκε από τον στόλο του Κλεισθένη από την θάλασσα. Τότε αναγκάστηκαν να την εγκαταλείψουν και αμύνθηκαν με περισσότερο πείσμα πάνω από την Κίρρα, στο όρος Κίρφη, στο οποίο είχαν καταφύγει. Αλλά στο τέλος υποτάχθηκαν. Αποτέλεσμα του πολέμου υπήρξε η καταστροφή της Κίρρας ίσως δε και της Κρίσας (ή ο περιορισμός αμφότερων σε μικρά χωριά) και η αφοσίωση-καθιέρωση όλης της κοιλάδας μαζί με αυτήν στον Δελφικό Απόλλωνα. Σε αυτή την κοιλάδα δεν επιτρέπονταν ούτε καλλιέργεια, ούτε κτίσιμο πόλης. Επιτρέπονταν μόνο στους λειμώνες της ποίμνια προβάτων και αγέλες βοών προς ευκολία των προσκυνητών για την αγορά και την θυσία των προς τον θεό. Από τότε οι Δελφοί διεύθυναν (παρά τις κατά διαλείμματα αμφισβητήσεις του Κοινού των Φωκέων, στο οποίο υπάγονταν και αυτοί) κυριαρχικά το ιερό και οι προς τιμή του Απόλλωνα εορτές (Πύθια) έγιναν πυκνότερες και μεγαλοπρεπέστερες. Από τους νικητές ο Κλεισθένης, ο οποίος υπήρξε και νικητής με το τέθριππο άρμα στην 2η Πυθιάδα, προς ανάμνηση της αίσιας εκβάσεως του ιερού πολέμου, περιέβαλλε τον ναό του Απόλλωνα στην Σικυώνα με μεγαλοπρεπή μαρμάρινη στοά.
Τότε επίσης καθιερώθηκε ο όρκος των αμφικτιονιών που περιλάμβανε τις 2 θεμελιώδεις απαγορευτικές διατάξεις και την φρικιαστική κατά των παραβατών κατάρα (Αισχ. Κατά Κτησιφώντος 117)
ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΙΕΡΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ 448 π.Χ.
Προκλήθηκε όταν οι Φωκείς κατέλαβαν τις χώρες του ιερού των Δελφών και έχασαν την αυτονομία τους υπαγόμενοι στους Φωκείς για ακόμη μια φορά.
ΤΡΙΤΟΣ ΙΕΡΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ 356 – 346 π.Χ.
Την έκρηξη του 3ου ιερού πόλεμου προκάλεσαν κατά πρώτο οι Φωκείς, των οποίων γαιοκτήμονες καταπάτησαν μέρος των κτημάτων του ιερού, βαριά υποστηρίζοντας ότι δεν συμμετείχαν με τους Δελφούς στην διοίκησή αυτών, και από την άλλη οι Θηβαίοι και από μίσος προς τους Φωκείς, διότι είχαν αποσπαστεί αυτοί από την συμμαχία τους, και διότι επεδίωκαν να καταστήσουν το Αμφικτιονικό Συνέδριο ως πολιτικό τους όργανο. Κατηγορήθηκαν λοιπόν οι Φωκείς ως καταπατητές της ιεράς χώρας και καταδικάστηκαν από τους Αμφικτίονες, με πρόταση των Θηβαίων, με βαριά χρηματική ποινή και απειλήθηκαν ότι αν δεν πληρώσουν, όλη η Φωκίδα θα καθιερώνονταν στον Απόλλωνα (Διοδ. XVI. 23). Η καταδικαστική απόφαση αντί να πτοήσει του Φωκείς, τουναντίον εξέγειρε αυτούς και παρά τις μερικές φωνές μετριοπάθειας που ακούστηκαν, η εκκλησία του δήμου τους αποφάσισε να αντιτάξουν ερρωμένη αντίσταση κατά των Αμφικτιόνων και να επιστρατευτούν όλοι. Όλες οι αποφάσεις λήφθηκαν έπειτα από εισήγηση του Φιλομήλου και του Ονομάρχου, αδρών τολμηρών, ευφυών και δραστήριων, εκ των οποίων τον μεν πρώτο εξέλεξαν ως στρατηγό αυτοκράτορα, τον δε δεύτερο (Ονόμαρχο) συναρχηγό. Ενώ όμως οι Φωκείς ήταν μόνοι τους στο πόλεμο αυτό, διότι εκτός των Αχαιών, οι οποίοι έστειλαν μικρή βοήθεια προς αυτούς, ούτε η Σπάρτη, η οποία βαριά έφερε την καταδίκη της από τους Αμφικτίονες προς πληρωμή προστίμου δια την εναγή (όπως χαρακτηρίσθηκε από τον Αμφικτιονικό Συνέδριο) κατάληψη της Καδμείας (383 π.Χ.), ούτε η Αθήνα, παρά τις υποσχέσεις τους, έστειλαν βοήθεια προς αυτούς. Οι εχθροί τους (Θηβαίοι, Θεσσαλοί, Δωριείς, Λοκροί και τα γύρω από την Πίνδο και την Οίτη ελληνικά φύλλα) και πολλοί ήσαν και γύρω και δίπλα στην χώρα τους ήταν. Ένεκα λοιπόν αυτών των λόφων ο Φιλόμηλος αποφάσισε να στηριχθεί στους μισθοφόρους αλλά για την συντήρηση αυτών χρειάζονταν πολλά χρήματα, τα οποία δεν είχαν οι ορεσίβιοι Φωκαιείς.
