Support Hellasbook.gr

Ολοι οι Ελληνες πατριωτες επιλεγουν το Ελληνικο κοινωνικο δικτυο https://Hellasbook.gr ελα μαζι μας γιατι ειναι λογικο πια να μην ειμαστε στους ξενους!!

11:48 - 30/09/2016

Το “μυστικό” της Συνθήκης της Λοζάνης στο οποίο πιστεύουν οι Τούρκοι!

Ολοι οι Ελληνες πατριωτες επιλεγουν το Ελληνικο κοινωνικο δικτυο https://Hellasbook.gr ελα μαζι μας γιατι ειναι λογικο πια να μην ειμαστε στους ξενους!!

Διαφημίσεις

Η Συνθήκη της Λοζάνης είναι αυτή, η οποία δίνει στην Τουρκία κυριαρχικά δικαιώματα στο σύνολο της Μικράς Ασίας και άρα και στην κουρδική περιοχή, και επιτρέπει στην Τουρκία ν’ αναπτυχθεί στρατιωτικά εντός του συνόλου της μικρασιατικής περιοχής. Χωρίς αυτήν τη Συνθήκη είναι παράνομος ο τουρκικός στρατός στα εδάφη των Κούρδων. Χάρη σ’ αυτήν τη Συνθήκη “δεν υπάρχουν” Κούρδοι στο Κουρδιστάν και είναι όλοι τους Τούρκοι. Αυτά, τα οποία είναι προφανή για ένα αμιγώς εθνικό κράτος, δεν είναι τέτοια στην πολυεθνική Τουρκία. Η Συνθήκη της Λοζάννης είναι αυτή, που της εξασφαλίζει τα “προφανή”.

Ταυτόχρονα όμως, εξαιτίας της ίδιας Συνθήκης, η Τουρκία απαλλάχθηκε και από το πρόβλημα των χριστιανών, οι οποίοι δεν αρνήθηκαν να μετακινηθούν από τη Μικρά Ασία. Εξαιτίας της Συνθήκης δεν ίσχυε κανένας διεθνής νόμος προστασίας θρησκευτικών δικαιωμάτων. Καθώς, όσοι είχαν τέτοια δικαιώματα, τα “πούλησαν”, είτε αποχωρώντας, είτε μένοντας. “Πούλησαν” ένα βασικό ανθρώπινο δικαίωμα και το οποίο είναι αυτό της ελεύθερης θρησκευτικής επιλογής. Αυτοί, οι οποίοι θα δήλωναν ψευδώς ότι είναι Τούρκοι και μωαμεθανοί για να παραμείνουν στα πατρώα εδάφη τους και να διατηρήσουν τις περιουσίες τους, δεν προστατεύονταν πια από τον νόμο αν άλλαζαν γνώμη. Δεν μπορούσαν όλοι αυτοί να ξαναεμφανιστούν αρχικά ως χριστιανοί και στη συνέχεια ως Έλληνες, όταν οι κοινωνικές συνθήκες στην Τουρκία θα ήταν πιο ασφαλείς. Αυτό το απαγορεύει η Συνθήκη της Λοζάννης.

Η Τουρκία λοιπόν, απάλλαξε από την εθνικότητά τους τούς “Τούρκους” της Θράκης, αλλά ανάγκασε την Ελλάδα να απαλλάξει τους χριστιανούς της Μικράς Ασίας από την ελληνικότητά τους, εφόσον αυτοί ανήκαν στο ποίμνιο της Κωνσταντινούπολης. Ο Πατριάρχης υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει όχι μόνον την επίσημη ιδιότητα του Εθνάρχη των Ελλήνων, αλλά και αυτήν του Αρχιερέα του Χριστιανισμού. Για να μην μπορεί το ελληνικό ή χριστιανικό Πατριαρχείο να συνδεθεί με κανέναν από τους φανερούς ή κρυφούς χριστιανούς, οι οποίοι θα παρέμεναν και άρα θα υπήρχαν στη Μικρά Ασία. Όποιος παρέμενε στην Τουρκία, θα ήταν πλέον Τούρκος και τυπικά μωαμεθανός, εφόσον στο ουσιαστικό επίπεδο δεν ενδιέφερε το κεμαλικό καθεστώς η “ειλικρίνεια” της πίστης των υπηκόων του. Το κεμαλικό καθεστώς το ενδιέφερε απλά να δηλώνουν επίσημα την “πίστη” τους, ώστε να έχει το νομικό δικαίωμα να τιμωρεί αυτούς, οι οποίοι θα χρησιμοποιούσαν την κρυφή τους πίστη για τη διεκδίκηση εθνικών δικαιωμάτων εις βάρος της Συνθήκης.

