Support Hellasbook.gr

Ολοι οι Ελληνες πατριωτες επιλεγουν το Ελληνικο κοινωνικο δικτυο https://Hellasbook.gr ελα μαζι μας γιατι ειναι λογικο πια να μην ειμαστε στους ξενους!!

00:03 - 05/01/2017

Η Ελληνική καταγωγή των Δρυΐδων που δεν θα διδαχτείς ποτέ

Ολοι οι Ελληνες πατριωτες επιλεγουν το Ελληνικο κοινωνικο δικτυο https://Hellasbook.gr ελα μαζι μας γιατι ειναι λογικο πια να μην ειμαστε στους ξενους!!

Διαφημίσεις

Ποιοι ήταν οι Δρυίδες – Προέλευση της λέξης

Οι Δρυίδες δεν ήταν απλά ιερείς, βάρβαροι ιερείς (αν και οι αρχαίοι συνήθιζαν να τους αποκαλούν ΄΄φιλοσόφους΄΄) ενός απομακρυσμένου λαού, δεν ήταν απλά μια κλειστή ομάδα ανθρώπων που μοιράζονταν μυστικά και κρυφές γνώσεις μεταξύ τους, αλλά μια ομάδα ανθρώπων διαφόρων επαγγελματικών και κοινωνικών τάξεων που έχουν μια συγκεκριμένη πρακτική και στάση ζωής. Οι πηγές μας γι’ αυτούς προέρχονται από Έλληνες και Ρωμαίους.

Μύθοι και ηρωικές ιστορίες, παραμυθένιες περιπλανήσεις στον κόσμο του φανταστικού μα και της ιστορίας, εδώ συναντάμε “ιερατικές” μορφές με ιδιαίτερα φυσιολατρικά “πιστεύω” και αντιμετώπιση του κόσμου και όλα αυτά σε έναν κόσμο που είτε βρίσκεται στην αρχαία Γαλατία (νυν Γαλλία), είτε στις Βρετανικές νήσους, είτε στην αρχαία Ιέρνη (νυν Ιρλανδία)… Ποιοι όμως ήταν οι Δρυίδες; Η ετυμολογία έχει να μας πει πολλά, όχι όμως όλα! Η λέξη Δρυίδης (Druid) προέρχεται από την ελληνική δρυς (=βελανιδιά).

Η ίδια λέξη υπάρχει και σε άλλες αρχαίες γλώσσες, όπως πχ. στη σανσκριτική druma = βελανιδιά (δρυς), το ιερότερο δέντρο των Δρυίδων. Στη Γαλλική γλώσσα η ομόρριζη λέξη druiah σημαίνει “σοφός άνθρωπος”. Στην δε Περσική το πνεύμα της νύχτας ή του σκότους ονομάζεται Druh. Στα Ουαλικά, drud σημαίνει “αυτός που εξαγνίζει”. Γενικά, θα μπορούσε να πει κανείς ότι Δρυίδης σύμφωνα με την κελτική παράδοση σήμαινε “ο σοφός των δέντρων” ή και “σοφός της Βελανιδιάς”. Άρα, η λέξη έχει να κάνει πάντως με την σοφία και έχει ως κεντρικό σημείο αναφοράς την (ιερή) βελανιδιά.

Η φιλοσοφία του Δρυιδισμού

Οι Δρυίδες, όπως προείπαμε, δεν είναι μια κλειστή ομάδα ανθρώπων απλά, αλλά μια πρακτική, είναι τρόπος ζωής, πνευματικό μονοπάτι και φιλοσοφία. Ανάγεται στις ρίζες της Κέλτικης Θρησκείας και παραδόσεις, μα η ίδια ουδεμία σχέση έχει με,θρησκεία, καθώς δεν εμπεριέχει ή εξαρτάται από κάποιο δόγμα. Οι διδασκαλίες του Δρυιδισμού δεν μένουν μέσα στο χρόνο πάντα ίδιες, αλλά εξελίσσονται και μέσα από αυτές τις διδασκαλίες μπορούμε να βρούμε έναν ενδότερο τρόπο κατανόησης της ίδιας μας της ζωής σε σχέση με τον Κόσμο, και με την Ροή της Ζωής που κυλάει και δίνει πνοή σε ό,τι υπάρχει.

Οι Δρυίδες στην αρχαιότητα

Λίγες είναι οι γνώσεις μας για τις ρίζες του Δρυιδισμού πέρα από το ότι υπήρξε μια απόκρυφη -μυστικιστική κάστα ιερατικού χαρακτήρα της ευρύτερης κέλτικης θρησκείας. Οι Κέλτες υπηρετούσαν ως δικαστές, δάσκαλοι, θεραπευτές και μάντεις. Τα λίγα στοιχεία που ξέρουμε σχετικά με αυτούς προέρχονται από Έλληνες αρχαίους συγγραφείς (Διογένης Λαέρτιος, Στράβων, Διόδωρος Σικελός κ.ά.) και Ρωμαίους (Καίσαρας, Λουκανός κ.ά.), από αρχαία γραπτά χρονολογημένα μεταξύ 2ου αιώνα π.Χ. και 4ου αιώνα μ.Χ.

Αν παρατηρήσει κανείς το κελτικό πάνθεο από κοντά δε θα παραβλέψει να δει τις ομοιότητες με το ελληνικό. Οι ομοιότητες αυτές οφείλονται είτε στο ότι υπήρξαν μέρος της ινδοευρωπαϊκής ομοεθνίας είτε στην επαφή που είχαν σε πανάρχαια χρόνια οι Έλληνες μαζί τους Ένας πολύ σημαντικός Θεός ήταν ο Λούγκ, με το όνομα Σαμιλνταχάν («αυτός που κατέχει πολλά μέσα και τρόπους») επόπτευε τις τέχνες, προστάτευε τους ταξιδιώτες/τισες εν ζωήι και θανάτωι μπορεί εύκολα να παραλληλιστεί με τον Θεό Ερμή. Ο Κέλτης Ήφαιστος ήταν ο Γκοϊβνιου στην Ιρλανδία. Κυβερνήτη των θαλασσών βρίσκουμε τον Λιρ, με τα χαρακτηριστικά του δικού μας Ποσειδώνα. Στην θέση του πολεμοχαρή Θεού Άρη βρίσκουμε τον Όγκμα, ενώ στην θέση της Αθηνάς την Μόριγκαν. Προστάτιδα της οικογένειας και της εστίας μεταξύ άλλων ήταν η Μπρίγκιτ, σαν την αντίστοιχη ελληνική Θεά Εστία.

