Η Άνοδος της Επιστημονικής Δικτατορίας – Φωτίζοντας την Απόκρυφη Προέλευση του Δαρβινισμού (Μέρος 1ο)

Η αρχαιότητα έδωσε τη θέση της στη σύγχρονη ιστορία, η δομή της θρησκευτικής εξουσίας μεταλλάχτηκε σε μια αυτοκρατορία της γνώσης ή αλλιώς «επιστημονική δικτατορία».

Ευφυώς και ταχέως, η άρχουσα τάξη κατέλαβε τον έλεγχο της επιστήμης και την χρησιμοποίησε ως «επιστημολογικό όπλο» κατά των μαζών. Σε αυτό το άρθρο, ο εκδότης και αρθρογράφος Phillip D. Collins επιχειρεί μία δική του προσέγγιση στην ιστορία και το υπόβαθρο αυτής της «επιστημονικής δικτατορίας», ως συνωμοσία που δημιουργήθηκε και μικρο-διευθύνεται από το ιστορικό ρεύμα του Δαρβινισμού, τα θεμέλια του οποίου βρίσκονται στον Τεκτονισμό.

Το Eπιστημολογικό Καρτέλ

Στην Αρχιτεκτονική της Σύγχρονης Πολιτικής Ισχύος (The Architecture of Modern Political Power), ο Daniel Pouzzner  περιγράφει τις τακτικές που χρησιμοποιεί η ελίτ ώστε να διατηρήσει την κυριαρχία της. Στις τακτικές αυτές περιλαμβάνεται: «Ο φαινομενικός έλεγχος της γνώσης, με την προώθηση της θεσμικά διαπιστευμένης επιστήμης ως το μοναδικό μονοπάτι στην πραγματική νόηση» (Pouzzner, 75). Κατ αυτόν τον τρόπο, η άρχουσα τάξη προσπαθεί να αποθαρρύνει τον ανεξάρτητο λόγο, ενώ παράλληλα ασκεί απατηλή εξουσία επί της ανθρώπινης γνώσης. Αυτή η τακτική του ελέγχου μέσω της καταστολής γνώσης και της επιλεκτικής διάδοσης αυτής, επαναλαμβάνεται στο ανώνυμα συγγραφέν έγγραφο Silent Weapons for Quiet Wars (Σιωπηλά όπλα για αθόρυβους πολέμους):

«Η ενέργεια αναγνωρίζεται ως το κλειδί για όλη τη δραστηριότητα στη γη. Η φυσική επιστήμη είναι η μελέτη των πηγών και του ελέγχου της φυσικής ενέργειας και η κοινωνική επιστήμη, θεωρητικά εκφρασμένη ως οικονομολογία, είναι η μελέτη των πηγών και ο έλεγχος της κοινωνικής ενέργειας. Και οι δύο επιστήμες αποτελούν λογιστικά συστήματα. Τα μαθηματικά είναι η κύρια επιστήμη της ενέργειας. Και ο λογιστής μπορεί να είναι βασιλιάς, αν το κοινό μπορεί να παραμείνει αδαές της μεθοδολογίας της λογιστικής. Η επιστήμη δεν είναι παρά ένα μέσο για την επίτευξη ενός σκοπού. Το μέσο είναι η γνώση. Ο σκοπός είναι ο έλεγχος.»

– Jim Keith, Secret and Suppressed: Banned Ideas and Hidden History, 203

Η λέξη επιστήμη προέρχεται από το ρήμα ἐπίσταμαι που σημαίνει «γνωρίζω καλά».  Η αντίστοιχη αγγλική λέξη ‘science’ προέρχεται από τη λατινική λέξη scientia, που σημαίνει «γνώση». Η Γνωσιολογία (ή Επιστημολογία ή Γνωσιοθεωρία) είναι η μελέτη της ουσίας και της προέλευσης της γνώσης.

Αυτό το ελίτ μονοπώλιο της γνώσης, το οποίο επιβάλλεται μέσω της θεσμικής επιστήμης, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως «επιστημολογικό καρτέλ». Η άρχουσα τάξη έχει δωροδοκήσει τους «λογιστές» (φυσικούς και κοινωνικούς επιστήμονες). Εν τω μεταξύ, οι μάζες ουσιαστικά θεοποιούν τους «λογιστές» της ελίτ παραμένοντας «αδαείς της μεθοδολογίας της λογιστικής». Όπως εύγλωττα συνόψισε ο άγνωστος συγγραφέας του Silent Weapons for Quiet Wars:

«Τα μέσα είναι η γνώση. Σκοπός είναι ο έλεγχος. Πέρα από αυτό παραμένει μόνο ένα θέμα: Ποιος θα είναι ο ευεργετούμενος;» (Keith, Secret and Suppressed , 203).