Αναγκαστικά λοιπόν ο Φιλόμηλος δεν μπόρεσε να αποφύγει τον πειρασμό της διαρπαγής των χρημάτων και των θησαυρών του ιερού των Δελφών, υπό τύπου δανείου στην αρχή αλλά έπειτα απροφάσιστα. Η αξία του αρπαγμένου θησαυρού, ο οποίος έμενε αδιατάρακτος στο ιερό, υπολογίσθηκε τότε σε 10.000 τάλαντα. Με την αρπαγή αυτή μπόρεσε ο Φιλόμηλος να συντηρήσει τους μισθοφόρους του και με αυτούς να επιτύχει μερικές μάχες υπέρ του. Το 354 όμως προσβλήθηκε από πολυάριθμο στρατιά στην κοιλάδα του Κηφισού (κοντά στην πόλη Νέωνα) και ηττήθηκε και μόλις και μετά βίας κατάφερε και διέφυγε της αιχμαλωσίας φέροντας και ο ίδιος πολύ μεγάλα τραύματα.. Η λύπη του ήταν τόση για την ήττα ώστε δεν θέλησε να ζήσει άλλο και έπεσε από την κορυφή των βράχων της Τιθόρας.
Ο πόλεμος όμως δεν κατάπαυσε αλλά το εξακολούθησε ο Ονόμαρχος, έχοντας για βοηθό τον αδελφό του Φάΰλλο. Και ο Ονόμαρχος εν αρχή είχε στρατιωτικές επιτυχίες διότι οι δυνάμεις των αντίπαλων των Φωκέων είχαν μειωθεί, αφ’ ενός μεν ένεκα της αποστολής θηβαϊκού στρατού υπό τον Παμμένη προς βοήθεια του στρατηγού που αποστάτησε από τον μεγάλο βασιλέα σατράπη Αρτάβαζο, και αφ’ ετέρου ένεκα της παρεμποδίσεως των Θεσσαλών να επέλθουν κατά των Φωκέων, υπό των τυράννων των Φερών Λυκόφρονα και Πειθόλαου, με τους οποίους είχε συμμαχήσει ο Ονόμαρχος. Αυτός μπόρεσε όχι μόνο να καταλάβει τις Θερμοπύλες και να δηώσει την χώρα των Δωριέων και την χώρα των Λοκρών, αλλά και να ορμήσει με όλη την στρατιά του στην Θεσσαλία προς καταπολέμηση του αναμειγμένου εις τον πόλέμο αυτό και εναντίων του, βασιλιά της Μακεδονίας Φιλίππου του Β΄, τον οποίον και νίκησε δύο φορές κατά το έτος 353 π.Χ. Αλλά αφού επανήλθε ο Φίλιππος στην Θεσσαλία με πολυάριθμη στρατιά, νίκησε κατά το έαρ του 352 π.Χ. τον Ονόμαρχο σε φονικότατη μάχη, κατά την οποία σκοτώθηκαν από τους Φωκαιείς 6000 και αιχμαλωτίσθηκαν 3000 και έπεσε και αυτός ο Ονόμαρχος.