Η ύπαρξη, όπως προαναφέρθηκε, επαφών με ανθρώπους του Αιγαίου δεν μπορεί να αποκλειστεί, καθότι σάγκες κελτικές αναφέρουν ιστορίες αποικισμού από ανθρώπους του Αιγαιακού κόσμου (Κρήτες, Μυκηναίοι). Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο Δρυιδισμός δεν άφησε την δική του ξεχωριστή «σφραγίδα» ή ότι δεν αποτέλεσε (και αποτελεί ακόμα) μια αξιολάτρευτη φιλοσοφία και κουλτούρα. Οι Δρυίδες άφησαν το στίγμα τους στην ιστορία ως ένα τάγμα σοφών ανθρώπων και αξιοσέβαστων ιερέων. Ένα λαμπερό παράδειγμα αυτού, βλέπουμε στον θρύλο του Αρθούρου, όπου ο μάγος Μέρλιν είναι πάρα πολύ πιθανό να υπήρξε Δρυίδης.

Οι Πρακτικές των Δρυίδων κατά τα αρχαία χρόνια

Ολίγα είναι τα στοιχεία, όπως επισημάνθηκε, σχετικά με τις πρακτικές του δρυιδισμού. Η εσωτερική – μυστικιστική χροιά της φιλοσοφίας τους ήταν φανερή και από το ότι τα ενδότερα μυστικά του δόγματος γίνονταν γνωστά μονάχα στους μυημένους οι οποίοι λάμβαναν το χρίσμα μετά από είκοσι χρόνια εκπαίδευσης και μελέτης. Πριν καλά – καλά αρχίσουν την εκπαίδευσή τους, ορκίζονταν να σιωπούν (βλέπε παρόμοιες πρακτικές στους πυθαγορείους) και όσα εγνώριζαν θα μεταφέρονταν προφορικά από στόμα Δρυίδη σε αυτί Δρυίδη.

Οι γραπτές μαρτυρίες που μας σώθηκαν δεν προέρχονται από Δρυίδες, αφού απαγορεύονταν η γραπτή καταγραφή της γνώσης, αλλά από μελετητές και από ανθρώπους που απλά συνεκέντρωναν τα λέγονταν γι αυτούς. Λέγεται μάλιστα – όπως μας πληροφορεί ο Γάιος Ιούλιος Καίσαρ – ότι προσπαθούσαν να αποστηθίσουν μεγάλα μέρη από ποιήματα και πως θεωρούσαν απρέπεια να μεταφέρουν σε γραπτό λόγο όσα σπούδαζαν προφορικά, αν και χρησιμοποιούσαν το ελληνικό αλφάβητο για να γράψουν. Οι δε ιρλανδοί Δρυίδες χρησιμοποιούσαν ένα δικό τους αλφάβητο, το Όγκαμ. Όλες οι τελετές ετελούντο στα δάση όπου οι Δρυίδες λέγονταν ότι εξασκούσαν τις μαγικές τους δυνάμεις: αλλαγή του καιρού (πβ. Τελχίνες), θηριομορφισμό, ικανότητα να γίνονται αόρατοι, μαντική τέχνη. Επίσης, λέγεται γι’ αυτούς ότι χρησιμοποιώντας το «αυγό του ερπετού», δηλαδή μια σφαίρα από κρύσταλλο, μπορούσαν να εξορκίζουν θανατηφόρες κατάρες.

Ίσως, αν εξαλείψουμε τις κάποιες υπερβολές στις λαϊκές δοξασίες, μπορούμε να ισχυριστούμε ότι οι Δρυίδες υπήρξαν θεραπευτές (όπως άλλωστε όλοι οι ιερατικές τάξεις της αρχαιότητας, όλων των θρησκειών γνώριζαν τα θεραπευτικά μυστικά της φύσης), ότι μπορούσαν να κινούνται αθόρυβα και απαρατήρητοι χρησιμοποιώντας το φυσικό περιβάλλον για κάλυψη και ότι γνώριζαν την τέχνη παρατήρησης των φυσικών φαινομένων ώστε να μπορούν να προβλέψουν τον καιρό. Εκτός του ότι είχαν αξιοθαύμαστες και σπάνιες γνώσεις για την φύση, για τα καιρικά φαινόμενα, για τα ουράνια κοκ είχαν και άριστες γνώστες των απόκρυφων (μαντικές ικανότητες, θηριομορφισμός, πιθανότατα γνώση ενεργειακής προβολής και εκμετάλλευσης αυτής κλπ).

Για την ψυχή πίστευαν πως ήταν άφθαρτη, όπως επίσης και το σύμπαν, αλλά κάποια στιγμή το νερό και η φωτιά θα επικρατήσουν. Είχαν έντονο, όπως φαίνεται, το αίσθημα του δικαίου και θεωρούντο «οι δικαιότεροι των ανθρώπων» (Στράβων). Έτσι δικαιολογείται και η φήμη ότι αποτελούσαν ένα διεθνές δικαστήριο («διεθνείς δικαστές» τους αποκαλεί ο Διόδωρος ο Σικελιώτης) που εκδίκαζε νομικές υποθέσεις ιδιωτικού και δημοσίου δικαίου μεταξύ των διαφόρων κελτικών φύλων της Γαλατίας. Η θέση, γενικά, ενός Δρυίδη ήταν πολύ ανεβασμένη και υπήρξε και ανώτερη ακόμα και του ίδιου του βασιλιά.

Μια άλλη καταγραφή που έχουμε για τα τελετουργικά δρώμενα των Δρυίδων προέρχεται από τον Ρωμαίο συγγραφέα Πλίνιο ο Πρεσβύτερος (23/24 – 79 μ.Χ.) που κατέγραψε την Δρυιδική τελετή θερισμού γκυ της Βελανιδιάς (ιερό δέντρο των Δρυίδων). Αναφέρεται ότι την έκτη μέρα της νέας Σελήνης, ένας ιερέας ντυμένος στα λευκά σκαρφάλωνε στην Βελανιδιά και έκοβε γκυ χρησιμοποιώντας ένα χρυσό δρεπάνι. Το γκυ δεν έπρεπε να αγγίξει την γη και χρησίμευε σε τελετή γονιμότητας. Ακόμα και σήμερα επιβιώνει σε όλες τις αγγλόφωνες χώρες η πρακτική αυτή, όπου κατά την διάρκεια των Χριστουγέννων υπάρχει το έθιμο να φιλιούνται τα ζευγάρια κάτω από ένα κρεμασμένο γκυ, για να εξασφαλίσουν την γονιμότητα.

Άλλη καταγραφή αναφέρει την Δρυιδική εορτή για το καλωσόρισμα του νέου έτους. Τα δρώμενα αυτής παραμένουν ζωντανά μέχρι σήμερα μέσω της Γουικανής αντίστοιχης εορτής Σαμέιν. Κατά την ημέρα αυτήν πιστεύεται ότι τα πνεύματα και οι ψυχές των νεκρών ζωντανεύουν στην γη. Η πασίγνωστη σύγχρονη εορτή των αγγλόφωνων λαών Halloween είναι σίγουρα απόηχος του Δρυιδικού Σαμέιν. Ένα άλλο στοιχείο που θρυλείται για τους Δρυίδες ήταν ότι προέβαιναν σε ανθρωποθυσίες. Αυτό μάλλον αποτελεί ισχυρισμός των Ρωμαίων παρά ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

Οι Ρωμαίοι έβλεπαν ανθρωποθυσίες εκεί που δεν υπήρχαν, ιδίως αν αυτοκράτορες ήταν κανένας Νέρων ή κανένας Καλιγούλας. Οι ίδιοι, προκειμένου να αποκτήσουν πιθανότατα ερείσματα για τον επεκτατισμό τους και την δική τους εγκληματική δράση (ο αρχηγός της κελτικής αντίστασης κατά της Ρώμης Vercigetorix αλυσοδεμένος εσύρθη και στραγγαλίστηκε τελετουργικά στο Τουλιάνουμ, στη βάση του Καπιτωλίου, όπως και πολλοί άλλοι), ευαισθητοποιούντο σχεδόν για τελετουργικές ανθρωποθυσίες.

