Ολοι οι Ελληνες πατριωτες επιλεγουν το Ελληνικο κοινωνικο δικτυο https://Hellasbook.gr ελα μαζι μας γιατι ειναι λογικο πια να μην ειμαστε στους ξενους!!
Ο ΦΟΒΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΣΠΑΤΑΛΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ
Ολοι οι Ελληνες πατριωτες επιλεγουν το Ελληνικο κοινωνικο δικτυο https://Hellasbook.gr ελα μαζι μας γιατι ειναι λογικο πια να μην ειμαστε στους ξενους!!
ΔΕΝ ΦΟΒΑΜΑΙ – Η Πραγματικότητα Είναι ένας πολύ Σουρεαλιστικός τόπος!
«Ο αισιόδοξος πιστεύει ότι ο κόσμος μας είναι ο καλύτερος δυνατός. Ο απαισιόδοξος υποψιάζεται ότι ο αισιόδοξος μπορεί να έχει δίκιο». Zygmunt Bauman Γράφει ο Γιώργος Στάμκος Δεν είσαι τα ρούχα που φοράς, το αυτοκίνητο που οδηγείς, το σπίτι που μένεις, τα έπιπλά σου, το ποσό που έχεις στον τραπεζικό σου λογαριασμό ή τα χρέη σου. Δεν είσαι η μάσκα που φοράς για να ξεγελάς τους άλλους και τον εαυτό σου. Είσαι όμως τα βιβλία που διάβασες. Αυτά είναι η μοναδική και αποκλειστική σου περιουσία. Και θα τα κουβαλάς πάντα μέσα σου, μέχρι να πεθάνεις, γιατί κανείς δεν πρόκειται και δεν μπορεί να σου τα αφαιρέσει. Είναι η ζωή σου εις το τετράγωνο: ζεις μαζί τους πολλές ζωές στη διάρκεια μίας. Είμαστε τα βιβλία που έχουμε διαβάσει, οι έντονες στιγμές που έχουμε ζήσει και αυτά που έχουμε ονειρευτεί. Διαφορετικά, γιατί να υπάρχει ο Ουρανός;
Κάθε άνθρωπος τείνει να πιστεύει πως ο τόπος, η χώρα όπου γεννήθηκε είναι ανώτερη απ’ όλες επειδή γεννήθηκε αυτός εκεί. Δεν τρέφω πλέον τέτοιου είδους αυταπάτες. Θέλω να πιστεύω πως ξεπέρασα αυτά τα συναισθήματα, όπως ξεπέρασα τις παραμαγούλες και άλλες παιδικές ασθένειες. Δεν ξεχωρίζω πλέον τους ανθρώπους απ’ την καταγωγή τους, τη φυλή τους, το χρώμα τους, ή τη χώρα που γεννήθηκαν. Δεν μ’ ενδιαφέρουν ούτε καν οι θρησκευτικές ή πολιτικές τους πεποιθήσεις. Μ’ ενδιαφέρουν περισσότερο κάποιες άλλες «λεπτομέρειες», όπως: Ποια είναι τα όνειρά τους; Ποιοι οι φόβοι τους; Τι οραματίζονται για το μέλλον; Πως συμπεριφέρονται σε ανθρώπους που βρίσκονται σε πιο αδύναμη θέση, στα ζώα και στη φύση; Έχουν την ικανότητα να φανταστούν μια ζωή και μια πραγματικότητα πέραν απ’ τη δική τους;
Δύσκολα μπορεί να κινήσει το ενδιαφέρον μου κάποιος που δεν έχει εκμαιεύσει απ’ τον εαυτό του έστω κάποιες στοιχειώδεις απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα. Κάποιος που δεν στέκεται έκθαμπος απέναντι στην πραγματική απελευθέρωση του εαυτού του. Πιστεύω πως «Ο άνθρωπος είναι βιολογικά προγραμματισμένος με τρόπο ώστε να μην υπόκειται σε κανένα προγραμματισμό και να έχει πάντοτε την ελευθερία της συνεχούς αναζήτησης νέων στόχων και σκοπών» (Lewis Thomas).