Κατά το 346 π.Χ. ο Φίλιππος διήλθε από τις Θερμοπύλες και έγινε άνευ αντιστάσεως κυρίαρχος της Φωκίδας συγκάλεσε το Αμφικτιονικό Συνέδριο, το οποίο υπό την προεδρία του απέκλεισε τους Λακεδαιμόνιους και τους Κορίνθιους ως εναγείς, διότι συμμάχησαν με τους Φωκείς και τους Αθηναίους επειδή δεν συνέπραξαν, αν και προσκλήθηκαν, μαζί με τον Φίλιππο ενάντια στους ιερόσυλους και διότι όχι μόνο διαμαρτυρήθηκαν για την εξορία μερικών πολιτών των Δελφών με επέμβαση των Θηβαίων, αλλά και επειδή έδωσαν στους εξόριστους πολιτικά δικαιώματα στην Αθήνα. Έτσι τότε μεταρρυθμίστηκε για πρώτη φορά η σύνθεση της αμφικτιονίας και ελήφθησαν οι εξής αποφάσεις από το εν λόγω συνέδριο:
1. Όλες οι Φωκικές πόλεις (22 στο σύνολο), πλην των Αβών η οποία δεν μετείχαν στις ιεροσυλίες, να κατασκαφούν και οι κάτοικοί τους να μετακομίσουν σε κωμοπόλεις οι οποίες δεν θα είχαν περισσότερους από 50 κατοίκους
2. να πληρώνουν ετήσιο φόρο οι Φωκείς 60 τάλαντα μέχρι να αποπληρωθεί ο διαρπαγμένος θησαυρός του ιερού
3. Οι φυγάδες Φωκαιείς να θεωρηθούν σε όλη την Ελλάδα εναγείς
4. Ο Φίλιππος θα έχει από εδώ και πέρα τους 2 ψήφους των Φωκαιών και θα προΐσταται με τους Θεσσαλούς και τους Βοιωτούς στα Πύθια. (Διοδ. XVI. 60, Παυσ. X 33)
ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΙΕΡΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ 339 – 338 π.Χ.
Κατά τον 3ο ιερό πόλεμο οι Αμφισσείς είχαν ταχθεί εναντίων των Φωκεών και γι αυτό μετά το πέρας του έτυχαν αρκετών ωφελιμάτων, τα οποία τους κατέστησαν θρασείς και αλαζόνες. Την αλαζονεία αυτή και το μίσος των κατά των Φωκεών, φίλων των Αθηναίων, εκμεταλλεύτηκαν οι Θηβαίοι, οι οποίοι από τον καιρό της μάχης της Μαντίνειας (362 π.Χ.) επιδίωκαν την υποδούλωση της Φωκίδας υποκίνησαν κατά το 339 π.Χ. τους Αμφισσεις να εξεγείρουν το Αμφικτιονικό Συνέδριο εναντίων των Αθηναίων οι οποίοι ασεβώντας προς τα ήθη των Ελλήνων είχαν αφιερώσει στο μαντείο των Δελφών ενεπίγραφες ασπίδες, στις οποίες μνημονεύονταν η μάχη των Πλαταιών και η κοινή ήττα των Περσών και των Θηβαίων από τους Αθηναίους «Ἀθηναῖοι ἀπὸ Μήδων καὶ Θηβαίων, ὅτε τἀναντία τοῖς Ἕλλησιν ἐμάχοντο». Τον πυλαγόρα των Αμφισσέων που πρότεινε την επιβολή προστίμου 50 ταλάντων στους Αθηναίους και που είπε ότι έπρεπε να αποπέμψουν τους Αθηναίους από το ιερό ως εναγείς (Αισχ. Κατά Κτησφώντος), στο θυελλώδης συμβούλιο των αμφικτιονιών, αντέκρουσε με πειστικότητα ο Αισχίνης που επέρριψε το άγος στους Αμφισσείς, οι οποίοι είχαν ανεγείρει κεραμεία επί της χώρας της αρχαίας Κίρρας, δια της οποίας κατά τον 1ο ιερό πόλεμο (γύρω στο 600 π.Χ.) είχε επιβληθεί αρά, απαγορευμένης προς κάθε σκοπούς βέβηλους χρήση αυτής, είχαν τειχίσει τον ιερό λιμένα τον «ἐξάγιστον» και «ἐπάρατον» και εισέπρατταν τέλη από αυτόν. Με μια βίαιη μάλιστα κίνηση του χεριού του δείχνοντας το καπνό που έβγαινε από τα κεραμεία, διότι η συνέλευση γίνονταν στο ύπαιθρο, παρέσυρε τους συνεδριάζοντες σε πόλεμο κατά των κεραμέων το πρωί της επομένης, όπου οι Δελφοί ηγούμενοι των αμφικτιόνων, πυρπόλησαν τα κεραμεία και κατέσκαψαν τον λιμένα. Οι Αμφισσείς αγανάκτησαν από την πράξη αυτή των Αμφικτιόνων και έστησαν ενέδρα φονεύοντας πολλούς των Δελφών κατά την επιστροφή τους.