Γιατί χάθηκε η γνώση;

Πραγματικά οι γνώσεις μας για την δρυιδική σοφία είναι χαμένες, ωστόσο, όμως, παραμένει ζει μέχρι σήμερα. Το ερώτημα που τίθεται είναι: Πως χάθηκαν οι γνώσεις αυτές αφού δεν υπήρξε κάποια διακοπή στη συνέχεια;

Για την απώλεια των βαθύτερων απόκρυφων γνώσεων του Δρυιδισμού ευθύνονται κατά κύριο λόγο οι Ρωμαίοι. Αυτήν τουλάχιστον την απορία εξέφρασε ο Πλίνιος Πρεσβύτερος. Όταν οι Ρωμαϊκές λεγεώνες κατέκτησαν το θρησκευτικό κέντρο των Δρυίδων στο κέλτικο νησί-κάστρο Μόνα (το σημερινό Άνγκλεσεϋ, έξω από την Ουαλία), κατέσφαξαν όλους τους Δρυίδες ιερείς που βρήκαν εκεί και κατέστρεψαν εκ θεμελίων το κάστρο, μαζί με τις ελάχιστες καταγραφές της γνώσης. Οι μόνοι επιβιώσαντες εκ των Δρυίδων ήταν εκείνοι που απλά δεν βρίσκονταν εκεί εκείνη τη στιγμή, οι οποίοι και ήταν οι γνώστες της χαμένης για μας σήμερα σοφίας.

Με αυτόν τον βίαιο τρόπο εξαφανίστηκε η «καρδιά» της θρησκείας. Όσοι εναπέμειναν προσπάθησαν να συνεχίσουν την παράδοση διδάσκοντας στους απογόνους τους όλα όσα τους είχαν παραδοθεί από τους προγόνους, όπως επίσης επεχείρησαν και να αποκαταστήσουν την χαμένη γνώση μελετώντας και αναζητώντας. Βαρύτατο πλήγμα για τον Δρυιδισμό – αλλά κι όχι μόνο – ήλθε αρκετά μεταγενέστερα με το λεγόμενο «κυνήγι των Μαγισσών» κατά τον Μεσαίωνα. Έτσι κλονίστηκε περισσότερο η ήδη κλονισμένη διαιώνιση της Δρυιδικής παράδοσης. Ελάχιστοι κατάφεραν να μεταφέρουν την παράδοση στους νεότερους και -όπως ήταν φυσικό- η γνώση εκφυλίστηκε και «συρρικνώθηκε» σημαντικά.

Ο Δρυιδισμός στη σύγχρονη εποχή

Η Ελληνική καταγωγή των Δρυΐδων που δεν θα διδαχτείς ποτέ - Εικόνα1

Ο Δρυιδισμός υπήρξε παράδοση που ως αξίες της είχε τον σεβασμό και την λατρεία της Φύσης. Οι σύγχρονοι Δρυίδες απέχουν πολύ από τους αρχαίους Κέλτες Δρυίδες λόγο έλλειψης της αρχαίας γνώσης. Οπότε δικαιούμαστε να μιλάμε όχι πια Δρυιδισμό αλλά για νεο-δρυδισμό.

Καθώς η αυθεντική παράδοση έχει κατά πολύ χαθεί, ο νεο-Δρυιδισμός καλύπτει όλα αυτά τα κενά σημεία με τελετουργικά άλλων Παγανιστικών θρησκειών, κυρίως της ελληνικής και λιγότερο της σαμανικής, που όμως τα συνταιριάζει με τέτοιο τρόπο που να φαίνονται σαν να ανήκουν στην αυθεντική Δρυδική φιλοσοφία.

Ωστόσο ο νεο-Δρυιδισμός είναι μία παράδοση που ζει ακόμα και ενεργοποιείται παγκοσμίως, κυρίως δε στις αγγλόφωνες χώρες. Μεγάλος αντιπρόσωπος του κινήματος αποτελεί το Δρυιδικό Τάγμα Order of Bards Ovates and Druids (OBOD).

Η σχέση των Δρυΐδων με τους Έλληνες

Με τον όρο Δρυΐδες (Druids) αναφέρεται η ευγενής ιερατική τάξη των αρχαίων Κελτικών κοινωνιών, οι οποίες έζησαν στην Δυτική Ευρώπη, βόρεια και εντεύθεν των Άλπεων και αργότερα στα Βρετανικά Νησιά. Τα έθιμα των Δρυΐδων αποτελούσαν τμήμα του πολιτισμού όλων των φυλετικών ομάδων που ονομάζονταν ‘Κέλτοι’ και ‘Γαλάται’ από τους Έλληνες και ‘Celtae’ and ‘Galli’ από τους Ρωμαίους, ονομασίες οι οποίες εξελίχθηκαν σήμερα σε ‘Celtic’ και ‘Gaulish’. Οι Δρυΐδες πήραν το όνομα τους από την Βελανιδιά (Δρυς) και ήταν ιερείς και φιλόσοφοι ενώ νομοθετούσαν και απένεμαν δικαιοσύνη.

Η βελανιδιά υπήρξε επίσης το «ιερό» δέντρο των ελληνικών βασιλικών οίκων της Μακεδονίας, πράγμα που είναι ιστορικά και αρχαιολογικά αποδεδειγμένο με το πλήθος ευρημάτων τα οποία βρέθηκαν στους βασιλικούς μακεδονικούς τάφους με τα περίφημα βασιλικά διαδήματα.

Δεν είναι ίσως τυχαίο που οι Δρυίδες πήραν το όνομα τους από το δέντρο δρυς, (βελανιδιά), μια που το δέντρο αυτό ήταν ιερό για τους Έλληνες από τα βάθη της αρχαιότητας. Ας μην ξεχνάμε την προφητική ιερή βελανιδιά στο μαντείο της Δωδώνης, το αρχαιότερο μαντείο στον κόσμο, το ιερό δέντρο της Γαίας και αργότερα του Δία.

