Support Hellasbook.gr

Ολοι οι Ελληνες πατριωτες επιλεγουν το Ελληνικο κοινωνικο δικτυο https://Hellasbook.gr ελα μαζι μας γιατι ειναι λογικο πια να μην ειμαστε στους ξενους!!

12:31 - 13/05/2014

Γιατί δεν ψηφίζω…

Ολοι οι Ελληνες πατριωτες επιλεγουν το Ελληνικο κοινωνικο δικτυο https://Hellasbook.gr ελα μαζι μας γιατι ειναι λογικο πια να μην ειμαστε στους ξενους!!

Διαφημίσεις

Ο Παράφ-Ζαβάλ, ο Ελιζέ Ρεκλύ, ο Μιχαήλ Μπακούνιν, ο Ερρίκο Μαλατέστα, ο Ραούλ Βάνεγκεμ, ο Αλμπέρτ Λιμπερτάντ εξηγούν γιατί δεν θα πήγαιναν να ψηφίσουν…

Ο Παράφ-Ζαβάλ εξηγεί γιατί οι εκλογές είναι ένα μέσο νάρκωσης της ανθρώπινης δραστηριότητας:

«Ο νόμος, ένας αυθαίρετος, αντεπιστημονικός, εμπειρικός τύπος: είναι τουλάχιστον η καθαρή έκφραση της γνώμης του μεγαλύτερου αριθμού;

»Όχι. Εκείνοι που συμμετέχουν στην κατασκευή του είναι οι προνομιούχοι (πλούσιοι ή μηχανορράφοι) που είναι επιβεβλημένοι από ηγέτες στο αποβλακωμένο πλήθος.

»Εάν θεωρούμε την άσκηση του δικαιώματος της ψήφου ως την επίσημη επιρροή ενός “πολίτη” στην ώρα του, στη Γαλλία αυτή η επιρροή είναι 1/1460 ή 1/1461 αυτού που θα έπρεπε να είναι.

»Πράγματι, αφού συμπληρώσει το 21 έτος, κάθε τέσσερα χρόνια (δηλαδή μία φορά κάθε 1460 ή 1461 μέρες), ο εκλογέας ψηφίζει (δηλαδή προσπαθεί να καταπιέσει όσους σκέφτονται διαφορετικά απ’ αυτόν). Όσο για την εξουσία, αυτή λειτουργεί κάθε μέρα και κάθε στιγμή. Η καθολική ψηφοφορία λοιπόν σημαίνει: 1 μέρα δικαίωμα στη μηχανορραφία, και 1459 ή 1460 ημέρες παραίτησης.

»Βλέπουμε τότε πως η καθολική ψηφοφορία είναι ένα ισχυρό μέσο νάρκωσης της ανθρώπινης δραστηριότητας. Δεν έχει τίποτα κοινό, με τη λαϊκή κυριαρχία, με το δικαίωμα να είσαι κάθε στιγμή εξίσου κυρίαρχος με οποιονδήποτε άλλον. Δεν έχει καμμιά σχέση με την ΙΣΟΤΗΤΑ».

Ο Ελιζέ Ρεκλύ συμφωνεί με το ότι το να ψηφίζεις σημαίνει να παραιτείσαι από τις δυνάμεις σου:

«Ό,τι μπορεί να ειπωθεί σχετικά με την ψηφοφορία μπορεί να συνοψιστεί σε μια φράση.

»Να ψηφίζεις σημαίνει να παραιτείσαι απ’ τη δύναμή σου.

»Να εκλέγεις έναν ή πολλούς αφέντες, για μεγάλο ή μικρό χρονικό διάστημα, σημαίνει ν’ αποποιείται κανείς την ελευθερία του.

»Πες τον απόλυτο μονάρχη, συνταγματικό βασιλιά, ή απλό βουλευτή, ο υποψήφιος που ανεβάζεις στο θρόνο, στο έδρανο, ή την πολυθρόνα, θάναι πάντοτε ο αφέντης σου. Πρόκειται για πρόσωπα που βάζεις “πάνω” απ’ το νόμο, δοσμένου πως έχουν τη δύναμη να φτειάχνουν τους νόμους, και επειδή είναι αποστολή τους να βλέπουν ότι υπακούντε.

»Να ψηφίζεις είναι αρμοδιότητα των ηλιθίων.

»Είναι τόσο ανόητο όσο το να πιστεύεις πως άνθρωποι, απ’ την ίδια πάστα με μας, θ’ αποκτήσουν εν ριπή οφθαλμού, με το κτύπημα μιας καμπάνας, τη γνώση και την αντίληψη των πάντων. Φυσικά έτσι είναι. Το εκλεγμένο σου πρόσωπο θα πρέπει να νομοθετεί πάνω σε κάθε θέμα υπό το φως του φεγγαριού· πώς ένα κουτί σπίρτα έπρεπε ή δεν έπρεπε να γίνει, ή πώς να κάμουν πόλεμο· πώς να βελτιωθεί η γεωργία, ή πώς να σκοτώσουν μια φυλή Αράβων ή λίγους Νέγρους με τον καλλίτερο δυνατό τρόπο. Πιθανώς να πιστεύεις πως η ευφυΐα τους θ’ αυξηθεί ανάλογα με την ποικιλία των θεμάτων στα οποία θα επικεντρωθούν· αλλ’ η ιστορία και η εμπειρία διδάσκει τ’ αντίθετο.

»Η κατοχή της εξουσίας έχει μια εξωφρενική επίδραση· τα κοινοβούλια επέφεραν πάντοτε δυστυχία.

»Στις κυβερνητικές συνεδριάσεις, μ’ ένα μοιραίο τρόπο, η βούληση που επικρατεί είναι κείνη που είναι κάτω του μέσου όρου, τόσο ηθικά όσο και διανοητικά.

»Να ψηφίζεις σημαίνει να προετοιμάζεις προδότες και μια αισχρή προδοσία.

»Οι εκλέκτορες πιστεύουν σίγουρα στην ειλικρίνεια των υποψηφίων, κι αυτό είναι ως ένα βαθμό υπαρκτό ενώ η ζέση και η θέρμη του διαγωνισμού παραμένει.

»Αλλά κάθε μέρα έχει κι ένα αύριο. Απ’ τη στιγμή που οι συνθήκες μεταβάλλονται, όμοια κι οι άνθρωποι αλλάζουν. Σήμερα ο υποψήφιός σου υποκλίνεται ταπεινά ενώπιόν σου· αύριο θα πει “φτου” σε σένα. Από έναν επαίτη ψήφων έχει μετατραπεί σ’ έναν αφέντη σου.

»Πώς μπορεί ένας εργάτης, που τοποθετήθηκε από σένα στην κυβερνώσα τάξη, νάναι ίδιος όπως πριν, δοσμένου ότι τώρα μπορεί να μιλήσει στο πλαίσιο της ισότητας με τους άλλους καταπιεστές; Κοίταξε τη δουλοπρέπεια του καθενός απ’ αυτούς, γραμμένη σ’ όλο του το πρόσωπο, ύστερα απ’ την επίσκεψη σ’ έναν “υπουργό βιομηχανίας”, ή όταν ο Βασιλιάς τον προσκαλεί στον προθάλαμο της αυλής του !

»Η ατμόσφαιρα του “Οίκου” δεν είναι για βαθειές ανάσες· είναι διεφθαρμένη. Εάν στείλετε έναν από σας σ’ ένα βρωμερό μέρος, δε θα πρέπει να εκπλαγείτε ύστερα εάν έρθει πίσω σε σάπια κατάσταση.

»Ως εκ τούτου, μη συμμετέχεις με την ελευθερία σου.

»Μην ψηφίζεις!

»Αντί να εμπιστεύεσαι την υπεράσπιση των συμφερόντων σου σε Άλλους, δες το πράγμα από μόνος σου. Αντί να προσπαθείς να επιλέξεις συμβούλους που θα σε καθοδηγούν σε μελλοντικές πράξεις, κάνε το αυτό από μόνος σου, και κάνε το τώρα! Άνθρωποι που έχουν καλή βούληση δε θα έπρεπε να κοιτάνε μάταια επί μακρόν για την ευκαιρία.

»Το να φορτώνουμε στους ώμους των άλλων την ευθύνη των πράξεων κάποιου είναι ανανδρία.

»Μην ψηφίζεις!»

(Μετάφραση:aixmi)

Ο Μιχαήλ Μπακούνιν εξηγεί γιατί η εξουσία διαφθείρει αναγκαστικά όσους εκλέγονται:

«Το Κράτος δεν είναι τίποτ’ άλλο παρά η ίδια η κυριαρχία κι η εκμετάλλευση τακτοποιημένη και συστηματοποιημένη. Θα επιχειρήσουμε να τ’ αποδείξουμε αυτό εξετάζοντας τις συνέπειες της κυβέρνησης πάνω στις λαϊκές μάζες από μια μειοψηφία, εξ αρχής έξυπνη κι αφιερωμένη εάν θέλετε, σ’ ένα ιδανικό Κράτος, θεμελιωμένο πάνω σε μια ελεύθερη σύμβαση.

»Ας υποθέσουμε ότι η κυβέρνηση αποτελείται μόνον απ’ τους κάλλιστους πολίτες. Κατ’ αρχήν αυτοί οι πολίτες είναι προνομιούχοι όχι δικαιωματικά, αλλά ουσιαστικά. Έχουν εκλεγεί απ’ το λαό επειδή είναι οι πιο νοήμονες, έξυπνοι, σοφοί, θαρραλέοι κι αφιερωμένοι. Διαλεγμένοι απ’ τη μάζα των πολιτών, που θεωρούνται όλοι ίσοι, δεν αποτελούν ακόμα μία ξεχωριστή τάξη, αλλά μια ομάδα ανθρώπων προνομιούχα μόνον εκ φύσεως και γι’ αυτό το λόγο ξεχωρισμένη προς εκλογή απ’ το λαό. Ο αριθμός τους είναι αναγκαστικά πολύ περιορισμένος, σ’ όλες τις εποχές και σ’ όλες τις χώρες ο αριθμός των ανθρώπων προικισμένων με τόσο αξιοσημείωτες ικανότητες ώστε αυτομάτως να χουν την ομόφωνη αποδοχή από ένα έθνος, όπως η εμπειρία μας διδάσκει, είναι πολύ μικρός. Ως εκ τούτου, κάτω απ’ τον κίνδυνο μιας κακής επιλογής, ο λαός θα ναι πάντοτε αναγκασμένος να επιλέξει τους κυβερνήτες του ανάμεσα σ’ αυτούς.