Στο βιβλίο Brave New World Revisited (Επιστροφή στον Θαυμαστό καινούργιο κόσμο),   ο Άλντους Χάξλεϋ, παππούς του οποίου ήταν ο Τόμας Χάξλεϋ βιολόγος, αγνωστικιστής και ενεργός υποστηρικτής του Δαρβίνου, εξ ου και το παρατσούκλι του “το μπουλντόγκ του Δαρβίνου” (Darwin’s Bulldog), περιγράφει με μεγαλύτερη λεπτομέρεια αυτό το επιστημολογικό καρτέλ:

«Οι παλαιότεροι δικτάτορες έπεσαν επειδή δεν μπόρεσαν ποτέ να προσφέρουν στους υπηκόους τους αρκετό άρτο, αρκετά θεάματα, αρκετά θαύματα και μυστήρια. Κάτω από μια επιστημονική δικτατορία, η εκπαίδευση θα λειτουργήσει πραγματικά, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι άντρες και γυναίκες να ωριμάσουν ώστε να αγαπήσουν την υποτέλειά τους και ποτέ δεν θα ονειρευτούν την επανάσταση. Φαίνεται ότι δεν υπάρχει βάσιμος λόγος για τον οποίο θα έπρεπε να ανατραπεί ποτέ μια επιστημονικά επικρατούσα δικτατορία» .

– Χάξλεϋ, Επιστροφή στον Θαυμαστό Καινούργιο Κόσμο, 116

Αυτός είναι ο απώτερος στόχος της ελίτ: μια ολιγαρχία νομιμοποιημένη από αυθαίρετα χρισμένους ερμηνευτές της «γνώσης» ή, σύμφωνα με τη διατύπωση του Χάξλεϋ, μια «επιστημονική δικτατορία».

Η Νέα Θεοκρατία

Πώς ξεκίνησε η «επιστημονική δικτατορία» του εικοστού αιώνα; Σε προηγούμενους αιώνες, η άρχουσα τάξη έλεγχε τις μάζες μέσω πιο μυστικιστικών συστημάτων πεποιθήσεων, ιδιαίτερα της λατρείας του ήλιου. Ωστόσο, αυτό θα άλλαζε. Στο βιβλίο Saucers of the Illuminati, ο Jim Keith τεκμηριώνει τη μετάβαση από μια θεοκρατία του Ήλιου σε μια θεοκρατία της «επιστήμης»:

«Δεδομένου ότι ο θεός Ήλιος – και οι διάφορες σχέσεις του, συμπεριλαμβανομένων των γιων και των συζύγων του-  μετά από αρκετές χιλιάδες χρόνια λατρείας, άρχισε να αποδυναμώνεται όσον αφορά την πιστότητα και πολλοί άνθρωποι είχαν αρχίσει να μεμψιμοιρούν πως όλα αυτά ήταν φανταστικά, οι Illuminati παρουσίασαν μια νέα και βελτιωμένη έκδοση λογισμικού ελέγχου του μυαλού, που δεν εξαρτιόταν από το θεό Ήλιο  ή τη θεά  Σελήνης για την απόλυτη εξουσία».

– Jim Keith, Saucers of the Illuminati , 78

Οι ιερείς και τα τελετουργικά αντικαταστάθηκαν σύντομα από μια νέα φυλή «λογιστών» και από μια νέα «λογιστική μεθοδολογία». Ο Keith εξηγεί:

«Καθώς η λατρεία του Ήλιου-Σελήνης έχασε μέρος της δημοτικότητά της, οι «επιστήμονες» έσπευσαν να αναλάβουν μέρος αυτής της χαλάρωσης. Σύμφωνα με την προπαγάνδα τους, οι φυσικοί νόμοι του σύμπαντος ήταν οι απόλυτοι αιτιολογικοί παράγοντες και φυσικά αυτοί οι φυσικοί νόμοι ήταν κατανοητοί μόνο από την επιστημονική ελίτ (δηλαδή τους Illuminati)».