Οι σημαντικότερες αναφορές στους Δρυΐδες περιγράφονται σε αρχαία έγγραφα, κυρίως της λατινικής γλώσσας. Τα σπουδαιότερα βιβλία, λόγω και του προσωπικού κύρους του συγγραφέως αλλά και της πρόσβασης του τελευταίου στη γνώση καθώς και στην ιδία αντίληψη των γεγονότων, είναι τα συγγράματα του Ιουλίου Καίσαρος που έχουν ως τίτλο «De Bello Gallico». Μία σειρά βιβλίων στα οποία γράφει για την γεωγραφία και την κοινωνία των γαλατών ή κελτών, ο ίδιος ο αυτοκράτωρ της Ρώμης. (Gaius Julius Caesar, 13 Ιουλίου 100 π.Χ. – 15 Μαρτίου 44 π.Χ.)

Οι δρυΐδες έχουν γίνει αρκετά γνωστοί στο ευρύ κοινό μέσα από το κόμικς Αστερίξ των Γκοσινί και Ουντερζό, στο οποίο ένας από τους κύριους χαρακτήρες είναι ο δρυΐδης Πανοραμίξ.

Το απόσπασμα κειμένου σε μορφή εικόνας προέρχεται από το βιβλίο «De Bello Gallico, Liber VI, εδαφιο XIII και XIV», του Ιουλίου Καίσαρα όταν αυτός ως στρατηγός της Ρώμης στην περιοχή της σημερινής Γαλλίας, περιέγραφε:

Μετάφραση απο την λατινική: «Υπάρχουν σε όλη την Γαλατία δύο τάξεις προσώπων καθορισμένης σπουδαιότητας και τιμής. Σ΄αυτές τις τάξεις, η μία αποτελείται από τους Δρυΐδες, η άλλη από τους Ιππότες.»

Και συνεχίζει.. «Αναφέρεται ότι στα σχολεία των Δρυϊδών, διδασκεται από στήθους μεγάλος αριθμός στίχων. Γι΄ αυτό μερικοί μένουν για είκοσι χρόνια υπό εκπαίδευση (πειθαρχία). Και δεν θεωρούν πρέπον να καταγράψουν αυτές τις ομιλίες, αν και σχεδόν για όλες τις υποθέσεις και στις δημόσιες και μυστικές εκθέσεις αυτοί χρησιμοποιούν την Ελληνική γλώσσα (ελληνικά γράμματα)»

Στο ίδιο βιβλίο αναφέρει: «το βασικο σημείο της ιδεολογίας τους είναι ότι η ψυχή δεν πεθαίνει και ότι μετά το θάνατο περνάει από το ένα σώμα στο άλλο» (μεταμόρφωσις).

Αυτή η παρατήρηση του οδήγησε πολλούς αρχαίους συγγραφείς στο συμπέρασμα ότι οι Δρυϊδες ίσως είχαν επιρρεαστεί από τις διδασκαλίες του Πυθαγόρα. Ο Καίσαρας επίσης σημειώνει τη δρυϊδική έννοια του πνεύματος φύλακα της φυλής, την οποία μεταφράζει ως Dispater (Δισπατερ-> Δίας – Πατέρας).

Η Ελληνική καταγωγή των Δρυΐδων

Στο βιβλίο μυθιστορίας Lebor Gabála Érenn [Book of Invasions-Βιβλίο των Εισβολών] διαβάζουμε για τον Έλληνα Παρθολώνα ο οποίος ήρθε στην Ιρλανδία μετά τον κατακλυσμό. Λέγεται ότι ξεκίνησε από τη Μακεδονία ή Μέση Ελλάδα, με τη γυναίκα του, τους τρεις γιους του με τις γυναίκες τους και τρεις Δρυίδες, αδέλφια μεταξύ τους, τους Φίο, Αίολο και Φομόρη, (Fios, Eólas, Fochmarc), ονόματα που ετυμολογικά σημαίνουν, «Νόηση, Γνώση και Έρευνα». Κάτοχοι αυτής της σοφίας ήταν οι Δρυίδες, Έλληνες μύστες όπως συμπεραίνουμε από τα αρχαία κείμενα.

Στο ίδιο βιβλίο διαβάζουμε πως ο Παρθολών ήταν Έλληνας πρίγκηπας ο οποίος σκότωσε τους γονείς του ελπίζοντας να κληρονομήσει το βασίλειο. Το επεισόδιο αυτό του κοστίζει το ένα του μάτι και τον σημαδεύει με κακή τύχη. Ήταν παρόλα αυτά κύριος κάθε τέχνης. Απέκτησε συνολικά 7 γιους. Μετά από 30 χρόνια παραμονής στην Ιρλανδία πέθανε κοντά στην πόλη που σήμερα ονομάζεται Tallaght, όπου 120 χρόνια μετά οι απόγονοι του χάθηκαν από πανώλη.

Α. Σ. Περδικάρης, Δ. Η. Σπυρίδου

Δείτε και

Δρυίδες – Οι Πελασγοί της Βυθισμένης Αιγηίδος Δωριείς – Ο Λαός των Δασών που Γεννήθηκαν οι Δρυίδες

enaasteri μέσω schizas.com
diadrastika.com



Μην αφησετε την Πληροφορια να σας ξεπερασει

Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice

Support Hellasbook.gr

Ολοι οι Ελληνες πατριωτες επιλεγουν το Ελληνικο κοινωνικο δικτυο https://Hellasbook.gr ελα μαζι μας γιατι ειναι λογικο πια να μην ειμαστε στους ξενους!!

Θελεις να κανεις ενα δωρο στον εαυτο σου;

Δες την Κατηγορια με τα προιοντα μας
Σχετικά με Κατοχικά Νέα
"Το katohika.gr δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε ταυτίζεται με τα ρεπορτάζ που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους. Συνεπώς, δε φέρει καμία ευθύνη εκ του νόμου. Το katohika.gr , ασπάζεται βαθιά, τις Δημοκρατικές αρχές της πολυφωνίας και ως εκ τούτου, αναδημοσιεύει κείμενα και ρεπορτάζ, από όλους τους πολιτικούς, κοινωνικούς και επιστημονικούς χώρους." Η συντακτική ομάδα των κατοχικών νέων φέρνει όλη την εναλλακτική είδηση προς ξεσκαρτάρισμα απο τους ερευνητές αναγνώστες της! Ειτε ειναι Ψεμα ειτε ειναι αληθεια !Έχουμε συγκεκριμένη θέση απέναντι στην υπεροντοτητα πληροφορίας και γνωρίζουμε ότι μόνο με την διαδικασία της μη δογματικής αλήθειας μπορείς να ακολουθήσεις τα χνάρια της πραγματικής αλήθειας! Εδώ λοιπόν θα βρειτε ότι θέλει το πεδίο να μας κάνει να ασχοληθούμε ...αλλά θα βρείτε και πολλούς πλέον που κατανόησαν και την πληροφορία του πεδιου την κάνουν κομματάκια! Είμαστε ομάδα έρευνας και αυτό σημαίνει ότι δεν έχουμε μαζί μας καμία ταμπέλα που θα μας απομακρύνει από το φως της αλήθειας ! Το Κατοχικά Νέα λοιπόν δεν είναι μια ειδησεογραφική σελίδα αλλά μια σελίδα έρευνας και κριτικής όλων των στοιχείων της καθημερινότητας ! Το Κατοχικά Νέα είναι ο χώρος όπου οι ελεύθεροι ερευνητές χρησιμοποιούν τον τοίχο αναδημοσιεύσεως σαν αποθήκη στοιχείων σε πολύ μεγαλύτερη έρευνα από ότι το φανερό έτσι ώστε μόνοι τους να καταλήξουν στο τι είναι αλήθεια και τι είναι ψέμα και τι κρυβεται πισω απο καθε πληροφορια που αλλοι δεν μπορουν να δουν! Χωρίς να αναγκαστούν να δεχθούν δογματικές και μασημενες αλήθειες από κανέναν άλλο πάρα μόνο από την προσωπική τους κρίση!