»Έτσι, λοιπόν, η κοινωνία διαιρέθηκε σε δύο κατηγορίες, για μην πω ακόμα δύο τάξεις, εκ των οποίων η μία, αποτελούμενη απ’ την τεράστια πλειοψηφία των πολιτών, υποστηρίζει ελεύθερα την κυβέρνηση των εκλεγμένων ηγετών της, η άλλη, σχηματιζόμενη από ένα μικρό αριθμό από προνομοιούχες φύσεις, αναγνωρίστηκε κι έγινε δεκτή ως τέτοια απ’ το λαό, και επιφορτίστηκε απ’ αυτόν για να τον κυβερνά. Ανάλογα με τη λαϊκή εκλογή, είναι εξ αρχής διακεκριμένοι απ’ τη μάζα των πολιτών μόνον απ’ τις ιδιαίτερες ικανότητές τους που προκρίνουν για την επιλογή τους κι είναι φυσικά, οι πιο αφοσιωμένοι και χρήσιμοι απ’ όλους. Δεν εκχωρούν ακόμα στους ίδιους κάποιο προνόμιο, κάποιο συγκεκριμένο δικαίωμα, εκτός από κείνο της άσκησης, στο βαθμό που οι άνθρωποι το επιθυμούν, των ειδικών υπηρεσιών που τους έχουν ανατεθεί. Κατά τα λοιπά, απ’ τον τρόπο ζωής τους, απ’ τις προϋποθέσεις και τα μέσα για τη διαβίωσή τους, δε διαφέρουν καθόλου απ’ όλους τους άλλους, έτσι ώστε πλήρης ισότητα εξακολουθεί να επικρατεί σ’ όλους. Μπορεί τούτη η ισότητα να διατηρηθεί για καιρό; Εμείς ισχυριζόμαστε ότι τίποτα δεν είναι πιο εύκολο ν’ αποδειχθεί.

»Τίποτα δεν είναι πιο επικίνδυνο απ’ την ατομική ηθική του κάθε ανθρώπου όσο η συνήθεια της κυριαρχίας. Ο κάλλιστος άνθρωπος, ο πιο έξυπνος, ανιδιοτελής, γενναιόδωρος, καθαρός, πάντοτε κι αναπόφευκτα θα διαφθαρεί σ’ αυτή τη συναλλαγή. Δύο αισθήματα έμφυτα στην εξουσία ποτέ δεν αποτυγχάνουν να παράγουν τούτη την εξαχρείωση αυτές είναι: περιφρόνηση για τις μάζες κι η υπερεκτίμηση των πλεονεκτημάτων του ενός.

»“Οι μάζες” λέει ένας άνθρωπος στον εαυτό του”, αναγνωρίζοντας την ανικανότητά τους να κυβερνούν για λογαριασμό τους, έχουν εκλέξει εμένα ως επικεφαλή τους. Με την εν λόγω πράξη έχουν δηλώσει δημοσίως την κατωτερότητά τους και την ανωτερότητά μου. Ανάμεσα σ’ αυτό το πλήθος των ανθρώπων, αναγνωρίζοντας δύσκολα τίποτα κοινό με τον εαυτό μου, είμαι ο μόνος ικανός να διευθύνω τις δημόσιες υποθέσεις. Οι άνθρωποι μ’ έχουν ανάγκη· δεν μπορούν να κάμουν δίχως τις υπηρεσίες μου, ενώ, αντιθέτως εγώ, μπορώ να τα βγάλω πέρα μόνος μου· αυτοί, παρόλα αυτά, πρέπει να με υπακούν για το δικό τους καλό, και υποκρινόμενος πως τους υπακούω, τους κάνω χάρη.

»Δεν υπάρχει σ’ όλο αυτό κάτι που κάμη έναν άνθρωπο να χάσει το μυαλό του και την καρδιά του, και να γίνει τρελός από περηφάνια; Είναι, γι’ αυτό το λόγο, η ίδια η εξουσία κι η συνήθεια της κυριαρχίας που κάμη ακόμα και τους πιο έξυπνους κι ενάρετους ανθρώπους, πηγή παραλογισμών, τόσο διανοητικών όσο κι ηθικών».

Ο Ερρίκο Μαλατέστα εξηγεί γιατί είναι ένα ψέμα το ότι μια κυβέρνηση εκπροσωπεί πραγματικά τη θέληση του λαού:

«Μια γενική, αφηρημένη θέληση του λαού δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια μεταφυσική φαντασίωση. Ο λαός αποτελείται από ανθρώπους, και οι άνθρωποι έχουν χίλιες-δυο ποικίλες και ανόμοιες θελήσεις, ανάλογα με τις διαφορές στην ιδιοσυγκρασία και τις συνθήκες, το να προσδοκάτε δε να εξάγεται από αυτούς, μέσω της μαγικής λειτουργίας της κάλπης, μια γενική θέληση κοινή σε όλους, είναι απλώς παραλογισμός.

Θα ήταν αδύνατον ακόμα και για ένα μεμονωμένο άτομο να εμπιστευθεί σε κάποιον άλλον την εκτέλεση της θέλησής του πάνω σε όλα τα ζητήματα που θα μπορούσαν να ανακύψουν κατά την διάρκεια ενός δεδομένου χρονικού διαστήματος. Διότι κανείς δεν μπορεί να πει εκ των προτέρων ποια θα ήταν η θέλησή του σε αυτές τις ποικίλες περιπτώσεις. Πώς, λοιπόν, θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για μια ανθρώπινη συλλογικότητα, της οποίας τα μέλη την ίδια ακριβώς στιγμή που δίνουν μια εξουσιοδότηση, έχουν ήδη διαφωνίες μεταξύ τους;

»Σκεφτείτε μόνο για μια στιγμή τον τρόπο με τον οποίο διεξάγονται οι εκλογές –και σημειώστε ότι αναφέρομαι στον τρόπο με τον οποίο θα λειτουργούσαν, αν όλοι οι άνθρωποι ήταν μορφωμένοι και ανεξάρτητοι και, επομένως, η ψήφος τους ήταν απολύτως συνειδητή και ελεύθερη. Εσείς, λόγου χάριν, θα ψηφίζατε όποιον νομίζατε ότι θα εξυπηρετούσε καλύτερα τα συμφέροντά σας και θα εφάρμοζε τις ιδέες σας. Ήδη μέχρι εδώ το σενάριο είναι υπερβολικά αισιόδοξο, διότι έχετε τόσες πολλές ιδέες και τόσα πολλά διαφορετικά συμφέροντα, ώστε δεν θα ξέρατε πώς να βρείτε έναν άνθρωπο που να σκέπτεται πάντα όπως εσείς σε όλα τα θέματα. Όμως, θα δίνατε την ψήφο σας σε έναν τέτοιο άνθρωπο για σας κυβερνήσει; Σε καμία περίπτωση. Ο υποψήφιός σας μπορεί να μην τα κατάφερνε και, άρα, η δική σας θέληση δεν θα συμμετείχε στην διαμόρφωση της λεγόμενης θέλησης του λαού. Όμως, ας υποθέσουμε ότι όντως κατόρθωνε να εκλεγεί. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, θα ήταν αυτός ο άνθρωπος ο κυβερνήτης σας; Ούτε στα όνειρά σας. Θα ήταν απλώς ένας μεταξύ πολλών κι εσείς, στην πραγματικότητα, θα ήσαστε υπό την εξουσία μιάς πλειοψηφίας ανθρώπων, τους οποίους ποτέ δεν εξουσιοδοτήσατε να σας κυβερνήσουν. Αυτή δε η πλειοψηφία –της οποίας τα μέλη έχουν λάβει πολλές διαφορετικές ή αντιτιθέμενες εντολές, ή, καλύτερα, έχουν λάβει μόνο μια γενική εντολή να κυβερνήσουν, χωρίς καμία συγκεκριμένη εξουσιοδότηση– ανήμπορη, ακόμη κι αν το ήθελε, να εξακριβώσει μια ανύπαρκτη θέληση του λαού και να κάνει ευτυχισμένο τον καθέναν, θα έκανε ό,τι ήθελε, ή θα ικανοποιούσε τις επιθυμίες εκείνων που την συγκεκριμένη στιγμή κυριαρχούν σε αυτήν».

(Μετάφραση:Χάρης Τανταρούδας-Παπασπύρου)

Ο Ραούλ Βάνεγκεμ εξηγεί γιατί δεν ψηφίζει:

«Πέρσι, η μικρότερη κόρη μου, γυρίζοντας από το σχολείο μου είπε: “Βρίσκομαι σε μεγάλη αμηχανία. Μου εξήγησαν ότι όλοι έχουν καθήκον να ψηφίζουν. Εν τω μεταξύ, εσύ δεν ψηφίζεις. Εξήγησέ μου γιατί!”

»Είχα, τότε, καλά επιχειρήματα, σήμερα είναι ακόμα καλύτερα.

»Κάποτε οι πολιτικές ιδέες είχαν σημασία στα μάτια των πολιτών και καθόριζαν την εκλογική τους επιλογή. Υπήρχε τότε ένα πολύ ξεκάθαρο όριο ανάμεσα στην αριστερά και τη δεξιά, ανάμεσα στους προοδευτικούς και τους συντηρητικούς. Ήδη όμως από τότε φαινόταν καθαρά ότι οι κοινωνικές κατακτήσεις είχαν κερδηθεί πρώτα απ’ όλα στους δρόμους, με τις εξεγέρσεις, τις απεργίες ή τις μεγάλες λαϊκές διαδηλώσεις. Οι λαϊκοί ρήτορες και οι κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι σοσιαλιστές και “κομμουνιστές” απέδιδαν κατόπιν στον εαυτό τους τα εύσημα και επωφελούνταν για να ασκούν την επιρροή τους στις μάζες. Χωρίς την αποφασιστικότητα των διεκδικητικών κινημάτων δεν θα υπήρχε ούτε μείωση του χρόνου εργασίας, ούτε πληρωμένες διακοπές, ούτε δικαιώματα περίθαλψης, επίδομα ανεργίας, προνόμια που οι πολυεθνικές μαφίες κατεδαφίζουν σήμερα, με τη βοήθεια των κυβερνήσεων της δεξιάς και της αριστεράς.

»Πολύ σύντομα είδαμε το εργατικό κίνημα να γίνεται γραφειοκρατικό. Φάνηκε ότι τα κόμματα και τα συνδικάτα τα απασχολούσε περισσότερο η αύξηση της εξουσίας τους παρά η προστασία ενός προλεταριάτου που μέχρι τη δεκαετία του 1960 υπερασπιζόταν μια χαρά τον εαυτό του. Το κόκκινο έγινε ροζ και το ρόδο φυλλορρόησε. Καθώς ο σοσιαλδημοκρατικός ρεφορμισμός γινόταν καπνός, η απάτη του λεγόμενου “κομμουνιστικού” κινήματος κατέρρεε με τη διάλυση της σταλινικής αυτοκρατορίας, αφήνοντας ελεύθερο το πεδίο σε μια πραγματική αποικιοποίηση των μαζών. Η ανάδυση και η κυριαρχία μιας οικονομίας κατανάλωσης ήρθαν όντως στην κατάλληλη στιγμή να αντισταθμίσουν τα δυσάρεστα αποτελέσματα της απο-αποικιοποίησης που οι λαοί του τρίτου κόσμου είχαν αποσπάσει διά της βίας.