– Keith, Saucers of the Illuminati , 78-79

Αυτή η εσκεμμένως προκαλούμενη αλλαγή όσων αφορά τα πρότυπα, διευκόλυνε την εμφάνιση της νέας θεοκρατίας της ελίτ. Η επίσημα θεσμοθετημένη θρησκεία αυτού του θεοκρατισμού ήταν ο «επιστημονισμός» : η πεποίθηση ότι οι ερευνητικές μέθοδοι των φυσικών επιστημών πρέπει να επιβάλλονται οικουμενικά σε όλους τους τομείς έρευνας. Αυτή η μορφή επιστημολογικού ιμπεριαλισμού δεν πρέπει να συγχέεται με την πραγματική επιστήμη. Ο ερευνητής Michael Hoffman κάνει αυτή τη διάκριση στο βιβλίο του Secret Societies and Psychological Warfare :

 «Η επιστήμη, όταν ασκείται ως εφαρμογή των έμφυτων ανθρώπινων χαρισμάτων για την παραγωγή της κατάλληλης τεχνολογίας σε ανθρώπινη κλίμακα, την ανακούφιση από τη δυστυχία, την ευσεβή αναζήτηση και εκτίμηση της δόξας της Θείας Πρόνοιας όπως αποκαλύπτεται στη φύση, είναι ένα χρήσιμο εργαλείο για την ανθρωπότητα. Ο επιστημονισμός είναι η επιστήμη που τρελάθηκε, κάτι που έχουμε σήμερα.» (Hoffman, 49)

Ο Hoffman αναλύει περαιτέρω την αφροσύνη του επιστημονισμού:

«Ο λόγος που η επιστήμη είναι κακός διδάσκαλος και επικίνδυνος υπηρέτης – και δεν πρέπει να λατρεύεται, είναι ότι η επιστήμη δεν είναι αντικειμενική. Η πραγματική ουσία της επιστήμης είναι οι χρήσεις της μέτρησης. Αυτό που δεν ταιριάζει με το κριτήριο του επιστήμονα απορρίπτεται. Ο επιστημονικός ντετερμινισμός απέκλεισε επανειλημμένα ορισμένα στοιχεία από τη μέτρησή του και άλλα δεδομένα παραποιήθηκαν – όπως η περίπτωση του ανθρώπου του Piltdown http://www.e-telescope.gr/mystery/piltdown-man  , προκειμένου να υποστηρίξει τον αυτοεκπληρούμενο χαρακτήρα της δικής του ατζέντας, είτε πρόκειται για Δαρβινισμό είτε για μεθόδους θεραπείας του καρκίνου» (Hoffman, 49)

Πρέπει να γίνει κατανοητό, ότι αυτός ο νέος θεσμός της γνώσης είναι μια μορφή μυστικισμού όπως οι θρησκευτικοί του πρόδρομοι. Η σύγχρονη επιστήμη βασίζεται στον εμπειρισμό, στην ιδέα ότι όλη η γνώση προέρχεται αποκλειστικά από τις αισθήσεις. Ωστόσο, μια αποκλειστικά εμπειρική προσέγγιση υποβαθμίζει την αιτία στη σφαίρα της μεταφυσικής φαντασίας. Αυτό έχει τεράστιες συνέπειες για την επιστήμη. Γνωρίζουμε την πραγματική αιτία για οτιδήποτε;

Αν και η χρονική διαδοχή και η χωρική εγγύτητα είναι αυτονόητες, η αιτιώδης συνάφεια δεν είναι. Η επιβεβαίωση των αιτιακών σχέσεων είναι αδύνατη στην επιστήμη. Αυτό που θεωρείται ως το αίτιο Α εξ αιτίας του οποίου προκύπτει το αποτέλεσμα  Β μπορεί να είναι απλώς μία περιστασιακή αντιπαράθεση. Δεδομένης της απουσίας γνωστής αιτίας, όλα τα ευρήματα ενός επιστήμονα πρέπει να ληφθούν με την πίστη. Αυτό είναι το μόνο που μπορεί κανείς να συμπεράνει ενώ εργάζεται με το πρότυπο του ριζοσπαστικού εμπειρισμού. Έτσι, η ελίτ απλά ανταλλάσσει μία μορφή μυστικισμού με μία άλλη.

Επιστρέφοντας στην προηγούμενη δήλωση του Pouzzner, ο «φαινομενικός έλεγχος της γνώσης» επιτυγχάνεται με τη διακήρυξη της «θεσμικά διαπιστευμένης επιστήμης» (Pouzzner, 75). Τώρα, η ελίτ έπρεπε να ανταποκριθεί σε δύο απαιτήσεις για να εξασφαλίσει την επιστημολογική της κυριαρχία: μια επιστήμη που σχεδιάστηκε ειδικά για τις ανάγκες της και ένα ίδρυμα για την αναγνώριση και τη διάδοσή της.

Συνεχίζεται…