Σχόλια Αναγνωστών (7)

  1. Η επίσημη μυθολογία της Ιρλανδίας αναφέρεται στον Αιγαιοπελαγίτη Παρθολώνα που μετοίκισε πρώτος εκεί και δημιούργησε αποικία . . Τα χρόνια εκείνα οι Κρήτες πήγαινα στις Κσοστέριους νήσους της Βρετανίας για να φέρουν από εκεί Κασσίτερο αρίστης ποιότητας στην Κρήτη .. Το ταξίδι βαστούσε αρκετό καιρό .. Με τα πλοία έφταναν στην νότιο Γαλλία , φόρτωνα τα πράγματά τους στα μουλάρια , τα άλογα και τα γαϊδούρια και διέσχιζαν οδικώς όλη την Γαλλία μέχρι την Μάγχη .. Εκεί έμπαιναν πάλι σε πλοία για να φτάσουν στις νήσους , να πάρουν τον κασσίτερο και να γυρίσουν πίσω τον ίδιο δρόμο .. Η διαδρομή αυτή ήταν σπαρμένη με οικισμούς και εμπορεύονταν συνεχώς μαζί τους .. Οι Κέλτες έχουν καταγωγή από τον Κελτεστάνωρ ( Κέλτης) που ήταν ένας από τους 50 γιούς του Ηρακλή , γιός της Ιφίς εγγονός του Θεσπίου , από της Θεσπιές της Βοιωτίας .. Ο Θέσπιος ήταν γιος του Ερεχθέα , του Βασιλιά της Αττικής.. Ο Ιόλαος πήρε τους περισσότερους γιους του Ηρακλή από τις 50 κόρες του Θεσπίου και τους πήγε να κατοικίσουν στην Σαρδηνία .. Από εκεί και με αρχηγό πλέον τον Κέλτη ( όπου από ονομάστηκαν όλοι τους Κέλτες) , απλώθηκαν στα επόμενα 2.000 χρόνια περίπου σε όλη την Ευρώπη .. Ανατολικά στην Ιβηρική χερσόνησο , βόρεια στην Γαλλία , ακόμα πιο βόρεια στην Βρετανία και την Ιρλανδία και έφτασαν ακόμα και πέρα από τον Ρήνο , όπου μετά από αρκετές εκατοντάδες χρόνια εκδιώχθηκαν με την εισβολή (2ος πχ αιώνας) των Γερμανικών φυλών που έφτανα εκεί από τα ανατολικά και την διαλυμένη περσική Αυτοκρατορία .. Τα Γερμανικά φύλα ήταν αγροτικές Περσικές φυλές , που μετά την διάλυση της Περσικής Αυτοκρατορίας από τον Αλέξανδρο , κατευθύνθηκαν αρχικά βόρεια προς την Ρωσία και την Νορβηγία και κατόπιν νότια μέχρι τον Ρήνο ..

  2. Και η Καρυδιά …?

    Του Σώρρα είσαι ή του Μιχαλολιάκου ..??

  3. Δημήτρης 01/05/2017 @ 12:23 ΜΜ

    Η μισή αλήθεια με κάμποση παραπλάνηση
    Χειρότερη από το ψέμα που τρώμε τόσα χρόνια
    και έτσι άπλα για να διορθώσω τα χοντρά λάθη
    Δεν είναι Ελληνικής καταγωγής αλλά Θρακικής
    δλδ Προέλληνες
    δλδ απο αυτούς που δημιούργησαν όλους τους πολιτισμούς της Ευρώπης και εν μέρη και Ασία
    δλδ δεν υπήρχαν ποτέ Ινδοευρωπαιοι μόνο κριμένη Θρακική Ιστορία
    Οσο για τους Δρυίδες ταξίδεψαν αιώνες στην ενδοχώρα της Ευρώπης και συνάντησαν ομοίους τους που έπλευσαν απο το νοτιοδυτικό τμήμα της Μικράς Ασίας εμβολίασαν την Σικελία και τα σύνορα της σημερινής Γαλλίας – Ισπανίας και κατέληξαν στα νησιά τον Δρυιδων και της Νήσου του Μαν

    • Χρηστος(Χ)«Εάν ο Υιός σάς ελευθερώσει θα είστε πραγματικά ελεύθεροι» 01/05/2017 @ 3:47 ΜΜ

      Οι δυο πρώτοι «θεολόγοι» της αρχαίας Ελλάδας, ο Όμηρος και ο Ησίοδος, δεν έχουν ακούσει τίποτα για τον Ορφέα. Συνεπώς, τα εμφανιζόμενα ως «πανάρχαια» έργα του είναι πρόσφατα, πλασμένα την ιστορική περίοδο. Το ίδιο σχεδόν πρόσφατη είναι και η θρησκευτική μεταβολή που επιχείρησε στην Ελλάδα.

      Ο Ορφέας ήταν «υιός μεν Οιάγρου Θράξ δε το γένος».[3] Την αρχαία εποχή η Θράκη επεκτείνονταν σε όλα τα κεντρικά και ανατολικά Βαλκάνια, μέχρι την Ουκρανία και τη Γερμανία.. Δεν αποτελούσε μέρος της Ελλάδας, εκτός από τις αποικίες στα παράλια. Ήταν αλλόγλωσση, και την θεωρούσαν αλλόφυλη και βάρβαρη. Γίνονταν όμως πολλές επιμιξίες, ειδικά με τους Αθηναίους. Ο Θεμιστοκλής ήταν γιος Θρακιώτισσας που ονομάζονταν Αβρότονον (είναι παρατσούκλι) και είχε αρκετά προβλήματα γι’ αυτό. Η Αθήνα έβλεπε τα θρακικά παράλια σα σκάλα στο δρόμο του σιταριού που εισήγαγε από τη Μαύρη Θάλασσα.