Οι διερωτήσεις και όχι οι «βεβαιότητες» είναι αυτές που μας καθορίζουν και μας κάνουν ανθρώπους, ζωντανά πλάσματα και όχι μηχανήματα αντανακλαστικών. Γι’ αυτό κι η ιστορία του ανθρώπινου είδους δεν είναι τρένο για να προχωρά πάνω σε ράγες αλλά υπόκειται σε διαρκείς μεταβολές, σκαμπανεβάσματα κι ανατροπές. Αυτή είναι η ανθρώπινη φύση, ως τώρα τουλάχιστον.
Πριν όμως εγκαταλείψουμε την ελπίδα μας για ένα καλύτερο παρελθόν –ευτυχώς πάντως που κάποιοι ιστορικοί αναζωογονούν το ενδιαφέρον μας για την Ιστορία!–, ας αναρωτηθούμε μήπως το μέλλον είναι απλά κάτι το οποίο δεν υπάρχει –μια φαντασίωση, μια ακόμη ψευδαισθησιακή μας «βεβαιότητα» που συνορεύει με τον αναπόφευκτο θάνατο. Οπότε τι μας μένει πέρα από ένα αιώνιο τυραννικό παρόν;
Ειδικά αν αυτό το παρόν δεν είναι παρά μια ζοφερή πραγματικότητα, μια επανάληψη της μιζέριας, μια ανακύκλωση των αδιεξόδων; Τότε, αναρωτιόμαστε φυσιολογικά, τι έχουμε να χάσουμε πέρα από μια ζωή που δεν έχει να εκπληρώσει κανένα σκοπό; Αυτή όμως η συνειδητοποίηση δεν πρέπει να μας οδηγεί στη δίνη της απαισιοδοξίας και της απόγνωσης. Όλα αυτά δεν είναι παρά συναισθήματα τα οποία μαθαίνουμε να τα διαχειριζόμαστε μόνον όταν είμαστε έτοιμοι. Στο μεταξύ συνεχίζουμε να είμαστε αιχμάλωτοι στις ψευδαισθήσεις που οι ίδιοι κατασκευάζουμε τόσο ως άτομα όσο και ως συλλογικότητες… 
Η πραγματικότητα υπάρχει. Αλλά δεν είναι αυτό που νομίζουμε. Δεν είναι η ύλη την οποία αγγίζουμε. Δεν είναι η καρέκλα στην οποία κάθομαι αυτή τη στιγμή γράφοντας. Ούτε και είναι μια ψευδαίσθηση πέρα απ’ το σύμπαν της βιβλιοθήκης μου ή του νου μου. Και σίγουρα δεν είναι το χρήμα –άλλωστε ο αριθμός στο βιβλιάριο των καταθέσεων σας δεν είναι παρά το χρέος κάποιων άλλων ανθρώπων. Όλα αυτά δεν είναι παρά μια αυτούπνωση. Μια υποψία, μια σκιά της πραγματικότητας. Όλοι θέλουμε να ξεφύγουμε απ’ την πραγματικότητα αλλά όμως η πραγματική πραγματικότητα είναι ένα πολύ σουρεαλιστικό μέρος!
Η πραγματική πραγματικότητα είναι κάτι το εξαιρετικά τρομακτικό που ο ανθρώπινος εγκέφαλος αδυνατεί –για το δικό του ίσως καλό– ακόμη να κατανοήσει. Γι’ αυτό κι επιλέγουμε ποικίλους τρόπους για να την αρνηθούμε. Προχθές το βράδυ που έβρεχε, καθώς περπατούσα στο δρόμο, πάτησα δύο σαλιγκάρια. Σύνθλιψα μες στο σκοτάδι δύο ζωντανά πλασματάκια που η τύχη τους τα έφερε στο δρόμο μου (ο αποκρουστικός ήχος της σύνθλιψης αντηχεί ακόμη στ’ αυτιά μου…).