Ο Ερντογάν απειλεί  την  Τουρκία

Καταλήγουμε λοιπόν στο συμπέρασμα ότι ένας αναγνωρισμένος εθνικά “Τούρκος” με νόμιμη περιουσία στη Θράκη, θα έδινε δικαίωμα για αναγνώριση ταυτότητας και απαίτηση περιουσίας ενός Κούρδου στην Ανατολική Τουρκία. Ποιον λοιπόν απειλεί περισσότερο ένα τουρκικό κόμμα στην ελληνική Θράκη; Η Ελλάδα, στη χειρότερη γι’ αυτήν περίπτωση, θα αναγκαστεί ν’ αναγνωρίσει εθνική μειονότητα. Ούτε η πρώτη χώρα θα είναι που θα το κάνει αυτό ούτε η τελευταία. Εθνικά δικαιώματα δεν σημαίνει απόσχιση της Θράκης, όπως δεν αποσχίστηκε η Βόρειος Ήπειρος από την Αλβανία ή τα ουγγρικά Καρπάθια από τη Ρουμανία.

Όμως, αυτό, που για την Ελλάδα θα ήταν απλά δυσμενές, για την Τουρκία θα ήταν καταστροφή. Τα εθνικά δικαιώματα της θρησκευτικής μειονότητας της Θράκης θα άνοιγαν τον δρόμο για διεκδίκηση αποζημιώσεων όλων των εθνικών μειονοτήτων της Τουρκίας από το τουρκικό κράτος. Ακόμα και κάποιων Ελλήνων, οι οποίοι σε προσωπικό επίπεδο μπορεί να μην θεωρούν τους εαυτούς τους ικανοποιημένους.

Και ακριβώς επειδή δεν υφίσταται “μερικώς ισχύουσα Συνθήκη”, η παραμικρή “κατάπτωση” μιας τέτοιας Διεθνούς Συνθήκης θα οδηγούσε σε κατάρρευση όλων των επιμέρους διατάξεών της. Σε μια τέτοια περίπτωση ή ισχύουν όλα ή δεν ισχύει τίποτε. Από τη Θράκη, δηλαδή, μπορεί να ξεκινήσει ένα ντόμινο εξελίξεων, το οποίο μπορεί ν’ αλλάξει τον χάρτη ολόκληρης της Ανατολικής Μεσογείου. Ούτε φαντάζεται κάποιος πόσα πράγματα ρυθμίζει και εγγυάται η “σιδηρά” Συνθήκη της Λοζάνης. Στην πραγματικότητα, δηλαδή, η “ικανοποίηση” της Ελλάδας και των “ανταλλαγμένων” Ελλήνων είναι αυτή, η οποία εγγυάται όχι μόνον την ακεραιότητα της Τουρκίας, αλλά και τη σταθερότητα της Μέσης Ανατολής. Η Ελλάδα, για παράδειγμα, είναι αυτή, η οποία “εγγυάται” την προστασία της Τουρκίας από τις συριακές απαιτήσεις. Η Ελλάδα είναι αυτή, η οποία “εγγυάται” τη νομιμότητα των στρατοπέδων της Τουρκίας στο Κουρδιστάν. Εξαιτίας της Ελλάδας κράτη όπως η Συρία, το Ιράκ ή ακόμα και ο Λίβανος δεν μπορούν να εγείρουν νομικές απαιτήσεις εις βάρος της Τουρκίας για άδικες “μοιρασιές”. Αν αμφισβητήσει η Τουρκία το παραμικρό από τη Συνθήκη της Λοζάνης, στην πραγματικότητα πριονίζει το “κλαδί” πάνω στο οποίο κάθεται η ίδια.