      Ο Ορφισμός, αν και προέρχεται κύρια από τη Θράκη και την Φρυγία, είχε Αιγυπτιακές καταβολές. Επίσης, είχε δυο πλευρές. Την Ιστορική, που είναι αρκετά πρόσφατη, μια που γνώρισε μεγάλη διάδοση στους ιστορικούς χρόνους, όχι νωρίτερα. Την Μυθολογική, που λέει πως ο Ορφέας, σαν εισηγητής των «Μυστηρίων» και άλλων τελετών, ήταν ο δημιουργός της αρχαίας Ελληνικής θρησκείας. Και αυτή όμως, δεν πάει πολύ πίσω χρονικά, μια που τον θέλει Αργοναύτη, ελάχιστα αρχαιότερο του Τρωικού πολέμου, σύγχρονο με το γιο του Πρίαμου Θειοδάμαντα, (από τον οποίο διδάχτηκε την Μαντική των Λίθων[4]) και ξάδελφο (δηλαδή περίπου συνομήλικο) του Θράκα βασιλιά Ρήσου, που σκοτώθηκε στην Τροία.[5] (Ευριπίδης. Ρήσος, 951) Οι Μυθολογικές τους μητέρες ήταν Μούσες. Άλλοι λένε πως μητέρα του ήταν η Μενίππη, κόρη του Θάμυρι, μεγάλου μουσικού.[6]

      Ο Διόδωρος Σικελιώτης, μιλά για «Πελασγικά Γράμματα»[7] εννοώντας το Φοινικικό αλφάβητο,που χρησιμοποιήθηκε από τον Ορφέα, τον Λίνο, και τον Προναπίδη, που ήταν δάσκαλος του Ομήρου. Αυτή η μαρτυρία χρονολογεί τον Ορφέα μετά την πτώση των Μυκηνών. Τότε εμφανίστηκε το Φοινικικό αλφάβητο.

      Το πρόσφατο της Ορφικής ποίησης φαίνεται και από τις διαδόσεις για έργα που έγραψαν διάφοροι ποιητές, και που κατόπι βαφτίστηκαν Ορφικά. Αυτοί ήταν πολύ νεότεροι από τον Ορφέα. Αναφέρονται οι: Πρόδικος ο Σάμιος, αλλά και ο μέγας Πυθαγόρας, που ανήγαγε ορισμένες διδασκαλίες του δήθεν στον Ορφέα,[8] ακόμη οι Ίων, Θεόγνητος, Κέρκωψ ο Πυθαγόρειος, Ονομάκριτος (της εποχής του Πεισιστράτου) Τιμοκλής, Περίνος, Ζώπυρος, Νικίας, Ηρόδικος, και Βροτίνος.Αναφέρονται και μεταγενέστεροι, αλλά ομώνυμοι του «πρώτου» Ορφέα ποιητές. Έτσι έχουμε ΟρφέαΚικωναίο, Αρκά, Κροτωνιάτη, Καμαριναίο, αλλά και ένα Θράκα βασιλιά.[9]

      Η Θράκη κατά τον Ηρόδοτο. Ο πολυπληθέστερος λαός του κόσμου, όπως γράφει, μαζί με τους Ινδούς.

      Η Θράκη στους Ιστορικούς χρόνους, γύρω στα 350 π.Χ. Ήδη ο λαός αυτός, διασπασμένος σε φυλές και χωρίς κεντρική εξουσία, απορροφάται από άλλα φύλα.

      Η λέξη «θρησκεία», πίστευαν οι αρχαίοι, προέρχονταν γλωσσικά και πρακτικά, από την αλλόφυλη «Θράκη»! Η λέξη δεν σημαίνει απλά ευλάβεια προς θεούς, αλλά και πίστη σε ξένο δόγμα!

      «Θρήσκος: αλλόπιστος. Από το Θραξ, γεν. Θρακός. Και η λέξη θρησκεία προέρχεται από την ευσέβεια των Θρακών για τα θεία, και από τις ιερουργίες του Ορφέα» [10]

      «…γιατί λένε πως πρώτος ο Θράκας Ορφέας συγκρότησε τα Ελληνικά Μυστήρια. Έτσι, το να τιμάς θεό το είπαν θρησκεύειν, γιατί ήταν θρακική ανακάλυψη» [11]

      «…πρώτος ο Θράκας Ορφέας παρέδωσε τα Μυστήρια των θεών, συνεπώς το μυστήριο ονομάστηκε θρησκεία»[12]

      «Ούτε και αυτά τα όργια των Θρακών, από τα οποία βγήκε το θρησκεύειν, όπως λένε…» [13]

      Δελφικοί ιερείς σαν τον Πλούταρχο, ισχυρίστηκαν, επίσης, πως το «θρησκεύειν» προέρχεται από την πατρίδα του Ορφέα, ή μάλλον η ίδια η λέξη άλλαξε νόημα από την Θρακική [ομόηχη] θρησκευτική εισβολή, «επί το βαρβαρικώτερον». «απ’ αυτά, θεωρείται πως και το να πιστεύεις στη θρησκεία, κατέληξε να γίνει ο ορισμός υπερβολικών και περίεργων τελετών» [14] Δηλαδή, η θρησκεία των «Ελλήνων» (και η ίδια η λέξη) κατέληξε [=γενέσθαι] να σημειοδοτεί υπερβολικές και περίεργες [=κατακόροις και περιέργοις] γι’ αυτούς τελετές! Γι’ αυτό βγήκε και το ρήμα«θράττειν: ταράσσειν, ενοχλείν, νύσσειν, κινείν, δυσωπείσθαι και υφοράσθαι».[15] Πάτρια θρησκεία – ενόχληση με τα ούλα της. Δεν τα λέω εγώ, ούτε μόνο ο Πλούταρχος, αλλά και ο Ηρόδοτος, παρόλο που οι δυο σοφοί διαφωνούν σε πολλά (άλλα):

      «Δεν μπορεί να παραδεχτώ πως είναι σύμπτωση που όσα γίνονται στη θεϊκή λατρεία στην Ελλάδα και την Αίγυπτο είναι όμοια. Αλλιώς, θα έμοιαζαν με τις (υπόλοιπες) ελληνικές συνήθειες και δεν θα είχαν εισαχθεί πρόσφατα».[16] Θα αναλύσουμε αμέσως την σχέση Ορφέα – Αιγύπτου.

      Φανταστείτε πως οι Ηρόδοτος και Πλούταρχος απέχουν αιώνες, δεν ταυτίζονται και σε πολλά (άλλα) και όμως, η πάτρια θρησκεία φάνταζε ξένη ακόμα και στον νεότερο (τον Πλούταρχο) που ήταν και ιερέας της. Μέχρι και νέα θεότητα δημιουργήθηκε, η Τελετή, που συμβόλιζε τις νέες ιερουργίες και Μυστήρια. Το άγαλμά της απεικονίζονταν πλάι στον Ορφέα.[17]

      Ο Διονύσιος Αλικαρνασσέας αποκαλεί τις τελετές της αρχαίας μας θρησκείας «τερατώδεις»!:
      «Ο Πλάτων κοροϊδεύει τους μαθητές του Ορφέα, που λέει ότι όσους έζησαν καλά τους περιμένει στον Άδη ως βραβείο η αιώνια μέθη» γράφει ο Πλούταρχος.[55] Βέβαια, ο Αθηναίος φιλόσοφος δεν τολμά να τραβήξει τα πράγματα στα άκρα. Δεν παραλείπει όμως να αποκαλέσει τον Ορφέα «δειλό» γιατί δεν τόλμησε να πεθάνει για την αγάπη του.[56] Αλλά και ο Πλούταρχος ζορίστηκε, όταν άρχισε να απέχει από την ωοφαγία εξ αιτίας ενός ονείρου, «δημιούργησα υπόνοιες πως ενστερνιζόμουν τα Ορφικά ή Πυθαγορικά δόγματα», [57] σαν να ήταν κάτι κακό, γιατί το αυγό ήταν ιερό γι’ αυτούς. Οι Νέγροι στην Αφρική δεν τρώνε αυγά.