Κάθε φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο θυμάμαι την κόρη μου, όταν ήταν ακόμη παιδάκι στο νηπιαγωγείο κι ένας συμμαθητής της πάτησε επίτηδες ένα σαλιγκάρι: «Άχ το καημένο, μπορούμε να το ξαναφτιάξουμε;» κλαψούρισε μια συμμαθήτριά της. «Το σαλιγκάρι δεν είναι παζλ για να το ξαναφτιάξεις!», απάντησε ψύχραιμα εκείνη. Έτσι είναι, η ζωή δεν ξαναφτιάχνεται, είναι μοναδική. Ακόμη κι ένα μικρό παιδάκι το καταλαβαίνει. Πατώντας τα άτυχα σαλιγκάρια αναρωτήθηκα αμέσως πως κι εγώ θα μπορούσα να είμαι στη θέση τους. Να βρισκόμουν στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή. Να με χτυπούσε ένα αυτοκίνητο που έτρεχε εκτός ελέγχου ή ένας κεραυνός. Η ζωή μου να σταματούσε ξαφνικά χωρίς επίλογους και διατυπώσεις. Ένα… κρακ και τέλειωσε… 
Και λοιπόν; Τι πρέπει να κάνω; Πρέπει διαρκώς να φοβάμαι μήπως πεθάνω; Μήπως βγαίνοντας από την πολυκατοικία πέσει στο κεφάλι μου κάποια γλάστρα και μ’ αφήσει στον τόπο; Μήπως κάνω μια λάθος επιλογή; Ο φόβος είναι μια απίστευτη σπατάλη ενέργειας. Μια μαύρη τρύπα που σε καταβροχθίζει πριν καν πεθάνεις.
Αν ζεις με το φόβο, ζεις για το φόβο, που είναι ένα τέρας που τρέφεται από την αδυναμία σου. Καλύτερα ν’ αγνοήσεις το φόβο, κι αυτός ως άλλη μία φούσκα στο τέλος θα εξατμιστεί. Άλλωστε όλοι θα πεθάνουμε κάποια στιγμή, καθώς ο θάνατος είναι εξετάσεις στις οποίες κανείς δεν μένει ανεξεταστέος. Το θέμα είναι, μέχρι να έρθει εκείνη η στιγμή, να ζήσουμε μια ζωή γεμάτη νόημα και ουσία.
Γιατί ο θάνατος χάνει τη φρίκη του μόλις εξαντλήσεις τη ζωή σου. To παιχνίδι της ζωής, αλλά και του έρωτα, κυριολεκτικά χάνεται ή κερδίζεται ως το τελευταίο δευτερόλεπτο. Όμως για να συμβεί κάτι το συνταρακτικό συχνά χρειάζεται να μη συμβεί τίποτε. Απλά να περιμένεις, να έχεις υπομονή και να συγκρατήσεις το δυναμικό σου. Δεν χρειάζεται να ξοδέψεις την άνοιξή σου απ’ τη βιασύνη σου να δεις το καλοκαίρι. Το ατέλειωτο καλοκαίρι θα σε κάψει ούτως ή άλλως. Αρχίζω να μιλώ με τα περιστέρια, σαν τον Τέσλα, κι αυτό κατά τη γνώμη μου είναι καλό, τι λέτε;
Για επικοινωνία με τον Γ. Στάμκο: stamkos@post.com
ΠΗΓΗ
thesecretrealtruth.blogspot.com
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Ολοι οι Ελληνες πατριωτες επιλεγουν το Ελληνικο κοινωνικο δικτυο https://Hellasbook.gr ελα μαζι μας γιατι ειναι λογικο πια να μην ειμαστε στους ξενους!!