Γιατί όμως η Άγκυρα φέρεται παράλογα αφού τα γνωρίζει όλα αυτά και πόσο επικίνδυνα είναι για τη σταθερότητα του κράτους της; Το πρόβλημα για την Τουρκία είναι η επικίνδυνη φύση εκείνων που διαφεντεύουν τις τύχες της. Ενώ, οι ιδρυτές και πραγματικοί “αρχιτέκτονες” της Τουρκίας —και άρα οι απόλυτοι γνώστες της κατάστασης— “κοιτούσαν” για την ασφάλειά τους από τη Δύση προς την Ανατολή, ο Ερντογάν κάνει το ακριβώς αντίθετο. “Βλέπει” από την Ανατολή προς τη Δύση. Οι κεμαλιστές “ακουμπούσαν” στην ασφαλή Ελλάδα και έβλεπαν ως πηγή κινδύνου των συμφερόντων τούς τους πληθυσμούς της Ανατολής, οι οποίοι τους έβλεπαν εχθρικά, είτε για λόγους θρησκείας είτε για λόγους εθνικότητας. Εχθροί τους ήταν όλοι όσοι δεν ήταν κεμαλιστές, ομοεθνείς καί μη. Από τους ευσεβείς μωαμεθανούς Τούρκους, οι οποίοι αμφισβητούσαν μόνιμα το σχεδόν άθεο κοσμικό καθεστώς, ως τους εθνικά μη Τούρκους, οι οποίοι αμφισβητούσαν το εθνικού τύπου τουρκικό καθεστώς. Γι’ αυτόν τον λόγο η πολιτική τους ήταν μόνιμα “εσωστρεφής”.

Ο Ερντογάν από την άλλη βλέπει τα πράγματα με τον ακριβώς αντίθετο τρόπο. Βλέπει την Τουρκία όπως βλέπει τη Γερμανία ένας Γερμανός, ενιαία εθνικά, πολιτικά, πολιτισμικά και θρησκευτικά. Την χρησιμοποιεί ως βάση επέκτασης προς τα έξω. Η πολιτική του πρόταση είναι “εξωστρεφής”. Αυτήν την ενιαία Τουρκία θεωρεί ότι μπορεί να τη στρέφει εναντίον εξωτερικών εχθρών και άρα και εναντίον της Ελλάδας. Γι’ αυτόν τον λόγο βλέπουμε την Τουρκία τα τελευταία χρόνια – η επιβίωση της οποίας στηρίχθηκε στον άθεο κοσμικό της χαρακτήρα – να παριστάνει τον φανατικό “ιμάμη” της περιοχής. Βλέπουμε τη μωαμεθανική κοινότητα της Θράκης, η οποία στην κυριολεξία σώθηκε από την Ελλάδα —φοβούμενη να δώσει τη μάχη της επιβίωσης στην κοσμική Τουρκία του άθεου Κεμάλ—, να παριστάνει την εμπροσθοφυλακή του τουρκικού εθνικισμού. Βλέπουμε την Τουρκία, με το έμπειρο στο ελληνοτουρκικό “παιχνίδι” διπλωματικό σώμα, να  τοποθετεί στο Προξενείο της Θράκης όχι διπλωμάτες, αλλά κοινούς πράκτορες της ΜΙΤ.

Ο Ερντογάν αντιλαμβάνεται την Τουρκία σαν ένα μεγάλο δυτικού τύπου κράτος —όπως είναι η Γερμανία, η Γαλλία ή η Ισπανία—, ενώ αυτό δεν συμβαίνει. Συμπεριφέρεται σαν να είναι ηγέτης ενός μεγάλου δυτικού χριστιανικού κράτους, ενώ αυτό δεν συμβαίνει. Αποσπά την “προσοχή” του τουρκικού κράτους από το εσωτερικό του και αυτό είναι θέμα χρόνου να το θέσει σε κίνδυνο. Όλα τα βλέπει λάθος, γιατί τα βλέπει από λανθασμένη οπτική γωνία. Θεωρεί, για παράδειγμα, ότι η “επιτυχία” της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο μπορεί να είναι “οδηγός” για παρόμοιες στρατηγικές, αγνοώντας “εκκωφαντικά” ότι η Κύπρος δεν ανήκε στη Συνθήκη της Λοζάνης και γι’ αυτό ακριβώς είχε “επιτυχία” η Τουρκία.