Το νέο αυτό άγος προκάλεσε νέα σύγκληση έκτατου συνεδρίου των αμφικτιονιών στις Θερμοπύλες. Σε αυτό το συνέδριο οι Αθηναίοι δεν έστειλαν πυλάγορες διότι πείσθηκαν από τον Δημοσθένη ότι με το σχέδιο του Αισχύνου επιδιώκονταν η κατάβαση των Μακεδόνων. Το συνέδριο όμως δεν ματαιώθηκε αν και απείχαν από αυτό και οι Θηβαίοι. Επειδή όμως ο Φίλιππος ήταν απασχολημένος με πόλεμο κατά των Σκυθών και των Τριβάλλών, οι φιλιππινίζοντες αμφικτιονείς ανέθεσαν την διεξαγωγή του κατά των Αμφισσέων κηρυχθέντος ιερού πολέμου στον πρόεδρο των αμφικτιόνων Κόττυφο τον Φαρσάλλιο. Οι Αμφισσείς αντιλήφθησαν τότε ότι διέτρεχαν τον κίνδυνο να ιδούν την χώρα τους καθιερωμένη στον Απόλλωνα υποσχέθηκαν να πληρώσουν πρόστιμο για τις εναγείς πράξεις τους. Δυστυχώς για αυτούς δεν τήρησαν την υπόσχεσή τους και έτσι έδωσαν αφορμή στους Αμφικτίονες να αναθέσουν την διεξαξωγή αυτού του ιερού πολέμου αντί στον Κόττυφο στον Φίλιππο, ο οποίος στο μεταξύ είχε ελευθερωθεί από τους εκ βορρά εχθρούς του και ήταν έτοιμος να πραγματοποιήσει τα φιλόδοξα σχέδιά του και να γίνει ηγεμόνας της Ελλάδας.
Κατά την άνοιξη του 338 π.Χ. επήλθε ο Φίλιππος κατά της Άμφισσας και με ψευδείς διαδόσεις και με διάφορα στρατηγήματα και δόλου (Πολυαιν. Στρατηγήματα IV, 2, 8) πέτυχε να διέλθει τα στενά της Δωρίδος και να νικήσει τους Αμφισσαίους και τους συμμάχους τους κοντά στην πόλη της Άμφισσας. Η πόλη και η γύρω της χώρα καταστράφηκε και ο Φίλιππος στράφηκε προς την Ανατολή και μετά την ματαίωση των περί της ειρήνης διαπραγματεύσεων, κατέληξε στην πεδιάδα της Χαιρώνειας, όπου έγινε η γνωστή μάχη (338 π.Χ.) και που είχε ως αποτέλεσμα την ηγεμονία του Φιλίππου επί της Ελλάδας.
Πηγή: Γ.Δ. Καψάλης, Εκπαιδευτικός Σύμβουλος, Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τόμος ΙΒ, σσ. 881 – 882 & τόμος Δ, σελ. 418
«Ἀθηναῖοι ἀπὸ Μήδων καὶ Θηβαίων, ὅτε τἀναντία τοῖς Ἕλλησιν ἐμάχοντο»
Είναι λογικότατο και βάση της αποδεδειγμένης συμπεριφοράς των νεοΕθνικών ηγητόρων μέχρι τις μέρες μας (2003), ότι αν οι Θηβαίοι τύγχαναν Χριστιανοί θα στολίζονταν με το επίθετο του «προδότη» των «Ελλήνων». Οι νεοΕθνικοί είναι ειδικοί στο να ανακαλύπτουν μικρά γεγονότα της ιστορίας και να τα αναγάγουν σε βαρυσήμαντα διαστρεβλώνοντας πολλές φορές τα αίτια και τις συνθήκες, ενώ άλλα σπουδαία τα εξαφανίζουν ως καλοί μάγοι που είναι
Αλλά μιας και οι Θηβαίοι ήσαν κάποτε οι πιστοί του Δία, αυτής της τόσο τέλειας θρησκείας κατά νεοΕθνικούς, τόσο τέλειας που φοβάται ακόμη και τον ίσκιο της (βλέπε κεραυνούς), είναι λογικό αναφορές που σπιλώνουν έστω και κατά το ελάχιστο την αρχαιότητα να αποκρύπτονται εσκεμμένα και έτσι ο σημερινός αναγνώστης να θεωρεί ότι κατά τα αρχαία χρόνια οι «Έλληνες» ένιωθαν «Έλληνες» με το ίδιο τρόπου που το νιώθουν και σήμερα.