Θελεις να κανεις ενα δωρο στον εαυτο σου;
Δες την Κατηγορια με τα προιοντα μας
Σχετικά με Κατοχικά Νέα
Σχόλια Αναγνωστών (7)
Σχολιάστε
ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΤΑ ΙΩΝ , ΜΕΤΑΛΛΑΞΕΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΩΝ
Υπεροχο κειμενο!
Μη φοβού, μόνο πίστευε…
Ένα από τα πρώτα πράγματα που είπε ο Χριστός στους μαθητές Του μετά την ανάστασή Του ήταν: “Γιατί είστε ταραγμένοι; Και γιατί ανεβαίνουν διαλογισμοί στις καρδιές σας;” (Λουκ. 24:38). Πριν σταυρωθεί, τους έλεγε συχνά να μη φοβούνται : “Ας μη ταράζεται η καρδιά σας. Πιστεύετε εις τον Θεό και εις Εμέ πιστεύετε“ (Ιωάνν. 14:1). “Μη φοβού μικρό ποίμνιο, επειδή ο Πατέρας σας ευδόκησε να σας δώσει τη βασιλεία” (Λουκ. 12:32). “Και σε σας τους φίλους Μου λέω: Μη φοβηθείτε από εκείνους που φονεύουν το σώμα και ύστερα απ’ αυτά δεν μπορούν να πράξουν τίποτα περισσότερο” (Λουκ. 12:4). Πριν αναστήσει την κόρη του Ιάειρου, ο Χριστός είπε σε αυτόν: “Μη φοβού, μόνο πίστευε” (Μάρκ. 5:36).
Ο απόστολος Ιωάννης εξηγεί στην πρώτη του επιστολή γιατί δεν πρέπει να φοβάται ο πιστός άνθρωπος: “Φόβος δεν υπάρχει μέσα στην αγάπη, αλλά, η τέλεια αγάπη έξω διώκει τον φόβο επειδή ο φόβος έχει κόλαση και εκείνος που φοβάται δεν έχει φτάσει σε τέλειο βαθμό μέσα στην αγάπη” (Α’ Ιωάνν. 4:17-18). Όταν ο Χριστός εμφανίστηκε στον Ιωάννη στην Πάτμο του είπε; “Μη φοβού, Εγώ είμαι ο Πρώτος και ο ‘Εσχατος και Αυτός που ζει και έγινα νεκρός και ιδού, είμαι ζωντανός στους αιώνες των αιώνων” (Αποκ. 1:17-18). Η αγάπη του Χριστού βοηθάει τον πιστό χριστιανό να διώξει κάθε φόβο. Ακόμα και το φόβο του θανάτου, γιατί ο Χριστός νίκησε το θάνατο, όταν αναστήθηκε. Έτσι και όσοι πιστεύουν σε Αυτόν, δεν φοβούνται το θάνατο, γιατί ξέρουν ότι θα ζήσουν αιώνια κοντά στο Θεό.