Η Τουρκία δεν μπορεί όμως να ξεφύγει από τη φύση της. Αναπτύχθηκε με τον οθωμανικό τρόπο, ομοιάζοντας μόνον στο τυπικό μέρος με εθνικό κράτος. Αυτό δεν έγινε εξαιτίας κάποιας “γεννητικής” αδυναμίας ή “κατωτερότητας” των Τούρκων. Αυτό επιλέχθηκε από τους κεμαλιστές ως μοντέλο οργάνωσης, γιατί αυτό τους συνέφερε και τους έκανε βαθύπλουτους. Αν ήθελαν δυτικού τύπου οργανωμένη “εθνική” και άρα “σκληρή” Τουρκία, θα έπρεπε να δώσουν στους πληθυσμούς της χωράφια, δικαιώματα, δημοκρατία, δικαιοσύνη, μόρφωση και αυτά όλα δεν τους συνέφεραν. Για να “ιδρύσουν” λοιπόν οι κεμαλιστές το γενναιόδωρο για τους ίδιους ψευδοεθνικό τους κράτος, χρησιμοποίησαν το θρησκευτικό “δόγμα” ως “αντιδόγμα” στον χώρο όπου πριν εδραζόταν μια κατά κανόνα ομόθρησκη και πολυεθνική αυτοκρατορία. Εξαιτίας αυτού του “αντιδόγματος” της κοσμικής Τουρκίας υπάρχουν οι μουσουλμάνοι στην ελληνική Θράκη. Φοβούμενοι το άθεο νέο καθεστώς, δεν την εγκατέλειψαν στην ανταλλαγή πληθυσμών, ακόμα και για το δέλεαρ των μεγάλων κλήρων, οι οποίοι προβλέπονταν για αυτούς. Παρέμειναν φανατικοί μουσουλμάνοι στη Θράκη, ελπίζοντας στην πολιτισμένη και ευγενική συμπεριφορά του ελληνικού κράτους.

Αυτούς τους ανθρώπους τους εγκατέλειψε στην κυριολεξία η κοσμική Τουρκία στα “χέρια” της Ελλάδας. Εύκολα τους εγκατέλειψε, εφόσον τους θεωρούσε κοινωνικά καθυστερημένους και άρα ανεπιθύμητους. Ο Ερντογάν ονειρεύεται να κάνει το ακριβώς αντίθετο. Προσπαθεί, μέσω του ίδιου δόγματος, να κάνει την εθνική Τουρκία μια αυτοκρατορία με διεθνή ερείσματα, η οποία θα μπορούσε ακόμα και να επεκταθεί πάνω σε άλλα έθνη. Εξαιτίας αυτού του δόγματος “ξανασυνδέεται” με τους μουσουλμάνους της Θράκης. Αυτό, το οποίο άφησαν οι κεμαλιστές ως επικίνδυνο για τη δική τους Τουρκία, το πιάνει ο Ερντογάν σαν χρήσιμο για τη δική του Τουρκία.

Αυτό, πέρα από το γεγονός ότι είναι παντελώς λάθος, απειλεί με καταστροφή όλες τις παραμέτρους, που δίνουν σταθερότητα στην περιοχή. Για παράδειγμα, τα σύνορα μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας είναι το επίτευγμα του κεμαλικού καθεστώτος, που “θωρακίζει”, τουλάχιστον από τα δυτικά, τη γενικώς “εύθραυστη” Τουρκία. Το γεγονός ότι μπορείς αυτά τα σύνορα να τα διαπερνάς με “πλατφόρμα” τη θρησκεία, δεν σημαίνει τίποτε απολύτως. Όταν όμως ξεσηκώνεις μειονότητες στη Θράκη, νομιμοποιείς όλους εκείνους, οι οποίοι ξεσηκώνουν μειονότητες στο Κουρδιστάν. Όταν επιλέγεις να περιφέρονται Τούρκοι επίσημοι στη Θράκη —στο όνομα των δήθεν ανθρωπίνων δικαιωμάτων— ήταν θέμα χρόνου να εμφανιστούν Ιρακινοί ή Σύριοι Κούρδοι να κάνουν το ίδιο στην Ανατολική Τουρκία.