Σήμερα ένας Έλληνας νιώθει Εθνικά υπερήφανος και για τις Πλαταιές και για τις Θερμοπύλες. Αλλά τότε δεν ένιωθαν όλοι οι Έλληνες Εθνικοί το ίδιο, διότι το εθνικό φρόνημα δεν ήταν το αυτό όπως επί των Ορθοδόξων χρόνων. Φαντάζει παράξενο αυτό, αλλά είναι ιστορική πραγματικότητα και πάνω σε αυτό το γεγονός στηρίζεται βασικά όλη η νεοΕθνική λασπολογία έναντι του Χριστιανισμού. Στον καθαρά Εθνικισμό και ουδέποτε στην σοβαρή και φιλοσοφημένη Θεολογία.
Έτσι λοιπόν οι νεοΕθνικοί ουδέποτε ξεκαθαρίζουν την ιστορία γύρω από την εθνική σύνδεση των Ελλήνων επί Εθνισμού. Αλλά η ιστορία διδάσκει ότι επί Εθνισμού η Ελλάδα δεν ένιωσε ποτέ ως Ελλάδα ενωμένη. Αυτό επιτεύχθηκε μόνο επί Μ. Αλεξάνδρου δια της βίας και ελεύθερα αργότερα αποτινάζοντας τον Τούρκικο ζυγό επί Ορθοδοξίας, χωρίς καν βασιλέα ή κάποιον ηγέτη. Ο απλός Ορθόδοξος λαός αποφάσισε την επανάσταση νιώθοντας σύσσωμα ελληνικός. Αυτή την θρησκειολογική συσσωμία που έφερε καταλυτικά μαζί με την εθνολογική προσπαθούν να διαλύσουν οι ηγέτες φανατικοί νεοΕθνικοί δίχως να σκέπτονται τι ποιούν εφόσον η θρησκευτικός τους προσηλυτισμός δεν είναι διδασκαλία υπέρ του «δικού» τους θείου αλλά ΚΑΘΑΡΑ ΑΠΕΣΤΑΓΜΕΝΟ ΜΙΣΟΣ προς κάθε τι Χριστιανικό, έστω και αν Ελληνικό. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Οι πλάνες τους, τους οδηγούν και μακριά από τον Αληθινό και Υπάρχων Θεό, αυτούς και τους ακόλουθούς τους, και το μόνο που επιφέρουν για πλείστους πατριώτες τους, αυτούς για τους οποίους υποτίθεται ότι ενδιαφέρονται, είναι απώλεια ψυχής.