»Ο μύθος της κοινωνίας της ευδαιμονίας, που προπαγανδίζει ο καταναλωτισμός και που καταγγέλθηκε απ’ το Μάη του ’68, αποσυντίθεται σήμερα και συνοδεύει στη χρεοκοπία του τον χρηματιστηριακό καπιταλισμό, που η κερδοσκοπική του φούσκα σκάει και αποκαλύπτει γύρω μας το κενό που δημιούργησε το τρελό χρήμα, το χρήμα που χρησιμοποιείται για την αναπαραγωγή του σε κλειστό κύκλωμα (όχι χωρίς να γεμίζουν στο διάβα του οι τσέπες των μαφιόζων μπίζνεσμαν και των πολιτικών, που μόλις ξαναεκλεγούν θα συστήσουν λιτότητα).

»Εν τω μεταξύ το σουπερμάρκετ έγινε το πρότυπο της δημοκρατίας: διαλέγουμε ελεύθερα οποιοδήποτε προϊόν, φτάνει να το πληρώνουμε βγαίνοντας. Το σημαντικό για την οικονομία και αυτούς που επωφελούνται είναι να μας κάνουν να καταναλώνουμε οτιδήποτε για να ανεβαίνει ο τζίρος. Μέσα στην πελατειακή πολιτική που μας μαστίζει σήμερα, οι ιδέες δεν έχουν περισσότερη αξία από ένα διαφημιστικό φυλλάδιο. Αυτό που μετράει για τον υποψήφιο είναι να μεγαλώσει την εκλογική του πελατεία, ώστε να πάνε οι δουλειές του καλύτερα για τα εγωιστικά του συμφέροντα.

»Τι θα πει πραγματική δημοκρατία; Μια συνέλευση πολιτών διαλέγει αντιπροσώπους για να υπερασπιστούν τις διεκδικήσεις της, τους δίνει εντολή να την εκπροσωπούν και τους ζητάει να δώσουν λόγο για την επιτυχία ή την αποτυχία της αποστολής τους. Όμως, σε τι θα με εκπροσωπούσαν αυτοί που:

–κλέβουν τον δημόσιο πλούτο,

–χρησιμοποιούν τους δασμούς και τους φόρους των μισθωτών και των μικροεπαγγελματιών για να ξελασπώσουν τις καταχρήσεις των μπάνγκστερ,

–διαχειρίζονται τα νοσοκομεία σαν κερδοσκοπικές επιχειρήσεις χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους ασθενείς,

–προωθούν τα σχολεία-στρατόπεδα και κατασκευάζουν φυλακές και κλειστά κέντρα αντί να πολλαπλασιάζουν τα μικρά σχολεία,

–υποστηρίζουν τις μαφίες των αγροτικών προϊόντων που εκτρέπουν τη διατροφή από τη φύση,

–καταστρέφουν τους τομείς προτεραιότητας (μεταλλουργία, υφαντουργία, κατοικία, ταχυδρομεία, μεταφορές, υαλουργία, εργοστάσια αγαθών χρήσιμων στην κοινωνία);

»Απ’ την άκρα αριστερά ως την άκρα δεξιά, αυτό που προέχει είναι η αναζήτηση πελατείας, είναι η εξουσία, το ψέμα, η απάτη και τα φούμαρα. Είναι η περιφρόνηση του φουκαρά που ρίχνει στα χαμένα την εμπιστοσύνη του στην κάλπη χωρίς να σκέφτεται τη χολέρα της απογοήτευσης που, καθώς τον οδηγεί εξαγριωμένο στην τυφλή λύσσα, τον προετοιμάζει για τη βαρβαρότητα του “ο καθένας για πάρτη του” και του “όλοι εναντίον όλων”.

»Μα, θα πείτε, δεν είναι όλοι οι πολιτικοί διεφθαρμένοι, δεν ξοδεύουν όλοι το χρήμα του φορολογούμενου σε επαγγελματικά ταξίδια, σε έξοδα παραστάσεως, σε διάφορες καταχρήσεις. Μερικοί είναι έντιμοι και αφελείς. Σίγουρα, αλλά αυτοί δεν μένουνε καιρό στην αρένα.

»Εν τω μεταξύ χρησιμοποιούνται για προπέτασμα από τους διψασμένους για εξουσία, τους άρρωστους για κυριαρχία, τους διαχειριστές της εκλογικής φάρσας, τους προαγωγούς ενός ίματζ που κοτσάρουν παντού χωρίς να φοβούνται τη γελοιοποίηση. Ας μην παρεξηγηθώ: αν και η κοινοβουλευτική δημοκρατία σαπίζει όρθια, δεν προτείνω ούτε να την εξαφανίσουμε ούτε να την ανεχθούμε σαν το μη χείρον. Δεν θέλω ούτε το “Βούλωσ’ το!” ούτε το “Μη σταματάς να μιλάς!”. Θέλω να ξαναβρεί η πολιτική το αρχικό της νόημα: τέχνη της διακυβέρνησης της πολιτείας. Θέλω μια άμεση δημοκρατία που να πηγάζει όχι από δαρμένους, προδομένους πολίτες που λένε “καλά είμαι εδώ”, αλλά από άνδρες και γυναίκες που νοιάζονται να προάγουν παντού την αλληλεγγύη και την πρόοδο του ανθρώπου.

»Όταν τοπικές κοινότητες δρώντας συνολικά –στο πρότυπο των διεθνών ομοσπονδιών– αποφασίσουν την αυτοδιαχείρισή τους και εξετάσουν:

–Με ποιο τρόπο θα προωθηθεί η δημιουργία μορφών δωρεάν ενέργειας προς χρήση όλων.

–Πώς θα ιδρυθεί ένας επενδυτικός συνεταιρισμός που θα χρηματοδοτήσει την οικοδόμησή της.

–Πώς θα τεθεί σε λειτουργία η συλλογική διαχείριση ενός επενδυτικού ταμείου συγκροτημένου με τέτοια χρηματοδοτική συμμετοχή που να καθιστά δυνατή την άρνηση των μικρών και μεσαίων εισοδημάτων να καταβάλλουν τους δασμούς και τους φόρους που επιβάλλει το Κράτος-μπάνγκστερ.

–Πώς θα γενικευθεί η κατάληψη των εργοστασίων και η διαχείρισή τους από τους εργαζόμενους σε αυτά.

–Πώς θα οργανωθεί μια τοπική παραγωγή που θα προορίζεται για κατανάλωση από τις τοπικές και τις ομόσπονδες κοινότητες, ώστε να γλιτώσουμε από τις κομπίνες της αγοράς και να εξασφαλίσουμε σιγά σιγά τη δωρεάν διάθεση των αγαθών επιβίωσης, που καταργεί το χρήμα. (Μην πείτε πως είναι ουτοπία! Αυτό ακριβώς έκαναν το 1936 οι ελευθεριακές κοινότητες της Καταλονίας και της Αραγoνίας, πριν να τις συντρίψουν οι κομμουνιστές.)

–Πώς θα διαδοθεί η ιδέα και η πρακτική αυτού του δωρεάν που είναι το μόνο απόλυτο όπλο απέναντι στο εμπορευματικό σύστημα.

–Πώς θα ευνοηθεί η εξάπλωση των λεγόμενων βιολογικών αγροκτημάτων και η διείσδυσή τους μέσα στις πόλεις.

–Πώς θα πολλαπλασιαστούν μικρές σχολικές μονάδες γειτονιάς, απ’ όπου να έχουν εξοριστεί οι έννοιες του συναγωνισμού, του ανταγωνισμού και της αλληλοσφαγής. Ουτοπικό; Όχι. Στο Μεξικό, στο Σαν Κριστομπάλ, το Πανεπιστήμιο της Γης προτείνει μια δωρεάν εκπαίδευση στους πιο διαφορετικούς τομείς (συν τους παραδοσιακούς: εργαστήρια τσαγκαράδων, μηχανικών, ηλεκτρονικών, σιδηρουργίας, φυσικής καλλιέργειας, μαγειρικής, μουσικής, ζωγραφικής κτλ). Η μόνη απαιτούμενη ιδιότητα είναι η επιθυμία για μάθηση. Δεν υπάρχουν διπλώματα, αλλά ζητιέται από αυτούς «που ξέρουν» να μεταδίδουν δωρεάν και παντού τις γνώσεις τους.

–Πώς θα προικιστούν οι τοπικές κοινότητες με υγειονομικούς σταθμούς, όπου θα μπορεί να εξασφαλίζεται η βασική περίθαλψη με τη βοήθεια αγροτικών και συνοικιακών γιατρών.

–Πώς θα οργανωθεί ένα δίκτυο δωρεάν μεταφορών, που να μη μολύνει.

–Πώς θα τεθεί σε λειτουργία μια ενεργή αλληλεγγύη με στόχο τα παιδιά, τους γέροντες, τους αρρώστους και τους αναπήρους, τα άτομα με νοητικές δυσκολίες.

–Πώς θα φτιαχτούν εργαστήρια καλλιτεχνικής δημιουργίας ανοιχτά σε όλους.

–Πώς θα μετατραπούν τα σουπερμάρκετ σε αποθήκες, όπου τα προϊόντα, τερπνά και ωφέλιμα, θα ανταλλάσσονται με πράγματα ή με υπηρεσίες, με στόχο να εξαφανιστεί το χρήμα και η εξουσία.

»Τότε θα ψηφίσω. Με πάθος!!!»

(Αναδημοσίευση από το μπλογκ classwar.espiv.net)

Ο Αλμπέρτ Λιμπερτάντ δεν βλέπει αντίθετα ως πρόβλημα το πολιτικό σύστημα αλλά τους ψηφοφόρους:

«Κάτω από τη φόρα ενδιαφερόμενων ατόμων οι πολιτικές επιτροπές ανοίγουν την αναμενόμενη περίοδο των προεκλογικών καυγάδων.

»Ως συνήθως, θα προσβάλλουν ο ένας τον άλλον, θα συκοφαντούν ο ένας τον άλλον, θα πολεμούν μεταξύ τους. Χτυπήματα θα ανταλλάσσονται προς όφελος τρίτων κλεφτών, πάντοτε έτοιμοι να επωφεληθούν από την ηλιθιότητα του πλήθους.