Οι κεμαλιστές διέλυσαν μια αυτοκρατορία, για να σωθούν οι ίδιοι σε ένα εθνικό σκάφος. Θεωρητικά, ακόμα και όταν ήταν επικεφαλής της αυτοκρατορίας και διαχειρίζονταν τα μέσα της, δεν μπόρεσαν να τη σώσουν. Δεν μπόρεσαν να τη σώσουν σε πολύ ευκολότερες εποχές για τέτοιου είδους συστήματα. Επέλεξαν το “μη χείρον” και αυτό ήταν η διάσπασή της σε εθνικά κράτη με βασικό “δίδυμο” ισορροπίας την Τουρκία και την Ελλάδα. Τώρα, έναν αιώνα μετά, έρχεται ο Ερντογάν και ονειρεύεται αυτοκρατορίες.  Μόνο που κάθε φορά θα σκαλίζει την “εκρηκτική” Συνθήκη της Λοζάνης, και θα δυναμιτίζει το κλίμα στην Θράκη, θα έχει απέναντί του ένα επικίνδυνο και οπλισμένο κεμαλικό παρακράτος, το οποίο είτε με γεγονότα τύπου Γκεζί, είτε με προβοκάτσιες θα δείχνει τα “δόντια” του προκειμένου να διατηρήσει τα κεκτημένα του. Εκείνοι που δεν δίστασαν να θυσιάσουν μία αυτοκρατορία για το συμφέρον τους, θα διστάσουν τώρα να θυσιάσουν ένα κράτος που έχει πάψει πια να τους “ανήκει”;

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Foreign Policy – Notes on a Turkish Conspiracy: The Treaty of Lausanne

Republic of Turkey – Ministry of Foreign Affairs: Lausanne Peace Treaty

American Committee Opposed to the Lausanne Treaty – The Lausanne Treaty: Turkey and Armenia

Eirik Bjorge – The Evolutionary Interpretation of Treaties

Georg Nolt – Treaties and Subsequent Practice

Marios Adamides – TREATY OF PEACE WITH TURKEY SIGNED AT LAUSANNE IN 1923

Thanassis Aghnides – Ecumenical Patriarchate of Constantinople in the Light of the Treaty of Lausanne

Robert Gerwarth & Erez Manela – Empires at War: 1911-1923 (Greater War)

Marc Weller – Universal Minority Rights: A Commentary on the Jurisprudence of International Courts and Treaty Bodies

Arthur Goldschmidt Jr. & Lawrence Davidson – A Concise History of the Middle East

Caroline Finkel – Osman’s Dream: The History of the Ottoman Empire

Dimitris Michalopoulos – Upheaval in the Balkans: Venizelos and Politics, 1888-1920

Herbert Adams Gibbon – Venizelos

Andrew Dalb – Eleftherios Venizelos: Greece (Haus Publishing – Makers of the Modern World)

Andrew Mango – Ataturk: The Biography of the founder of Modern Turkey

Patrick Kinross – Ataturk: The Rebirth of a Nation

Ahmet Davutoglu – Alternative Paradigms

Ahmet Davutoglu – The Strategic Depth

Fred Dallmayr, M. Akif Kayapinar, Ismail Yaylaci & Ahmet Davutoglu – Civilizations and World Order: Geopolitics and Cultural Difference

Kilic Kanat, Ahmet Tekelioglu & Kadir Ustun – Change And Adaptation In Turkish Foreign Policy

Bülent Aras – Davutoglu Era in Turkish Foreign Policy

Fred Dallmayr, Azizah Y. al-Hibri, Yoko Arisaka & John J. Clark – Border Crossings

Emiliano Alessandri, Ekavi Athanassopoulou, Fadi Hakura & Elliot Hentov – Turkey’s Global Strategy