Να ,ειναι αυτα που λεω εγω,τεσσερις μακροχρονοι πολεμο μεταξυ ελληνων για το μαρουλι…….ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΧΑΡΤΙΑ ΑΡΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ…….ετσι δεν ελεγε ο Σπυρακος ο Καλογηρου?…….ποιοι Διες και ποιοι Απολλωνες αδελφια,ολα γινονται γιατο το χρημα και την πολιτικη επικρατηση!!!……….Οταν διαβασα απο τον αγαπητο σχολιαστη πως μπηκαν στο παιχνιδι αυτες οι χαμουρες οι Αλκμαιωνιδες προ-προ -παπποι αυτης της χαμουρας του Αλκη,λεω…….΄΄΄΄ΤΩΡΑ ΚΟΥΜΠΩΣΑΜΕ……..””χαχχαχαχαχχαχαχα ,αλλα αυτοι θελανε να βαλουν χερι στους δελφους για να βαλουν απο το παραθυρο τν εθνικο θεο τους ΤΟΝ ΔΙΟΝΥΣΟ!!!!!!……ΕΤΣΙ ΑΦΟΥ ΦΤΙΑΞΑΝΕ ΤΟΝ ΝΕΟ ΝΑΟ ΤΟΥ ΑΠΠΟΛΩΝΑ , γιατι ο παλιος, καταστραφηκε απο πυρκαγια.[ΤΥΧΑΙΟ?-ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ…] ……..ΟΙ ΑΛΚΜΑΙΩΝΙΔΕΣ ΔΩΣΑΝΕ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΠΟΣΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΣΤΗΣΟΥΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΛΙΓΟ Ο ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ ΞΕΚΟΥΜΠΙΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΑΟ ΓΙΑ ΕΞΙ ΜΗΝΕΣ,ΓΙΑΤΙ ΠΗΓΑΙΝΕ ΛΕΕΙ ΣΤΟΥΣ ΥΠΕΡΒΟΡΕΙΟΥΣ ΚΑΝΙΒΑΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΝΟΛΑΤΡΕΣ!!!!!! ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΜΠΗΚΕ ΣΦΗΝΑ?……Ο ΔΙΟΝΥΣΟΣ!!!χαχχαχαχχαχχαχαχχαχαχαχ………….και για εξι μηνες παιζανε μπαλα αυτοι…λυνανε και δενανε οι αθηναιοι χαρτουρες………………….!!!!ειπαμε ολα για το μαρουλι αδελφια. .και την πολιτικη δυναμη………………….
καλησπερα……..εγω αδελφια θελεω να τραβηξω την συζητηση αλλου……..ο Δευκαλιωνας ηταν ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΜΗΘΕΑ//////!!!!!……..ΚΑΙ Η ΠΥΡΡΑ ΗΤΑΝ ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΑΔΕΛΦΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΜΗΘΕΑ …ΕΠΙΜΗΘΕΑ……!!!!…ΑΡΑ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΔΕΝ ΚΑΤΑΓΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΛΩΡΟ ΤΟΝ ΔΙΑ ,ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΕΧΘΡΟ ΤΟΥ…. ΤΟΝ ΠΡΟΜΗΘΕΑ……………κανω λαθος????……εδω ειμαι και ακουω τις αντιρησεις σας αδελφια……………και οχι παπαρολογιες αλλα με ονοματα και διεθυνσεις………..ετσι?………αρα το γενος των Ελληνων δεν ειναι Διογενες,αλλα προμηθεικο!!!!!…………………. ΑΥΤΑ ΝΑ ΤΑ ΠΕΙΤΕ ΣΤΟΥΣ ΟΕΑΔΕΣ ,ΣΤΟΥΣ ΚΑΛΟΓΕΡΑΚΗΔΕΣ ,ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΛΟΙΠΟΥΣ ΑΣΠΡΟΚΕΛΕΜΠΙΕΣ……………………Τιμη και δοξα στον γιαγαντα Προμη…..που μας εσωσε απο την μαλακια του Δια ,που ηθελε να μας καταστρεψει….και εκανε το ελληνικο γενος!!!!!………….Τωρα δεν ξερω αν υπαρχουν διαφορες μεταξυ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ ΚΑΙ ΠΡΟΜΗΘΕΑ…..ΕΧΩ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΟΣΩΠΟ……γιατι ο εθνικος θεος των ελληνων ειναι ο Ποσειδωνας….ο Διας ηρθε στην πορεια…….και μετα ηρθε ο οβραιος Απολλωνας, που του αρεσουν τα μπακιρια…Σε δυο θεους τους αρεσε το χαρτακι…..ο ΙΕΧΩΒΑΣ ΚΑΙ Ο ΙΑΩ!!!,,,,δηλαδη ο Απολλωνας !!!!!!…………………..Ο ΕΓΩ ΕΙΜΙ[ΙΕΧΩΒΑΣ] ΚΑΙ Ο ΕΙ[ΑΠΟΛΩΝΑΣ]!!!!……..Τωρα θα μου πειτε γιατι γραφεις ασχετα πραμματα?…….χχαχαχχαχαχαχχα Περιμενω να ξεκουμπωσω και να παρω γυναικα και παιδι απο το γυμναστηριο και απο τον χορο!!!!!!………..και μια που διαβασα το αρθρο ειπα να γραψω και μια μαλακια να περασει η ωρα!~!!!χαχαχχαχαχαχχαχα……..