»Γιατί να συμμετάσχετε σε αυτό;

»Ζείτε με τα παιδιά σας σε ανθυγιεινά καταλύματα. Τρώτε — όταν μπορείτε — φαγητό νοθευμένο από την απληστία των λαθρεμπόρων. Εκτεθειμένοι στη φθορά του αλκοολισμού και της φυματίωσης, εξουθενώνεστε από το πρωί ως το βράδυ σε μια δουλειά που είναι πάντοτε ανόητη και άχρηστη και που δεν κερδίζετε καν απ’ αυτήν. Την επόμενη μέρα ξεκινάτε πάλι από την αρχή, και έτσι πάει ώσπου να πεθάνετε.

»Τίθεται λοιπόν ζήτημα αλλαγής όλων αυτών;

»Πρόκειται να σας δώσουν τα μέσα για να συνειδητοποιήσετε μια ανθηρή ύπαρξη, σε εσάς και τους συντρόφους σας; Σκοπεύετε να είστε σε θέση να έρχεστε και να φεύγετε, να τρώνε, να πίνετε, να αναπνέετε χωρίς περιορισμούς, να ερωτεύεστε με χαρά, να ξεκουράζεστε, να απολαμβάνετε τις επιστημονικές ανακαλύψεις και την εφαρμογή τους, να μειώνετε τις προσπάθειές σας, να αυξάνετε την ευημερία σας. Πρόκειται επιτέλους να ζήσετε χωρίς αηδία ή έγνοια της μεγάλης ζωής, της έντονης ζωής;

»Όχι, λένε οι πολιτικοί που προτείνονται για υποψήφιοι. Αυτό είναι μόνο ένα μακρινό ιδανικό… Πρέπει να είστε υπομονετικοί… Είστε πολλοί, αλλά θα έπρεπε επίσης να συνειδητοποιήσετε τη δύναμή σας έτσι ώστε να το εγκαταλείψετε στα χέρια των ‘σωτήρων’ σας μία φορά κάθε τέσσερα χρόνια.

»Αλλά τι θα κάνουν αυτοί με τη σειρά τους;

»Νόμους! Τι είναι ο νόμος; Η καταπίεση του μεγαλύτερου αριθμού από μια κλίκα που ισχυρίζεται ότι αντιπροσωπεύειτην πλειοψηφία.

»Σε κάθε περίπτωση, η πλάνη που διακηρύχθηκε από την πλειοψηφία δεν γίνεται αλήθεια, και μόνο ο ασυλλόγιστοςυποκλίνεται ενώπιον του νόμιμου ψέματος.

»Η αλήθεια δεν μπορεί να καθοριστεί με ψηφοφορία.

»Αυτός που ψηφίζει δέχεται να ηττηθεί.

»Επομένως γιατί τότε υπάρχουν οι νόμοι; Επειδή υπάρχει ιδιοκτησία.

»Έτσι είναι από την προκατάληψη της ιδιοκτησίας που όλη η μιζέρια μας, όλοι οι πόνοι μας ρέουν.

»Έτσι εκείνοι που υποφέρουν από αυτό έχουν συμφέρον να καταστρέψουν την ιδιοκτησία, και έτσι το νόμο.

»Το μόνο λογικό μέσο καταστολής των νόμων είναι το να μην τους φτιάχνουν.

»Ποιός φτιάχνει τους νόμους; Οι κοινοβουλευτικοί αριβίστες.

»Από μια πιο προσεκτική ματιά, δεν είναι κατά συνέπεια μια χούφτα κυβερνώντων που μας συντρίβει, αλλά η απερισκεψία, η ηλιθιότητα του κοπαδιού των εν λόγω προβάτων του Πανούργου που αποτελούν τα εκλογικά γελάδια.

»Θα αγωνιστούμε αδιάκοπα για την κατάκτηση της “άμεσης ευτυχίας” παραμένοντας θιασώτες της μόνης επιστημονικής μεθόδου και διακηρύσσοντας από κοινού με τους συντρόφους μας που απέχουν:

»Ο ψηφοφόρος — αυτός είναι ο εχθρός!»

»Και τώρα, άιντε στις κάλπες, βόδια.

ΠΗΓΗ

ΠΗΓΗ



Μην αφησετε την Πληροφορια να σας ξεπερασει

Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice

Support Hellasbook.gr

Ολοι οι Ελληνες πατριωτες επιλεγουν το Ελληνικο κοινωνικο δικτυο https://Hellasbook.gr ελα μαζι μας γιατι ειναι λογικο πια να μην ειμαστε στους ξενους!!

Θελεις να κανεις ενα δωρο στον εαυτο σου;

Δες την Κατηγορια με τα προιοντα μας
Σχετικά με Κατοχικά Νέα
"Το katohika.gr δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε ταυτίζεται με τα ρεπορτάζ που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους. Συνεπώς, δε φέρει καμία ευθύνη εκ του νόμου. Το katohika.gr , ασπάζεται βαθιά, τις Δημοκρατικές αρχές της πολυφωνίας και ως εκ τούτου, αναδημοσιεύει κείμενα και ρεπορτάζ, από όλους τους πολιτικούς, κοινωνικούς και επιστημονικούς χώρους." Η συντακτική ομάδα των κατοχικών νέων φέρνει όλη την εναλλακτική είδηση προς ξεσκαρτάρισμα απο τους ερευνητές αναγνώστες της! Ειτε ειναι Ψεμα ειτε ειναι αληθεια !Έχουμε συγκεκριμένη θέση απέναντι στην υπεροντοτητα πληροφορίας και γνωρίζουμε ότι μόνο με την διαδικασία της μη δογματικής αλήθειας μπορείς να ακολουθήσεις τα χνάρια της πραγματικής αλήθειας! Εδώ λοιπόν θα βρειτε ότι θέλει το πεδίο να μας κάνει να ασχοληθούμε ...αλλά θα βρείτε και πολλούς πλέον που κατανόησαν και την πληροφορία του πεδιου την κάνουν κομματάκια! Είμαστε ομάδα έρευνας και αυτό σημαίνει ότι δεν έχουμε μαζί μας καμία ταμπέλα που θα μας απομακρύνει από το φως της αλήθειας ! Το Κατοχικά Νέα λοιπόν δεν είναι μια ειδησεογραφική σελίδα αλλά μια σελίδα έρευνας και κριτικής όλων των στοιχείων της καθημερινότητας ! Το Κατοχικά Νέα είναι ο χώρος όπου οι ελεύθεροι ερευνητές χρησιμοποιούν τον τοίχο αναδημοσιεύσεως σαν αποθήκη στοιχείων σε πολύ μεγαλύτερη έρευνα από ότι το φανερό έτσι ώστε μόνοι τους να καταλήξουν στο τι είναι αλήθεια και τι είναι ψέμα και τι κρυβεται πισω απο καθε πληροφορια που αλλοι δεν μπορουν να δουν! Χωρίς να αναγκαστούν να δεχθούν δογματικές και μασημενες αλήθειες από κανέναν άλλο πάρα μόνο από την προσωπική τους κρίση!

Σχόλια Αναγνωστών (35)

  1. Ανώνυμος 05/13/2014 @ 12:50 ΜΜ

    ΑΥΤΟΙ ΕΙΧΑΝ ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΑΝ ΔΕΝ ΠΑΣ ΝΑ ΨΗΦΙΣΕΙΣ ΝΑ ΕΚΛΕΓΕΤΑΙ Ο ΚΑΘΕ ΠΡΟΠΟΡΕΥΟΜΕΝΟΣ ΕΡΗΜΗΝ ΣΟΥ?

  2. Ανώνυμος 05/13/2014 @ 12:53 ΜΜ

    Καλή η προσπάθεια του συστήματος!!!!!!
    Όμως αυτή τη φορά ψηφίζουμε όλοι!!!!!!!
    Γιατί θα είμαστε ΒΟΔΙΑ αν αφήσουμε τη μοίρα μας στα χέρια πόλων αυτών που την καπηλεύονται
    Γιατί θα έιμστε βόδια αν στις ιδεολογικές μας αναζητήσεις αφ´ησουμε τη χώρα βορρά στη Γερμανία και σέ όλους τους τραπεζίτες της ευρώπης
    Γιατί θα έιμαστε περισσότερο βόδια αν περιμένοντας την ουτοπική κοινωνία των αναρχικών αποδεχτούμε την κοινωνία του 1/3
    Τα συγχαρητήριά μου κύριοι

  3. Ανώνυμος 05/13/2014 @ 1:03 ΜΜ

    για να βοηθήσεις τα φιλαράκια σου να βγουν πρώτοι, γιαυτό δεν ψηφίζεις. Αφού υπάρχει νόμος που όταν δεν ψηφίζεις η ρίχνεις άκυρο, η ψήφος μεταφέρεται στο πρώτο κόμμα.
    spit it out.

    • Ανώνυμος 05/13/2014 @ 5:17 ΜΜ

      Η βλακεία και η αγραμματοσύνη δεν νικιουνται…. Πες μου ποιος ειναι ο Νόμος. Δεν υπάρχει τέτοιος νόμος, αλλιώς λειτουργεί το σύστημα.

      Ας πούμε οτι ψηφίζουν 100 και το πρώτο κόμμα έχει 45ψηφους δηλαδή παίρνει ποσοστό 45/100= 45%

      AΝ τωρα 10 δεν πανε καθολου να ψηφίσουν απο αυτούς που διαμαρτύρονται τότε το πρώτο κόμμα θα έχει πάλι 45 ψήφους αλλα το ποσοστό του θα ειναι 45/90= 50% αφου το ποσοστό υπολογίζεται στους 90 που ψηφίζουν και οχι στο σύνολο των εγγεγραμμένων.

      Παρακαλώ πολυ λοιπόν όλους τους έξαλλους να μην πανε να ψηφίσουν για να ανέβουν τα ποσοστά των φίλο ευρωπαϊκών κομμάτων που θα ψηφίσω εγω.