Soner Cagaptay – The Rise of Turkey: The Twenty-First Century’s First Muslim Power

Anita Sengupta – Myth and Rhetoric of the Turkish Model: Exploring Developmental Alternatives

Graham E. Fuller – The New Turkish Republic: Turkey as a Pivotal State in the Muslim World

militaire.gr

Δείτε την επόμενη ή προηγούμενη σελίδα πατώντας τα νούμερα

Σελίδες — 1 2



Μην αφησετε την Πληροφορια να σας ξεπερασει

Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice

Support Hellasbook.gr

Ολοι οι Ελληνες πατριωτες επιλεγουν το Ελληνικο κοινωνικο δικτυο https://Hellasbook.gr ελα μαζι μας γιατι ειναι λογικο πια να μην ειμαστε στους ξενους!!

Θελεις να κανεις ενα δωρο στον εαυτο σου;

Δες την Κατηγορια με τα προιοντα μας
Σχετικά με Κατοχικά Νέα
"Το katohika.gr δεν υιοθετεί τις απόψεις των αρθρογράφων, ούτε ταυτίζεται με τα ρεπορτάζ που αναδημοσιεύει από άλλες ενημερωτικές ιστοσελίδες και δεν ευθύνεται για την εγκυρότητα, την αξιοπιστία και το περιεχόμενό τους. Συνεπώς, δε φέρει καμία ευθύνη εκ του νόμου. Το katohika.gr , ασπάζεται βαθιά, τις Δημοκρατικές αρχές της πολυφωνίας και ως εκ τούτου, αναδημοσιεύει κείμενα και ρεπορτάζ, από όλους τους πολιτικούς, κοινωνικούς και επιστημονικούς χώρους." Η συντακτική ομάδα των κατοχικών νέων φέρνει όλη την εναλλακτική είδηση προς ξεσκαρτάρισμα απο τους ερευνητές αναγνώστες της! Ειτε ειναι Ψεμα ειτε ειναι αληθεια !Έχουμε συγκεκριμένη θέση απέναντι στην υπεροντοτητα πληροφορίας και γνωρίζουμε ότι μόνο με την διαδικασία της μη δογματικής αλήθειας μπορείς να ακολουθήσεις τα χνάρια της πραγματικής αλήθειας! Εδώ λοιπόν θα βρειτε ότι θέλει το πεδίο να μας κάνει να ασχοληθούμε ...αλλά θα βρείτε και πολλούς πλέον που κατανόησαν και την πληροφορία του πεδιου την κάνουν κομματάκια! Είμαστε ομάδα έρευνας και αυτό σημαίνει ότι δεν έχουμε μαζί μας καμία ταμπέλα που θα μας απομακρύνει από το φως της αλήθειας ! Το Κατοχικά Νέα λοιπόν δεν είναι μια ειδησεογραφική σελίδα αλλά μια σελίδα έρευνας και κριτικής όλων των στοιχείων της καθημερινότητας ! Το Κατοχικά Νέα είναι ο χώρος όπου οι ελεύθεροι ερευνητές χρησιμοποιούν τον τοίχο αναδημοσιεύσεως σαν αποθήκη στοιχείων σε πολύ μεγαλύτερη έρευνα από ότι το φανερό έτσι ώστε μόνοι τους να καταλήξουν στο τι είναι αλήθεια και τι είναι ψέμα και τι κρυβεται πισω απο καθε πληροφορια που αλλοι δεν μπορουν να δουν! Χωρίς να αναγκαστούν να δεχθούν δογματικές και μασημενες αλήθειες από κανέναν άλλο πάρα μόνο από την προσωπική τους κρίση!

Σχόλια Αναγνωστών (9)

  1. Αυτό το κείμενο παρά την “μεγάλη” βιβλιογραφία δεν αποκαλύπτει την ταυτότητά του.
    Αυτό είναι κείμενο του Τραϊανού…Βαριά βαριά να έχει κάποιες μικροεπεμβάσεις. Ακόμα και το “ύφος” του είναι καθαρά Τραϊανού
    Ποιος εμφανίζεται ως συντάκτης του;

  2. Γιάννης 09/30/2016 @ 2:28 ΜΜ

    Έτσι ακριβώς φίλε μου.
    Κοινός αντιγραφέας ο Κόκκινος.
    Μιλάμε για μεγάλο καραγκιόζη.
    Έκλεψε ατόφιο το κείμενο του Τραϊανού και βάζει βιβλιογραφία ασχέτων για “ξεκάρφωμα”.
    Αρκεί ένα copy και αναζήτηση στο google και θα βρει αυτόματα το κείμενο του Τραϊανου.