ΜΑΛΑΚΙΑ ΕΓΡΑΨΕΣ, ΑΡΑ ΕΙΣΑΙ ΜΑΛΑΚΑΣ!!!!!!
Ο Ποσειδώνας είναι αδερφός του Δία είναι ολυμπιος, ο Προμηθέας είναι τιτανας.. Οπότε δεν μπορεί να είναι το ίδιο πρόσωπο… Μην ξεχνάς με τον Δία έχει κάνει παιδιά με πόσες θνητες όπου σύμφωνα με την μυθολογία όλες οι φυλές των Ελλήνων έχουν γραμμή αίματος από κάποιο παιδί του Δία, Ποσειδώνα,Ερμή κτλ.Η μυθολογία είναι συμβολική, μην την δέχεσαι κατά λέξη… Ψάξε το βαθύτερο νόημα και κάνε συσχετισμό με άλλους μύθους.. Είναι ένας αρχαίος κώδικας που χρειάζετε να ψάξεις την απάντηση μέσα από την μελέτη.
Αγαπητε φιλε….και λοιποι φιλοι που με λενε κερατα…χχαχαχχαχχαχαχαχ καταγεται η δεν καταγεται το ελληνικο γενος απο το ΣΟΙ ΤΟΥ ΠΡΟΜΗΘΕΑ?……..ενα και ενα κανουν δυο….ναι η οχι?…………..η μυθολογια ειναι ξεκαθαρη…αας αφησουμε τους κωδικους και τα σχετικα…………………………………………..ο προμηθεας ηταν τιτανος αλλα και ο Διας δεν ηταν?……δεν ηταν ο ποσειδωνας?…………δεν ειναι η ωρα να σου πω για την σχεση ποσειδωνα και προμηθεα……ομως οι καβειροι λενε αλλα…………………βεβαια τον παρουσιαζουν κοντοπυθαρο τον προμηθεα…χαχχαχαχ αλλα τι να κανουμε………?.Υγ ….μετα απο 21 χρονια γαμου αδελφια,ας με κερατωσει η γυναικα μου…..μαγκια της…………….αλλωστε δεν ημουν και το καλυτερο παλικαρι……οποτε δεν σας κραταω κακια μαλακισμεα ,βριστε και πειτε και αλλα, οσα γουσταρετε …εγω θα γραφω οτι γουσταρω…….
21 χρονια γαμου με την ιδια γυναικα , Μωρε μπραβο ηρωα και δεν σου φαινοταν.
απο το να γραφεις μαλακιες δεν γραφεις ενα εγκολπιο για νιοπαντρους.
καλα θα κανεις να μην γραφεις μαλακιες οπως λες αλλα να χεις το νου σου,γιατι στα γυμναστηρια πεφτει γαμησι ανελεητο με παντρεμενες και πιτσιρικαδες με κοιλιακους,που ξερεις ισως να σαι αλλος ενας κερατας που γραφει μαλακιες για να περασει η ωρα του.
ΠΑΤΗΣΑ DISLIKE ΣΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΚΑΙ ΠΑΤΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΤΟ LIKE TAYTOXRONA!
ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΣΟΥ ΕΒΑΛΑ ΕΓΩ LIKE ΓΙΑ ΝΑ ΣΑΙ ΕΝΤΑΞΙ.
ΚΑΛΟΠΡΟΑΙΡΕΤΑ, ΤΙ ΘΑ ΛΕΓΕΣ ΑΠΟ ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΓΝΩΣΤΟΙ;
πατωντας το like/dislike γινεται update και μετα βλεπεις και τις ψηφους αλλων
Ή ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΜΑΖΕΜΕΝΗ. Ο ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΕΥΚΑΛΙΩΝΑ ΕΓΙΝΕ ΤΟ 1650ΠΧ ΜΟΝΟ!Ή ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ ΤΟ 2000 ΠΧ ΠΕΡΙΠΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΩΕ ΤΟ 3800 ΠΧ ! ΤΟ 9600 ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΚΑΝΟΝΙΚΟΥΣ ΜΕ 12 ΜΗΝΕΣ!!
αποδειξεις ,πηγες να μαθουμε και εμεις.
Αυτος ειναι ο πιο γνωστος κατακλυσμος δεν λες τιποτα για τους αλλους 2(Ωγυγου,Δαρδανου!!!!!!!! καθε λαος εχει εναν για καθαρση εμεις τρεις!!!!!!