  4. Ανώνυμος 05/13/2014 @ 1:04 ΜΜ

    ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΩ ΓΙΑΤΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΒΓΕΙ ΣΑΜΑΡΟΒΕΝΙΖΕΛΙΑ 'Η ΤΣΙΠΡΟΠΟΤΑΜΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΩ ΚΑΙ ΤΟ ΑΛΛΟΘΙ ΟΤΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΨΗΦΙΣΑ

  5. Ανώνυμος 05/13/2014 @ 1:15 ΜΜ

    ΒΟΔΙΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΙ ΦΑΙΝΕΣΤΕ.
    ΑΝΑΛΟΓΑ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΠΑΙΖΕΙΣ.
    10 ΑΤΟΜΑ ΑΠΟ ΤΑ 100 ΝΑ ΠΑΝΕ ΝΑ ΨΗΦΙΣΟΥΝ ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΟΥΣ ΒΓΑΖΟΥΝ
    ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΕ 100%.
    ΕΑΝ ΠΑΝΕ ΑΛΛΟΙ 30 ΚΑΙ ΨΗΦΙΣΟΥΝ ΑΛΛΟ ΚΟΜΜΑ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΤΑ ΑΡΧΙΔΙΑ ΜΟΥ.
    ΤΙ ΛΕΣ? ΕΙΣΑΙ ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΑΣ Η ΟΧΙ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ? ΒΟΔΙ.

  6. Ανώνυμος 05/13/2014 @ 1:22 ΜΜ

    ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑ ΟΛΟ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΟ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΑ ΠΟΣΗ ΜΑΛ@ΚΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΡΥΒΕΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥ Ο ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΣ. ΔΗΛ ΤΟ ΙΕΡΟ ΠΡΑΓΜΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΝΑ ΕΚΛΕΓΕΙΝ ΚΑΙ ΝΑ ΕΚΛΕΓΕΣΘΑΙ ΠΑΕΙ ΣΤΡΆΦΙ Ε ?

    ΠΟΣΟ ΨΥΧΙΚΑ ΔΙΑΤΑΡΑΓΜΕΝΟΣ ΕΙΣΑΙ ? ΚΡΙΜΑ ΕΧΑΣΑ ΤΟΣΟ ΧΡΟΝΟ ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΣΕ..

  7. Ανώνυμος 05/13/2014 @ 1:32 ΜΜ

    ΕΙΣΑΙ ΓΡΑΜΕΝΟΣ ΣΤΟΥΣ ΕΚΛΟΓΙΚΟΥΣ ΚΑΤΑΛΟΓΟΥΣ…ΓΙΑΝΝΗΣ-ΚΟΖΑΝΗ
    ΥΓ. '' ΑΠΟΥΣΙΕΣ ΤΑ ΜΗΤΡΩΑ ΣΗΜΕΙΩΝΟΥΝΕ ''' [ ΠΑΡΙΟΣ ]

  8. Ανώνυμος 05/13/2014 @ 1:34 ΜΜ

    Αυτή είναι μια άποψη… κατά βάση σωστή. Μένει όμως στείρα από την στιγμή που όλοι οι υπόλοιποι (συνήθως οι βολεμένοι, η έστω αυτοί που θέλουν να βολευτούν) πηγαίνουν και ψηφήζουν!

    Το πείραμα… έχει εφαρμοστεί στις Η.Π.Α.

    Στις Η.Π.Α. το 50% του αμερικάνικου λαού δεν πάει να ψηφίσει εδώ και δεκαετίες…. από το 50% που ψηφίζει, ένα 24% το παίρνει το ένα από τα δύο κυρίαρχα κόμματα, ενώ ένα 26% παίρνει το κυβερνών κόμμα!!!

    Έτσι κατά ουσία τόσο την εσωτερική όσο και την εξωτερική πολιτική, των Η.Π.Α. την χαράζει μια μειοψειφία του 26%! Ενώ η πλειοψηφία του 74% από τον αμερικάνικο λαό, δέχεται αυτή την πολιτική της ψηφιζούσας μειοψηφίας!… μαζί με αυτούς, και όλος ο υπόλοιπος πλανήτης!

    Η σχέση υποψηφίου και ψηφοφόρου είναι ερωτική… αυτά τα έχουμε ξανά γράψει.

    Είναι σαν τον απατημένο σύζυγο! Όπου την στιγμή που πιάνει στα "πράσα" την σύζυγο να πηδιέται με άλλον… αντί να την πληρώσει με το ίδιο νόμισμα! Την απειλή… και πηγαίνει και αυτοευνουχίζεται! Διαστρευλώνοντας το είδωλο της πραγματικότητας… και πιστεύοντας έτσι ότι της δίνει την μέγιστη τιμωρία!!! Τρίχες…. η σύζηγος θα συνεχίσει να πηδιέται, ενώ αυτός με την πράξει του… θα αποχαιρετήσει τα όπλα!

    Στο πολιτικό σύστημα το οποίο ζούμε… τρεις είναι οι διέξοδοι.

    α) Όλοι πηγαίνουν και ψηφίζουν μετέχοντας στα κοινά, με βάση το κοινό καλό και όχι για το συμφέρων τους (πράγμα αδύνατον λόγο της φύσεως του δίποδου που κατοικεί στον πλανήτη).

    β) Δεν πάει κανείς να ψηφήσει!!! (ακόμα καλύτερα, αλλά πράγμα αδύνατον λόγο της φύσεως του δίποδου που κατοικεί στον πλανήτη).

    γ) Επανάσταση. Των πολλών που δεν ψηφήζουν, εναντίων του συστήματος και των λίγων που ψηφίζουν, συνήθως με βάση το συμφέρων τους, και την επιβίωση τους, εις βάρος των υπολοίπων!

    Όπως λοιπόν καταλαβαίνουμε βρισκόμαστε σε αδιέξοδο, λόγο δύο ιδιοτήτων μας.

    α) Λόγο συμφέροντος.
    β) Λόγο δειλίας.

    Και οι δύο ιδιότητες ΔΕΝ είναι ιδιότητες των Ελλήνων.

    Αυτά.

  9. Ανώνυμος 05/13/2014 @ 1:46 ΜΜ

    Πολλά λόγια!
    Ρίχτε ψήφο που ΔΕΝ τους αρέσει.
    Αυτά!

  10. Αν ζούσε σήμερα ο μέγας φιλόσοφος Αριστοτέλης και παρατηρούσε τα πολιτικά συμβάντα γύρω του, θα εξηγούσε «Γιατί δεν είμαι δημοκράτης». Θα ανέλυε για μία ακόμη φορά το γιατί το δημοκρατικό πολίτευμα καταστρέφει το έθνος.
    Μία μειοψηφία πολιτικών παπαγαλίζει ύμνους προς την δημοκρατία, χωρίς να εξηγεί γιατί πρέπει να υπάρχει δημοκρατία. Ο Αριστοτέλης στο έργο του «Πολιτικά» εξηγεί το βασικό ελάττωμα της δημοκρατίας: εξομοιώνει τα ανόμοια και εξισώνει τα άνισα.
    Το πολίτευμα της δημοκρατίας δίνει ίσα δικαιώματα σε …άτομα με διαφορετικές ικανότητες, έτσι καταργεί την αξιοκρατία. Δίνει ίσα δικαιώματα σε άτομα με διαφορετικές υποχρεώσεις, έτσι καταργεί την υπευθυνότητα. Δίνει ίσα δικαιώματα σε άτομα με διαφορετικά αποτελέσματα, έτσι καταργεί την νόμιμη διαφορά στις ηθικές ανταμοιβές.
    Η δημοκρατία δίνει μία ψήφο, σε κάθε άτομο, ανεξαρτήτως ενεργού πολιτικής δράσεως. Αυτό σημαίνει ότι ένας πολίτης που δεν συμμετέχει ποτέ στα κοινά, όταν έρθει η στιγμή της κάλπης, αντιμετωπίζεται ως ίσος με κάποιον που αγωνίζεται συνεχώς για το κοινό συμφέρον. Έτσι η δημοκρατία παρά το ότι διαφημίζεται ως πολίτευμα όπου όλοι μπορούν να συμμετέχουν, στην ουσία επιβραβεύει την πολιτική απάθεια και νωθρότητα. Ο δημοκρατικός πολίτης που δεν συμμετέχει στα κοινά, δεν απειλείται με κάποια ποινή. Και γιατί να αντιμετωπίζει ποινή ο απλός πολίτης, αφού δεν απειλούνται με ποινές για κακοδιαχείριση αυτοί που εκλέγονται ως δημοκρατικοί ηγέτες.
    Η δημοκρατία δεν έχει απόλυτες, έχει σχετικές ηθικές αξίες. Η ανευθυνότητα είναι το βασικό της στοιχείο, στήνει βωμούς στην ατομική και συλλογική ανευθυνότητα. Η ευθύνη του δημοκρατικού αξιωματούχου χάνεται μέσα στο απρόσωπο όλον. Δεν λογοδοτεί ποτέ και σε κανέναν. Δεν τιμωρείται ποτέ, ό,τι έγκλημα και αν διαπράξει εις βάρος του κοινωνικού συνόλου.
    Αλλά δεν σταματά εκεί το κακό. Στην σημερινή εποχή έχει καταβληθεί προσπάθεια από τους δημοκρατικούς ηγέτες να απαλειφθεί η διαφορά μεταξύ δημοκρατίας και Ελληνικής δημοκρατίας. Δημοκρατία έχουν και οι ΗΠΑ, δημοκρατία είχε και η Σοβιετική Ένωση, δημοκρατία έχει και το Ιράν. Αλλά διαφέρει σημαντικά η αστική δημοκρατία των ΗΠΑ, από την λαϊκή δημοκρατία της Σοβιετικής Ενώσεως και από την ισλαμική δημοκρατία του Ιράν.
    Στην σύγχρονη Ελλάδα ο όρος δημοκρατία έχει καταστεί κενός περιεχομένου, σημαίνει απλώς ότι κυβερνά η πλειοψηφία. Τί πολιτικούς στόχους έχει η πλειοψηφία, πώς κατασκευάζεται η συναίνεση μίας πλειοψηφίας, ποιάς εθνικότητος άτομα αποτελούν την πλειοψηφία, είναι ζητήματα που δεν αφορούν τους δημοκράτες στην σύγχρονη Ελλάδα.
    Αλλά αφορά τους Έλληνες. Παρά τους δημοκρατικούς ύμνους υπέρ της πλειοψηφίας, οι δημοκρατίες δεν διοικούνται από πλειοψηφίες μορφωμένων και ενεργών πολιτών. Όπως αποδεικνύει καθημερινώς η πραγματικότητα οι δημοκρατίες διοικούνται από μειονότητες οικονομικών συμφερόντων, από μειονότητες οργανωμένων εγκληματιών, από μειονότητες που ελέγχουν τα ΜΜΕ. Το σύνθημα των δημοκρατιών ότι αποτελούν κυβερνήσεις που εκπροσωπούν την πλειοψηφία των πολιτών, είναι ένα κακόγουστο αστείο.
    Αλλά ούτε και αυτό είναι το πιό σημαντικό ελάττωμα του δημοκρατικού πολιτεύματος. Τα ελαττώματα που αναφέρθηκαν είναι ήσσονος σημασίας, και έχουν αναλυθεί πολλάκις από πολιτικούς φιλοσόφους. Όμως τα πιό σημαντικά ελαττώματα έχουν να κάνουν με την επιβίωση της κοινωνίας επί της οποίας εδράζεται το δημοκρατικό σύστημα. Το δημοκρατικό καθεστώς έχει αποδειχτεί ανίκανο να υπερασπιστεί την ανάγκη για επιβίωση μιάς κοινωνίας. Έχει αποδειχτεί ακατάλληλο ως σύστημα που να υπερασπίζεται την συνέχεια μίας κοινωνίας.
    …………………