    Από τα καλά του ίντερνετ που ανά πάσα στιγμή “ξεσκεπάζει” τους καραγκιόζηδες.

    • Πανουλης 10/01/2016 @ 3:00 ΠΜ

      Μπορείς τοτε να μας δωσεις ενα λινκ στο κείμενο του Τραιανου? Διοτι εγω δε το βρίσκω πουθενα και οταν εκανα μερος του αρθρου copy paste στο google με εβγαλε στο militaire.gr οπου βρηκα το συγκεκριμένο αρθρο με συντακτη τον ΜΙΧΑΛΗ ΚΟΚΚΙΝΟ.

      • Γιαννης 10/01/2016 @ 1:31 ΜΜ

        Ψάξε καλύτερα…

        Αν δεν μπορείς μπες στην σελίδα του Τραϊανού γιατί από χθες χάρη στον Κόκκινο το ξανάεβαλαν στην πρώτη σελίδα. Κείμενο κάποιων χρόνων είναι..
        Απλά κάποιοι είναι πονηροί και κλέβουν ότι βρουν μπροστά τους.
        Έβαλε και βιβλιογραφία ο απατεώνας….

  3. Δρακουμέλ 10/01/2016 @ 12:05 ΠΜ

    Πάλι καλά δεν ήταν το θέμα της ανάρτησης ο Τρωϊκός Πόλεμος γιατί θα μας εμφανιζόταν ο Κόκκινος σαν συγγραφέας της Ιλιάδας…

    Μιλάμε για ξεφτίλα ο άνθρωπος…Πάλι καλά το ίντερνετ δεν συγχωρεί..

  4. Μεγάλη ξεφτίλα Μιχάλη…

  5. Πάντως έχει πλάκα ο βλάκας ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ.
    Παγκόσμιο ρεκόρ έκανε.
    Έβαλε βιβλιογραφία σε κείμενο που έγραψε ΑΛΛΟΣ…
    Έβαλε βιβλιογραφία σε κείμενο του ΤΡΑΙΑΝΟΥ..
    Αυτό δεν πρέπει να έχει ξαναγίνει στα παγκόσμια χρονικά….

  6. ΔΡΑΚΟΥΜΕΛ 10/01/2016 @ 7:48 ΜΜ

    Που είναι ο “συγγραφέας” Κόκκινος να “υπερασπιστεί” το “πόνημά” του;
    Μέχρι στιγμής κερδίζει το βραβείο του μεγαλύτερου ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ που έχει εμφανιστεί στο σάιτ.
    Ας το αμφισβητήσει να γελάσουμε λίγο…
    Το κείμενο που έχει δημοσιεύσει είναι ατόφιο κείμενο του ΤΡΑΪΑΝΟΥ και μάλιστα είναι κείμενο του 2010.
    Έξι χρόνων κείμενο πήγε και αντέγραψε ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ νομίζοντας ότι είναι “ξεχασμένο” και “ορφανό”..

  7. Δρακουμέλ 10/04/2016 @ 2:04 ΠΜ

    Έψαξα και βρήκα το προφίλ του Κόκκινου στο FB….

    Δέχεται και συγχαρητήρια για το κείμενο.

    O άνθρωπος είναι καραγκιόζης..

    Παριστάνει και τον αντιπρόεδρο σε μια οργάνωση δήθεν νέων επιχειρηματιών.

    Έτσι είναι οι νέοι επιχειρηματίες; Κλέφτες, απατεώνες και στην περίπτωσή μας καραγκιόζηδες;

    Να τον χαίρονται αυτοί που τον έχουν “αντιπρόεδρο”.

Σχολιάστε

To e-mail σας δεν θα δημοσιευθεί


*