      Να τι έλεγε ο Δημώναξ: «Ακούγοντας την Πρόρρηση» (των Ελευσινίων Μυστηρίων, μια ανακοίνωση όπου απαριθμούνταν όσοι αποκλείονταν από τη συμμετοχή σε αυτά) «τόλμησε να ρωτήσει δημόσια τους Αθηναίους το λόγο που αποκλείουν τους βαρβάρους, ενώ αυτός που καθιέρωσε την τελετή, ήταν ένας βάρβαρος Θράκας, ο Εύμολπος»[58] Ας επισημάνουμε πως ένα από τα κληρονομικά ιερατικά γένη των Μυστηρίων ήταν απόγονοι του «βάρβαρου» αυτού, οι Ευμολπίδες. Οι Αθηναίοι απείλησαν να εκτελέσουν τον φιλόσοφο γιατί δεν συμμετείχε στην τελετή…

      Ο Ορφέας πέθανε μαρτυρικά, κατασπαραγμένος από τις Μαινάδες. Ευγενικά, είπαν πως πέθανε γιατί αποκάλυψε τα μυστικά των θεών.[59] Ο πραγματικός λόγος του κακού θανάτου του ήταν πως έπρεπε να πληρώσει για την ασέβεια να καταργήσει την παλιά θρησκεία… «Έχουν πει» [οι θεολόγοι και Μυθογράφοι] «για τους θεούς πράγματα που δεν θα τολμούσε να πει κανείς ούτε για τους εχθρούς του» /…/ «ο Ορφέας, που χρησιμοποίησε τέτοια λόγια περισσότερο από κάθε άλλον, πέθανε διαμελισμένος»[60] Βέβαια, ο Ισοκράτης μιλά για το δωδεκάθεο. Ή όχι; Παρόμοια, και για τον ίδιο λόγο κατά βάθος, πέθανε στο Σταυρό και η νεότερη έκδοση του Ορφέα, χίλια χρόνια μετά! Έτσι, οι πιστοί μπορούν να ακολουθούν τις νέες θρησκείες χωρίς το φόβο της εκδίκησης των παλιών θεών, μια που άλλοι ξεπλήρωσαν αυτήν την αμαρτία…

      Η Αιγυπτιακή επιρροή δεν περιορίστηκε στη θρησκεία. Άλλωστε, η Φιλοσοφία, η Μαντεία, και οι Μυήσεις σε Μυστήρια, συγχέονταν εκείνη την εποχή. «Ήταν τόση η ευλάβεια για την θεϊκή σοφία των Αιγυπτίων, και το μαρτυράνε οι σοφότεροι Έλληνες, οι Σόλων, Θαλής, Πλάτων, Εύδοξος, Πυθαγόρας, και όπως λένε μερικοί, και ο Λυκούργος, που πήγαν στην Αίγυπτο και συναναστράφηκαν με τους ιερείς. Λένε πως ο Εύδοξος μαθήτευσε στον Χόνουφι από τη Μέμφιδα, ο Σόλωνας στον Σόγχι από την Σάη, ο Πυθαγόρας τον Οίνουφι από την Ηλιούπολη…» (της Αιγύπτου) /…/ «…τα περισσότερα από αυτά που λέγονται ιερογλυφικά γράμματα» [Αιγυπτιακές γραφές-εντολές] « δεν διαφέρουν και πολύ από τα Πυθαγόρεια παραγγέλματα…» [61]

      Η μόνη διαφωνία των Χριστιανών κατηγόρων της αρχαίας Ελλάδας είναι στα ονόματα των Αιγύπτιων ιερέων! Ας ακούσουμε τον τρομερό Κλήμη Αλεξανδρείας: Μτφρ: «Εξιστορούν πως ο μεν Πυθαγόρας μαθήτευσε στον Αιγύπτιο Αρχιμάντη Σώγχη, ο Πλάτων στον Σέχνουφι από την Ηλιούπολη, ο δε Εύδοξος ο Κνίδιος στον επίσης Αιγύπτιο Κόνουφι. Ο Δημόκριτος, τα ηθικά συγγράμματα της Βαβυλώνας τα ‘κανε δικά του. Λένε πως την στήλη του Ακίκαρου, αφού μεταφράστηκε, την ένταξε στα δικά του βιβλία κι από πάνω έβαλε τίτλο γραμμένο ‘αυτά είπε ο Δημόκριτος’»

      »Ο Πυθαγόρας φανερώθηκε πως ήταν είτε Τυρρηνός ή Τύριος, ο δε Αντισθένης ήτανε Φρύγας, κι’ ο Ορφέας Οδρύσης ή Θράκας. Τον Όμηρο παρουσιάζουν οι περισσότεροι σαν Αιγύπτιο,» [άλλοι τον λένε Σύριο [62]] «ο δε Θαλής ήταν Φοινικικής καταγωγής [63] και λέγεται πως εντάχθηκε στους Αιγύπτιους Μάντεις, όπως και ο Πυθαγόρας, που πήγε στους ίδιους, και μάλιστα έκανε περιτομή γι’ αυτούς, ώστε να μπορέσει να κατέβει στα άδυτα και να μάθει την μυστική τους φιλοσοφία, και έκανε και παρέα με τους ανώτερους Χαλδαίους [Μεσοποτάμιους αστρολόγους] και Μάγους [Πέρσες ιερείς]…» [64] Λένε πως όσο ο Πυθαγόρας ήταν στην Αίγυπτο, «επιξενωθέντα δια φιλοσοφίαν»,αιχμαλωτίστηκε από τους Πέρσες κατακτητές και μεταφέρθηκε στη Μεσοποταμία, όπου έμαθε τις διδασκαλίες των Χαλδαίων.[65]

      «…γιατί ο Αναξαγόρας και ο Πυθαγόρας φτάνοντας στην Αίγυπτο συναναστράφηκαν τους εκεί Αιγύπτιους και Εβραίους σοφούς και κατανόησαν τη φύση του κόσμου, αργότερα και ο Πλάτων, όπως λέει ο Πλούταρχος στους Παραλλήλους –βίους» [66] «…και Πυθαγόραν ιστορούσιν…» «…απελθείν εις Αίγυπτον και Βαβυλώνα φιλομαθείας χάριν.»[67] Και ο φιλόσοφος Ζήνων ήταν Φοινικικής καταγωγής.[68]