  11. συνέχεια από προηγούμενο σχόλιο

    Το δημοκρατικό σύστημα διαπράττει ένα απίστευτο έγκλημα κατά της κοινωνίας που διοικεί. Έχει ως βασική αρχή την πλειοψηφία, άνευ προϋποθέσεων. Αυτό σημαίνει ότι επιτρέπει (ή δεν αποτρέπει) την δημογραφική αλλοίωση του πληθυσμού. Δηλαδή αν αλλάξει η εθνολογική σύσταση ενός πληθυσμού, μπορεί να αλλάξει ο χαρακτήρας του κράτους. Αν για παράδειγμα στην Γαλλική δημοκρατία, κάποια στιγμή οι Άραβες γίνουν πλειοψηφία, το δημοκρατικό καθεστώς τους επιτρέπει όχι μόνον να πάρουν την εξουσία, αλλά να αλλάξουν τον χαρακτήρα του κράτους, από γαλλικό σε αραβικό.
    Αυτό το έγκλημα μπορεί να διαπραχθεί διότι απλούστατα το δημοκρατικό πολίτευμα δεν ενδιαφέρεται για το έθνος, για την φυλή, για την ιστορία, για τον πολιτισμό. Ενδιαφέρεται πάνω απ’ όλα για ψήφους. Ασχέτως από ποιόν προέρχονται οι ψήφοι. Το δημοκρατικό πολίτευμα ενδιαφέρεται αυτός που θα καταλάβει την εξουσία, να το κάνει με εκλογές και όχι δια της βίας. Αδιαφορεί τελείως η δημοκρατία για την εθνοτική, φυλετική, ιστορική, πολιτιστική, θρησκευτική καταγωγή της ομάδος που θα καταλάβει την εξουσία.
    Αυτός ακριβώς είναι ο βασικός λόγος που οι δημοκρατίες από την Αρχαιότητα έως σήμερα ήταν βραχύβιες(στην Ιστορία 50 χρόνια είναι ελάχιστος χρόνος). Το δημοκρατικό πολίτευμα εξ αιτίας της δομής του, εμπεριέχει τον σπόρο της αυτοκαταστροφής.
    Ο δεύτερος βασικός λόγος που οι δημοκρατίες καταρρέουν είναι η δομική έλλειψη μνήμης. Οι βασικοί νόμοι της δημοκρατίας (πλην όσων αφορούν την ακεραιότητα του δημοκρατικού καθεστώτος), αλλάζουν συχνά και πολύ εύκολα. Οιαδήποτε πολιτική ομάδα καταλάβει την εξουσία, μπορεί ανά πάσα στιγμή να αλλάξει το εκπαιδευτικό σύστημα, μπορεί να αλλάξει την οικονομική πολιτική, μπορεί να αλλάξει το αμυντικό δόγμα, προς όποια κατεύθυνση θέλει, χωρίς φραγμούς. Βέβαια οι αλλαγές μπορεί να είναι προς το καλύτερο, αλλά συνήθως είναι προς το χειρότερο, όπως αποδεικνύει η σύγχρονη πολιτική ιστορία.
    Οι δημοκρατίες έχουν μία αντιπάθεια στις αιώνιες αξίες. Έχουν την τάση να αποδεσμεύονται από τον πολιτισμό, από την ηθική, από τους Θεούς, από τις εθνικές παραδόσεις. Θεωρούν κάθε καινοτομία εξ ορισμού καλή, εξ ου και το σύνθημα «προοδευτικός». Θεωρούν δεισιδαιμονία την εμμονή στις προγονικές παραδόσεις.
    Η δημοκρατία όχι μόνον δεν σέβεται την συλλογική μνήμη του έθνους, αλλά θεωρεί ως μεγίστη αξία την κατάργησή της. Στην προσπάθειά της να καινοτομήσει σε όλες τις σφαίρες της πολιτικής ζωής, αποτρέπει τους πολίτες από το να θυμούνται τις ρίζες των. Το δημοκρατικό πολίτευμα ενδιαφέρεται αποκλειστικώς για το παρόν. Ούτε για παρελθόν, ούτε για το μέλλον. Δεν νοιάζεται για την συλλογική μνήμη του λαού, αφού εξ ορισμού δίνει το δικαίωμα να αλλάζει όποιος θέλει το καθεστώς και να κάνει ό,τι αλλαγές θέλει.
    Η έλλειψη συλλογικής μνήμης, η αντιπάθεια για τις παραδόσεις, έχει σοβαρότατες συνέπειες για το ίδιο το δημοκρατικό καθεστώς, αλλά κυρίως για το έθνος και τον πολιτισμό.
    Ο τρίτος βασικός λόγος αυτοκαταστροφής των δημοκρατιών είναι η τάση τους να θεωρούν ότι τίποτε δεν υπάρχει πάνω από την δημοκρατία. Η τάση τους να αυτοθεοποιούνται. Το δημοκρατικό καθεστώς δεν ανέχεται να τίθενται οι Θεοί πάνω από την δημοκρατία στην ιεραρχική κλίμακα των κοινωνικών αξιών. Για αυτό οι δημοκρατίες συκοφαντούν τους ευσεβείς πολίτες ως θρησκόληπτους, και τον σεβασμό στην παραδοσιακή θρησκεία ως θεοκρατία ή ως προγονοπληξία.
    ……………………….

  12. συνέχεια από προηγούμενο σχόλιο

    Επειδή οι δημοκρατίες δεν θέλουν οι πολίτες να δίνουν την αφοσίωσή τους σε τίποτε άλλο εκτός της δημοκρατίας, καταφεύγουν στον εξευτελισμό των Αθανάτων Θεών. Το δημοκρατικό σύστημα επιδιώκει να γίνει ένα είδος θεού, που να το προσκυνούν οι πάντες. Και όταν η δημοκρατία χλευάζει τους Αληθινούς Θεούς, χάνει την ανθρωπιά της. Αρχίζει να παριστάνει η ίδια τον θεό. Και αυτή είναι η έναρξη του τέλους της.
    Αυτοί οι τρεις λόγοι, α) αποδέσμευση από το έθνος, β) αποδυνάμωση της συλλογικής μνήμης, γ) ασέβεια προς τους Θεούς, καταστρέφουν την δημοκρατία. Διότι αυτοί οι τρεις λόγοι αποτελούν τους στυλοβάτες του μέλλοντος, της αιωνιότητος. Αντιθέτως η δημοκρατία στηρίζεται πάνω απ’ όλα στην ευκαιριακή πλειοψηφία. Συνεπώς το δημοκρατικό πολίτευμα στηρίζεται σε πρόσκαιρες καταστάσεις, και λόγω αυτής της δομικής αντιλήψεως απορρίπτει την αιωνιότητα. Άρα απορρίπτει την συνέχεια. Την δική της συνέχεια.
    Η ηθική παρακμή στις δημοκρατίες δεν αναχαιτίζεται διότι απλούστατα δεν υπάρχει μηχανισμός που να εξυψώνει τα ήθη. Αντιθέτως όλοι οι δημοκρατικοί θεσμοί και μηχανισμοί είναι έτσι σχεδιασμένοι που να συντείνουν στην ηθική διαφθορά.
    Από την στιγμή που το δημοκρατικό σύστημα έχει την αρχή, «θα εξισώνω τους πάντες και τα πάντα προς τα κάτω», είναι αδύνατον ένα τέτοιο πολιτικό σύστημα να αναχαιτίσει την ηθική παρακμή. Γίνεται το ίδιο μηχανισμός αναπαραγωγής της διαφθοράς. Η δημοκρατία δεν έχει ως πρότυπο τον άριστο πολίτη, αλλά τον λιγώτερο ικανό.
    Το δημοκρατικό πολίτευμα διαχέει στους υπηκόους του μία σιωπηρή παραδοχή, μία κεκαλυμμένη αξία: «Ζήσε για το σήμερα, μην ενδιαφέρεσαι για το μέλλον». Οι δημοκρατίες δεν δίνουν σημασία στις μελλοντικές συνέπειες των πολιτικών τους αποφάσεων. Είναι βασική τους αρχή να ασχολούνται με την υλική διάσταση της ζωής. Η πνευματική διάσταση αφήνει τις δημοκρατίες παγερά αδιάφορες. Με τέτοιες δοξασίες, δεν είναι παράξενο που οι δημοκρατίες καταρρέουν εύκολα και είναι βραχύβιες.
    Είναι λάθος να διαφημίζεται ως ωφέλιμο ένα καθεστώς, το οποίο δεν ενδιαφέρεται να σπείρει στο παρόν για να δρέψει καρπούς στο μέλλον. Οι δημοκρατίες δεν θέλουν να βλέπουν το μέλλον, δεν θέλουν να ασχολούνται με το μέλλον. Ζωτικοί θεσμοί μιάς κοινωνίας όπως η οικογένεια, καταρρακώνονται με την κρατική χρηματοδότηση των αμβλώσεων με πρόσχημα τον προοδευτισμό. Ένα πολίτευμα που χρηματοδοτεί την μαζική δολοφονία των αγέννητων πολιτών του, τί μέλλον μπορεί να έχει;
    Όταν το δημοκρατικό πολίτευμα δηλώνει ξεκάθαρα ότι δεν ενδιαφέρεται για την εθνολογική σύνθεση της χώρας, και ταυτοχρόνως καταδιώκει τους αντιδημοκράτες, είναι σαν να δηλώνει: «Δεν με ενδιαφέρει αν εισβάλλουν 30 εκατομμύρια Κινέζοι στην χώρα και πάρουν την εξουσία, αρκεί να την πάρουν με εκλογές. Ας αλλάξουν τον εθνικό χαρακτήρα του κράτους. Αλλά δεν θα επιτρέψω ποτέ να πάρουν την εξουσία ομοεθνείς αντιδημοκράτες». Με τέτοιες δοξασίες που διαλύουν την κοινωνική συνοχή, τί μέλλον μπορεί να έχει το δημοκρατικό πολίτευμα;