Αλλά και στην Παλαιά διαθήκη, ο Θεός έλεγε συνεχώς στους δούλους Του να μη φοβούνται: Στον Αβραάμ είπε: “Μη φοβού, Εγώ είμαι ο υπερασπιστής σου και ο μισθός σου θα είναι υπερβολικά μεγάλος” (Γεν. 15:1). Στον Ιησού του Ναυή, του είπε πριν τον αποστείλει να κατακτήσει τη γη Χαναάν: “’Ισχυε και ανδρίζου, μη φοβηθείς ούτε να δειλιάσεις, επειδή μαζί σου είναι ο Kύριος ο Θεός σου, όπου κι αν πας” (Ιησούς Ναυή 1:9). Στον προφήτη Ησαΐα είπε; “Μη φoβού, επειδή Εγώ είμαι μαζί σoυ, μη τρoμάζεις, επειδή Εγώ είμαι o Θεός σoυ, σε ενίσχυσα, μάλιστα σε βoήθησα, μάλιστα σε υπερασπίστηκα με τo δεξί χέρι τής δικαιoσύνης Μoυ” (Ησαΐας 41:10). “Μη φoβού, Εγώ θα σε βoηθήσω” (Ησαΐας 41:13). “Μη φoβού, επειδή Εγώ σε λύτρωσα, σε κάλεσα με τo όνoμά σoυ, δικός Μoυ είσαι.’Oταν διαβαίνεις μέσα από τα ύδατα θα είμαι μαζί σoυ και όταν διαβαίνεις μέσα από τα πoτάμια, δεν θα πλημμυρίζoυν επάνω σoυ, όταν περπατάς μέσα από τη φωτιά δεν θα καείς, oύτε θα εξαφθεί φλόγα επάνω σoυ” (Ησαΐας 43:1-2). Στον Δανιήλ είπε: “Μη φοβού, επειδή από την πρώτη ημέρα, κατά την οποία έδωσες την καρδιά σου στο να εννοείς και αφού ταπεινώθηκες μπροστά στον Θεό σου, εισακούστηκαν τα λόγια σου, και Εγώ ήρθα στα λόγια σου” (Δανιήλ 10:12). Το ίδιο έλεγε και στον προφήτη Ιερεμία: “Eσύ, λoιπόν περίζωσε την oσφύ σoυ, και σήκω, και πες τους όλα όσα Εγώ θα σε πρoστάξω, μη φoβηθείς από τo πρόσωπό τoυς, μήπως και σε αφήσω να πέσεις σε αμηχανία μπρoστά τoυς. Eπειδή ιδού, Εγώ σε έβαλα σήμερα σαν oχυρή πόλη και σαν σιδερένια στήλη και σαν χάλκινα τείχη, ενάντια σε oλόκληρη τη γη, ενάντια στoυς βασιλιάδες τoύ Ioύδα, ενάντια στoυς άρχoντές τoυ, ενάντια στoυς ιερείς τoυ, και ενάντια στoν λαό τής γης και θα σε πoλεμήσoυν, όμως δεν θα υπερισχύσoυν εναντίoν σoυ, επειδή Εγώ είμαι μαζί σoυ για να σε ελευθερώνω” ( Ιερεμ. 1:17-18 ). Αλλά και στο λαό Ισραήλ όταν ήταν περικυκλωμένοι από τους Αιγυπτίους, πριν ανοίξει την Ερυθρά Θάλασσα, ο Κύριος τους είπε: “ Μη φοβάστε, σταθείτε και βλέπετε τη σωτηρία τού Κυρίου, που θα κάνει σε σας σήμερα, επειδή τους Αιγυπτίους που είδατε σήμερα, δεν θα τους δείτε πλέον ποτέ, ο Κύριος θα πολεμήσει για σας κι εσείς θα μένετε ήσυχοι” ( ‘Εξοδος 14:13-14 ). Στο Δαβίδ έλεγε: “Aπό φόβο νυχτερινό δεν θα φοβάσαι, την ημέρα από βέλος που πετάει άσκοπα, από θανατικό που περπατάει στο σκοτάδι, από όλεθρο που ερημώνει μες το μεσημέρι. Χιλιάδα θα πέφτει από τα αριστερά σου και μυριάδα από τα δεξιά σου, όμως σε σένα δεν θα πλησιάζουν. Mονάχα με τα μάτια σου θα θωρείς και θα βλέπεις την ανταπόδοση των ασεβών. Eπειδή, εσύ τον Kύριο, την ελπίδα σου, τον ‘Υψιστο έκανες καταφύγιό σου, κακό δεν θα συμβαίνει σε σένα και μάστιγα δεν θα πλησιάζει στη σκηνή σου. Eπειδή, τους αγγέλους Του θα προστάξει για σένα, για να σε διαφυλάττουν σε όλους τούς δρόμους σου. Θα σε σηκώνουν επάνω στα χέρια τους, για να μη προσκόψεις το πόδι σου σε πέτρα“ (Ψαλμ. 91:5-12). Και ο Δαβίδ είχε μάθει να μη φοβάται και έλεγε: “O Kύριος είναι φως μoυ και σωτηρία μoυ, πoιoν θα φoβηθώ; O Kύριoς είναι δύναμη της ζωής μoυ, από πoιoν θα δειλιάσω;” (Ψαλμ. 27:1). “Tην ημέρα πoυ θα φoβηθώ, θα ελπίζω σε Σένα, με τoν Θεό θα αινέσω τoν λόγo Τoυ, στoν Θεό έλπισα δεν θα φoβηθώ, τι θα μoυ κάνει ο άνθρωπος;“ (Ψαλμ. 56:3-4). “Θα ελπίζω στoν Θεό, δεν θα φoβηθώ, τι θα μoυ κάνει άνθρωπoς;“ (Ψαλμ. 56:11).