      Άστα να πάνε…

      Αυτές οι «μεταπτυχιακές» σπουδές γινότανε στην Ηλιούπολη της Αιγύπτου, που ήταν μεγάλο θεολογικό κέντρο. Οι Ρόδιοι έλεγαν πως η πόλη χτίστηκε από ένα γιο του Ήλιου και της Ρόδου, τον Ακτίδα. Στο νησί αυτό, κυρίαρχη θεότητα ήταν ο Ήλιος. Εκεί, δίπλα στο Καζίνο, είχαν εγκατασταθεί και Φοίνικες του Κάδμου. (παντού φυτρώνουν, οι κερατάδες) Ηλιούπολη (Βααλβέκ = πόλη του Ήλιου-Βαάλ) υπήρχε και στη Συρία. Εκεί λάτρευαν τον Δία-Ήλιο-Βαάλ, την Αφροδίτη, τον Διόνυσο και τον Ερμή. Οι Αιγύπτιοι ονόμαζαν την πόλη τους Πι-Ρα (Πόλη του Ρα = Ήλιου) και έλεγαν πως χτίστηκε από απογόνους του Χαμ.[69] Οι Εβραίοι λέγανε πως την έχτισαν αυτοί, κατά την παραμονή τους στην Αίγυπτο.[70] Διαλέχτε.

      • Τι να διαλέξουμε ..?? Ξεχνάς πως πριν τον κατακλυσμό η Μεσόγειος ήταν στεριά και βούλιαξε ..?? Ο Ελλαδικός χώρος , η μέση Ανατολή και η Αφρική ενωνόντουσαν με στεριά .. Υπήρχε ένας κοινός εθιμοτυπικός τρόπος για όλους αυτούς τους λαούς .. Πχ .. Το 4.000 πχ λατρευόταν μια θεότητα στην Αίγυπτο , η Βουτώ ..Η Βουτώ ήταν η τροφός του Όρου και παρουσιαζόταν στις παραστάσεις ως γυναίκα με κεφάλι φιδιού .. Οι ιερείς της Βουτώ ήταν φυσικά οι Βουτάδες .. Βουτάδες όμως ονομάστηκαν και οι Ιερείς της Αθηνάς και του Ποσειδώνα στην Αθήνα , από τον γενάρχη τους τον Βούτο που ήταν εγγονός του Εριχθονίου που παρουσιαζόταν μισός φίδι και μισός άνθρωπος .. Οι Βουτάδες δεν εμφανίζονται όμως μόνο εκεί ,. εμφανίζονται και στο Άργος . ¨Όπως μας λέει ο Παυσανίας , ο ιδρυτής της Μεσσηνίας ήταν ο σύζυγος της Μεσσήνης , κόρη του βασιλιά του Άργους , που ονομαζόταν Πολυκάων Βούτος (Μεσσηνιακά , 2ο κεφάλαιο , 2η παράγραφο) .. Οι Βουτάδες ήταν ακόμα και μέσα στην Αργοναυτική εκστρατεία και σε πολλές άλλες ακόμα δράσεις .. Οι Βεδουίνοι από την άλλη οι Βέρβεροι στο Μαρόκο έχουν έναν μύθο που λέει πως όταν έγινε η πλημμύρα και βούλιαξε η Μέση γη , αυτοί ήταν στην άκρη και σώθηκαν .. Καταλαβαίνουμε λοιπόν πως οι λαοί της Μεσογείου έχουν κοινή ρίζα και κάποτε , πριν τον κατακλυσμό ήταν μέρος μίας κοινής αυτοκρατορίας με κοινά έθιμα , κοινή γλώσσα (σε παραπέμπω στο σύγγραμα του Εβραίου Joseph Isaac Jahuda , τα Εβραϊκά είναι Ελληνικά) και κοινή εξουσία .. Ούτε “ινδοευρωπαϊκά , ούτε φοινικικά , ούτε τίποτα από αυτά .. Μία κοινή εντόπια καταγωγή με κοινή εξουσία που όμως χάθηκε μετά την φυσική καταστροφή του κατακλυσμού .. Μετά τον κατακλυσμό όπως είναι φυσικά , ο λαός αυτός χωρίστηκε σε πολλά περισσότερα φύλα και η απόσταση , αλλά και η θάλασσα τους κράτησε μακριά τον ένα από τον άλλο και με το πέρασμα των χιλιετιών οι τοπικές ιδιαιτερότητες δημιούργησαν πολλές διαφοροποιήσεις , τόσο στην γλώσσα , αλλά και στα έθιμα .. Εδώ άμα ακούει ένας Ελλαδίτης Πόντιους να μιλάνε μεταξύ τους , δεν καταλαβαίνει τίποτα .. Μιλάνε μήπως οι πόντιοι διαφορετική γλώσσα από τα Ελληνικά , όχι , Ελληνικά μιλάνε , μόνο που έχουν τους δικούς τους ιδιωματισμούς.. Αν τώρα απομονώσεις τους πόντιους από τους υπόλοιπους Έλληνες , αυτοί στο τέλος λόγο της γλώσσας μπορεί να πιστέψου πως είναι διαφορετικός λαός , ενώ ΔΕΝ είναι .. ΑΤΛΑΝΤΕΣ λοιπόν .. Αυτή είναι η κοινή πατρίδα όλων των λαών στην περιοχή αυτή του κόσμο .. Και το Ατλαντίδα βγαίνει από το κοσμοκρατόρισσα , αφού το Άτλας , σημαίνει ΚΟΣΜΟΣ .. Μια αυτοκρατορία που χάθηκε από φυσική καταστροφή μεγάλων γεωλογικών φαινομένων και πίσω της άφησε πολλούς λαούς με κοινές μνήμες και που ο κάθε λαός τράβηξε και ξεχωριστό δρόμο προκειμένου να βρει νέα γη για να ζήσει , αφού η παλιά γη είχε πια χαθεί ..

  4. The Brotherhood of the Star is the last pure vestige of the mystery schools of Light from Atlantis. The cabal have been unable to gain access to this secret society unlike all other societies such as the freemasons and illuminati.
    The Brotherhood of the Star have caused the flowering of Graeco-Roman culture aided with telepathic impressions from Brotherhood of the Star. They were active as Druid priests in Celtic culture.
    http://www.abzu2.com/2016/12/25/the-144-144-000-light-masters-will-truly-ascend-unite-as-one/

  5. KOLYMPH8RA TOY SILOAM TO AR8RAKI 01/05/2017 @ 10:41 ΜΜ

    GIA TOYS SATANISTES DRYIDES POY ANABANE TO WICKERMAN KA8E NOEMBRH STO STOWNEHEDGE. AFOY EIXAN PERASEI APO KA8E SPITI KAI ME THN GNWSTH APEILH “TRICK OR TREAT” EIXAN MAZEPSEI THN KAYSIMH YLH(YPHRETES, PAIDIA, GYNAIKES). WRAIES EPOXES ZONTOBOLA

Σχολιάστε

To e-mail σας δεν θα δημοσιευθεί


*