    …………………………

  13. συνέχεια από προηγούμενο σχόλιο

    Το δημοκρατικό πολίτευμα λατρεύει τον ηθικό σχετικισμό, την ανευθυνότητα, τον υλισμό, το παρόν, την λήθη, την ποσότητα, την ισοπέδωση. Και συγχρόνως απεχθάνεται το πνεύμα, το μέλλον, την ποιότητα, το ηθικό απόλυτο, την υπευθυνότητα, την συλλογική μνήμη, την ιεραρχία.
    Οι δημοκρατίες καταρρέουν και αφανίζονται διότι στερούνται τελικού σκοπού, οράματος, νοήματος της ζωής. Απόδειξη αποτελεί αυτό που συμβαίνει στις φυλακές της πολυδιαφημισμένης αμερικανικής δημοκρατίας. Το ισλάμ και άλλες θρησκευτικές οργανώσεις προσηλυτίζουν πολύ εύκολα φυλακισμένους κατά χιλιάδες, διότι οι θρησκείες γεμίζουν το συναισθηματικό κενό των εγκλείστων. Ουδείς φυλακισμένος ζήτησε να εγγραφεί στο δημοκρατικό κόμμα ως ένα είδος πνευματικής ανάγκης.
    Οι δημοκρατίες δεν έχουν το στοιχείο της συνέχειας. Προωθούν τον ατομισμό, τον ατομισμό της μιάς ψήφου. Η εσωτερική τους διάσπαση είναι αποτέλεσμα της δικής τους αδιαφορίας για το κοινωνικό σύνολο. Συμπεριφέρονται στις κοινωνίες ως μάζες ψηφοφόρων, όχι ως όντα που αποτελούν ένα κρίκο σε μία ιστορική αλυσίδα που θα συνεχίσει την εθνική παράδοση.
    Η συνέχεια και η αναπαραγωγή της πολιτιστικής παραδόσεως, αν συμβαίνει, όποτε συμβαίνει στις δημοκρατίες, είναι αποτέλεσμα τύχης και ενδιαφέροντος παραγόντων που δεν έχουν σχέση με το δημοκρατικό πολίτευμα. Το δημοκρατικό πολίτευμα ενδιαφέρεται μόνον για την καλλιέργεια δημοκρατικού αισθήματος στους πολίτες. Είναι χαρακτηριστική η αδιαφορία των δημοκρατικών καθεστώτων για την μόλυνση του περιβάλλοντος και για τον αφανισμό των ζωικών ειδών.
    Σε όσες ιστορικές δοκιμασίες πέρασε το δημοκρατικό πολίτευμα, απέτυχε οικτρά. Απέδειξε ότι δεν μπορεί να διατηρήσει την εθνική συνέχεια.
    Ο δημοκρατικός κύκλος αρχίζει με την ομάδα των ανθρώπων που θα καταλάβει την εξουσία. Κάποιες κοινωνικές ομάδες γίνονται πλούσιες και δυνατές. Ελέγχουν την πολιτική και οικονομική εξουσία. Αλλά αδιαφορούν για την εθνική συνέχεια. Οι αξίες που συντηρούν μία κοινωνία, όπως δικαιοσύνη, οικογένεια, θρησκεία, παράδοση, αξιοκρατία, πριονίζονται έσωθεν. Οι ηγετικές ομάδες γίνονται τρυφηλές, αδιάφορες για την κοινωνική δυστυχία. Θεωρούν ότι η δημοκρατία τους εξασφαλίζει την κοινωνική προβολή, αλλά αδιαφορούν για την κοινωνική συνοχή. Η πλειοψηφία της δημοκρατικής κοινωνίας αποξενώνεται, χάνει την σύνδεση με τους δημοκρατικούς ηγέτες. Χωρίς όραμα, χωρίς ηθικές αναστολές και ανταμοιβές, η κοινωνία σαπίζει. Το τέλος του δημοκρατικού κύκλου έφτασε. Το σκηνικό έχει στηθεί για την τελευταία πράξη του δημοκρατικού δράματος: ανατρέπεται από εσωτερική επανάσταση ή εξωτερική εισβολή.
    Το δημοκρατικό πολίτευμα έχει την φυσική τάση να ξεχνά τις αιτίες αυτοκαταστροφής του. Αλλά και κάτι χειρότερο. Έχει την φυσική τάση να μην ενδιαφέρεται καν να αναλύσει, πολλώ δε μάλλον να διορθώσει, τις αιτίες αυτοκαταστροφής του.

    http://krisaion.blogspot.com/2010/10/blog-post_3549.html
    (ΠΑΛΙΟ ΑΛΛΑ ΚΑΛΟ)

    • Μα η δημοκρατία δεν μπορεί να εφαρμοσθεί σε πληθυσμούς άνω των 20.000 ανθρώπων.

      Το πολίτευμά μας είναι: ελεγχόμενη Προεδρευομένη κοινοβουλευτική Δημοπρασία.

      Ολοι όσοι θα πάνε να …τιμωρήσουν και καλά σκεπτόμενοι ρομαντικά και ψηφίζοντας όπως τους έμαθαν να κάνουν, αναγνωρίζοντας τις εκλογές ως τρόπο αλλαγής των πραγμάτων στην καθημερινότητα τους, είναι εκείνοι που πήγαν και ψήφισαν στις προηγούμενες Εθνικές εκλογές, με στόχο να …τιμωρήσουν το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ που μας έφεραν σε αυτό το χάλι, και τελικά βρεθήκαμε ΚΑΙ με ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ με ΝΔ στην κυβέρνηση και μάλιστα να μας λέει ο Some Are Ass πως έχει νωπή λαϊκή εντολή με 18,5%! Οσοι δεν, εξυπνάκηδες πήγαν και καλά να ψηφίσουν no name κόμματα γεμάτοι ευθύνη μην τυχών και πάρουν απουσία, αν μαζευόντουσαν κι έκαναν κόμμα θα έπαιρναν ποσοστό 19,1%!

      Πηγή για να υπολογίσετε: http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82_%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82_%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82_%CE%9C%CE%B1%CE%90%CE%BF%CF%85_2012

    • Το άρθρο είναι εξαίσιο και με μια ματιά έχει απόλυτο δίκιο και με έβαλε να σκεφτώ με διαφορετικό γνώμονα από ότι σκεφτόμουν…όμως…θα πρέπει να υπάρξει ένας άνθρωπος ο οποίος θα πρέπει να είναι ο άνθρωπός 0,η αρχή της αξιολογήσεις,αυτός που θα χριστεί για να ξεκινήσει να αξιολόγει τους ανθρώπους και να μεταλαμπαδευτεί στους επόμενους την ικανότητα και πάει λέγοντας…καταλαβαίνω τι λες(εξάλου έχω καταλάβει ότι η δημοκρατία είναι ιδανικό για Θεούς αλλά όχι για ανθρώπους..δυστηχώς ρέπουμε προς την οχλοκρατία)….όμως ποίος μπορεί να πάρει μια τέτοια απόφαση ώστε να αξιολογήσει κάποιος κάποιον άλλον…ίσως αυτό να μπορεί να γίνει κατόπιν συνεννοήσεως όλου του πληθυσμού,να εκλέξουν μια κυβέρνηση σοφών(τύπου Αρχύτας http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%87%CF%8D%CF%84%CE%B1%CF%82_%CE%BF_%CE%A4%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82)οι οποίοι να ξεκινήσουν από το 0 και να ανατρέψουν όλο το πολιτικό γίγνεσθαι….αλλά και το συμαντικότερο πως μπορείς σε έναν άνθρωπο να του πεις δεν είσαι ικανός σε άλλον δεν είσαι έξυπνος????Βασικά πιστεύω ότι το καλύτερο πολίτευμα είναι αυτό της Σπάρτης…πρέπει να μαθαίνεις τα παιδιά από μικρή ηλικία χωρίς εξωγενείς παράγοντες τις ίδιες ιδέες και αξίες με μεγαλύτερη αυτήν τις πατρίδας…δεν είναι τυχαίο ότι Σπάρτη είχε το σταθερότερο πολίτευμα στον κόσμο μέχρι σήμερα(300 χρόνια χωρίς εμφύλιο)…με τον τρόπο αυτό οι Σπαρτιάτες κατάφεραν την έννοια του -ΟΜΙΟΥ- ούτε καν του ίσου..ας κάνω ένα παραλληλισμό τους ανθρώπους σαν μια αλυσίδα όπου όλοι οι Σπαρτιάτες είναι πάνω κάτω ίδιοι σε μέγεθος σαν κάθε άτομο και ένας κρίκος…οπότε δύσκολα σπάει εώς και καθόλου…ενώ αν κάναμε το ίδιο στην δημοκρατία θα βλέπαμε διαφορετικούς κρίκους σε μεγέθη χρώματα με τεράστιες αποκλήσεις…πράγμα που λογικά επιφέρει την κάθαρση,διότι η αλυσίδα σπάει αρκετά συχνά!

      • """""ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑ ΙΣΟΤΗΤΟΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ:΅

        Αφ' ενός αποκλείετε και απορρίπτετε ως "Παράνοια" και "Αυτοκτονία" την εκλογή ενός πιλότου αεροσκάφους ή ενός οικογενειακού ιατρού, με Δημοκρατική ψηφοφορία μεταξύ των "ίσων" επιβατών και των "ίσων" θαμώνων καφενείου, δια την επιλογή ενός εξ' αυτών ως "πιλότου" και ως "ιατρού", και επιμένετε στην ΑΝΙΣΗ ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΙΚΗ – ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΚΗ επιλογή του πιλότου και του ιατρού, από τους ΟΛΙΓΟΥΣ ΚΡΙΤΕΣ, ΕΙΔΙΚΟΥΣ ΕΜΠΕΙΡΟΥΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ των σχολών αεροπορίας και ιατρικής από τους οποίους έλαβαν αξίως (αξιοκρατικώς) τα πτυχία τους μετά από ΑΓΩΝΕΣ – ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ,
        Αφ' ετέρου συμμετέχετε σε Δημοκρατικές ψηφοφορίες στις οποίες θρασύτατα και αναιδώς, εσείς οι στερούμενοι γενικές και ειδικές γνώσεις επιστημών, ψηφίζετε και ψευδόμενοι ότι είσθε "ίσοι" με τους Πανεπιστημιακούς Καθηγητές, Κριτές Αγώνων Επιστημών, δίδετε Πτυχία (!!!) Υπερ-Ειδικών Υπερ-Επιστημόνων (όπως θα έπρεπε φυσιολογικά να είναι οι Υπουργοί μιας Χώρας), προς δολίους ή ανάξιους ή εβραιομογγόλους Βουλευτές – Υπουργούς – Πρωθυπουργούς, ήτοι δι' αξιώματα δια τα οποία απαιτούνται γνώσεις πολλαπλάσιες από τις γνώσεις ενός πιλότου ή ενός ιατρού, και δι' αξιώματα από τα οποία εξαρτώνται η ζωή ή ο θάνατος εκατομμυρίων ανθρώπων και όχι μόνον των επιβατών ενός αεροσκάφους ή των ασθενών μιας οικογένειας. ΄"""""

        ΕΑΝ Θ-Ε-Λ-Ε-Ι ΚΑΠΟΙΟΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΡΟΠΟΙ ΝΑ ΜΕΘΟΔΕΥΤΕΙ ΣΩΣΤΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ, ΤΙ ΔΙΑΟΛΟ, ΜΕΓΑΛΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΣΚΕΥΤΟΥΜΕ ΚΑΤΙ;;;;

    • μιλάω για την δική σου ανάρτηση(άρθρο) και όχι για το ποίο πάνω άρθρο περί άκυρου και λευκού!