Το ίδιο ισχύει και για όλους τους πιστούς σήμερα, που δεν έχουν κανένα λόγο να φοβούνται, επειδή έχουν το Χριστό στη ζωή τους. Αν λοιπόν πιστεύεις στο Χριστό, Μη φοβού, μόνο πίστευε.
ΕΥΓΕ ΕΒΡΑΙΟΕΛΛΗΝΑ ΑΠ’ΕΞΩ ΞΕΡΕΙΣ ΤΗΝ ΕΒΡΑΪΚΗ ΜΥΘΟΛΟΛΟΓΙΑ ΕΥΓΕ ΣΑΛΟΜ ΙΣΡΑΕΛ ΣΑΛΟΜ ΑΛΟΛΑ
Αυτα σου χουν πει αγορινα μου οτι ο λογος της ζωης ειναι για τους εβραιους?..και συ τους πιστεψες…κριμα…
Χαιρε εν Χριστώ αδερφε,καθως και ο Κυριος ειπε…οποιος με ομολογησει στους ανθρωπους θα ομολογησω γι αυτον στον Πατερα
υπέροχο κείμενο! συνοψίζει σε λίγες γραμμές ερωτήματα που μας καίνε το μυαλό και…κάπως σα να μας ταξίδευε στο πέλαγος της ζωής όμορφα, έτσι το ένιωσα! μπορεί να ταξιδεύουμε σε διαφορετικά πελάγη ο κάθε ένας από μας, με τις φουρτούνες και τις νηνεμίες μας, αλλά είμαστε ταξιδιώτες όπως και να έχει και για να απολαύσουμε το ταξίδι θα πρέπει να αγαπήσουμε το απρόβλεπτο…ε, αυτή η αγάπη όλα τα νικάει! στο δικό μου πέλαγος έχει το όνομα Χριστός, με τα μάτια της φαντασίας μου το νιώθω σαν ένα φως που δε μου καίει όμως τα μάτια αλλά τα χαιδεύει και μια αγκαλιά όλο αγάπη που ζεσταίνει την ψυχή. πολλές φορές, στις φουρτούνες φοβάμαι.μόλις πάω να νιώσω φόβο, ένα χέρι με πιάνει και μόλις γυρίσω να δω ποιός με κρατά, τυλίγομαι σε μία βελούδινη αγκαλιά όλο αγάπη που εξημερώνει το αγρίμι μέσα μου. μου κάνει καλή συντροφιά, είναι πάντα δίπλα μου.όταν ξεκινάω να γράφω ή να μιλάω γι’αυτό, δε λέω να σταματήσω…ας μη σας κουράζω.ένιωσα την ανάγκη να το μοιραστώ παρέα με τα άλλα “σαλιγκαράκια” του μικρόκοσμού μας…να είστε καλά όλοι και όμορφα ταξίδια να έχουμε
Ο φοβος ειναι σπαταλη ενεργειας οτι πιο σοφοτερο εχω ακουσει εδω και πολλα χρονια