  14. Η ψήφος είναι το εργαλείο του αφελή, ο λόγος ύπαρξης του πολιτικού, και το συγχωροχάρτι εκείνου που πραγματικά ελέγχει τη ζωή σου και όσους ψηφίζεις… γιατί αυτός, δεν αφήνει τίποτε στην τύχη και δεν συγχωρεί φράσεις του τύπου "είπα άλλα για να βγω, κι έκανα άλλα όταν βγήκα" όπως κάνεις εσύ.

    Από τα σκατά δεν θα κάτσω να βρω ποια είναι τα λιγότερο σκατά να πάω να τα ψηφίσω!

    Δεν συμμετέχω στις ψηφοφορίες τους, δεν τους αναγνωρίζω! Δεν υπάρχουν! Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ!

    • Ανώνυμος 05/13/2014 @ 5:00 ΜΜ

      'ολοι οι φιλελεύθεροι ΗΛΙΘιΟΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ !

      ΜΠΡΑΒΟ ΑΝΕΥΘΥΝΕ ΕΛΛΗΝΑΡΑ !!

      • Να είσαι καλά.

      • Ανώνυμος 05/14/2014 @ 10:55 ΠΜ

        πολύ καλά του τα γράφεις, προσπαθήσαμε κάποιοι να του εξηγήσουμε κάποια πράγματα ευγενικά σε ένα χθεσινό άρθρο σχετικό αλλά …. αυτά κάνουν τα δόγματα, κλειδώνουν εγκεφάλους.
        Περιμένεις να σωθείς από το θεό που σου φόρεσε παλτό το δόγμα και αποποιήσε κάθε ευθύνη προσωπική για να αλλάξεις την κατάσταση σου.
        Οπότε τζάμπα χάνεις τα λόγια σου και τζάμπα τον προσβάλλεις, αυτός περιμένει να πάρει την Κων/λη και χέστηκε για τις εκλογές αλλά χέστηκε και για όλη την υπόλοιπη κοινωνία

        • Η ευγένειά σου με σκλαβώνει παρ' όλα αυτά σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου να γράψεις ένα σχόλιο στην δική μου άποψη. Να είσαι καλά.

  15. Ανώνυμος 05/13/2014 @ 2:57 ΜΜ

    όσο εσείς δεν ψηφίζετε… το σύστημα στηρίζεται στις εφεδρείες.. HOLDDING LABRAKIS SORRAS…

  16. Ανώνυμος 05/13/2014 @ 3:03 ΜΜ

    ΕΧΟΥΝ ΈΡΘΕΙ ΠΟΛΛΟΙ ΑΛΛΟΔΑΠΟΙ… ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΕΤΕ ΝΑ ΨΗΦΙΖΟΥΝ ΓΙΑ ΕΣΑΣ?
    ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΚΑΛΠΗ. ΜΟΝΟ ΜΙΚΡΑ ΕΩΣ ΑΝΥΠΑΡΚΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ. ΟΧΙ ΑΚΥΡΑ ΟΧΙ ΛΕΥΚΑ.

  17. Ανώνυμος 05/13/2014 @ 3:50 ΜΜ

    ΝΑ ΠΑΤΕ ΓΙΑ ΨΗΦΟ….ΣΕ ΜΙΚΡΑ ΚΟΜΜΑΤΑ !
    ΟΧΙ ΣΑΜΑΡΑ
    ΟΧΙ ΒΕΝΙΖΕΛΟ
    ΟΧΙ ΤΣΙΠΡΑ

    ΟΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΚΑΙ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΕΣ ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΩΝ ΚΕΝΤΡΩΝ

  18. Ανώνυμος 05/13/2014 @ 4:41 ΜΜ

    Θυμιζω σε ολους οτι ο Αριστοτελης ειναι αυτος που εδωσε οτον ρισμο για την δημοκρατια.Και επιστημονικου αρχηγου παροντος πασα αρχη παυσατω.Ειπε: ΚΛΗΡΩΤΟΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑΣ ΓΡΑΦΑΣ ΤΟ ΔΕ ΑΙΡΕΤΟΝ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟΝ. Οταν δεν υπαρχει η δυνατοτητα της τυχαιας κληρωσης σε μια εκκλησια του δημου (συνελευση κλπ) τοτε ειναι αυτονοητο οτι αναπτυσσονται φυγοκεντρες δυναμεις εξουσιαστικου αυταρχικου τυπου και δημιουργουνται ομαδες συμφεροντων (κλικες,lobbies κλπ). Τωρα γιατι ολοι γκαριζουν εδω και αιωνες για την κοινοβουλευτικη -αντιπροσωπευτικη δημοκρατια ενω ειναι γνωστα τα παραπανω θα πρεπει να μας ωθησει σε παραπανω ερευνα και περισκεψη.

  19. Ανώνυμος 05/13/2014 @ 5:58 ΜΜ

    Αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τα πράγματα, θα είχαν κηρυχτεί παράνομες – όπως ακριβώς το σύνταγμα απαγορεύει την διεξαγωγή δημοψηφίσματος για ζητήματα οικονομικής/δημοσιονομικής φύσεως. Ακόμα και οι τριακόσιοι μόνο να ψηφίσουν, κυβέρνηση στις εθνικές εκλογές θα βγει – έτσι είναι το σύστημα. Και είναι το ίδιο σύστημα που γουστάρει την λελογισμένη αποχή επειδή το βολεύει με το μαγείρεμα των ποσοστών, αλλά σίγουρα δεν αισθάνεται άνετα με μια χειμαρρώδη αποχή (π.χ. 70-80%), διότι κάτι τέτοιο απονομιμοποιεί ηθικά την εκλογική διαδικασία και ξεμπροστιάζει την "τραβεστί" δημοκρατία φέρνοντας την εικόνα της ακριβώς στα ολιγαρχικά και μονοπωλιακά μέτρα της πραγματικής της φύσης.

  20. Ανώνυμος 05/13/2014 @ 9:46 ΜΜ

    Δεν ψηφίζω, δεν ψηφίζω αλλά μια χαρά διαφημίζετε τον Σακελλαρίδη του ΣΥΡΙΖΑ. Τα λεφτά είναι λεφτά τελικά, από όπου και αν προέρχονται.

  21. Εξαιρετικο αρθρο!!! Μπραβο στον Stratis και καποιους αλλους…οι εκλογες υπαρχουν για να εχεις εσυ την ψευδαισθηση της δημοκρατιας κι εκεινοι το αλλοθι για τα εγκληματα τους εναντιον σου..ΣΚΕΨΟΥ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ: ΤΙ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΝ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΠΗΓΑΙΝΕ ΣΤΗΝ ΚΑΛΠΗ? ΟΛΕΣ ΟΙ ΚΑΛΠΕΣ ΑΔΕΙΕΣ(φανταστικο σεναριο) αλλα σκεψου….ΕΤΣΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΕΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ. ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝ ΑΛΗΘΕΙΑ? ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ? ΟΥΤΕ ΕΓΩ ΑΛΛΑ ΕΛΑ ΝΑ ΤΟ ΔΟΥΜΕ…ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΤΟΥΣ! ΟΤΑΝ ΚΑΤΙ ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ, ΑΛΛΙΩΣ ΠΩΣ ΘΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙ ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ? ΚΥΡΩΣΕΙΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΔΩ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΑΛΛΑ ΔΕ ΣΤΟ ΕΙΠΑΝΕ…

    • Ανώνυμος 05/14/2014 @ 11:04 ΠΜ

      Αν είναι να μην πάει ΚΑΝΕΙΣ συμφωνώ και εγώ μαζί σας.
      Αυτό που συμβαίνει όμως είναι πως τελικά:
      1) πάνε τα κομματόσκυλα, οι κάθε λογής κωλογλύφτες τους και οι κάθε λογής "παράγοντες" τούτης της Ψαροκώσταινας
      2) πάμε κάτι ταλαίπωροι σαν εμένα προσπαθώντας να ανατρέψουμε τα αναμενόμενα για αυτούς αποτελέσματα, αλλά είμαστε πάντα λίγοι και πολύ ιδρωμένοι γιατί…..
      3) κάτι ΑΝΕΥΘΥΝΑ ΜΟΥΛΑΡΙΑ σαν και εσάς βρίσκουν πάντα μερικές ευήκοες σοφιστείες για να δικαιολογήσουν το γεγονός ότι ΕΧΟΥΝ ΓΡΑΜΜΕΝΗ ΣΤΑ ΑΡΧΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΠΑΝΕ ΓΙΑ ΚΑΦΕ Ή ΓΙΑ ΜΠΑΝΙΟ

      αλλά μετά σα ΧΕΣΜΕΝΟΙ παρακαλάνε το Γιαχβέ να εμφανιστεί για να τους σώσει.

  22. Ανώνυμος 05/24/2014 @ 8:46 ΜΜ

    ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΡΟΝΤΕΣ ΣΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ. ΑΠΟΧΗ = ΑΝΟΧΗ-ΕΝΟΧΗ.
    ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΨΗΦΙΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΕΤΣΙ ΜΟΝΟ ΘΑ ΠΕΤΑΞΟΥΜΕ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΟΥΛΗ ΤΗΝ ΣΑΒΟΥΡΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΜΑΖΕΥΤΕΙ ΕΠΙ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΥΒΕΡΝΗΘΕΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΤΟΠΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ Η ΧΩΡΑ ΕΙΜΑΣΘΕ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΨΗΦΙΣΟΥΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΙ ΝΑ ΘΥΣΙΑΣΘΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΑΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΤΟΥΣ.
    ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΕΝΣΥΝΕΙΔΗΤΟΥΣ ΕΘΝΟΠΡΟΔΟΤΕΣ ΠΟΥ ΘΥΣΙΑΖΟΥΝ ΤΟΝ ΛΑΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΡΕΚΛΑ ΤΟΥΣ

Σχολιάστε

To e-mail σας δεν θα δημοσιευθεί


*